สวัสดีครับ วันนี้ผมจะมาขอคำปรึกษา คือว่าผม คบกับแฟนมาแล้ว ไม่เคยทะเลาะกันเลยจะเกือบปีอยู่แล้ว แต่มีเหตุการณ์หนึ่งที่ผมเคยเสียใจมาก แต่เหตุการณ์นี้เราไม่ได้มีปากเสียงกัน มีเพียงแค่ผมคนเดียวที่เสียใจ เรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อ ผมกับเธอคบกันได้ประมาณ 5 เดือน จะครบ 6 เดือนอยู่แล้ว ช่วงนั้น เป็นช่วงของการฝึกนศท ที่ศูนย์ย่อยแห่งหนึ่ง ผมกับแฟนผม ได้ไปฝึกด้วยกัน ระยะเวลา 10 วัน เรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อไปฝึกวันสองวันแรก ยังไม่มีอะไร แต่พอหลังจากนั้น เริ่มมีนักศึกษาวิชาทหาร จากสถาบันอื่น มาคุยกับเธอ มาแซวเธอ ทำให้เพื่อนของเธอ ยุยงเธอ ให้ไปขอไลน์ขอเฟส ชายคนนั้น มันก็เลยทำให้ดูเหมือนว่า เธอ ชอบชายคนนั้น แล้วชายคนนั้นก็คิดว่าเธอชอบเหมือนกัน หลังจากประมาณวันที่ 4 ของการฝึกทำให้ผมรู้สึกตัว ว่ามีคนแอบมาจีบเธอ ผมก็เลยรู้สึกกลัวกลัวว่าเธอจะจากไปไหนหรือเปล่า กลัวว่าเธอจะทิ้งผมไปคุยกับคนอื่นหรือเปล่า ผมก็เลยคุยกับเธอแล้วเธอก็บอกว่าไม่มีอะไร ผ่านไป 9 วัน จนถึงวันสุดท้ายของการฝึก ความรู้สึกทุกอย่างที่ผมระแวงมา ผมคิดว่ามันน่าจะจบที่วันนี้ แต่มันไม่ใช่ เพราะ ชายคนนั้น มาขอไลน์เธอ เธอก็ให้ไป จนทำให้เธอกับเขาได้คุยกัน มีอยู่วันหนึ่ง หลังจากวันฝึกประมาณ 4-5 วัน ผมเอ่ยปากถามขึ้นมาว่า วันนั้นน่ะ มีอะไร มีใครมาขอไลน์หรอ เธอก็บอกว่าใช่ ผมถามว่าได้ให้ไปไหม เธอเขาบอกว่าให้ เพราะอะไร เธอบอกว่าเห็นมันน่ารักดี ผมก็เลยถามต่อว่า แล้วได้คุยกันบ้างไหม เธอบอกว่าคุย จะคุยแบบว่าถามคำตอบคำ ไม่ได้คุย จริงจังอะไร โอเคผมก็โล่งใจคิดในใจของผม ผมก็พูดขึ้นมาว่า ตัวเองกลัวเค้านอกใจไหม กลัวเค้าไปคุยกับคนอื่นบ้างไหม เธอก็บอกว่ากลัว แล้วเธอก็ถามผมกลับ ว่า แล้วตัวเองล่ะ กลัวเค้านอกใจบ้างไหม ผมก็เลยพูดว่ากลัวสิ กลัวมากเลยเเต่ก่อนก็ไม่กลัวหรอก เริ่มกลัวตั้งแต่ที่เองบอกว่าเอ็งให้ไลน์คนนั้นไปแหละ หลังจากนั้นในใจผมก็คิดฟุ้งซ่าน จนทำให้ผมต้องร้องไห้ เธอก็บอกว่า เค้าจะไม่ทำอีกแล้ว เค้าจะไม่คุยอีกแล้ว ผมก็ดีใจ ที่เธอพูดออกมา แล้วเธอก็สัญญาว่า เธอจะไม่คุยกับมันอีก เมื่อผ่านไป 2 - 3 วัน ผมเข้าโทรศัพท์ของเธอมาเล่นไลน์ ผมได้เข้าไปอ่าน ข้อความของเธอกับมันคุยกัน ทำให้ผมรู้สึก ตื่นตัน จะร้องไห้ เพราะข้อความที่เธอคุยกับมัน