JJNY - สัมภาษณ์พิเศษ : ′ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร′ ชีวิตหลังการเมืองสู่ประชาชนเต็มขั้น

โดย ทีมข่าวการเมือง
มติชนรายวัน



ชีวิตหลังเว้นวรรคการเมือง มีกิจกรรมต่างๆ หรือใช้ชีวิตประจำวันอย่างไร

ใหม่ๆ จะบอกว่าเหงาก็ไม่เชิง ช่วงแรกๆ เรียกว่าคนเราต้องเปลี่ยนแปลงชีวิต ช่วงรอยต่อของการเปลี่ยนแปลงนี้เราต้องคิดว่าจะทำอย่างไรให้การเปลี่ยนแปลงนี้ไม่ทำให้เรากลายเป็นโรคซึมเศร้าและเหงา ตัวดิฉันเองไม่มี เพราะเตือนตัวเองอยู่ตลอดว่า ที่ทำงานเพราะพี่น้องประชาชนไว้วางใจให้โอกาสเข้ามาทำงานในฐานะของผู้นำประเทศ แต่วันหนึ่งเมื่อเราหมดหน้าที่ไปก็ต้องกลับไปใช้ชีวิตแบบปกติให้ได้ คิดแบบนี้ตลอด และเมื่อวันที่เราก้าวลงจากตำแหน่งก็กลับมาเป็นคนปกติคิดแล้วก็หาอะไรทำ เพียงแต่ว่าเราเคยตื่นเช้าไปทำงานทุกวัน ก็หากิจกรรม บางทีก็ดูหนัง ฟังเพลงอยู่บ้าน จัดบ้านบ้าง ปลูกผัก เพาะเห็ด ตกเย็นก็เดินรอบบ้าน

นอกจากนี้ ช่วงเว้นวรรคทางการเมืองก็เป็นแม่ที่ดีขึ้นมาทันทีเลย คือ ไปโรงเรียนลูก ไปรับ ไปส่ง บางทีก็เซอร์ไพรส์ไปรับลูก ลูกก็งงว่าวันนี้แม่มีอะไรเป็นพิเศษไหม บางทีออกกำลังกายเสร็จแล้วก็พาลูกไปรับประทานข้าว มีกิจกรรมร่วมกันมากขึ้น นอกจากนี้ บางทีก็ไปเดินซื้อของ บางทีก็ไปต่างจังหวัด นอกจากนี้ ก็มีไปเข้าวัดทำบุญ ฯลฯ จึงเห็นว่าเมืองไทยมีอีกหลายๆ ที่ที่น่าสนใจ



รวมทั้งยังได้เริ่มต้นสิ่งแรกด้วยการไปเจอคนที่เรารู้จัก คุ้นเคย ที่ตลอดระยะเวลาเกือบ 3 ปีที่เราทำงานไม่ได้เจอ ก็เริ่มกลับมาให้เวลากับเพื่อนๆ พอทำไปสักพักก็รู้สึกว่าชีวิตเราอยู่แต่กับอาหารเที่ยง คอฟฟี่เบรก แล้วก็อาหารเย็น ชักเริ่มไม่เข้าท่าแล้ว ก็เลยมานั่งนึกว่าช่วงที่ผ่านมาไม่ค่อยได้ตรวจสุขภาพ ก็เลยหันมาดูแลเรื่องสุขภาพ ดูแลตัวเอง มาออกกำลังกาย

เพราะช่วงที่เริ่มตรวจสุขภาพขาเราไม่ค่อยดีจากการที่ไปล้มที่ จ.เชียงใหม่ ยังเดินไม่ค่อยได้ เดินขากะเผลกๆ ก็ไม่สวย จึงไปทำกายภาพบำบัด ไปหาหมอกระดูก หมอแนะนำให้ออกกำลังกายในน้ำเพราะจะได้ไม่กระแทก ถ้าออกกำลังกายในยิมจะกระแทก และถ้าออกกำลังกายเองไม่ถูกวิธีก็จะลำบาก ก็เลยขอคำแนะนำจากหมอ มีเทรนเนอร์ช่วย จากนั้นทำไปทำมาขาเริ่มแข็งแรง เราก็คิดว่าทำไมไม่ทำทั้งหมดล่ะ จึงออกกำลังกายมาตลอด ก็รู้สึกดี เมื่อก่อนเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบออกกำลังกาย แต่พอออกกำลังกายก็รู้สึกสดชื่น ได้เบิร์น ที่สำคัญคือรับประทานข้าวได้ปกติ ไม่ต้องกังวลมาก

