สวัสดีค่ะ
จขกทมีเรื่องที่ต้องการคำปรึกษาเกี่ยวกับความขี้เกียจทำงานของสามีค่ะ
คิดว่าในพันทิปนี้น่าจะได้รับความคิดเห็นหลากหลาย จะได้ลองนำมาคิดแล้วก็ปรับใช้ดูค่ะ
(จขกทถอดอมยิ้มมานะคะ เพราะกลัวคนรู้จักมาอ่านเจอแล้วจะเรื่องยาว เดี๋ยวจะพาลทะเลาะกันค่ะ)
---ขอท้าวความก่อนนะคะ จะได้เข้าใจพื้นฐานครอบครัวค่ะ
จขกท คบกับสามีสมัยเรียนมหาวิทยาลัย สามีเป็นคนดีมากๆค่ะ ดีในทุกๆเรื่อง มีนิสัยส่วนตัวอารมณ์ดี ใจดี ใจเย็น แต่ออกจะเป็นคนช้าๆเฉี่อยชาซักหน่อย แต่ตอนเรียนสามีก็ตั้งใจเรียนดีค่ะ กระตือรือร้นมากๆ คงเพราะได้เรียนในสิ่งที่ชอบ พอเรียนจบแล้วก็แยกย้ายกันไปทำงาน จขกท ทำงานบริษัทเอกชน สามีทำงานที่บ้าน พอคบกันได้แปดปีก็แต่งงานกันค่ะ
ครอบครัวสามีจขกท ทำธุรกิจส่วนตัวค่ะ เป็นโรงงานชนิดหนึ่งในจังหวัดภาคกลาง อาป๊า(พ่อสามี)เป็นคนบริหารทุกอย่างค่ะ หลังแต่งงานกันจขกทก็ย้ายมาดูแลการขายที่บริษัทช่วยอาป๊า และอาป๊าดูแลเรื่องการผลิตทั้งหมดค่ะ พอจขกทมาทำงานก็เห็นได้ชัดว่าสามีแทบไม่ทำงานเลย เวลากลางวันก็เล่นแต่อินเตอร์เนต ให้ทำงานอะไรก็ใช้เวลานานและไม่ค่อยได้งาน อาป๊าต้องเป็นคนดูแลการผลิตทั้งหมดเหมือนเดิม ทั้งๆที่อาป๊าอยากรีไทร์เต็มทีแล้ว ติดที่สามีดูแลกิจการแทนไม่ได้ และจขกทก็ไม่สามารถควบคุมการผลิตได้ เพราะไม่รู้เรื่องและไม่เข้าใจภาษาช่าง และงานขายที่จขกททำก็หนักมากแล้วไม่สามารถแยกร่างไปคุมการผลิตได้
อาป๊าเป็นคนใจดีมาก เคยเรียกสามีไปคุย(แบบอ้อมๆตามประสาคนแก่ใจดี) ว่าให้สามีตั้งใจทำงาน เพราะอยากวางมือแล้ว สามีก็ตั้งใจทำงานได้ประมาณอาทิตย์นึง แล้วก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม
ส่วนตัวจขกทเองก็เคยคุยกับสามีแบบจริงจังน้ำตาท่วมห้องอยู่สองครั้ง ว่าชั้นเหนื่อย ชั้นเครียด ชั้นรู้สึกว่าชั้นทำงานอยู่คนเดียว สามีควรจะตั้งใจทำงาน เพราะตอนนี้เศรษฐกิจไม่ดี ถ้าสามียังไม่ตั้งใจทำงานบริษัทต้องเจ๊งแน่ๆ สามีเราก็รับปากค่ะ และตั้งใจทำงานอยู่ประมาณหนึ่งอาทิตย์เหมือนเดิม แม่ของสามีก็มากดดันเราให้เราคุยกับสามีให้ขยันทำงานเพราะอาป๊าเหนื่อยและอยากพัก จขกทก็บอกว่าบอกไปแล้ว อาป๊าก็บอกแล้ว อาม๊าก็กดดันให้เราพูดบ่อยๆ แต่เรื่องแบบนี้พูดบ่อยๆ ก็มีแต่เหนื่อยใจเพราะผลลัพท์ที่ได้ก็เหมือนเดิม
จขกท ไม่รู้จะแก้ไขปัญหานี้ยังไง เพราะว่าเคยพูดเปิดใจกันไปแล้ว และก็เข้าใจว่างานที่ทำไม่ได้เป็นงานที่สามีชอบทำให้ทนตั้งใจทำไม่ได้นาน สามีเป็นคนขยันมากถ้าเค้าได้ทำในสิ่งที่ชอบ สามีเราชอบเล่นกีฬา นัดเพื่อนไปเตะบอลนี่ไม่เคยสาย สายไม่ได้แม้แต่นิดเดียว หรือถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับกีฬาสามีเราไวมาก แต่มาทำงานสายได้ไม่รู้สึกอะไร เรากลัวว่าถ้าวันนึงอาป๊าวางมือ บริษัทจะพังทันทีและเราก็คิดว่าอาป๊าก็คิดแบบนี้ เลยยังต้องทำงานต่อไปทั้งๆที่แก่มากแล้วและอยากอยู่บ้านเฉยๆแล้ว
เคยมีใครที่มีสามีแบบนี้แล้วมีวิธีแก้ไขกับสามีบ้างคะ ตอนนี้เราเองไม่กล้ามีลูกเพราะสามีเราไม่เอาการเอางาน และเราก็กลัวว่าตอนนี้ก็สามสิบกว่าแล้ว ถ้าปล่อยไว้นานมดลูกเราจะพังซะก่อน ....... เฮ้อ
