ทำไมเรารู้สึกขาดความอบอุ่น เพราะอะไร?

เราขอเล่าความเป็นมาของเรื่องก่อนนะคะคือพ่อกับแม่เราหย่ากันมาได้2ปีกว่า
แต่ตอนที่แยกทางกันเราอยู่กับพ่อแต่ตอนนั้นพ่อกับแม่เราก็คุยกันดีนะคะ แล้วแม่ก็ซื้อบ้านก็เลยพาเรามาอยู่ด้วย
แต่แล้วก็ถึงวันที่เราต้องออกจากบ้านนั้นเพราะค่าใช้จ่ายเยอะ แม่เลยโทรไปบอกพ่อว่าขอฝากเราไว้1เดือน
ตอนแรกที่เข้ามาอยู่ก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แต่พอเข้าเดือนที่2เราดูเป็นคนนอกครอบครัวมากค่ะ เขามองเราแค่คนมาขออาศัย
เราก็ไปบอกแม่แต่แม่ก็บอกอย่าไปฟังทนๆไปก่อน เราก็ยอมทนฟังย่าพูดเหมือนกับไล่เราแบบอ้อมๆ จนถึงวันนี้ตอนเช้าเราตื่นพอดี
เราได้ยินย่าเราคุยกับป้าของเราเรื่องของเราเขาบอกว่า ถ้าเอามาให้เลี้ยง ...ก็ไม่เลี้ยงหรอกนะ ไม่งั้นก็ให้แม่มันมาเอากลับไป
เราได้ยินประโยคนี้เราเลยไปบอกกับแม่แต่ก็ได้รับคำตอบเดิมกลับมา เราก็ต้องยอมทนมาตลอดบางทีเราได้ยินเขาพูดอะไร
เราก็ต้องฝืนทำเป็นหูทวนลม แต่จริงๆแล้วข้างในเรารู้สึกอยากจะร้องไห้  (เพิ่มเติมนิดนึงนะคะ ตอนนี้เราไม่ได้อยู่กับพ่อค่ะ
พ่อเราไปอยู่อีกที่หนึ่งและแม่ก็อยู่คนละที่กับเราค่ะ) เราเลยรู้สึกขาดความอบอุ่น หรือว่าเราคิดมากเกินไป?  
ปล.ถ้าพิมพ์แล้วอ่านไม่รู้เรื่องก็ขออภัยนะคะและก็ขอบคุณล่วงหน้านะคะ
ปล.2ถ้าแท็กผิดห้องก็ขออภัยนะคะ