คือผมเป็นแค่วัยรุ่นธรรมดาทั่วไป ไม่มีอะไรพิเศษ ชอบอะนิเมะ แต่งนิยาย ทำนองนั้นน่ะครับ
ผมรู้สึกว่าอาการแบบนี้มันเริ่มมาเป็นตั้งแต่ขึ้นชั้น ม.4 เทอม 2 น่ะครับ แต่ก่อนผมไม่เคยคิดมากเลย ออกจะเป็นแนวชิลๆ ด้วยซ้ำ
สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองโรคจิตก็มี...
1. มีเด็กคนหนึ่งล้อผมครับ ผมก็ขึ้นห้องมาทำใจแล้วก็แกล้งลงไปซื้อขนม เด็กมันเห็นก็ล้ออีก ผมเลยเดินเข้าไปบอกว่ามันไม่ดี อย่าล้อนะ ทำนองนี้ เด็กมันก็ยิ้มปกติ แต่ทีนี้พอผมขึ้นห้องมา ใจผมคิดเลยครับ พ่อแม่เขาจะมาตามฆ่าเราไหม จะมาด่าเราไหมที่ไปสั่งสอนลูกเขา หรือเด็กมันอาจจะเล่าเรื่องโกหกให้พ่อแม่เค้าฟังแล้วมาด่าหรือฆ่าผม ทำนองนี้อ่ะครับ
2. คิดมากเกินความจำเป็นครับ คือบางเวลาที่เพื่อนผมนั่งด่าใครแล้วผมอยู่ในวงด้วย ผมจะรู้สึกเหมือนกับว่าคนที่ถูกนินทาเขาจะโกรธผมไหม ทั้งๆ ที่ผมไม่ได้นินทาอะไรเลย
3. ชอบคิดไปเองครับ เก็บคำพูดคนอื่นมาคิดจนรกสมอง แต่มันจะหายไปเอง เพราะผมเป็นคนตรงๆ ครับ
4. กลัวคนอื่นโกรธตลอดเวลา คือบางครั้งงานกลุ่ม บางงานผมไม่มีหน้าที่ ผมไปถามว่ามีอะไรให้ช่วยไหมแล้วเขาหงุดหงิดใส่ ผมก็จะคิดว่าเขาโกรธผม แล้วผมก็จะตื้อถามเขาจนเขารำคาญ
5. คือบางครั้ง อยู่ๆ ใจผมจะคิดถึงภาพบางอย่างขึ้นมา แล้วคิดอกุศล คล้ายๆ กับโรคย้ำคิดย้ำทำเลยครับ
6.บางเวลา ผมจะคิดว่าเราต้องทำสิ่งนี้ให้ได้ อย่างเช่น ผมจะต้องลงไปดูเด็กที่ผมล้อ ไม่งั้นพ่อแม่เขาจะมาด่าผม ทำนองนี้อ่ะครับ คือเหมือนกับตั้งกฏไว้ในใจตัวเองอ่ะครับ
ทำนองนี้ละครับ ช่วยผมทีนะครับว่าควรทำยังไงดี ผมไม่ค่อยอยากไปหาจิตแพทย์เท่าไร ทุกวันนี้มีเพื่อนๆ มาเป็นคนฟังจนเริ่มเบื่อแล้วล่ะครับ ชาวพันทิปมีความเห็นอย่างไรบ้างครับ
ผมรู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะกลายเป็นโรคจิต ขอคำปรึกษาหน่อยนะครับ
ผมรู้สึกว่าอาการแบบนี้มันเริ่มมาเป็นตั้งแต่ขึ้นชั้น ม.4 เทอม 2 น่ะครับ แต่ก่อนผมไม่เคยคิดมากเลย ออกจะเป็นแนวชิลๆ ด้วยซ้ำ
สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองโรคจิตก็มี...
1. มีเด็กคนหนึ่งล้อผมครับ ผมก็ขึ้นห้องมาทำใจแล้วก็แกล้งลงไปซื้อขนม เด็กมันเห็นก็ล้ออีก ผมเลยเดินเข้าไปบอกว่ามันไม่ดี อย่าล้อนะ ทำนองนี้ เด็กมันก็ยิ้มปกติ แต่ทีนี้พอผมขึ้นห้องมา ใจผมคิดเลยครับ พ่อแม่เขาจะมาตามฆ่าเราไหม จะมาด่าเราไหมที่ไปสั่งสอนลูกเขา หรือเด็กมันอาจจะเล่าเรื่องโกหกให้พ่อแม่เค้าฟังแล้วมาด่าหรือฆ่าผม ทำนองนี้อ่ะครับ
2. คิดมากเกินความจำเป็นครับ คือบางเวลาที่เพื่อนผมนั่งด่าใครแล้วผมอยู่ในวงด้วย ผมจะรู้สึกเหมือนกับว่าคนที่ถูกนินทาเขาจะโกรธผมไหม ทั้งๆ ที่ผมไม่ได้นินทาอะไรเลย
3. ชอบคิดไปเองครับ เก็บคำพูดคนอื่นมาคิดจนรกสมอง แต่มันจะหายไปเอง เพราะผมเป็นคนตรงๆ ครับ
4. กลัวคนอื่นโกรธตลอดเวลา คือบางครั้งงานกลุ่ม บางงานผมไม่มีหน้าที่ ผมไปถามว่ามีอะไรให้ช่วยไหมแล้วเขาหงุดหงิดใส่ ผมก็จะคิดว่าเขาโกรธผม แล้วผมก็จะตื้อถามเขาจนเขารำคาญ
5. คือบางครั้ง อยู่ๆ ใจผมจะคิดถึงภาพบางอย่างขึ้นมา แล้วคิดอกุศล คล้ายๆ กับโรคย้ำคิดย้ำทำเลยครับ
6.บางเวลา ผมจะคิดว่าเราต้องทำสิ่งนี้ให้ได้ อย่างเช่น ผมจะต้องลงไปดูเด็กที่ผมล้อ ไม่งั้นพ่อแม่เขาจะมาด่าผม ทำนองนี้อ่ะครับ คือเหมือนกับตั้งกฏไว้ในใจตัวเองอ่ะครับ
ทำนองนี้ละครับ ช่วยผมทีนะครับว่าควรทำยังไงดี ผมไม่ค่อยอยากไปหาจิตแพทย์เท่าไร ทุกวันนี้มีเพื่อนๆ มาเป็นคนฟังจนเริ่มเบื่อแล้วล่ะครับ ชาวพันทิปมีความเห็นอย่างไรบ้างครับ