ตามหัวกระทู้ด้านบนเลยครับ
ก่อนหน้านี้ไม่ได้รู้ตัว ว่าตัวเองเป็นโรคนี้ จนกระทั่งครั้งหนึ่งเมื่อหลายปีมาแล้ว นั่งเครื่องบินไกลๆ (14ชม.) แล้วดันเลือกที่นั่งริมหน้าต่าง แรกๆนั่งไปยังไม่รู้สึกอะไร จนกระทั่งเผลอหลับไปสักพักใหญ่ๆ ตอนนั้นรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ดูหน้าจอมอนิเตอร์ด้านหน้าที่นั่ง เหลืออีก 11 ชม. กว่าจะถึง.. เหงื่อแตกครับ มื้อและเท้าเย็นเฉียบ และมีอาการหายใจสั่นๆ เหมือนจะเป็นลม คือเป็นความรู้สึกที่ทรมานมาก ตอนนั้นเดินไปขอแอร์เพื่อย้ายที่นั่ง ปรากฎว่าไฟลท์โหลดเกือบ 100% บวกกับเครื่องออกมาพักใหญ่แล้ว ผดส.ก็นั่งๆ นอนๆ เดินไปเดินมา จนไม่รู้ว่าตรงไหนคือ ว่าง หรือไม่ว่าง ผมพยายามอธิบายให้แอร์ฟัง ว่าผมมีอาการแบบนี้ เพิ่งเคยนั่งเครื่องไกลๆครั้งแรก แอร์บอกว่าเคยเจอหลายคนที่เป็นแบบนี้ และแนะนำให้ผมลุกขึ้นเดินบ่อยๆ แต่ที่แคบๆ จะเดินเข้าเดินออก ผมก็เกรงใจสองคนที่นั่งข้างๆครับ พยายามลุกมาเข้าห้องน้ำ แล้วยืนเรื่อยเปื่อย เต็มที่ก็ 15 นาทีครับ
ล่าสุดผมแก้ปัญหาที่ตัวผมเอง ด้วยการยอมเสียเงินเพื่อเลือกที่นั่งทุกครั้ง แต่ก็ยังไม่วายมาเจอปัญหาตอนนั่งรถตู้มาทำงานอีกจนได้ บอกเลยว่าหนึ่งชั่วโมงสั้นๆ แต่ถ้าผมโดนนั่งแถวหลังสุด ที่นั่งในสุด ผมเกือบเอาชีวิตไม่รอบทุกครั้งครับ ลงรถแล้วผมใจผมจะสั่นอยู่นานมาก
อาจจะดูเหมือนเรื่องตลก แต่ตอนนี้ผมหมดปัญญาแล้วจริงๆครับ รบกวนแนะนำด้วยนะครับ _/\_
ปล. ตอนขึ้นลิฟท์ที่คนเยอะๆ ต่อแถวรอคิวที่คนแน่นๆ ไม่มีอาการนะครับ จะมีอาการเฉพาะเวลาที่ต้องอยู่ในที่แคบเวลานานๆ
ใครพอรู้วิธีแก้ "โรคกลัวที่แคบ" บ้างครับ ทุกวันนี้ชีวิตลำบากมาก
ก่อนหน้านี้ไม่ได้รู้ตัว ว่าตัวเองเป็นโรคนี้ จนกระทั่งครั้งหนึ่งเมื่อหลายปีมาแล้ว นั่งเครื่องบินไกลๆ (14ชม.) แล้วดันเลือกที่นั่งริมหน้าต่าง แรกๆนั่งไปยังไม่รู้สึกอะไร จนกระทั่งเผลอหลับไปสักพักใหญ่ๆ ตอนนั้นรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ดูหน้าจอมอนิเตอร์ด้านหน้าที่นั่ง เหลืออีก 11 ชม. กว่าจะถึง.. เหงื่อแตกครับ มื้อและเท้าเย็นเฉียบ และมีอาการหายใจสั่นๆ เหมือนจะเป็นลม คือเป็นความรู้สึกที่ทรมานมาก ตอนนั้นเดินไปขอแอร์เพื่อย้ายที่นั่ง ปรากฎว่าไฟลท์โหลดเกือบ 100% บวกกับเครื่องออกมาพักใหญ่แล้ว ผดส.ก็นั่งๆ นอนๆ เดินไปเดินมา จนไม่รู้ว่าตรงไหนคือ ว่าง หรือไม่ว่าง ผมพยายามอธิบายให้แอร์ฟัง ว่าผมมีอาการแบบนี้ เพิ่งเคยนั่งเครื่องไกลๆครั้งแรก แอร์บอกว่าเคยเจอหลายคนที่เป็นแบบนี้ และแนะนำให้ผมลุกขึ้นเดินบ่อยๆ แต่ที่แคบๆ จะเดินเข้าเดินออก ผมก็เกรงใจสองคนที่นั่งข้างๆครับ พยายามลุกมาเข้าห้องน้ำ แล้วยืนเรื่อยเปื่อย เต็มที่ก็ 15 นาทีครับ
ล่าสุดผมแก้ปัญหาที่ตัวผมเอง ด้วยการยอมเสียเงินเพื่อเลือกที่นั่งทุกครั้ง แต่ก็ยังไม่วายมาเจอปัญหาตอนนั่งรถตู้มาทำงานอีกจนได้ บอกเลยว่าหนึ่งชั่วโมงสั้นๆ แต่ถ้าผมโดนนั่งแถวหลังสุด ที่นั่งในสุด ผมเกือบเอาชีวิตไม่รอบทุกครั้งครับ ลงรถแล้วผมใจผมจะสั่นอยู่นานมาก
อาจจะดูเหมือนเรื่องตลก แต่ตอนนี้ผมหมดปัญญาแล้วจริงๆครับ รบกวนแนะนำด้วยนะครับ _/\_
ปล. ตอนขึ้นลิฟท์ที่คนเยอะๆ ต่อแถวรอคิวที่คนแน่นๆ ไม่มีอาการนะครับ จะมีอาการเฉพาะเวลาที่ต้องอยู่ในที่แคบเวลานานๆ