ไม่ใช่ลักษณะของการคุยกันแบบว่าถามคำตอบคำ พูดกันมีความสุขมาก เหมือนเธอมีความสุข ตอนที่ได้คุยกับมัน และสิ่งที่ทำให้ผมร้องไห้ ก็คือเวลาที่เธอคุยกับมัน คือเวลาที่เธอโทรคุยกับผมด้วย ทั้งๆที่เธอโทรคุยกับผมอยู่ แต่เธอคุยข้อความในไลน์กับมัน ซึ่งทำให้ผมเหมือนเป็นไอ้โง่ ที่แบบว่าเท่านั้นที่คุยกับแฟนอยู่ แต่แฟนกับคุยไลน์กับคนอื่น ผมรู้สึกเฟลๆที่สุด ผมรู้สึก เหมือนโดนหลอก เมื่อผมรู้สึกว่าเหมือนผมเป็นไอ้โง่ตั้งแต่เธอได้เจอกับมัน และมีคำพูดหนึ่ง ที่ทำให้ผมร้องไห้ออกมาต่อหน้าเพื่อนของผม คือ คำพูดที่เธอบอกมันว่า เป็นชู้ทางไลน์กัน ตอนนั้นผมนี่ร้องไห้เลยครับ ผมก็ไม่พยามจะฝืนอ่านต่อ ทั้งทั้งที่เคยบอกไปแล้ว ว่า อยากคุยกันอีก เธอก็ยังคุยอยู่ จนถึงวันที่ผมได้เอาโทรศัพท์ของเธอมาอ่าน ผมเสียใจมาก ผมเลยเอาโทรศัพท์คืนเธอไป และเธอก็ตามมาขอโทษผม มายืนเช็ดน้ำตาให้ผม มาง้อผม ทำทุกอย่างให้ผมรู้สึกดีขึ้น จนเธอต้องเอาดอกไม้มาง้อผม ตอนนี้ผมเลยยกโทษให้เธอ เพราะผมรักเธอมาก ไม่อยากจากเธอไปไหน หลังจากนั้น เธอก็ทำทุกอย่าง เพื่อผม ให้ผมเชื่อใจมากขึ้น ผมบอกอะไรเธอก็ทำให้ เหมือนเธออยาก ขอโทษผม ทำให้ผมรู้สึกดี ขึ้น เหมือนแต่ก่อน จนทุกวันนี้ เราก็รักกันมากเช่นเคย เราไม่เคยทะเลาะกันเลย จนจะคบ 1 ปีที่เราคบกันมา
..
แล้วต่อไป ผมจะเล่าให้ทุกคนฟัง ว่าทำไมผมถึงรักหญิงคนนี้มากขนาดนี้ ทั้งทั้งที่เขาเคยทำให้ผมเสียใจอย่างมาก ทุกคนอาจจะสงสัย หรือไม่สงสัย แต่ผมไม่อยากจะพูดให้ทุกคนฟัง เพราะเธอเป็นสิ่งที่วิเศษ สำหรับผม เธอทำทุกอย่างเพื่อขอโทษผม แล้วจะให้ผมทิ้งเธอไปได้อย่างไร ผมจะเริ่มเล่าให้ทุกคนได้ฟัง " ผมและเธอไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ทั้งทั้งที่อยู่โรงเรียนเดียวกัน เดินสวนกันแทบทุกวัน แต่ไม่เคยที่จะมองหน้ากันหรือแม้แต่คุยกันเลย อยู่ดีๆวันหนึ่ง เธอก็เข้ามาทักผม ผมก็ได้คุยกับเธอ รู้สึกดีกับเธอ ไม่รู้เพราะอะไร ทั้งทั้งที่เราไม่รู้จักกัน ไม่เคยคุยกัน ไม่เคยมองหน้ากัน แต่ พอได้คุยกันครับทำให้ผมรู้สึกชอบ รู้สึกปลื้ม แล้วยิ่งตอน ที่ผมได้พบกับเธอ ได้เจอหน้าเธอ ได้ลองมองเธอแบบจริงจัง ทำให้ผมรู้สึกปลื้มมากขึ้น ชอบมากขึ้น สิ่งนั้นจึงทำให้ผมพยายามที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่ ให้เป็นไปด้วยดี จะเราได้รักกัน ได้คบกัน ผมพยายามทำให้เธอมีความสุข พยายามไม่ทำให้เธอเสียใจ
