สวัสดีครับทุกท่าน ตัวผมเองปัจจบันอายุ 29 ปี ผมสมัครเรียนป.โทภาคพิเศษ (เรียนเสาร์-อาทิตย์) ไปเมื่อปีก่อนที่มหาวิทยาลัยชื่อดังของรัฐชื่อดังแห่งหนึ่งครับ แต่เรียนไปเรียนมาปรากฎว่าไม่ไหวครับสุดท้ายลาออก
ช่วงที่เรียนก็ถือว่าหนักครับแต่ก็อดทน ผลการเรียนผมเองก็อยู่ในเกณฑ์ดี (อันดับ 2 ของภาควิชา) พยายาม balance เรื่องงาน ชีวิตส่วนตัว แล้วก็ครอบครัวด้วย (ผมแต่งงานแล้วมีลูกสาวกำลังน่ารักอีก 1 คน) มีเครียดแบบปรี๊ดดดบ้างแต่ก็พยายามบริหารความเครียดให้ดีครับ แต่สาเหตุที่ผมลาออกจริงๆแล้วไม่ใช่เพราะเรียนไม่ไหวนะ แต่เป็นเพราะเรื่องวุ่นวายๆที่เกิดขึ้นในสถาบันซึ่งผมเห็นประจำจนระอา แถมพอไปปรึกษาอาจารย์เข้ากลับกลายเป็นปัญหาที่ผมเห็นเนี่ยคือเล็กน้อยแล้ว (แค่ผิวๆ) อาจารย์ช่วยคอนเฟิร์มว่าของจริงเยอะกว่านี้ซะด้วย !!!
หลักๆก็คืออาจารย์ไม่ถูกกันน่ะครับ ทะเลาะกันเป็นกิจวัตร เวลาเข้าสอนก็ด่าอีกคนนึงให้ฟัง มีบ่นเรื่องขั้น เรื่องเงินเดือน เรื่องงานเยอะ นักศึกษาคนนั้นห่วย นักศึกษาคนนี้ไม่เอาถ่าน ลามปามไปถึงด่าสถาบันตัวเอง เช่น ที่นี่มันห่วยยังงั้น ที่นี่มันห่วยยังงี้ ระบบมันเฮงซวยแบบนั้นแบบนี้ ฯลฯ บวกกับอาจารย์ที่สอนผมบางคนค่อนข้างจะมีปัญหาด้านอารมณ์ด้วย (ผมเจอด่าซะแรง ลามปามถึงวิชาชีพด้วยนะ) พอไปปรึกษาอาจารย์ท่านอื่นก็ได้รับคำตอบว่า "งี้แหล่ะ ขาประจำ ใครๆก็เจอจนระอา อดทนไว้ละกัน ทำไรเขาไม่ได้" จนผมชักเครียดแทน คือเครียดเรื่องงานเรื่องวิชาการเนี่ยผม ok นะครับ แต่ให้มารองรับอารมณ์คนอื่นเนี่ยผมเองก็ไม่ไหว โตๆกันแล้วทำงานทำการแล้วด้วยน่าจะให้เกียรติกันบ้าง สุดท้ายได้รับข้อมูลเรื่องการจบการศึกษาที่ฟังดูแล้วน่าเป็นห่วง รุ่นพี่ด่าให้ฟังแบบเละเทะ (อาจารย์ทะเลาะกันเนี่ยแหล่ะ) ทะเลาะกันจนไม่เป็นอันทำงาน คุมวิทยานิพนธ์ก็ไม่โคกัน สั่งนักศึกษาแก้งานกันคนละฟากจนนักศึกษาทำอะไรไม่ถูก หนักๆเข้าพองาน due ก็ด่านักศึกษาว่าไม่เอาไหน หรือจะให้อาจารย์อีกคนที่ไม่ถูกกันมาเป็นกรรมการสอบฯก็ให้นักศึกษาไปติดต่อเองแล้วบอกว่าไม่ถูกกัน เป็นต้น (นี่เล่าคร่าวๆนะ ของจริงดราม่ากันเพียบ) จนรุ่นพี่บอกว่าเรียนที่นี่ได้อยู่ครบ 5 ปีกันทุกคน แถมประสาทแ_กกันถ้วนหน้า ความรู้ที่ได้น้อยกว่าอาการโรคประสาทที่จะกำเริบ
สุดท้ายผมเลยลาออกครับ กลับมาทำงานตามปกติ มาเลี้ยงลูกสาว มาอยู่กับภรรยา สบายๆ เสาร์อาทิตย์ก็ไปเที่ยวกันแบบสบายๆ อีกอย่างฐานเงินเดือนผมเลยขั้นป.โทไปแล้วด้วย ที่เรียนนี่คืออยากพัฒนาตัวเองมากกว่า แต่มาเจอแบบนี้ผมเลยปลงแบบ... ไม่เรียนแล้วก็ได้วะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ (ระบาย) อยากสอบถามด้วยว่ามีใครบ้างไหมที่เคยเรียนต่อโทแล้วมาหยุดเรียนกลางคันเพราะเรื่องบ้าๆบอๆระหว่างอาจารย์ด้วยกันบ้างครับ (คือเรียนไหว แต่ไม่เรียนต่อเพราะกลัวประสาทกิน)
ผมเรียนป.โทไม่จบครับ
ช่วงที่เรียนก็ถือว่าหนักครับแต่ก็อดทน ผลการเรียนผมเองก็อยู่ในเกณฑ์ดี (อันดับ 2 ของภาควิชา) พยายาม balance เรื่องงาน ชีวิตส่วนตัว แล้วก็ครอบครัวด้วย (ผมแต่งงานแล้วมีลูกสาวกำลังน่ารักอีก 1 คน) มีเครียดแบบปรี๊ดดดบ้างแต่ก็พยายามบริหารความเครียดให้ดีครับ แต่สาเหตุที่ผมลาออกจริงๆแล้วไม่ใช่เพราะเรียนไม่ไหวนะ แต่เป็นเพราะเรื่องวุ่นวายๆที่เกิดขึ้นในสถาบันซึ่งผมเห็นประจำจนระอา แถมพอไปปรึกษาอาจารย์เข้ากลับกลายเป็นปัญหาที่ผมเห็นเนี่ยคือเล็กน้อยแล้ว (แค่ผิวๆ) อาจารย์ช่วยคอนเฟิร์มว่าของจริงเยอะกว่านี้ซะด้วย !!!
