จริงๆ ไม่ใช่วันนี้(5 ธค.)หรอกนะครับ เรื่องราวมันเริ่มต้นวันที่ 7 ธค. 2557 แต่เราจะขอเล่าก่อน เพราะเรื่องมันยาว...
เรื่องราวเริ่มต้นจากวันนั้น เรากวาดห้อง(ตอนกลางคืน) ก็เปิดทีวีไว้เป็นเพื่อน ตอนนั้นประมาณห้าทุ่ม มันเป็นรายการวู้ดดี้เทปนี้
เราก็กวาดไปดูไปอ่ะนะ จนตอนท้ายๆมันน่าสนใจขึ้นเรื่อยๆ ก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับการฟิตหุ่น ออกกำลังกาย จะบอกว่าขอบคุณพี่วู้ดดี้มากๆ เพราะเทปรายการพี่วันนั้น มันเลยเป็นจุดเริ่มต้นให้เราออกกำลังกาย อยากมีหุ่นดี และเป็นจุดเริ่มต้นมิตรภาพ 555
เย็นวันต่อมา (8 ธค.)
เราเริ่มปฏิบัติการปฏิวัติตัวเอง เราเลือกสวนสาธารณะแถวๆบ้าน มันอยู่ริมคลอง ต้นไม้ร่มรื่น อากาศดี แต่..มันเล็กมาก คือมีลู่วิ่ง(ปูด้วยอิฐ)รอบสวนแค่ลู่เดียว แล้วก็มีเครื่องออกกำลังกายตรงกลาง อ่อๆ ลืมๆ มีสนามหญ้าเล็กๆอยู่ข้างๆด้วย
จริงๆนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เรามาที่นี่หรอกนะ เราขี่รถผ่านทุกวัน เคยมาเดินเล่นตอนปี1 บ่อยๆ แต่นี่ปีสี่ละ งานยุ่ง เลยไม่ได้มาเลย เพิ่งรู้ว่าตอนเย็นๆก็คนเยอะเหมือนกันนะ คงเป็นเพราะอยู่หลังมหาวิทยาลัยด้วย เราเดินๆอยู่ ก็มีผู้ชายคนนึง วิ่งแซงเรามาจากข้างหลัง...
เขาขาว สูงประมาณ170กว่าๆ ใส่ชุดบอล หน้าตาแบบลูกคนจีนเลยแหละ เราไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่ที่เห็นเค้า เพราะคุ้นๆอยู่ เหมือนเคยเห็นตอนที่มาเดินเล่นตอนปี1 แหม แต่พอเห็นตอนปีสี่แล้ว อยากจะแกล้งล้มเลยแหละแก 5555555 ก็มาวิ่งแบบนี้อีกสองสามวัน จนกระทั่ง...
ประมาณหกโมงครึ่ง ตอนนั้นคนน้อยนะ ปกติเขาจะวิ่งก่อน แล้วค่อยมาซิทอัพ พอดี๊พอดี มีสามพ่อแม่ลูก ขี่รถเข้ามาจอดพอดี ตอนนั้นเรากำลังเล่นเครื่องออกกำลังกายอยู่(ไม่รู้เรียกว่าอะไร) ส่วนเขากำลังซิตอัพอยู่ พอแม่เด็กอุ้มลูกเดินเข้ามา เขาก็หยุดมองที่เด็ก ตอนนั้นเขาโบกมือทักทายเด็กน้อย พร้อมกับยิ้มหวานๆให้หนึ่งที เราเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง และนั้นเป็นเหตุการณ์ที่ทำให้เราใจเต้นแรงมาก เราแพ้รอยยิ้มนั้น เหมือนกับตกหลุมรักเข้าอย่างจัง!
