เรื่องราวทั้งหมดเป็นความจริงที่ครอบครัวเราเจอปัญหาอยู่ตอนนี้
คือ เมื่อก่อน...ประมาณ3-4ปีก่อน ครอบครัวมีทุกอย่างทั้งบ้าน รถ เงิน ทอง ญาติ เพื่อน ทุกอย่างดีไปหมดเป็นครอบครัวที่เพื่อนๆต่างอิจฉาเพราะทางบ้านค่อนข้างตามใจ ทุกๆเย็นหลังเลิกเรียนแม่เราจะมารับเราและเพื่อนๆทุกวัน บางครั้งพาเรากับเพื่อนไปกินข้าวดูหนังเป็นประจำ และวันสุดสัปดาห์เราจะไปกินข้าวกันประจำ ไม่ว่าเราจะไปไหนแม่เราจะไปรับไปส่งเสมอไม่เคยลำบากก็ว่าได้ บ้านเรามีครบทุกอย่างเมื่อก่อนมีจนไม่เคยอยากจะได้อะไรแล้ว และมาถึงวันนึงครอบครัวเราเริ่มทรุดตัวลง ไม่ว่าจะเป็นเงินทอง หรือทุกๆอย่างที่เคยมีก็เริ่มหายไปเราไม่เคยจากแม่ไปไหนจนวันนึงแม่เราต้องไปทำงานกับญาติส่วนเราจากที่แม่มารับมาส่งตลอดก็ต้องตื่นเช้าไปรร.เองไปไหนมาไหนเองเราร้องไห้แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้ครอบครัวเราดีขึ้นเลยจนกระทั่งเรารู้ว่าแม่เราต้องทำงานหนักมากๆจากคนที่ไม่เคยทำงานมาก่อนแต่ทุกวันนี้เราต้องเห็นแม่เราขาเป็นแผล หลังไหม้ หน้าแดง โทรมาบ่นเหนื่อยแต่ก็ต้องทนเพราะส่งเราเรียน เราสงสารมากแต่ไม่อยากอ่อนแอให้เขาเห็นเราไม่เคยร้องไห้ให้เขาเห็นเลยเก็บมาแอบร้องคนเดียวประจำตอนนี้หมู่บ้านเราเขาทั้งว่าแม่เราบ้างดูถูกบ้างจากเมื่อก่อนเป็นเพื่อนเป็นเหมือนญาติสนิทกันแต่ตอนนี้แค่เราเดินผ่านเขายังไม่มอง เราได้แต่คิดในใจว่าทำไม ? เราอยากรู้ว่าเขาคงสมน้ำหน้าครอบครัวเรามากที่ตอนนี้เราไม่เหลืออะไรเลย เราอยากทำทุกวิธีทางให้ครอบครัวเรากับมาเป็นแบบเดิม กลับมาสุขสบายเราไม่อยากให้ใครหน้าไหนมาดูถูกชีวิตเรา เราไม่เคยทำตัวหน้าสงสารหรืออ่อนแอเลย เพราะเราคิดว่าทำให้สงสารไปก็ไม่ได้ช่วยอะไรดีเลย จึงอยากหารายได้ใครมีอะไรแนะนำเราบ้างช่วยแนะนำเราหน่อย เราไม่มีแม้แต่เงินลงทุน แต่อยากช่วยครอบครัวให้ฝืนตอนนี้เราอยกให้ทุกๆอยากกับมาเป็นแบบเดิม
ครอบครัวเคยดีกว่านี้....แต่ตอนนี้แถบไม่เหลืออะไรเลย
คือ เมื่อก่อน...ประมาณ3-4ปีก่อน ครอบครัวมีทุกอย่างทั้งบ้าน รถ เงิน ทอง ญาติ เพื่อน ทุกอย่างดีไปหมดเป็นครอบครัวที่เพื่อนๆต่างอิจฉาเพราะทางบ้านค่อนข้างตามใจ ทุกๆเย็นหลังเลิกเรียนแม่เราจะมารับเราและเพื่อนๆทุกวัน บางครั้งพาเรากับเพื่อนไปกินข้าวดูหนังเป็นประจำ และวันสุดสัปดาห์เราจะไปกินข้าวกันประจำ ไม่ว่าเราจะไปไหนแม่เราจะไปรับไปส่งเสมอไม่เคยลำบากก็ว่าได้ บ้านเรามีครบทุกอย่างเมื่อก่อนมีจนไม่เคยอยากจะได้อะไรแล้ว และมาถึงวันนึงครอบครัวเราเริ่มทรุดตัวลง ไม่ว่าจะเป็นเงินทอง หรือทุกๆอย่างที่เคยมีก็เริ่มหายไปเราไม่เคยจากแม่ไปไหนจนวันนึงแม่เราต้องไปทำงานกับญาติส่วนเราจากที่แม่มารับมาส่งตลอดก็ต้องตื่นเช้าไปรร.เองไปไหนมาไหนเองเราร้องไห้แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้ครอบครัวเราดีขึ้นเลยจนกระทั่งเรารู้ว่าแม่เราต้องทำงานหนักมากๆจากคนที่ไม่เคยทำงานมาก่อนแต่ทุกวันนี้เราต้องเห็นแม่เราขาเป็นแผล หลังไหม้ หน้าแดง โทรมาบ่นเหนื่อยแต่ก็ต้องทนเพราะส่งเราเรียน เราสงสารมากแต่ไม่อยากอ่อนแอให้เขาเห็นเราไม่เคยร้องไห้ให้เขาเห็นเลยเก็บมาแอบร้องคนเดียวประจำตอนนี้หมู่บ้านเราเขาทั้งว่าแม่เราบ้างดูถูกบ้างจากเมื่อก่อนเป็นเพื่อนเป็นเหมือนญาติสนิทกันแต่ตอนนี้แค่เราเดินผ่านเขายังไม่มอง เราได้แต่คิดในใจว่าทำไม ? เราอยากรู้ว่าเขาคงสมน้ำหน้าครอบครัวเรามากที่ตอนนี้เราไม่เหลืออะไรเลย เราอยากทำทุกวิธีทางให้ครอบครัวเรากับมาเป็นแบบเดิม กลับมาสุขสบายเราไม่อยากให้ใครหน้าไหนมาดูถูกชีวิตเรา เราไม่เคยทำตัวหน้าสงสารหรืออ่อนแอเลย เพราะเราคิดว่าทำให้สงสารไปก็ไม่ได้ช่วยอะไรดีเลย จึงอยากหารายได้ใครมีอะไรแนะนำเราบ้างช่วยแนะนำเราหน่อย เราไม่มีแม้แต่เงินลงทุน แต่อยากช่วยครอบครัวให้ฝืนตอนนี้เราอยกให้ทุกๆอยากกับมาเป็นแบบเดิม