ระเด่นลันได

กระทู้สนทนา

ระเด่นลันได

                                   ผู้ประพันธ์  พระมหามนตรี (ทรัพย์)

                   (ขอบคุณภาพ ฝีมือ เหม เวชกร จากกูเกิ้ล)


      ละครเรื่อง " ระเด่น  ลันได " นี้
           ผมชอบที่ เขาพรรณา ภาพมานั่น
              ล้อเลียนขอ -ทานหน้าซื่อ ถือซออัน
                 เที่ยวตระเวณ ร้องสีพลัน แลกปันของ

                       สถิตวัง หน้าโบสถ์พราหมณ์ งามหรูลักษณ์
                 ฝูงหมาเห่า เฝ้าพิทักษ์ ตำหนักห้อง
             ราชโอรส ลันได ผู้ได้ครอง
        เสียงหอนร้อง ก้องลั่น สนั่นวัง

              ไปขอทาน บ้านอะคร้าว " ท้าวประดู่ "
                  ท่านไม่อยู่ ต้อนวัวใหญ่ ไปเลี้ยงมั้ง
                      เหลือแต่เมีย " นางประแดะ "  แหมะอยู่วัง
                          ลันไดเห็น ก็ปิ๊งปั๊ง หวังรุกราน

                                  นางประแดะ แจะแจงรัว ว่าผัวดุ
                            เอาปลาสลิด กลิ่นตุตุ  กับข้าวสาร
                       ให้ระเด่น ลันได ไปเป็นทาน
                   กลัวระเด่น ลอดร่องบ้าน คลานเข้าหา

                          ผัวกลับวัง ข้าวปลาหาย กลายเป็นเรื่อง
                               ท้าวประดู่ แค้นเคือง เอาเรื่องหนา
                                  ประแดะกลัว สารภาพ กราบภัสดา
                                      ว่าตัวข้า ให้โอรส กษัตริย์ไป

                                             " ชิชะ- ให้ ไอ้ระเด่น ลันได แน่ ! "
                                     แขกกลิง ผัวแก่  มือตีนใส่
                                 ตบ-ถีบส่ง จนเมียสาว โกยอ้าวไป
                            ฝ่าราตรี ที่มืดไฟ  ไปกับแมว

                                      พอตกดึก  ระเด่น ลันไดลอด
                                  เป็นย่องตอด ลอดร่อง ย่องแผ่วแผ่ว
                             เห็นประดู่ นอนตะคุ่ม ก็ดุ่มแน่ว
                        เข้าปลุกปล้ำ - กรรม ! ... และแล้ว - แจวหนีพลัน

                                พบเทวี ศรีประแดะ และแมวน้อย
                                      นั่งกระซิก ร่ำละห้อย เข้าปลอบขวัญ
                                            พาไปวัง หน้าโบสถ์พราหมณ์ แสนงามนั้น
                                                  เสวยสุข ขลุกทั้งวัน สุขสันต์จริง

                                                      กิ๊ก ระเด่น  " นางกระแอทวาย " ขายขนม
                                                 เกิดกระหวัด อยากภิรมย์ สุขสมยิ่ง
                                             รุกมาวัง เจอประแดะ และตัวจริง
                                        จึงสองหญิง วางมวยวัด ซัดกันเลย

            อ้างอิง :          http://www.arts.chula.ac.th/~complit/etext/raden.htm

                  **    เรื่องที่แต่ง เป็นกลอนเรียง  จบเพียงนี้
                              แล้วก็มี แต่งเติมไว้ ไม่อยากเอ่ย
                                    ผมไม่อ่าน  ละครับ พับไปเลย
                                         ฟังเพลง "เลิศ ฯ " ร้อง เสบย -ใจกว่าเยอะ