มีปัญหากับชีวิต ไม่มีใครเข้าใจเราเลย.???

ในบางครั้งก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน มันรู้สึกเหนื่อย รู้สึกท้อ มันเจ็บลึกๆลงไปในหัวใจ เป็นความรู้สึกที่กักเก็บไว้มานาน ไม่ให้ใครรู้ ใครจะไปรู้ว่ากู คนนี้ที่ยิ้มได้ทั้งวัน จะมีอะไรซ่อนอยู่ในใจ มันเป็มปม ที่ไม่ควรให้ใครรู้ ต้องเป็นคนที่เข้มแข็งที่สุดในครอบครัว  ต้องเป็นคนที่ยิ้มตลอดเวลาเพื่อรอยยิ้มตอบกลับของแม่ แต่การเป็นคนเข้มแข็งให้คนอื่นสบายใจมันไม่ง่ายเลยเนอะ ในเมื่อไม่มีใครเข้าใจเราเลยสักคน ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่มีครั้งไหนเลยที่จะเจ็บปวดเท่าแม่ไม่เข้าใจ ขนาดพ่อบอกว่ารักแต่ไม่เคยมาสนใจ ก็ไม่เจ็บเท่าแม่ไม่เข้าใจ กูอยากรู้ว่าทำไมทุกคนต้องตอกย้ำกู ว่า กูเป็นส่วนเกิน กูเป็นส่วนเกินในชีวิตพ่อ กูเป็นส่วนเกินในสังคมเพื่อน ทุกคนล้วนไม่เข้าใจกู ไม่มีใครจิงใจกับกู กูไม่มีที่พึ่ง กูไม่มีที่ระบาย เพื่อนแท้หาได้ยากในชีวิตกู คนเข้าใจหาไม่ได้ในโลกของกู โลกของกูที่มีแต่กูและกู และมันก้อจะมีแค่กู เหนื่อยมากเลย ไม่รู้ว่าชีวิตจะเกิดมาเพื่อมีทุกข์ทำไม บางทีก็แย่เนอะ