เห้อ พอนึกถึงตอนตัวเองเด็กๆ ก็มีแต่เรื่องสนุกๆ แต่ตอนนี้เพื่อนที่เล่นกันตอนเด็กๆ ต่างพากันโต มีแฟน มีความฝันที่อยากทำ และก็แยกจากกันไป นึกแล้วก็เป็นเรื่องที่ อบอุ่นใจเนอะ
ตอนเด็กๆ เรามีเพื่อน 12 คน ก็มีรุ่นพี่ที่ห่างกันไม่กี่ปีรวมอยู่ด้วย ทุกๆเช้าวันเสาร์อาทิตย์ พวกเราจะพากันตื่นเช้าเพื่อไปดูการ์ตูนบ้านเพื่อนรุ่นน้อง (บ้านน้องมีทีวีจอเบ้อเริ่มเบย) พากันซื้อขนม สายๆหน่อยก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำ กินข้าว พอเที่ยง ก็พากันไปหาซื้อของมากินด้วยกัน เอามารวมๆกัน บางทีก็พากันไปกินก๋วยเตี๋ยวข้างทางด่วน กินอิ่มก็เล่นชิงช้าของร้านก๋วยเตี๋ยว แล้วสมมติมันว่าเป็นเรือรับส่ง สนุกมากเลยนะ กลับมาก็พากันแยกย้ายไปนอน ตื่นมาอีกที ก็ บ่าย 3 เรารีบวิ่งไปหาเพื่อนๆ ถ้าเพื่อนยังไม่ตื่นเราก็ยังไม่ออกมาเล่น ทุกคนตื่นกันครบก็ 5 โมงกว่า เราจะหาเกมส์เล่นกัน เช่น มลูนปั้ง! โอเล่หยุด แม่งูเอ๋ย ตีแบต ซ่อนแอบ ตำรวจจับผู้ร้าย ขับรถ(จักรยาน)เก็บค่าทางด่วน จระเข้ วิ่งไล่จับ ประมาณ 1 ทุ่ม ท้องฟ้ามืดได้ที่ก็มาเล่าเรื่องผีกัน บางทีก็นั่งคุยอะไรกันไม่รู้ แต่ฮาและสนุกมาก บางวันอารมณ์ดี ก็ไปหลังศาล ที่นั่นมีต้นไม้ คลอง จำได้ว่า คุณตาที่ดูแลหลังศาลเขาทำที่นั่งบนต้นเฟื้องฟ้าให้ด้วยนะ แบบยังไงอ่ะ ที่นั่งเป็นไม้สี่เหลี่ยมวางอยู่ตรงกลางต้น เอ้อนั่นแหล่ะ และพวกเราก็ชอบเด็ดใบไม้มาสมมติเป็นเงิน ใบเล็กก็ห้าบาท ใบใหญ่ก็ 20 บาท และเอาหม้อที่ได้จากขนมหม้อแกงมาต้ม(ปลอมๆ) แล้วขาย ฤดูฝน เราจะพากันเล่น้ำฝนเป็นบางวัน วันไหนน้ำท่วมหมูบ้านนะ เด็กๆจะมีความสุขมาก ฮ่าๆ เอาโฟมมาลอยเป็นเรือ น้ำสกปรก ช่างมัน จะเล่น หน้าที่มีลมแรงๆ เราจะพากันไปเล่นว่าวที่ทางด่วน (ตอนนั้นทางด่วนกำลังสร้างพึ่งเอาทรายมาลงแต่ยังไม่ทำอะไร) วิ่งกันสนุกเลย ลานกว้างมาก และก็มีกองทรายใหญ่ เหมือนภูเขาเลย เราพากันหากล่องใหญ่ๆและทำให้แบนๆแล้วก็สไลด์ลงไปเลย สนุกมาก เลยนะ แต่พอเขาเอารถเคน รถแม็คโค มาสร้าง พวกเราก็จ๋อยกันเลย ไม่มีที่ให้เล่นไปหนึ่ง แต่ไม่เป็นไรเล่นแถวบ้านได้ วันปีใหม่ ในหมู่บ้านมีการจับฉลากพวกเราจะพากันไปบนเอาจักรยาน ด้วยพวงมาลัย หรือไม่ก็ขนม ผลไม้ ไม่ได้ก็ร้องไห้ฟูมฟาย ปีใหม่ต้องได้จักรยานใหม่ ฮ่าๆ แต่เราก็ไม่เคยได้สักปี -...- กลับบ้านนอกแต่ละครั้งก็สนุกมากๆ ไปปล่อยวัว ปล่อยความยกับน้ากับแม่ ไปวิดปลากับพ่อ และครอบครัว วิดปาเสร็จพากันอาบน้ำที่ชลประธาล เล่นน้ำกันหนุกหนาน ตื่นเช้ามาผิงไฟเผาหัวมันกิน มีความสุขที่สุด
