ตอนเด็กๆได้ยินครูบ่น

ว่าพ่อแม่เด็กคุยไม่รู้เรื่องเวลาครูรายงานความประพฤติเด็กต่อเขา  ผมก็มานั่งคิดผู้ใหญ่คนนั้นคงสติไม่ดีแหงๆ

เห็นอยู่ว่าลูกเขาผิด   แต่ตอนนี้ผมโตแล้วครับ   มีลูกแล้วครับ  

ผมเริ่มเข้าใจหัวอกผู้ใหญ่ที่ผมเคยคิดว่า สติไม่ดี  คุยไม่รู้เรื่อง ทะเลาะกับครูผมตอนนั้น

ว่าเขาแค่อยากปกป้องลูกของเขาเท่านั้นเองครับ       ถึงตอนนี้ถ้ามีใครมาว่า มารังแกลูกผม  ผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน    

แต่ถ้าลูกผมผิด  ผมอาจจะว่าตามผิด    

แต่ถ้าถึงสถานการณ์ที่ทำให้ลูกเดือดร้อนหนักๆ    แม้เขาจะผิด        ผมก็ขออยู่ฝั่งลูกผมที่ผมรักที่สุดครับ


ปล.ส่วนลูกคนอื่นผมไม่ได้รักเขานี่ครับ  ถึงเขาจะเป็นฝ่ายถูก   แล้วทำไมผมจะต้องไปแคร์เขาละครับ
แคร์คนที่เรารักดีกว่า

คุณมีความเห็นว่าไงบ้าง