เมื่อก่อนจะกังวลว่ารับประทานสิ่งต่างๆ ไปแล้วจะเป็นอย่างไร แต่เมื่อออกกำลังกายเหนื่อยมาก ใช้เวลานาน ต้องมีวินัย ห้ามโดด เราก็รู้สึกว่าถ้าทำขนาดนี้แล้วกินเหมือนเดิมก็คงไม่ไหว จึงหันมาปรับวิธีรับประทานอาหารด้วย ก็เริ่มหันมารับประทานผักหรือของที่โลว์แคลอรี พอดีว่าตัวเองเป็นคนที่ชอบทานผักสลัดอยู่แล้ว ก็หันมาทำอะไรก็ได้ที่ทานแล้วไม่อ้วน มาดูแลสุขภาพตัวเอง ได้ทำในสิ่งที่อยากทำแล้วไม่ได้ทำ ได้มีเวลาให้ตัวเองและครอบครัวมากขึ้น ก็ได้ตรงนี้มาเป็นตัวชะโลมใจให้เรามีความสุข การได้ลงพื้นที่ไปเจอพี่น้องประชาชนและได้เห็นว่าเขายังต้อนรับเรา ยังยิ้มด้วยความเป็นมิตร นี่คือสิ่งที่เรารู้สึกว่ามีความสุขจริงๆ



ใช้เวลาออกกำลังกายแต่ละครั้งนานไหม

แต่ละครั้งก็ชั่วโมงถึงชั่วโมงครึ่ง สัปดาห์ละ 3 ครั้ง

ปลูกผักทำมานานหรือยัง

เริ่มจากตอนนั้นที่มีโรงเห็ด จริงๆ ที่บ้านมีการปลูกผักสวนครัวอยู่แล้วเล็กๆ น้อยๆ ก็เห็นว่าเข้าท่า บวกกับเราชอบทานสุกี้เห็ดด้วย ก็ลองทำดู ช่วงนั้นก็มีความสุข และเราชอบลงมาเก็บเห็ดเอง ช่วงนั้นจะขอที่บ้านเลยว่าขอให้รอก่อน อย่าเพิ่งเก็บ เราขอเก็บเอง (หัวเราะ)

แต่ตอนนี้เห็ดไม่ได้ทำแล้ว เพราะถ้าจะเพาะชนิดอื่นก็จะยาก แล้วเราก็ไม่มีความชำนาญระบบน้ำ ก็คิดว่าหันไปปลูกผักอย่างอื่นที่เราชอบทานดีกว่า ก็ลองทำเองตั้งแต่การลงดิน ฯลฯ ตอนแรกออกมาก็ยังไม่ค่อยงามเท่าไหร่ ตอนหลังไปปรึกษาผู้รู้ก็มาทำเป็นโรงผัก ออกมาก็ดูดี ที่โพสต์ไปนั่นก็เป็นผลผลิตล็อตแรก



ตอนนี้ยังมีอะไรที่อยากทำแล้วไม่ได้ทำอีกไหม

จริงๆ ก็อยากทำร้านอะไรเล็กๆ ของตัวเอง แต่มานั่งคิดแล้วก็คิดไม่ตกเพราะว่ามันก็เหนื่อยนะ พอเราผ่านอะไรมาเยอะ ทำงานมาเหนื่อยเรา ก็รู้สึกว่าต้องกลับไปเริ่มต้นลงรายละเอียดอีกก็ไม่ไหว ช่วงนี้ก็ยังไม่พร้อม รอก่อน พักก่อนดีกว่า ไปเที่ยวก่อน ซึ่งจริงๆ ก็อยากเที่ยวทั้งในประเทศและต่างประเทศด้วยนะ

เห็นว่าชอบเดินตลาดมาก

เป็นคนชอบซื้อของอยู่แล้ว ไม่ว่าจะทุกข์ ไม่ว่าจะสุขก็จะเดินซื้อของ ตั้งแต่ตลาดสด ซุปเปอร์มาร์เก็ต ร้านค้า ซื้อหมด (หัวเราะ)

ที่บอกว่าอยากไปต่างประเทศ อยากไปประเทศไหนเป็นพิเศษไหม

ผู้หญิงก็อยากไปประเทศที่เราซื้อของได้ ช้อปปิ้งได้ เช่น ญี่ปุ่น ฮ่องกง สิงคโปร์ อะไรอย่างนี้

