เราไม่รู้จะไปทางไหนดี เรารู้สึกตันๆกันปัญหาที่เจอ
เรากับแฟนคบกันมาปีกว่าๆเป็นคนแรกของเราที่เราได้คบนานที่สุด
บางคนอาจจะมองว่ามันน้อยแต่ทุกช่วงเวลาเราอยู่ด้วยกันไม่เคยห่างกัน
ไปด้วยกันตลอดกินข้าวดูหนังตัดผมไปไหว้พระทำบุญไปเที่ยวหาพ่อหาแม่
ทุกๆอย่างเรามีความสุขมากจนเราเองที่ทำทุกอย่างพัง เรายอมรับว่าเราผิดผิดมาก
เราไม่แคร์ความรู้สึกของคนรักเลยแต่เรามีเหตุผลของเราอาจจะเห็นแก่ตัวมากๆ
แต่เราก็ยอมรับแล้วว่าเราผิด แต่เมื่อมันพังเราพยายามซ่อมให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม
แต่สุดท้ายความรักก็พังลงอีกครั้ง แฟนเราบอกเลิกเราครั้งแรกและดูเหมือนจะเป็นครั้งเดียว
เพราะเราอาจจะไม่ได้กลับมาคบกัน..
เรากับแฟนห่างกัน 3 ปี เราโตกว่าเราเรียนไกล ตัวเราห่างกันใจเราไม่ห่าง
แต่พอมีเข้ามามากมาย เราก็แอบคิดสนุกอยากคุย แต่เราไม่คิดว่าคือการนอกใจ
แต่แฟนเราไม่คิดอย่างงั้น จนมันพัง แต่เราเลือกแฟนทำลายความรู้สึกของอีกคน
มันสำคัญอีกต่อไปเพราะแฟนเราไม่ไว้ใจเราแล้ว
หนึ่งเดือนที่รอ เพราะเค้าบอกว่าจะกลับมาแต่ทุกอย่างก็พังอีก เพื่อนผู้ชายเราทักมา
เค้าไม่ฟังแม้กระทั่งเหตุผลของเรา เราพูดอะไรไม่ได้อีก เราพูดเราผิด เราพูดเราแก้ตัว
เรารักเค้ามากนะแต่ยิ่งอยู่ยิ่งรอยิ่งคุยก็ดูเหมือนจะยิ่งทำร้ายกัน เราเหนื่อยแต่เรารักเราอึดอัดเราทำไรไม่ได้
ตอนนี้หนักสุดเราเดินออกมาแต่เค้าไม่รั้ง เราปิดเฟสเราทำใจไม่ได้ เช้ามาเราเค้าเฟสเค้า เรามีรหัสเฟสเค้า
เค้าเคยบอกว่า ไม่อยากเปลี่ยนหรอกเดี๋ยวหมาร้องไห้ (ตอนเลิกกันแล้ว)
ตื่นเช้ามาเราเข้าไปดูเฟสเค้า ผู้หญิงคุยอยู่.. ดูเป็นห่วงเป็นใยพยายามชวนคุย
เราเจ็บเราจุก เราทรุดเลย เราไม่โอเคเราเจ็บไปหมด แต่ดูเหมือนจะเป็นเวรกรรม
เราคิดแบบนั้น เราตันจริงๆนะเราไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อ
ปล.ตอนนี้เค้าเปลี่ยนรหัสไปแล้วแหละ.
เราพยายามปลอบใจตัวเอง แต่สุดท้ายก็เหมือนว่าเราคิดไปเองคนเดียว
เราควรทำไงต่อ ควรรอ หรือพอ..
รักที่อาจไม่มีวันกลับมา..
เรากับแฟนคบกันมาปีกว่าๆเป็นคนแรกของเราที่เราได้คบนานที่สุด
บางคนอาจจะมองว่ามันน้อยแต่ทุกช่วงเวลาเราอยู่ด้วยกันไม่เคยห่างกัน
ไปด้วยกันตลอดกินข้าวดูหนังตัดผมไปไหว้พระทำบุญไปเที่ยวหาพ่อหาแม่
ทุกๆอย่างเรามีความสุขมากจนเราเองที่ทำทุกอย่างพัง เรายอมรับว่าเราผิดผิดมาก
เราไม่แคร์ความรู้สึกของคนรักเลยแต่เรามีเหตุผลของเราอาจจะเห็นแก่ตัวมากๆ
แต่เราก็ยอมรับแล้วว่าเราผิด แต่เมื่อมันพังเราพยายามซ่อมให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม
แต่สุดท้ายความรักก็พังลงอีกครั้ง แฟนเราบอกเลิกเราครั้งแรกและดูเหมือนจะเป็นครั้งเดียว
เพราะเราอาจจะไม่ได้กลับมาคบกัน..
เรากับแฟนห่างกัน 3 ปี เราโตกว่าเราเรียนไกล ตัวเราห่างกันใจเราไม่ห่าง
แต่พอมีเข้ามามากมาย เราก็แอบคิดสนุกอยากคุย แต่เราไม่คิดว่าคือการนอกใจ
แต่แฟนเราไม่คิดอย่างงั้น จนมันพัง แต่เราเลือกแฟนทำลายความรู้สึกของอีกคน
มันสำคัญอีกต่อไปเพราะแฟนเราไม่ไว้ใจเราแล้ว
หนึ่งเดือนที่รอ เพราะเค้าบอกว่าจะกลับมาแต่ทุกอย่างก็พังอีก เพื่อนผู้ชายเราทักมา
เค้าไม่ฟังแม้กระทั่งเหตุผลของเรา เราพูดอะไรไม่ได้อีก เราพูดเราผิด เราพูดเราแก้ตัว
เรารักเค้ามากนะแต่ยิ่งอยู่ยิ่งรอยิ่งคุยก็ดูเหมือนจะยิ่งทำร้ายกัน เราเหนื่อยแต่เรารักเราอึดอัดเราทำไรไม่ได้
ตอนนี้หนักสุดเราเดินออกมาแต่เค้าไม่รั้ง เราปิดเฟสเราทำใจไม่ได้ เช้ามาเราเค้าเฟสเค้า เรามีรหัสเฟสเค้า
เค้าเคยบอกว่า ไม่อยากเปลี่ยนหรอกเดี๋ยวหมาร้องไห้ (ตอนเลิกกันแล้ว)
ตื่นเช้ามาเราเข้าไปดูเฟสเค้า ผู้หญิงคุยอยู่.. ดูเป็นห่วงเป็นใยพยายามชวนคุย
เราเจ็บเราจุก เราทรุดเลย เราไม่โอเคเราเจ็บไปหมด แต่ดูเหมือนจะเป็นเวรกรรม
เราคิดแบบนั้น เราตันจริงๆนะเราไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อ
ปล.ตอนนี้เค้าเปลี่ยนรหัสไปแล้วแหละ.
เราพยายามปลอบใจตัวเอง แต่สุดท้ายก็เหมือนว่าเราคิดไปเองคนเดียว
เราควรทำไงต่อ ควรรอ หรือพอ..