🌿 เงาแห่งวันเวลา

๑.
ยามอรุณอุ่นแสงแห่งสุรีย์
พร่างพรมศรีสีทองผ่องอำไพ
นกโบยบินกลิ่นลมพรมพฤกษ์ไพร
พาใจให้ล่องลอยสู่ฟ้าไกล

๒.
แดดแผ่วพลิ้วริ้วรื่นชื่นสายหมอก
คลื่นกระริกระริ้วไหว
เหมือนชีวิตคิดฝันพลันเรียงไป
ในเส้นสายแห่งกาลชั่วนิรันดร์

๓.
สายลมพัดพาเสียงสำเนียงขวัญ
แว่วกระสันดั่งเพลงบรรเลงฝัน
ใจบางเบาเฝ้าตามความผูกพัน
ลืมคืนวันอันเก่าที่เหงาใจ

๔.
ยามตะวันผันแสงแฝงสีเศร้า
คล้ายใจเราล่องลับในฟ้าไหว
แม้เส้นทางบางคราวพราวน้ำตาไหล
แต่ยังใฝ่หมายดีในทุกวัน

๕.
โลกจะหมุนเวียนวังอย่างใดก็ตาม
ย่อมงดงามเมื่อใจยังฝันมั่น
แม้เหน็ดเหนื่อยร้างแรงแห่งคืนวัน
ยังเผื่อฝันไว้เติมความงาม

๖.
รอยยิ้มหนึ่งตรึงอยู่ในเงาฝน
คล้ายกี่คนเคยรอและขอถาม
ว่าเหตุใดใจคนจึงคงตาม
ทั้งที่ความทรงจำยังพร่ำเพรียก

๗.
หากชีวิตคือเพลงแห่งกาลเวลา
ทุกท่วงท่าคือเสียงที่เราเรียก
ยามเงียบเหงาใจฟังยังประเทือง
แม้เสียงเลือนก็ยังเตือนอย่าลืมฝัน

๘.
ยามราตรีมีดาวพราวแสงใส
เหมือนดวงใจเรื่อเรืองกลางฟ้าฝัน
แม้พรุ่งนี้พรากไกลในคืนวัน
ยังมีฉันมีเธอในความดี

๙.
ชีวิตนี้แม้ยาวหรือสั้นนัก
อย่าหยุดรัก อย่าหยุดหวัง อย่าหนีหนี
เพราะทุกข์แท้คือครูผู้ดูแลชีวี
ให้เรามีแสงใหม่ในใจตน

๑๐.
สุดปลายทางฟ้ากว้างอย่างนิรันดร์
ฝากความฝันลอยลมข้ามขอบหน
แม้วันหนึ่งร่างนี้จะดับสูญ
ขอให้บุญยังอยู่ในรอยยิ้ม