หลักๆก็คืออาจารย์ไม่ถูกกันน่ะครับ ทะเลาะกันเป็นกิจวัตร เวลาเข้าสอนก็ด่าอีกคนนึงให้ฟัง มีบ่นเรื่องขั้น เรื่องเงินเดือน เรื่องงานเยอะ นักศึกษาคนนั้นห่วย นักศึกษาคนนี้ไม่เอาถ่าน ลามปามไปถึงด่าสถาบันตัวเอง เช่น ที่นี่มันห่วยยังงั้น ที่นี่มันห่วยยังงี้ ระบบมันเฮงซวยแบบนั้นแบบนี้ ฯลฯ บวกกับอาจารย์ที่สอนผมบางคนค่อนข้างจะมีปัญหาด้านอารมณ์ด้วย (ผมเจอด่าซะแรง ลามปามถึงวิชาชีพด้วยนะ) พอไปปรึกษาอาจารย์ท่านอื่นก็ได้รับคำตอบว่า "งี้แหล่ะ ขาประจำ ใครๆก็เจอจนระอา อดทนไว้ละกัน ทำไรเขาไม่ได้" จนผมชักเครียดแทน คือเครียดเรื่องงานเรื่องวิชาการเนี่ยผม ok นะครับ แต่ให้มารองรับอารมณ์คนอื่นเนี่ยผมเองก็ไม่ไหว โตๆกันแล้วทำงานทำการแล้วด้วยน่าจะให้เกียรติกันบ้าง สุดท้ายได้รับข้อมูลเรื่องการจบการศึกษาที่ฟังดูแล้วน่าเป็นห่วง รุ่นพี่ด่าให้ฟังแบบเละเทะ (อาจารย์ทะเลาะกันเนี่ยแหล่ะ) ทะเลาะกันจนไม่เป็นอันทำงาน คุมวิทยานิพนธ์ก็ไม่โคกัน สั่งนักศึกษาแก้งานกันคนละฟากจนนักศึกษาทำอะไรไม่ถูก หนักๆเข้าพองาน due ก็ด่านักศึกษาว่าไม่เอาไหน หรือจะให้อาจารย์อีกคนที่ไม่ถูกกันมาเป็นกรรมการสอบฯก็ให้นักศึกษาไปติดต่อเองแล้วบอกว่าไม่ถูกกัน เป็นต้น (นี่เล่าคร่าวๆนะ ของจริงดราม่ากันเพียบ) จนรุ่นพี่บอกว่าเรียนที่นี่ได้อยู่ครบ 5 ปีกันทุกคน แถมประสาทแ_กกันถ้วนหน้า ความรู้ที่ได้น้อยกว่าอาการโรคประสาทที่จะกำเริบ
สุดท้ายผมเลยลาออกครับ กลับมาทำงานตามปกติ มาเลี้ยงลูกสาว มาอยู่กับภรรยา สบายๆ เสาร์อาทิตย์ก็ไปเที่ยวกันแบบสบายๆ อีกอย่างฐานเงินเดือนผมเลยขั้นป.โทไปแล้วด้วย ที่เรียนนี่คืออยากพัฒนาตัวเองมากกว่า แต่มาเจอแบบนี้ผมเลยปลงแบบ... ไม่เรียนแล้วก็ได้วะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ (ระบาย) อยากสอบถามด้วยว่ามีใครบ้างไหมที่เคยเรียนต่อโทแล้วมาหยุดเรียนกลางคันเพราะเรื่องบ้าๆบอๆระหว่างอาจารย์ด้วยกันบ้างครับ (คือเรียนไหว แต่ไม่เรียนต่อเพราะกลัวประสาทกิน)