ทำทุกอย่างคิดถึงเธอเสมอ แคร์เธอเสมอ เป็นห่วงเธอเสมอ คิดถึงเธอทุกเวลา
ผมคิดว่า เราทั้งคู่ อาจจะเป็นพรหมลิขิต ไม่รู้สินะทุกคนอาจจะคิดว่าเป็นอะไรผมไม่รู้ แต่ผมรู้ว่า เธออาจจะเกิดมาคู่กับผมก็ได้ ผมเลยทุ่มเททั้งใจทั้งกาย ให้กับเธอ รักเธอไม่เคยเผื่อใจ เพราะไม่ได้คิดจะรักใครหลายคน เลยทำอะไรทุ่มเทมากกับคนคนนี้ ให้มันเสียใจทีเดียวให้มันเจ็บใจทีเดียวหนักหนักไปเลย จะได้จำถ้าต้องเจ็บอีก เพราะอะไรรู้ไหม ที่ทำให้ผมคิดว่าเป็นพรหมลิขิต เพราะว่า ผม ก่อนที่จะมาคบกับเธอ ผมเคยคุยกับหญิงอื่น เคยจีบหญิงอื่นมาหลายคนทุ่มเทกับทุกคนสุดท้ายก็โดนหักอกทุกคนผมแอบถอดใจ เหนื่อย ท้อ ผมก็คิดไว้แล้วว่ากะจะไม่จีบใครอีกสักพัก อยู่ดีๆ ก็มีเธอเข้ามา ช่วยทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น ทำให้ผมรู้สึกปลื้ม และ ทำให้เราได้คู่กัน ผมเคยถามเธอนะ ว่า ก่อนจะมาคบกับเค้า เอ็งเคยเป็นยังไงบ้าง เธอบอกตรงๆว่า เธอเคยคบมาหลายคน คนที่เธอคบด้วย ทุกคน ไม่เคยสนใจเธอเลย ทำให้เธอกับเขาทะเลาะกันบ่อยๆ จนต้องเลิกกัน แล้วเธอก็บอกผมว่า แต่ไม่รู้ทำไม ทั้งที่เราไม่เคยรู้อะไรอะไรกันเลย ไม่เคยลืมคุยกันไม่เคยรู้จักกันไม่เคยเห็นหน้ากัน แต่พอเค้าได้เจอเองครั้งแรก เขาก็รู้สึกปลื้มตัวเองอย่างมากๆเลย รู้สึกชอบใจอย่างบอกไม่ถูก นะตอนนั้นผมนี่ยิ้มแก้มแทบฉีก มันทำให้ผมรู้สึกว่า เราทั้งคู่ถูกทำให้เสียใจ เพื่อให้ได้เจอกัน
และผมก็อยากจะถามทุกคนว่า ตอนนี้ ผมควรจะทำตัวยังไง ไม่ให้ระแวงเธอ ไม่ต้องกังวลในการกระทำของเธอ หรือว่าผมคิดมากไปเท่านั้นเอง ก็ไม่รู้สินะ สิ่งที่มันเคยร้าวเคยแตกมาแล้ว ผมคิดว่ามันจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม กลับไปสวยงามเหมือนเดิม มันคงยาก หรือว่าอาจจะเป็นไปไม่ได้เลย แต่ตอนนี้ ผมรู้สึกว่า เหมือนจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว แต่มีรอยร้าวอีกหนึ่งรอยที่ลึกเกินไป จนทำให้ผม ลืมมันไม่ได้ มันคือเรื่องที่ผมได้เล่าไปข้างบน ผมกลัวว่า ถ้าผมได้ไปฝึกนศทอีก ผมกลัวเธอกำลังจะได้คุยกันกับมันอีก ผมกลัวว่าผมต้องเสียใจอีก หรือว่าผมคิดมากไปเอง ทุกคนช่วยปลอบใจผมหน่อยได้ไหม จะพูดยังไงก็ได้ แสดงความคิดเห็นยังไงก็ได้ให้กำลังใจผมก็ได้ หรือจะว่าจะด่าผมก็ได้ ดูแล้วเมื่อผมเป็นคนงี่เง่า หรือผมคิดมากไปเองก็ไม่รู้ แนะนำผมทีครับ
เรื่องค้างคาใจ
..
