สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา ถ้าเราทำอะไรผิดขอโทษด้วยนะคะ เริ่มกันเลยนะคะ
เราเป็นเด็กคนนึง ที่อ้วนมาตั้งแต่เด็กจนตอนนี้เราอยู่ในช่วง ม.ปลาย แต่เราก็ยังอ้วนมาก ค่ะเราเป็นคนอ้วนมาก แต่ปัญหาของเราที่เรารู้สึกมีปมกับคำถามนี้คือ พ่อก็ไม่อ้วน แม่ก็ไม่อ้วน แล้วเราอ้วนเหมือนใคร ? เราเกลียดคำถามนี้เพราะเจอมาตั้งแต่จำความได้ รู้สึกฝังใจกับคำถามนี้มากค่ะ นอกจากจะอ้วน แตกต่างกับพ่อแม่ รวมไปถึงทั้งตระกูล ทั้งตระกูลเราเป็นคนอ้วนคนเดียวค่ะ ทำให้พอถึงวันรวมญาติ ประเด็นที่ทุกคนอดพูดถึงไม่ได้ คือ เราอ้วนเหมือนใคร ? ทำไมอ้วนขนาดนี้ ? เรารู้สึกเราเป็นจุดด้อยให้เขาพูดกันมากเลยค่ะ ทำไมเราต้องเป็นแบบนี้ ทำไมเราแย่ขนาดนี้ จนปีหลังๆเราขอพ่อกับแม่อยู่บ้านค่ะ เราทำใจไม่ได้จริงๆ เรากลัว เราไม่อยากเจอ เราไม่อยากให้ใครมาตื่นเต้นกับขนาดตัวของเรา เราถึงกับร้องไห้ขอร้อง ขอให้เราไม่ไป หรือเรียกว่าเราหนีความจริงนั่นแหละค่ะ
ปกติเราเป็นคนจ่ายตลาดแทนพ่อกับแม่ ก็จะเจอพวกป้าๆที่นั่งอยู่ที่ตลาด พอเราเดินไปเค้าก็จะร้องตกใจ โอ้โห ทำไมตัวใหญ่ขนาดนี้ เหมือนใครเนี่ย ? พร้อมกับเรียกคนอื่นๆมาดูด้วยเสียงดังๆ ว่าทำไมเราอ้วนขนาดนี้? เราอายค่ะ เราอายคนที่มองตามเสียงป้า ทำไมต้องเรียกคนอื่นมาดูเรา หรือเราเป็นตัวประหลาด หรือเราน่าเกลียด เราอ้วนเหมือนใคร? เรารู้สึกโดนรุมอย่างบอกไม่ถูกค่ะ เพื่อนป้าๆที่ตลาดก็มามองและร้องโอ้โหในตัวเรา เราอยากจะร้องไห้ออกมากลางวงเลยค่ะ แต่ก็ทำได้แค่ยิ้มกลบเกลื่อน คงเพราะเราเป็นคนอารมดีด้วยมั้งคะ ผู้ใหญ่เลยคิดว่าเราไม่คิดมากเรื่องนี้ เพราะเราจะยิ้มขำตลอด แต่ข้างในเราจะร้องไห้แล้วค่ะ จริงค่ะเราอ้วน แต่เราไม่อยากให้คนอื่นมองเราเป็นจุดเด่นว่าทำไมตัวใหญ่ขนาดนี้ ทุกวันตั้งแต่เด็กจนถึงทุกวันนี้ เราเจอคำถามแบบนี้ทุกวัน เพราะบ้านเราทำธุระกิจที่จะพบเจอผู้คนค่ะ เลยเจอผู้คนมาทักตลอดว่าอ้วนเหมือนใคร ? จนบางทีเราบอก อ่อ เหมือนญาติทางแม่ค่ะ ซึ่งจริงๆญาติไม่มีใครอ้วนเลย ทำให้เราเจอคำถามที่เราไม่อยากได้ยินที่สุดทุกวันจนกลายเป็นเรื่องที่เรากลัว จริงๆเราก็คิดว่าเราน่าจะชิน เพราะเจอคำถามนี้มาตลอด แต่ไม่เลยค่ะ เราน้ำตาคลอทุกครั้งที่เจอเหตุการณ์แบบนี้
ถ้าอ่านแล้วถามว่า ทำไมไม่ลด ? ตอนนี้เราพยายามลดอยู่ค่ะ เราออกกำลังกาย ว่ายน้ำ แอโรบิค ทานข้าวน้อยลงมากแต่เน้นให้มีประโยชน์เพราะเรายังต้องเรียนหนังสือ ทานผัก ดีอย่างนึงคือเราชอบเป็นคนทานผัก ไม่ชอบเนื้อสัตว์ ไม่ชอบของทอด หนังไก่หนังหมูไรพวกนี้เราไม่ได้ทานเลยค่ะไม่ชอบเลย ถ้าถามว่าเรากินเยอะมั้ย ? เราว่าเรากินน้อยนะคะ ของหวานก็ไม่ชอบ บางครั้งเราก็สงสัยเหมือนคนอื่นๆแหละค่ะ ว่าทำไมอ้วน 55555 คงเพราะเราออกกำลังกายน้อย แต่ก็ขอบคุณเรื่องพวกนี้นะคะ ทำให้ตอนนี้เราลดน้ำหนักมาแล้ว 5 กิโลค่ะ และเราก็จะลดไปเรื่อยๆเพื่อให้ทุกคนเห็นว่า เราไม่แตกต่าง เราไม่น่าเกลียด เราไปอ้วนเหมือนใคร ขอบคุณนะคะที่อ่านเรื่องของเราจนจบ ถ้าเราลดน้ำหนักจนเราผอมได้ เราจะมารีวิวลงพันทิปนะคะ เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะคะ จุ้บๆ