เพราะเขาหล่อหรอ? ป่าว! (555 ขอโทษน้า) คือเราเป็นคนชอบคนที่รอยยิ้มอ่ะ ชอบมากๆเลยคนยิ้มสวยเนี่ย แล้วยิ่งรักเด็กหรือเล่นกับเด็กนะ ยิ่งน่ารักเข้าไปอีก เรารู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของเขา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้บ่อยมากเลย เวลาที่เราเดินๆอยู่ แล้วมองผู้ชายคนนึง รู้สึกว่าเขาหล่อดีๆจัง สเป็กไรงี้ สักพักจะเริ่มมีเงาของคนที่เขาจูงมือมาข้างๆ แต่ไม่ใช่แฟนนะ ลูก! ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ ตอนนั้นไม่ได้คิดเรื่องเป็นฟงเป็นแฟนหรอก แค่อยากรู้จักเขา ได้เป็นเพื่อนกันก็พอ คิดแค่นี้จีๆนะ
พอเริ่มมืด คนก็เริ่มจางลง จนเหลือแค่เรากับเขาสองคน เราเดินไปหยิบซอฟเฟลที่รถมาทา ก็แอบๆมองเขาอยู่ เห็นเขาก้มหน้าก้มตาซิทอัพอยู่ เราเดินกลับมาที่เดิม กำขวดซอฟเฟลในมือ ตอนนั้นตัวสั่นใจสั่น ตื่นเต้นมาก ก่อนจะรวบรวมความกล้า แล้วยื่นขวดยากันยุงให้เขา พร้อมถามว่า
"เอาป่ะ เผื่อยุงกัด" น้ำเสียงสุดแบ๊วของเราทำให้เขาหยุดมอง โอ๊ยยยยย ลุ้นกับสายตานี้มาก จนไม่กล้าสบตา ปกติไม่เคยทำอะไรอย่างนี้เลยนะเนี่ย กล้าได้ไงวะ
"ไม่เป็นไร ขอบคุณครับ" เขาตอบ พร้อมกับยิ้มหวานๆ
เราสตั๊นแปบ ก่อนจะยิ้มเจื่อนๆ แล้วรีบเดินกลับไปที่รถแล้วขี่กลับบ้านเลย จริงๆก็เสียเซลฟ์นะ แต่ก็แอบดีใจที่เขาไม่ชกหน้าเรา เพราะว่าเกลียดตุ๊ด 5555
[Y] วันนี้..เมื่อปีที่แล้ว 1ปีเต็มกับความรู้สึกที่ไม่เคยบอกนาย
เรื่องราวเริ่มต้นจากวันนั้น เรากวาดห้อง(ตอนกลางคืน) ก็เปิดทีวีไว้เป็นเพื่อน ตอนนั้นประมาณห้าทุ่ม มันเป็นรายการวู้ดดี้เทปนี้
เราก็กวาดไปดูไปอ่ะนะ จนตอนท้ายๆมันน่าสนใจขึ้นเรื่อยๆ ก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับการฟิตหุ่น ออกกำลังกาย จะบอกว่าขอบคุณพี่วู้ดดี้มากๆ เพราะเทปรายการพี่วันนั้น มันเลยเป็นจุดเริ่มต้นให้เราออกกำลังกาย อยากมีหุ่นดี และเป็นจุดเริ่มต้นมิตรภาพ 555
เย็นวันต่อมา (8 ธค.)
เราเริ่มปฏิบัติการปฏิวัติตัวเอง เราเลือกสวนสาธารณะแถวๆบ้าน มันอยู่ริมคลอง ต้นไม้ร่มรื่น อากาศดี แต่..มันเล็กมาก คือมีลู่วิ่ง(ปูด้วยอิฐ)รอบสวนแค่ลู่เดียว แล้วก็มีเครื่องออกกำลังกายตรงกลาง อ่อๆ ลืมๆ มีสนามหญ้าเล็กๆอยู่ข้างๆด้วย
จริงๆนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เรามาที่นี่หรอกนะ เราขี่รถผ่านทุกวัน เคยมาเดินเล่นตอนปี1 บ่อยๆ แต่นี่ปีสี่ละ งานยุ่ง เลยไม่ได้มาเลย เพิ่งรู้ว่าตอนเย็นๆก็คนเยอะเหมือนกันนะ คงเป็นเพราะอยู่หลังมหาวิทยาลัยด้วย เราเดินๆอยู่ ก็มีผู้ชายคนนึง วิ่งแซงเรามาจากข้างหลัง...