ได้เข้าไปช่วยธุรกิจครอบครัวบ้างหรือไม่

ไม่ได้ช่วยแล้ว เพราะงานธุรกิจครอบครัวส่วนใหญ่มีคนดูแลอยู่แล้ว บวกกับตอนนี้ก็เหนื่อย ไม่อยากลงไปทำอะไรอีกแล้ว ส่วนใหญ่หลานๆ จะมาขอคำแนะนำเป็นการส่วนตัวมากกว่า หลานๆ เขามีประสบการณ์กันมากพอสมควรแล้ว ช่วงที่เราไม่อยู่เขาก็ดูแลธุรกิจได้ดีทีเดียว เราจะเป็นกำลังใจให้มากกว่า

กับสมาชิกพรรคได้เจอกัน พบปะพูดคุยกันบ้างหรือไม่

ได้เจอกันบ้าง แต่ก็ไม่ทุกคน แล้วก็ไม่ได้บ่อย แล้วแต่โอกาส ซึ่งส่วนใหญ่เราก็ไม่ค่อยได้เจอกัน เพราะหลายท่านก็กลับไปอยู่ในพื้นที่ของตัวเอง ถ้าอย่างเราจะไปทำบุญที่จังหวัดไหนหรือจะไปเที่ยว เรารู้ว่าพื้นที่นี้ใครดูแลอยู่ เราก็โทรไปหาเขา อย่างน้อยก็ได้ทักทาย ได้เจอกัน มีโอกาสแค่นี้แหละค่ะ

ไม่มีโอกาสได้เจอกันเยอะๆ เว้นแต่งานบวช งานแต่ง ส่วนใหญ่เขาก็จะเป็นห่วงค่ะว่าเป็นยังไงบ้าง พอได้เจอกัน เขาเห็นว่าเราสบายดี เขาก็สบายใจ

ทำอาหารเองหรือไม่

ไม่ถึงขนาดทำเลย เพราะเป็นคนที่ทำไม่เก่งเท่าไหร่ แต่อะไรที่เอามาคลุกๆ ก็ทำได้ ยำบ้าง ขนมบ้าง เมื่อก่อนชอบทำอาหารเช้าให้ลูก เอาขนมปังมาปิ้ง หรือไปเปิดตามยูทูบ เอาขนมปังมาใส่ช็อกโกแลตบ้าง ฯลฯ เวลาทำอาหาร ไปป์ (ด.ช.ศุภเสกข์ อมรฉัตร) จะบอกว่า "ถ้าไปป์บอกแม่ แม่อย่าเสียใจนะ" ซึ่งไปป์ก็จะทำเองบ้าง เวลาเขาทำเองเขาก็จะรับประทานทานเยอะ บางครั้งก็ทำด้วยกันกับลูก



ช่วงปีใหม่นี้จะไปทำกิจกรรมอะไรที่ไหนบ้างไหม

คงอยู่กับลูก เพราะช่วงนี้ไปป์ปิดเทอม คงต้องชดเชยให้ลูก ไปป์ก็บอกกับเราว่าปิดเทอมนะ เพื่อนไปป์ไปต่างประเทศกันหลายคน แต่ไปป์เที่ยวในประเทศก็ได้นะ เราก็บอกว่าไม่เป็นไรนะลูก ก็ถามเขาว่าเสียใจไหม เขาบอกว่าไม่เป็นไรเพราะไปป์ก็ได้ไปหลายที่แล้ว เขาก็เข้าใจ

    เราถามว่าถ้าแม่ไปไม่ได้ ไปป์จะไปกับเพื่อนไหม เขาบอกว่าไม่ไป เขาจะอยู่กับแม่ โอ้โห แค่นี้ก็ที่สุดแล้วสำหรับเรา แค่นี้แม่ก็มีความสุขแล้ว เวลาที่เราจะไปทำบุญหรือทำอะไรต่างๆ ก็พยายามจัดตารางที่เขาจะเที่ยวได้บ้าง ก็จะมีช่วงหนึ่งที่เราจัดโปรแกรมไปต่างจังหวัดเพื่อเขาโดยเฉพาะ ให้เขาเลือกว่าอยากไปไหน ตามใจเขา เพราะวันที่ 5 มกราคมนี้ ไปป์ก็จะเปิดเทอมแล้ว