ระบายเรื่องความอ้วน
เราเป็นเด็กคนนึง ที่อ้วนมาตั้งแต่เด็กจนตอนนี้เราอยู่ในช่วง ม.ปลาย แต่เราก็ยังอ้วนมาก ค่ะเราเป็นคนอ้วนมาก แต่ปัญหาของเราที่เรารู้สึกมีปมกับคำถามนี้คือ พ่อก็ไม่อ้วน แม่ก็ไม่อ้วน แล้วเราอ้วนเหมือนใคร ? เราเกลียดคำถามนี้เพราะเจอมาตั้งแต่จำความได้ รู้สึกฝังใจกับคำถามนี้มากค่ะ นอกจากจะอ้วน แตกต่างกับพ่อแม่ รวมไปถึงทั้งตระกูล ทั้งตระกูลเราเป็นคนอ้วนคนเดียวค่ะ ทำให้พอถึงวันรวมญาติ ประเด็นที่ทุกคนอดพูดถึงไม่ได้ คือ เราอ้วนเหมือนใคร ? ทำไมอ้วนขนาดนี้ ? เรารู้สึกเราเป็นจุดด้อยให้เขาพูดกันมากเลยค่ะ ทำไมเราต้องเป็นแบบนี้ ทำไมเราแย่ขนาดนี้ จนปีหลังๆเราขอพ่อกับแม่อยู่บ้านค่ะ เราทำใจไม่ได้จริงๆ เรากลัว เราไม่อยากเจอ เราไม่อยากให้ใครมาตื่นเต้นกับขนาดตัวของเรา เราถึงกับร้องไห้ขอร้อง ขอให้เราไม่ไป หรือเรียกว่าเราหนีความจริงนั่นแหละค่ะ
ปกติเราเป็นคนจ่ายตลาดแทนพ่อกับแม่ ก็จะเจอพวกป้าๆที่นั่งอยู่ที่ตลาด พอเราเดินไปเค้าก็จะร้องตกใจ โอ้โห ทำไมตัวใหญ่ขนาดนี้ เหมือนใครเนี่ย ? พร้อมกับเรียกคนอื่นๆมาดูด้วยเสียงดังๆ ว่าทำไมเราอ้วนขนาดนี้? เราอายค่ะ เราอายคนที่มองตามเสียงป้า ทำไมต้องเรียกคนอื่นมาดูเรา หรือเราเป็นตัวประหลาด หรือเราน่าเกลียด เราอ้วนเหมือนใคร? เรารู้สึกโดนรุมอย่างบอกไม่ถูกค่ะ เพื่อนป้าๆที่ตลาดก็มามองและร้องโอ้โหในตัวเรา เราอยากจะร้องไห้ออกมากลางวงเลยค่ะ แต่ก็ทำได้แค่ยิ้มกลบเกลื่อน คงเพราะเราเป็นคนอารมดีด้วยมั้งคะ ผู้ใหญ่เลยคิดว่าเราไม่คิดมากเรื่องนี้ เพราะเราจะยิ้มขำตลอด แต่ข้างในเราจะร้องไห้แล้วค่ะ จริงค่ะเราอ้วน แต่เราไม่อยากให้คนอื่นมองเราเป็นจุดเด่นว่าทำไมตัวใหญ่ขนาดนี้ ทุกวันตั้งแต่เด็กจนถึงทุกวันนี้ เราเจอคำถามแบบนี้ทุกวัน เพราะบ้านเราทำธุระกิจที่จะพบเจอผู้คนค่ะ เลยเจอผู้คนมาทักตลอดว่าอ้วนเหมือนใคร ? จนบางทีเราบอก อ่อ เหมือนญาติทางแม่ค่ะ ซึ่งจริงๆญาติไม่มีใครอ้วนเลย ทำให้เราเจอคำถามที่เราไม่อยากได้ยินที่สุดทุกวันจนกลายเป็นเรื่องที่เรากลัว จริงๆเราก็คิดว่าเราน่าจะชิน เพราะเจอคำถามนี้มาตลอด แต่ไม่เลยค่ะ เราน้ำตาคลอทุกครั้งที่เจอเหตุการณ์แบบนี้
ถ้าอ่านแล้วถามว่า ทำไมไม่ลด ? ตอนนี้เราพยายามลดอยู่ค่ะ เราออกกำลังกาย ว่ายน้ำ แอโรบิค ทานข้าวน้อยลงมากแต่เน้นให้มีประโยชน์เพราะเรายังต้องเรียนหนังสือ ทานผัก ดีอย่างนึงคือเราชอบเป็นคนทานผัก ไม่ชอบเนื้อสัตว์ ไม่ชอบของทอด หนังไก่หนังหมูไรพวกนี้เราไม่ได้ทานเลยค่ะไม่ชอบเลย ถ้าถามว่าเรากินเยอะมั้ย ? เราว่าเรากินน้อยนะคะ ของหวานก็ไม่ชอบ บางครั้งเราก็สงสัยเหมือนคนอื่นๆแหละค่ะ ว่าทำไมอ้วน 55555 คงเพราะเราออกกำลังกายน้อย แต่ก็ขอบคุณเรื่องพวกนี้นะคะ ทำให้ตอนนี้เราลดน้ำหนักมาแล้ว 5 กิโลค่ะ และเราก็จะลดไปเรื่อยๆเพื่อให้ทุกคนเห็นว่า เราไม่แตกต่าง เราไม่น่าเกลียด เราไปอ้วนเหมือนใคร ขอบคุณนะคะที่อ่านเรื่องของเราจนจบ ถ้าเราลดน้ำหนักจนเราผอมได้ เราจะมารีวิวลงพันทิปนะคะ เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะคะ จุ้บๆ