และแล้ว พอโตขึ้นๆ อะไรๆ ก็ดูไม่น่าตื่นเต้นเหมือนที่พูดๆกัน ต้นเฟื้องฟ้าหลังศาลตอนนี้ก็โดนตัด ทางด่วนก็สร้างเสร็จเรียบร้อยจะมีก็แค่สวนสุขภาพใต้ทางด่วน ให้ไปวิ่งนึกถึงความหลัง ร้านก๋วยเตี๋ยวที่เคยกินกัน ตอนนี้ได้ปิดตัวไปแล้ว หมู่บ้านที่ตอนเย็นๆ มีเสียงเจี๊ยวจ๊าวของพวกเรา ก็เงียบสงบ หลังศาลก็ไม่มีใครไปบนขอจักรยานอีกแล้ว แก เหงามากนะเว้ย แกรู้มั้ย รูปบนกำแพงบ้านเราที่พวกแกวาดแล้วแม่เราด่า เรายังไม่ลบนะเว้ย รูปปะหลาดๆ เต็มกำแพงบ้านเราไปหมด หม้อแกงที่เราต้มเล่นกัน เราเก็บไว้ในตู้อย่างดีเลยนะ กล่องของเล่น 2 กล่องเราเอาไปบริจาคให้เด็กบนดอยไปแล้ว ขอโทษนะ บ้านของเล่นที่พวกป๊าของพวกเราช่วยกันทำ ตอนนี้ก็กลายเป็นเศษไม้ธรรมดาไปแล้ว ต้นมะยมต้นตะลิงปิง ไม่มีใครไปเก็บกินเลย ลูกดกมากเลยนะ จักรยานที่พวกแกพากันขี่ยกล้อหัวทิ่ม ตอนนี้เราก็ยังปั่นมันอยู่นะ ฟิกเกียร์ที่พวกเราจะตั้งแก๊งกัน เราซื้อมารอนานแล้วนะ เรายังคงอยู่ที่เดิมนะ แล้วพวกแกหายไปไหนเป็นยังไงบ้าง บางทีเราก็ทะเลอะกันเพราะเรื่องไร้สาระนะ เราขอโทษ ถ้าเป็นไปได้ กลับมาเล่นกันเถอะ ^^
คิดถึงตอนเด็กๆกันมั้ย?
ตอนเด็กๆ เรามีเพื่อน 12 คน ก็มีรุ่นพี่ที่ห่างกันไม่กี่ปีรวมอยู่ด้วย ทุกๆเช้าวันเสาร์อาทิตย์ พวกเราจะพากันตื่นเช้าเพื่อไปดูการ์ตูนบ้านเพื่อนรุ่นน้อง (บ้านน้องมีทีวีจอเบ้อเริ่มเบย) พากันซื้อขนม สายๆหน่อยก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำ กินข้าว พอเที่ยง ก็พากันไปหาซื้อของมากินด้วยกัน เอามารวมๆกัน บางทีก็พากันไปกินก๋วยเตี๋ยวข้างทางด่วน กินอิ่มก็เล่นชิงช้าของร้านก๋วยเตี๋ยว แล้วสมมติมันว่าเป็นเรือรับส่ง สนุกมากเลยนะ กลับมาก็พากันแยกย้ายไปนอน ตื่นมาอีกที ก็ บ่าย 3 เรารีบวิ่งไปหาเพื่อนๆ ถ้าเพื่อนยังไม่ตื่นเราก็ยังไม่ออกมาเล่น ทุกคนตื่นกันครบก็ 5 โมงกว่า เราจะหาเกมส์เล่นกัน เช่น มลูนปั้ง! โอเล่หยุด แม่งูเอ๋ย ตีแบต ซ่อนแอบ ตำรวจจับผู้ร้าย ขับรถ(จักรยาน)เก็บค่าทางด่วน จระเข้ วิ่งไล่จับ ประมาณ 1 ทุ่ม ท้องฟ้ามืดได้ที่ก็มาเล่าเรื่องผีกัน บางทีก็นั่งคุยอะไรกันไม่รู้ แต่ฮาและสนุกมาก บางวันอารมณ์ดี ก็ไปหลังศาล ที่นั่นมีต้นไม้ คลอง จำได้ว่า คุณตาที่ดูแลหลังศาลเขาทำที่นั่งบนต้นเฟื้องฟ้าให้ด้วยนะ แบบยังไงอ่ะ ที่นั่งเป็นไม้สี่เหลี่ยมวางอยู่ตรงกลางต้น เอ้อนั่นแหล่ะ และพวกเราก็ชอบเด็ดใบไม้มาสมมติเป็นเงิน ใบเล็กก็ห้าบาท ใบใหญ่ก็ 20 บาท และเอาหม้อที่ได้จากขนมหม้อแกงมาต้ม(ปลอมๆ) แล้วขาย ฤดูฝน เราจะพากันเล่น้ำฝนเป็นบางวัน วันไหนน้ำท่วมหมูบ้านนะ เด็กๆจะมีความสุขมาก ฮ่าๆ เอาโฟมมาลอยเป็นเรือ น้ำสกปรก ช่างมัน จะเล่น หน้าที่มีลมแรงๆ เราจะพากันไปเล่นว่าวที่ทางด่วน (ตอนนั้นทางด่วนกำลังสร้างพึ่งเอาทรายมาลงแต่ยังไม่ทำอะไร) วิ่งกันสนุกเลย ลานกว้างมาก และก็มีกองทรายใหญ่ เหมือนภูเขาเลย เราพากันหากล่องใหญ่ๆและทำให้แบนๆแล้วก็สไลด์ลงไปเลย สนุกมาก เลยนะ แต่พอเขาเอารถเคน รถแม็คโค มาสร้าง พวกเราก็จ๋อยกันเลย ไม่มีที่ให้เล่นไปหนึ่ง แต่ไม่เป็นไรเล่นแถวบ้านได้ วันปีใหม่ ในหมู่บ้านมีการจับฉลากพวกเราจะพากันไปบนเอาจักรยาน ด้วยพวงมาลัย หรือไม่ก็ขนม ผลไม้ ไม่ได้ก็ร้องไห้ฟูมฟาย ปีใหม่ต้องได้จักรยานใหม่ ฮ่าๆ แต่เราก็ไม่เคยได้สักปี -...- กลับบ้านนอกแต่ละครั้งก็สนุกมากๆ ไปปล่อยวัว ปล่อยความยกับน้ากับแม่ ไปวิดปลากับพ่อ และครอบครัว วิดปาเสร็จพากันอาบน้ำที่ชลประธาล เล่นน้ำกันหนุกหนาน ตื่นเช้ามาผิงไฟเผาหัวมันกิน มีความสุขที่สุด
และแล้ว พอโตขึ้นๆ อะไรๆ ก็ดูไม่น่าตื่นเต้นเหมือนที่พูดๆกัน ต้นเฟื้องฟ้าหลังศาลตอนนี้ก็โดนตัด ทางด่วนก็สร้างเสร็จเรียบร้อยจะมีก็แค่สวนสุขภาพใต้ทางด่วน ให้ไปวิ่งนึกถึงความหลัง ร้านก๋วยเตี๋ยวที่เคยกินกัน ตอนนี้ได้ปิดตัวไปแล้ว หมู่บ้านที่ตอนเย็นๆ มีเสียงเจี๊ยวจ๊าวของพวกเรา ก็เงียบสงบ หลังศาลก็ไม่มีใครไปบนขอจักรยานอีกแล้ว แก เหงามากนะเว้ย แกรู้มั้ย รูปบนกำแพงบ้านเราที่พวกแกวาดแล้วแม่เราด่า เรายังไม่ลบนะเว้ย รูปปะหลาดๆ เต็มกำแพงบ้านเราไปหมด หม้อแกงที่เราต้มเล่นกัน เราเก็บไว้ในตู้อย่างดีเลยนะ กล่องของเล่น 2 กล่องเราเอาไปบริจาคให้เด็กบนดอยไปแล้ว ขอโทษนะ บ้านของเล่นที่พวกป๊าของพวกเราช่วยกันทำ ตอนนี้ก็กลายเป็นเศษไม้ธรรมดาไปแล้ว ต้นมะยมต้นตะลิงปิง ไม่มีใครไปเก็บกินเลย ลูกดกมากเลยนะ จักรยานที่พวกแกพากันขี่ยกล้อหัวทิ่ม ตอนนี้เราก็ยังปั่นมันอยู่นะ ฟิกเกียร์ที่พวกเราจะตั้งแก๊งกัน เราซื้อมารอนานแล้วนะ เรายังคงอยู่ที่เดิมนะ แล้วพวกแกหายไปไหนเป็นยังไงบ้าง บางทีเราก็ทะเลอะกันเพราะเรื่องไร้สาระนะ เราขอโทษ ถ้าเป็นไปได้ กลับมาเล่นกันเถอะ ^^