ยิ่งโต ยิ่งหาคนคุ้มกะลาหัวให้เรายากจริงๆ

ถ้าไม่ไช่พ่อแม่ คนในครอบครัวที่รักเรา แล้วละก็คงหาได้ยาก       เพื่อนกันบางครั้งยังพึ่งพาไม่ได้เลย

คือผมเป็นหัวหน้าแผนก  และมีปัญหากับ  หัวหน้าอีกแผนกนึง    คุยกันไม่รู้เรื่อง  เกี่ยวกับงาน  เลยไปเรียกหัวหน้าใหญ่ให้มาเคลียร์

หัวหน้าใหญ่ก็บอกปัด    บอกลองไปคุยตกลงกันเอง  เชื่อว่าถ้าใจเย็นๆก็คุยกันได้        (ช่วยได้แค่นี้เอง)

ขนาดคนเป็นหัวหน้าใหญ่ยังบอกปัด        ปล่อยให้ผมตัวคนเดียวสู้กับยักษ์ กับ มาร เสือ สิงห์ กระทิงแรด

คือจะเกรงใจอะไรนักหนา  ใครผิดก็ว่าไปตามผิด   จะมัวมาเกรงใจคนผิดทำไมครับ   กลัวหัวหน้าแผนกคู่กรณีผมไม่ชอบเกลียดเหรอครับ

และเรื่องอื่นๆอีกมากมาย

จำได้ตอนเด็กๆ   โดนแกล้ง   โดนรังแก   บอกครู   ครูช่วยเคลียร์ให้   จบ

แต่พอยิ่งโตขึ้น เป็นเด็กโตในระดับมหาลัย ถึงวัยทำงาน       หาคนคุ้มกะลาหัวให้ยากจริงๆครับ    

มีปัญหากับใคร    คุยกันไม่รู้เรื่อง   เรากำลังซวย    ตัวใครตัวมันสิครับ  เรื่องของคุณจัดการเอง


-คนเรานี้แปลกนะครับ   เด็กมีปัญหากันช่วยได้
-ผู้ใหญ่มีปัญหากัน  ตัวใครตัวมัน  เรื่องของคุณก็จัดการเองสิ

ถึงบอกว่า  ยิ่งโต ยิ่งหาคนคุ้มกะลาหัวให้เรายากจริงๆ

คนเราเก่งแต่กับเด็กเหรอครับ    พอผู้ใหญ่เหมือนกัน   ขนาดขอความช่วยเหลือไปแล้วยังไม่กล้าช่วยเลย

ขอความเห็นด้วยนะครับ