เขาขาว สูงประมาณ170กว่าๆ ใส่ชุดบอล หน้าตาแบบลูกคนจีนเลยแหละ เราไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่ที่เห็นเค้า เพราะคุ้นๆอยู่ เหมือนเคยเห็นตอนที่มาเดินเล่นตอนปี1 แหม แต่พอเห็นตอนปีสี่แล้ว อยากจะแกล้งล้มเลยแหละแก 5555555 ก็มาวิ่งแบบนี้อีกสองสามวัน จนกระทั่ง...
ประมาณหกโมงครึ่ง ตอนนั้นคนน้อยนะ ปกติเขาจะวิ่งก่อน แล้วค่อยมาซิทอัพ พอดี๊พอดี มีสามพ่อแม่ลูก ขี่รถเข้ามาจอดพอดี ตอนนั้นเรากำลังเล่นเครื่องออกกำลังกายอยู่(ไม่รู้เรียกว่าอะไร) ส่วนเขากำลังซิตอัพอยู่ พอแม่เด็กอุ้มลูกเดินเข้ามา เขาก็หยุดมองที่เด็ก ตอนนั้นเขาโบกมือทักทายเด็กน้อย พร้อมกับยิ้มหวานๆให้หนึ่งที เราเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง และนั้นเป็นเหตุการณ์ที่ทำให้เราใจเต้นแรงมาก เราแพ้รอยยิ้มนั้น เหมือนกับตกหลุมรักเข้าอย่างจัง!
เพราะเขาหล่อหรอ? ป่าว! (555 ขอโทษน้า) คือเราเป็นคนชอบคนที่รอยยิ้มอ่ะ ชอบมากๆเลยคนยิ้มสวยเนี่ย แล้วยิ่งรักเด็กหรือเล่นกับเด็กนะ ยิ่งน่ารักเข้าไปอีก เรารู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของเขา [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ ตอนนั้นไม่ได้คิดเรื่องเป็นฟงเป็นแฟนหรอก แค่อยากรู้จักเขา ได้เป็นเพื่อนกันก็พอ คิดแค่นี้จีๆนะ
พอเริ่มมืด คนก็เริ่มจางลง จนเหลือแค่เรากับเขาสองคน เราเดินไปหยิบซอฟเฟลที่รถมาทา ก็แอบๆมองเขาอยู่ เห็นเขาก้มหน้าก้มตาซิทอัพอยู่ เราเดินกลับมาที่เดิม กำขวดซอฟเฟลในมือ ตอนนั้นตัวสั่นใจสั่น ตื่นเต้นมาก ก่อนจะรวบรวมความกล้า แล้วยื่นขวดยากันยุงให้เขา พร้อมถามว่า
"เอาป่ะ เผื่อยุงกัด" น้ำเสียงสุดแบ๊วของเราทำให้เขาหยุดมอง โอ๊ยยยยย ลุ้นกับสายตานี้มาก จนไม่กล้าสบตา ปกติไม่เคยทำอะไรอย่างนี้เลยนะเนี่ย กล้าได้ไงวะ
"ไม่เป็นไร ขอบคุณครับ" เขาตอบ พร้อมกับยิ้มหวานๆ
เราสตั๊นแปบ ก่อนจะยิ้มเจื่อนๆ แล้วรีบเดินกลับไปที่รถแล้วขี่กลับบ้านเลย จริงๆก็เสียเซลฟ์นะ แต่ก็แอบดีใจที่เขาไม่ชกหน้าเรา เพราะว่าเกลียดตุ๊ด 5555