จะขอพูดตามหัวข้อทางด้านบนเลยนะครับ
เมื่อก่อนก็ไม่ไก้คิดมากขนาดนี้นะครับ แต่พอประมาณ2ปีที่ผ่ายมาเนี่ยผมรู้สึกว่าผมคิดมากกว่าเดิมมากเลยครับ คิดมากแบบว่าโดนคนที่เรารู้สึกแย่ด้วยมาแตะก็จะคิดว่ามีเขื้อโรคไหม เราเอาความคิดของเขามาหรือไม่ รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเลยครับ และตอนอยู่ที่คนเยอะก็กลัวว่าจะโดนมองแบบสายตาจ้องแบบนินทาน่ะครับ กลัวว่าคนอื่นจะมองเราเป็นคนที่น่าเกียดน่ะครับ แล้วพอทำอะไรแย่ๆให้คนอื่นเห็นก็จะทักไปขอโทษจนเขารำคาญจนเงียบไปเลยน่ะครับ
บางวันก็คิดมากจนนอนไม่หลับ และยิ่งตอนที่จามก็กลัวว่าหน้าจะเบี้ยวผิดรูปประมาณนี้น่ะครับ เหมือนผมเป็นโรคจิตประเภทหนึ่งแต่ผมก็ไม่รู้ว่าผมเองเป็นอะไรน่ะ
ที่ผมถามแบบนี้เพราะผมไม่รู้จะทำอย่างไรกับความรู้สึกผิดนี้เลยครับ
ขอโทษนะครับที่ผมพิมพ์แบบนี้
คิดมากเกินเหตุ
เมื่อก่อนก็ไม่ไก้คิดมากขนาดนี้นะครับ แต่พอประมาณ2ปีที่ผ่ายมาเนี่ยผมรู้สึกว่าผมคิดมากกว่าเดิมมากเลยครับ คิดมากแบบว่าโดนคนที่เรารู้สึกแย่ด้วยมาแตะก็จะคิดว่ามีเขื้อโรคไหม เราเอาความคิดของเขามาหรือไม่ รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเลยครับ และตอนอยู่ที่คนเยอะก็กลัวว่าจะโดนมองแบบสายตาจ้องแบบนินทาน่ะครับ กลัวว่าคนอื่นจะมองเราเป็นคนที่น่าเกียดน่ะครับ แล้วพอทำอะไรแย่ๆให้คนอื่นเห็นก็จะทักไปขอโทษจนเขารำคาญจนเงียบไปเลยน่ะครับ
บางวันก็คิดมากจนนอนไม่หลับ และยิ่งตอนที่จามก็กลัวว่าหน้าจะเบี้ยวผิดรูปประมาณนี้น่ะครับ เหมือนผมเป็นโรคจิตประเภทหนึ่งแต่ผมก็ไม่รู้ว่าผมเองเป็นอะไรน่ะ
ที่ผมถามแบบนี้เพราะผมไม่รู้จะทำอย่างไรกับความรู้สึกผิดนี้เลยครับ
ขอโทษนะครับที่ผมพิมพ์แบบนี้