ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าเรายืมรหัสเพื่อนมานะคะ...ความรักของเราเริ่มขึ้นเมื่อนานแล้วเป็นรักแรกเลย เราได้เจอกับคนคนหนึ่ง เขาเป็นเด็กเรียนคณะที่แนวติส (เด็กสถาปัต) เราเจอเขาในฉบับที่เห้ย!!!! ทำไมเท่จังเลย สูง ที่สำคัญติสมาก ..... จากนั้นมาเราเลยให้เพื่อนเราติดต่อให้ .... เราเลยได้บอกความในใจออกไปว่า " เราชอบตัวนะ " หลังจากเริ่มคุยกันสักระยะ เขาก็บอกกับเราว่า"เขาก็ชอบเรา" (ฟินนนนน) .. เราไม่เคยคิดว่ารักครั้งแรกจะสำคัญและมีความหมายมากขนาดนี้ ตอนช่วงแรกเวลาเรานัดเจอกัน .... โอ่โห่ เรานี้จะเป็นลมต้องพกยาดมไปด้วย .... แม่เจ้าใจสั่นไม่มีความกล้าเวลามองหน้ากันเลยเรามีความสุขมากช่วงนั้น ( ฟิน ) เหมือนเจอโอป้าที่เกาหลี ตอนที่เราคุยกันเวลาไปไหน ทำอะไรอยู่ (ตัดโมอยู่ ) เขาจะคอยส่งรูปมาให้ดูผ่านแชทผ่านไลน์ตลอดเลย( เป็นเหมือนกันใช่ไหมละคุณ คิคิคิ ) ตอนวันเกิดเขาเราเขียนไดอารี่ (ความรู้สึกของเราที่มีต่อเขาตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน) ให้เขาให้ของเล็กๆน้อยๆ
ยิ่งกว่านั้นเราชอบมากเลย ... เขาวาดรูปรูปให้ตอนวันวาเลไทน์ เราแลกของกัน เราให้สัญลักษณ์เขาคือ ... กระบองเพชร ... คุยกันชนิดที่แบบเห้ย!!! เราเริ่มจริงจังกับรักครั้งแรกมากขึ้น อยากเป็นแฟนกันจุง (แต่ไม่มั่นน่าตัวเองจัง เขาดูดีมากจนเราไม่กล้าเดินด้วย) เวลาเดินด้วยกันอย่างกับไฟฟ้าช๊อต ... หลังปิดเทอมความสัมพันธ์ของเราก็เริ่มลดลง ... เราเริ่มคุยกันน้อยลง ( จนเรารู้สึกได้ ) เวลาเขาทำงานเราจะเข้าใจเขาตลอดว่างานเขาเยอะซึ่งของเราก็เยอะไม่ต่างกัน T^T พอเราทิ้งช่วงห่างกัน คุยน้อยลง มันทำให้เรารู้มาว่า .. ที่ผ่านมาเราไม่ใช่สำหรับเขา เหมือนที่เขาบอกเรา เหมือนเรากำลังพยายามอยู่ฝ่ายเดียว
แล้วที่ผ่านมามันคืออะไรละ ? ทำไมเราไม่ใช่สำหรับเขา ทั้งๆที่เขาเหมือนให้ความหวังเรา ... ซึ่งเราชอบเขามาก เราเคยบอกกับเขาว่า ... ถ้าถึงเวลาที่เราไม่ได้คุยกันแล้ว ... เราจะยังขอแอบชอบเขาไปจนกว่าเขาจะเจอคนที่ใช่ .... ช่วงนั้นเราเสียใจมากไม่คิดว่า ความรักครั้งแรกของเราจะเจ็บได้ขนาดนี้ ( เคยคิดว่า พวกที่มีแฟนแล้วเลิกกันทำไมต้องร้องไห้ ... ได้แค่คิด) .... แต่เรากับเขาคนนั้นคุยกันแบบไม่มีสถานะ หนักเลยปะละ แต่รู้สึกดีต่อกัน .. ไม่มีใครขอเป็นแฟน... แต่ว่าทุกวันนี้เรายังคงเฝ้ามองเขาคนนั้นห่างๆ และคิดถึงทุกเวลา ... เราอยากรู้ว่า ... เป็นไปได้ไหมที่เราจะกลับมาเริ่มต้นใหม่กลับมาคุยกันใหม่
( เพราะต่างคนต่างไม่มีใครเลย )
ความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจน จะสามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย
ยิ่งกว่านั้นเราชอบมากเลย ... เขาวาดรูปรูปให้ตอนวันวาเลไทน์ เราแลกของกัน เราให้สัญลักษณ์เขาคือ ... กระบองเพชร ... คุยกันชนิดที่แบบเห้ย!!! เราเริ่มจริงจังกับรักครั้งแรกมากขึ้น อยากเป็นแฟนกันจุง (แต่ไม่มั่นน่าตัวเองจัง เขาดูดีมากจนเราไม่กล้าเดินด้วย) เวลาเดินด้วยกันอย่างกับไฟฟ้าช๊อต ... หลังปิดเทอมความสัมพันธ์ของเราก็เริ่มลดลง ... เราเริ่มคุยกันน้อยลง ( จนเรารู้สึกได้ ) เวลาเขาทำงานเราจะเข้าใจเขาตลอดว่างานเขาเยอะซึ่งของเราก็เยอะไม่ต่างกัน T^T พอเราทิ้งช่วงห่างกัน คุยน้อยลง มันทำให้เรารู้มาว่า .. ที่ผ่านมาเราไม่ใช่สำหรับเขา เหมือนที่เขาบอกเรา เหมือนเรากำลังพยายามอยู่ฝ่ายเดียว
แล้วที่ผ่านมามันคืออะไรละ ? ทำไมเราไม่ใช่สำหรับเขา ทั้งๆที่เขาเหมือนให้ความหวังเรา ... ซึ่งเราชอบเขามาก เราเคยบอกกับเขาว่า ... ถ้าถึงเวลาที่เราไม่ได้คุยกันแล้ว ... เราจะยังขอแอบชอบเขาไปจนกว่าเขาจะเจอคนที่ใช่ .... ช่วงนั้นเราเสียใจมากไม่คิดว่า ความรักครั้งแรกของเราจะเจ็บได้ขนาดนี้ ( เคยคิดว่า พวกที่มีแฟนแล้วเลิกกันทำไมต้องร้องไห้ ... ได้แค่คิด) .... แต่เรากับเขาคนนั้นคุยกันแบบไม่มีสถานะ หนักเลยปะละ แต่รู้สึกดีต่อกัน .. ไม่มีใครขอเป็นแฟน... แต่ว่าทุกวันนี้เรายังคงเฝ้ามองเขาคนนั้นห่างๆ และคิดถึงทุกเวลา ... เราอยากรู้ว่า ... เป็นไปได้ไหมที่เราจะกลับมาเริ่มต้นใหม่กลับมาคุยกันใหม่
( เพราะต่างคนต่างไม่มีใครเลย )