****ขอคำปรึกษาครับ คบกับแฟนมา2ปี แต่ตอนนี้อยากอยู่คนเดียว***

สวัสดีครับ เพื่อนๆชาวPantip เรากับแฟน(ผู้ชาย)คบกัน เราสองคนรู้จักกันผ่านfacebook ตอนนี้ก็2ปีกว่าแล้ว ช่วง1ปี5เดือนแรกเรารักเขาดีนะ ทั้งที่เขาก็เคยมีแฟนเก่าโทรมาแต่เขาแอบคุยจนเราจับได้ ตอนนั้นเราจะเลิก แต่เขาตามง้อจนเราใจอ่อน เพราะเรารักเขา แต่หลังจากนั้นไม่นานความรู้สึกนั้นเปลี่ยนไป จากที่เคยหึง หวง คอยเช็คตลอดเวลาเขาทำงาน ตจว. เรานอนแทบไม่หลับเพราะกลัวเขาแอบมีคนอื่น แต่ตอนนี้กลับรู้สึกเฉยๆ เราก็ทักไลน์ไปตามปกติ ประมาณว่า ทานข้าว ฝันดี ดูแลตัวเองด้วย ประมาณนี้ แต่ความรู้สึกเรากลับเฉยชา ตอนนี้เขาจะทำไรที่ไหนเราไม่เคยเช็คนะ แต่เขาจะคอยส่งรูปมาตลอด เราคิดว่า ทักมาก็ตอบ ไม่ทักมาก็ทักไป แต่ไม่คิดถึงเรื่องอื่น เมื่อก่อนอยากเจอเขามาก แต่ตอนนี้กลับไม่อยากเจอ พยายามบอกว่าติดงาน แต่จริงวันหยุดก็กินๆ นอนๆ ไม่ค่อยออกไปไหน ตอนนี้แทบไม่อยากมีเซ็กส์ด้วย อ่อลืมบอก เรากับแฟนไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยว ตัวเราเอง ไม่ค่อยเล่นโซเชี่ยลนะ ทำแต่งานนานๆจะเล่นที เราคอยถามตัวเองเราเป็นอะไร ถามใจว่ามีใครไหม? ก็ไม่มี เล่นโซเชียลไปก็ดูแต่ข่าว มีแต่ครอบครัว เรากลับคิดว่าเราอยากอยู่คนเดียวแบบโสดๆ เค้าดีกับเรานะบางครั้งทะเลาะกัน เราก็ยอมเขาไป เราก็เออชั่งเหอะ  ยอมรับแฟนขี้งอล เราพูดไรหน่อยก็น้อยใจ( ก็เราเอาใจใครไม่เก่ง )บางทีเขาอยากเจอเราก็ไปนัดเจอกันข้างนอก บ่อยครั้งที่เขาชวนไปนอนบ้านเขา เราก็ปฏิเสธ เราอ้างว่าเราไม่ว่าง แต่จริงๆก็ว่าง แล้วเราก็กลับไปกิน ไปนอน ทำงานบ้านไรเรื่อยเปื่อย เรารู้ว่าทำแบบนี้มันเหมือนทำร้ายเขา แต่เราก็ไม่ได้มีใคร ไม่เคยสนใจใคร บางครั้งอยากอยู่คนเดียวมาก ฟังเพลง อ่านหนังสือ ไปไหนก็อยากไปคนเดียวชิลๆ คิดว่านี่ใช่ตัวเราหรอ เมื่อก่อนไปก็มีเขาตลอด หรือตอนนี้เราพบตัวตนแล้ว คนอะไรจะอยู่แบบไม่มีแฟน มีแค่เพื่อนร่วมงานที่เจอกันแค่ตอนทำงานแค่นั้น ตอนนี้ไกล้จะปีใหม่กลับไม่มีแพลนจะไปไหนกับเขา กลับไม่ตื่นตัวอะไร ความรู้สึกอยากไปกับครอบครัวมากกว่า ทุกวันนี้เรารู้สึกแย่ที่มีเวลาให้เขาน้อยกว่าเดิม เมื่อก่อนเรารักเขามาก เขาก็รักแต่ไม่ออกนอกหน้า แต่ตอนนี้เราแทบไม่คิดอะไรนอกจากผูกพัน ส่วนเขากลับดีเพิ่มทุกวัน บางครั้งเราอยากบอกเลิก แต่เหตุผลของเรามันก็ทุกเรสเกินไป เหมือนคบไปวันๆ มีก็ได้ ไม่มีก็ดี เรารู้สึกละอายใจแต่เราไม่รู้ว่าตัวเราเป็นอะไร อยู่ดีๆก็เบื่อแบบบอกไม่ถูก ตอนนี้พยายามจะทำให้ดีที่สุด รักเขาให้มากที่สุด ตลอดระยะเวลาเขาเป็นคนที่ดีคนนึงแต่เรากลับเป็นแบบนี้ ถ้าเขารู้เขาคงเสียใจที่มีแฟนแบบเรา บางทีจะเปิดปากคุยกันก็ไม่กล้า เหตุผลไม่เข้าท่าเอาซะเลย เรื่องนี้เราไม่เคยเล่าให้ครอบครัวฟัง กลัวเขามองเราเป็นตัวตลก บางทีคิดว่าตัวเองเป็นโรคประสาท เป็นบ้า หรือเปล่าแต่ก็ไม่รู้ทำไง วันนึงถ้าเขาเจอใครที่ดีกว่าเรา เราพร้อมให้เขาไป เราไม่ขอจากไปก่อน เรารอให้เขาไปจากเราก่อนดีกว่า ตอนนี้เราทำตัวตามปกติในสายตาเขา แต่ลับหลังเขาไม่รู้ว่าเราเป็นแบบนี้ บนโลกนี้จะมีสักกี่คนที่เป็นแบบเรารู้ตัวว่าทำตัวแย่มากแบบนี้จะมีตั้งแต่ต้นทำไมรู้สึกสับสนทำอะไรไม่ได้นอกจากถามใจตัวเอง...........