แล้วต่อไป ผมจะเล่าให้ทุกคนฟัง ว่าทำไมผมถึงรักหญิงคนนี้มากขนาดนี้ ทั้งทั้งที่เขาเคยทำให้ผมเสียใจอย่างมาก ทุกคนอาจจะสงสัย หรือไม่สงสัย แต่ผมไม่อยากจะพูดให้ทุกคนฟัง เพราะเธอเป็นสิ่งที่วิเศษ สำหรับผม เธอทำทุกอย่างเพื่อขอโทษผม แล้วจะให้ผมทิ้งเธอไปได้อย่างไร ผมจะเริ่มเล่าให้ทุกคนได้ฟัง " ผมและเธอไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ทั้งทั้งที่อยู่โรงเรียนเดียวกัน เดินสวนกันแทบทุกวัน แต่ไม่เคยที่จะมองหน้ากันหรือแม้แต่คุยกันเลย อยู่ดีๆวันหนึ่ง เธอก็เข้ามาทักผม ผมก็ได้คุยกับเธอ รู้สึกดีกับเธอ ไม่รู้เพราะอะไร ทั้งทั้งที่เราไม่รู้จักกัน ไม่เคยคุยกัน ไม่เคยมองหน้ากัน แต่ พอได้คุยกันครับทำให้ผมรู้สึกชอบ รู้สึกปลื้ม แล้วยิ่งตอน ที่ผมได้พบกับเธอ ได้เจอหน้าเธอ ได้ลองมองเธอแบบจริงจัง ทำให้ผมรู้สึกปลื้มมากขึ้น ชอบมากขึ้น สิ่งนั้นจึงทำให้ผมพยายามที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่ ให้เป็นไปด้วยดี จะเราได้รักกัน ได้คบกัน ผมพยายามทำให้เธอมีความสุข พยายามไม่ทำให้เธอเสียใจ
ทำทุกอย่างคิดถึงเธอเสมอ แคร์เธอเสมอ เป็นห่วงเธอเสมอ คิดถึงเธอทุกเวลา
ผมคิดว่า เราทั้งคู่ อาจจะเป็นพรหมลิขิต ไม่รู้สินะทุกคนอาจจะคิดว่าเป็นอะไรผมไม่รู้ แต่ผมรู้ว่า เธออาจจะเกิดมาคู่กับผมก็ได้ ผมเลยทุ่มเททั้งใจทั้งกาย ให้กับเธอ รักเธอไม่เคยเผื่อใจ เพราะไม่ได้คิดจะรักใครหลายคน เลยทำอะไรทุ่มเทมากกับคนคนนี้ ให้มันเสียใจทีเดียวให้มันเจ็บใจทีเดียวหนักหนักไปเลย จะได้จำถ้าต้องเจ็บอีก เพราะอะไรรู้ไหม ที่ทำให้ผมคิดว่าเป็นพรหมลิขิต เพราะว่า ผม ก่อนที่จะมาคบกับเธอ ผมเคยคุยกับหญิงอื่น เคยจีบหญิงอื่นมาหลายคนทุ่มเทกับทุกคนสุดท้ายก็โดนหักอกทุกคนผมแอบถอดใจ เหนื่อย ท้อ ผมก็คิดไว้แล้วว่ากะจะไม่จีบใครอีกสักพัก อยู่ดีๆ ก็มีเธอเข้ามา ช่วยทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น ทำให้ผมรู้สึกปลื้ม และ ทำให้เราได้คู่กัน ผมเคยถามเธอนะ ว่า ก่อนจะมาคบกับเค้า เอ็งเคยเป็นยังไงบ้าง เธอบอกตรงๆว่า เธอเคยคบมาหลายคน คนที่เธอคบด้วย ทุกคน ไม่เคยสนใจเธอเลย ทำให้เธอกับเขาทะเลาะกันบ่อยๆ จนต้องเลิกกัน แล้วเธอก็บอกผมว่า แต่ไม่รู้ทำไม ทั้งที่เราไม่เคยรู้อะไรอะไรกันเลย ไม่เคยลืมคุยกันไม่เคยรู้จักกันไม่เคยเห็นหน้ากัน แต่พอเค้าได้เจอเองครั้งแรก เขาก็รู้สึกปลื้มตัวเองอย่างมากๆเลย รู้สึกชอบใจอย่างบอกไม่ถูก นะตอนนั้นผมนี่ยิ้มแก้มแทบฉีก มันทำให้ผมรู้สึกว่า เราทั้งคู่ถูกทำให้เสียใจ เพื่อให้ได้เจอกัน
และผมก็อยากจะถามทุกคนว่า ตอนนี้ ผมควรจะทำตัวยังไง ไม่ให้ระแวงเธอ ไม่ต้องกังวลในการกระทำของเธอ หรือว่าผมคิดมากไปเท่านั้นเอง ก็ไม่รู้สินะ สิ่งที่มันเคยร้าวเคยแตกมาแล้ว ผมคิดว่ามันจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม กลับไปสวยงามเหมือนเดิม มันคงยาก หรือว่าอาจจะเป็นไปไม่ได้เลย แต่ตอนนี้ ผมรู้สึกว่า เหมือนจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว แต่มีรอยร้าวอีกหนึ่งรอยที่ลึกเกินไป จนทำให้ผม ลืมมันไม่ได้ มันคือเรื่องที่ผมได้เล่าไปข้างบน ผมกลัวว่า ถ้าผมได้ไปฝึกนศทอีก ผมกลัวเธอกำลังจะได้คุยกันกับมันอีก ผมกลัวว่าผมต้องเสียใจอีก หรือว่าผมคิดมากไปเอง ทุกคนช่วยปลอบใจผมหน่อยได้ไหม จะพูดยังไงก็ได้ แสดงความคิดเห็นยังไงก็ได้ให้กำลังใจผมก็ได้ หรือจะว่าจะด่าผมก็ได้ ดูแล้วเมื่อผมเป็นคนงี่เง่า หรือผมคิดมากไปเองก็ไม่รู้ แนะนำผมทีครับ