ผมเป็นเด็กอายุ19 ที่ต้องเจออะไรแย่ๆ อยู่แค่ตัวคนเดียว ในบ้านญาติ กับ ลูกเขา ที่ไม่ค่อยจะโอเค และเพื่อนๆของเขา แต่เราไม่เคยรู้สาเหตุว่าเพราะอะไร มาอยู่ที่นี่ผมก็ถูกมองข้าม ผมจะเป็นคนที่ถูกลืมตลอด เขากินจ้าว ผมนั่งดู ชีวิตผม

รันทดสุดๆเลย ตั้งแต่ ม.ต้น ผมเป็นคนถูกมองข้าม จนมาตอนนี้ผมก็ยังถูกมองข้าม ผมรู้สึกโดดเดี่ยวอ้างว้าง รถก็พัง ตังผมไม่มีซ่อมซักบาทเลย ผมไปไหนไม่ได้เลย ครอบครัวผม พ่อ ติดคุก แม่ทิ้ง ย่าผมก็ไม่มีเงินพอที่จะให้ผม ครอบครัวผมจนมาก ย่าผมไปอยู่ที่ต่างจังหวัด ผมกับย่าอยู่คนละที่ ผมอยากไปอยู่กับว่า มากๆ แต่ผมทำไม่ได้ เพราะที่บ้านฝั่งนู้นเขามีหลานสาวเยอะ เขากลัว ผมครับ แต่ผมไม่เคยไปอะไรกับลูกหลานเขาเลยครับ แต่ที่เขากลัวเขาไม่ชอบ เพราะว่า อายุที่โตขึ้น แต่หลานสาวเขาก็คือญาติ ที่เป็นน้องๆของผมทั้งนั้น ผมไม่รู้ว่าเขามองผมยังไง แต่ผมไม่เคยไปอะไรกับทางฝั่งนั้น ผมอยากไปอยู่กับย่ามากๆ แต่ผมทำไม่ได้ ครอบครัวผมไม่มีเงิน ผมไม่มีอะไรเลย รู้สึกว่าตัวผมไม่ได้ต้องการเงิน แต่ผมต้องการความสุข ผมไม่มีความสุขมาตั้งนานแล้ว เหมือนความสุขผมมันหายไปตั้งแต่ไม่ได้อยู่กับย่า วันนี้ได้โทรไปคุยกับย่ามาแล้ว ย่าผมจะชอบถามว่ากินข้าวหรือยัง ผมได้แต่ตอบว่ากินแล้ว ททั้งๆที่ตัวผมไม่มีตังแม้จะกินมาม่าครับ ผมจะขอเขาผมก็สงสารที่เขาไม่มีกินมากกว่าผม ผมยอมอด ยอมตายได้เพื่อย่าผมเลย แต่ตัวผมก็ไม่มีงาน ดิ้นรนสุดๆ แต่ก็ไม่ได้งาน อยากจะไปทำงานแต่ก็ทำไม่ได้ ตอนนี้ผมพูดได้แค่ว่า ผมไม่เหลืออะไรเลย นอกจาก ตัว กับ หัวใจ ของผม เห้อ ถ้าทุกคนอ่านมาถึงจุดนี้แล้ว อาจจะมองว่าผมไม่เอาไหนไม่ทำงาน เลยแบบนี้ แต่มันมากกว่านั้นเลยครับ งานผมทำครับ ตอนนี้ผมยังสามารถดิ้นรน และ โหยหา ได้ พยายามได้ แต่มันจะต้องมีอะไรเหมือนมาขวางไว้ตลอด ทำอะไรก็ไม่ขึ้น ผมไม่มีใครที่สามารถพึ่งได้เลย ไม่มีคนซัพพอร์ต ไม่มีกำลังใจ ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ มีย่า แต่ครอบครัวไม่มีเงิน

ลำบากมากๆ กับ ชีวิตตอนนี้ ผมลงสมัครทหารไปแล้วครับ แต่ต้องไปปีหน้า ผมต้องทนอยู่กับชีวิตแบบนี้ไปจนกว่าจะได้เป็นทหาร ย่าผมก็แก่ ผมต้องมาเจออะไรแบบนี้ตั้งแต่อายุเท่านี้ ผมไม่ไหวเลย ผมรู้สึก โดดเดี่ยวและไร้ความสุขมากๆ ผมรู้สึกกดดันและโดนกดขี่ทุกอย่างเลย ผมแค่อยากจะได้ความสุข มีงานทำ แต่ตัวผมดิ้นรนและพยายามแล้วแต่มันทำไม่ได้เลย ผมไม่มีแม้แต่คนซัพพอร์ต #มันมีอะไรมากกว่านี้ ในใจ มันอธิบายออกมาไม่ได้หลายอย่าง ผมเป็นคนพูดไม่เก่ง แต่ความรู้สึกตอนนี้รู้สึกว่าชีวิตผมมันช้ำ ไม่มีอ่ะไรเลย ผมได้แต่รอไปเป็นทหาร ถ้าใครมีอะไรให้ผมทำเกี่ยวกับงาน เกี่ยวกับคอม เกี่ยวกับงานออนไลน์ หรือ มีปัญหาชีวิตเหมือนกับผม ผมช่วยได้ทุกอย่าง ขอแค่ผมได้มีคนคุยด้วย มีเพื่อน มีความสุขผมก็พอใจแล้ว ขอแค่ได้แลกเปลี่ยนความรู้และความรู้สึกของกัน ขอบคุณครับ
แค่อยากระบาย ชีวิตที่ห่วยแตก