สามีเป็นคนขี้เกียจทำงานมากทำยังไงดีคะ
จขกทมีเรื่องที่ต้องการคำปรึกษาเกี่ยวกับความขี้เกียจทำงานของสามีค่ะ
คิดว่าในพันทิปนี้น่าจะได้รับความคิดเห็นหลากหลาย จะได้ลองนำมาคิดแล้วก็ปรับใช้ดูค่ะ
(จขกทถอดอมยิ้มมานะคะ เพราะกลัวคนรู้จักมาอ่านเจอแล้วจะเรื่องยาว เดี๋ยวจะพาลทะเลาะกันค่ะ)
---ขอท้าวความก่อนนะคะ จะได้เข้าใจพื้นฐานครอบครัวค่ะ
จขกท คบกับสามีสมัยเรียนมหาวิทยาลัย สามีเป็นคนดีมากๆค่ะ ดีในทุกๆเรื่อง มีนิสัยส่วนตัวอารมณ์ดี ใจดี ใจเย็น แต่ออกจะเป็นคนช้าๆเฉี่อยชาซักหน่อย แต่ตอนเรียนสามีก็ตั้งใจเรียนดีค่ะ กระตือรือร้นมากๆ คงเพราะได้เรียนในสิ่งที่ชอบ พอเรียนจบแล้วก็แยกย้ายกันไปทำงาน จขกท ทำงานบริษัทเอกชน สามีทำงานที่บ้าน พอคบกันได้แปดปีก็แต่งงานกันค่ะ
ครอบครัวสามีจขกท ทำธุรกิจส่วนตัวค่ะ เป็นโรงงานชนิดหนึ่งในจังหวัดภาคกลาง อาป๊า(พ่อสามี)เป็นคนบริหารทุกอย่างค่ะ หลังแต่งงานกันจขกทก็ย้ายมาดูแลการขายที่บริษัทช่วยอาป๊า และอาป๊าดูแลเรื่องการผลิตทั้งหมดค่ะ พอจขกทมาทำงานก็เห็นได้ชัดว่าสามีแทบไม่ทำงานเลย เวลากลางวันก็เล่นแต่อินเตอร์เนต ให้ทำงานอะไรก็ใช้เวลานานและไม่ค่อยได้งาน อาป๊าต้องเป็นคนดูแลการผลิตทั้งหมดเหมือนเดิม ทั้งๆที่อาป๊าอยากรีไทร์เต็มทีแล้ว ติดที่สามีดูแลกิจการแทนไม่ได้ และจขกทก็ไม่สามารถควบคุมการผลิตได้ เพราะไม่รู้เรื่องและไม่เข้าใจภาษาช่าง และงานขายที่จขกททำก็หนักมากแล้วไม่สามารถแยกร่างไปคุมการผลิตได้
อาป๊าเป็นคนใจดีมาก เคยเรียกสามีไปคุย(แบบอ้อมๆตามประสาคนแก่ใจดี) ว่าให้สามีตั้งใจทำงาน เพราะอยากวางมือแล้ว สามีก็ตั้งใจทำงานได้ประมาณอาทิตย์นึง แล้วก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม
ส่วนตัวจขกทเองก็เคยคุยกับสามีแบบจริงจังน้ำตาท่วมห้องอยู่สองครั้ง ว่าชั้นเหนื่อย ชั้นเครียด ชั้นรู้สึกว่าชั้นทำงานอยู่คนเดียว สามีควรจะตั้งใจทำงาน เพราะตอนนี้เศรษฐกิจไม่ดี ถ้าสามียังไม่ตั้งใจทำงานบริษัทต้องเจ๊งแน่ๆ สามีเราก็รับปากค่ะ และตั้งใจทำงานอยู่ประมาณหนึ่งอาทิตย์เหมือนเดิม แม่ของสามีก็มากดดันเราให้เราคุยกับสามีให้ขยันทำงานเพราะอาป๊าเหนื่อยและอยากพัก จขกทก็บอกว่าบอกไปแล้ว อาป๊าก็บอกแล้ว อาม๊าก็กดดันให้เราพูดบ่อยๆ แต่เรื่องแบบนี้พูดบ่อยๆ ก็มีแต่เหนื่อยใจเพราะผลลัพท์ที่ได้ก็เหมือนเดิม
จขกท ไม่รู้จะแก้ไขปัญหานี้ยังไง เพราะว่าเคยพูดเปิดใจกันไปแล้ว และก็เข้าใจว่างานที่ทำไม่ได้เป็นงานที่สามีชอบทำให้ทนตั้งใจทำไม่ได้นาน สามีเป็นคนขยันมากถ้าเค้าได้ทำในสิ่งที่ชอบ สามีเราชอบเล่นกีฬา นัดเพื่อนไปเตะบอลนี่ไม่เคยสาย สายไม่ได้แม้แต่นิดเดียว หรือถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับกีฬาสามีเราไวมาก แต่มาทำงานสายได้ไม่รู้สึกอะไร เรากลัวว่าถ้าวันนึงอาป๊าวางมือ บริษัทจะพังทันทีและเราก็คิดว่าอาป๊าก็คิดแบบนี้ เลยยังต้องทำงานต่อไปทั้งๆที่แก่มากแล้วและอยากอยู่บ้านเฉยๆแล้ว
เคยมีใครที่มีสามีแบบนี้แล้วมีวิธีแก้ไขกับสามีบ้างคะ ตอนนี้เราเองไม่กล้ามีลูกเพราะสามีเราไม่เอาการเอางาน และเราก็กลัวว่าตอนนี้ก็สามสิบกว่าแล้ว ถ้าปล่อยไว้นานมดลูกเราจะพังซะก่อน ....... เฮ้อ