สวัสดีค่ะ พี่เป็นกระทู้แรกของเรา
ยังไงรบกวนขอคำปรึกษาเพื่อนๆหน่อยค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า เรากับแฟนอายุห่างกันเกือบ 10 ปีค่ะ เค้าอายุเยอะกว่า ป็นวัยทำงาน คบกับเค้ามา10 ปีเป็นแฟนคนแรกcและคิดว่าจะเป็นคนสุดท้าย คบกันมานานมาก นานจนไม่คิดว่าจะมีการเลิกลา รักเค้ามากค่ะรักจนคิดว่าไม่สามารถรักใครได้อีกแล้วในชีวิตนี้ มันคงเป็นความคิดที่โง่มากใช่ไม๊คะ แต่มันคือเรื่องจริง เรารู้สึกแบบนั้นจริงๆ เราอยู่คนละจังหวัดค่ะ เดินทางมาหากันเดือนนึงครั้งสองครั้งแล้วแต่โอกาศ เป็นแบบนี้มาตลอดที่คบกันเคยมีโอกาศได้อยู่ด้วยกันบ้างสาม - สี่เดือน เราเลิกกันไม่ใช่เพราะเหตุผลว่าเค้าหรือเราไปมีคนอื่นนะคะเรามั่นใจว่าเค้าไม่ได้มีใคร แต่เหตุผลนั่นคิอ เค้าบอกว่าเค้าอยากให้เราไปเจอคนที่ดีกว่าเค้า ไม่อยากให้เรารอคนที่ไม่มี อะไรแบบเค้า ประมาณว่าได้เงินมาก็กินไปวันๆไม่มีเงินเก็บ ไม่มีบ้าน ไม่มีรถ เค้าบอกว่ายังไงก็คงไม่ได้อยู่ด้วยกัน ให้เราลองไปเปิดใจให้คนอื่นบ้างอาจจะเจอคนที่ดีกว่าเค้า เค้าบอกว่าเค้าไม่อยากเห็นแก่ตัวอีกแล้ว แต่การกระทำที่ผ่านมามันทำให้เราได้เห็นว่าเค้ารักเราและเราก็รักกันมาก ตลอดเวลาที่คบกันมาไม่เคยมีปัญหาเรื่องผู้หญิงเลยค่ะ เราไม่เคยคิดถึงเรื่องยากดีมีจน เพราะเราก็ไม่ได้จะมีอะไร ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาก็เยอะ ไม่มีใครสมบูรณ์แบบไปซะทุกอย่างใช่ไม๊คะ เค้าขาดเราจะเติมเต็มให้ เวลาเราขาดเค้ายังเติมเต็มให้เรา เราเติมเต็มให้กัน มันทำให้นึกถึงแต่เรื่องดีๆ ยากและลำบากใจค่ะไม่สารารถที่จะลืมเค้าได้ ช่วงแรกเหมือนคนบ้าไม่ยอมรับความจริง นี่ก็ผ่านมาสิบกว่าวันแล้ว ยังถามตัวเองอยู่ตลอดเวลาว่าฝันไปหรือป่าว เค้าบอกว่าเรายังคุยกันได้นะ แต่ไม่กล้าที่จะโทรไปหาเค้าหรือแม้แต่ทักเฟสบุคไปก็ไม่กล้าค่ะ เราถามเค้าตลอดว่าเรามีโอกาศที่จะกลับมาคบกันอีกได้ไม๊ เค้าบอกว่ามี ซักวันถ้าเป็นไปได้เราคงได้อยู่ด้วยกัน ถ้าเราคู่กันจริงยังไงเราก็ต้องคู่กัน เราก็คงจะรอเค้าแบบนี้ค่ะ โง่ไม๊คะความคิดนี้ ไม่อยากคบใคร กลัวการเริ่มใหม่ คิดว่าถ้าเค้าไม่กลับมาก็คงจะอยู่คนเดียวแบบนี้ไปจนตาย ทุกวันนี้เครียดมาก ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร จมปรักอยู่กับความรักครั้งนี้จริงๆ ชาติที่แล้วคงทำเวรทำกรรมกะคนรักในอดีตชาติไว้มาก กรรมเลยมาตามสนองเอาชาตินี้ อยากขอบคุณระยะเวลา 10 กว่าปีที่มีค่าที่สุดในชีวิต ถึงวันนี้เราจะร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือดแต่ลองมาเทียบกันแล้วเค้าทำให้เรามีความสุขมากกว่าความทุกข์ที่ได้รับในวันนี้ กับหลายๆอย่างที่เค้าทำให้ ทุกความทรงจำจะมีเค้าตลอดไป ไม่เสียใจเลยค่ะที่ได้รักเค้า อยากจะได้โอกาศนั้นอีกซักครั้งและจะรักษามันให้ดีที่สุด อยากขอคำปรึกษาว่าต่อไปนี้ต้องทำยังไงต่อไปดีคะ ตอนนี้ท้อแท้มาก รู้สึกว่าชีวิตนี้โดดเดี่ยวจังเลย เหมือนขาดที่พึ่ง รักแบบไม่เผื่อใจเลยต้องมาเจ็บแบบนี้ ตอนนี้ให้เวลาเป็นตัวช่วยเยียวยารักษาใจให้ดีขึ้นค่ะ เวลาไม่ได้ทำให้เราลืมเค้าได้เพราะไม่มีวินาทีไหนที่ไม่เคยคิดถึงเค้า แต่เวลาอาจจะช่วยให้เรายอมรับความจริงได้ วันไหนที่เราปล่อยวางได้ คงจะรู้สึกดีขึ้นกว่านี้
คบกันมา 10 กว่าปี ต้องมาเลิกกันเพราะเหตุผลนี้จริงหรอ !!!
ยังไงรบกวนขอคำปรึกษาเพื่อนๆหน่อยค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า เรากับแฟนอายุห่างกันเกือบ 10 ปีค่ะ เค้าอายุเยอะกว่า ป็นวัยทำงาน คบกับเค้ามา10 ปีเป็นแฟนคนแรกcและคิดว่าจะเป็นคนสุดท้าย คบกันมานานมาก นานจนไม่คิดว่าจะมีการเลิกลา รักเค้ามากค่ะรักจนคิดว่าไม่สามารถรักใครได้อีกแล้วในชีวิตนี้ มันคงเป็นความคิดที่โง่มากใช่ไม๊คะ แต่มันคือเรื่องจริง เรารู้สึกแบบนั้นจริงๆ เราอยู่คนละจังหวัดค่ะ เดินทางมาหากันเดือนนึงครั้งสองครั้งแล้วแต่โอกาศ เป็นแบบนี้มาตลอดที่คบกันเคยมีโอกาศได้อยู่ด้วยกันบ้างสาม - สี่เดือน เราเลิกกันไม่ใช่เพราะเหตุผลว่าเค้าหรือเราไปมีคนอื่นนะคะเรามั่นใจว่าเค้าไม่ได้มีใคร แต่เหตุผลนั่นคิอ เค้าบอกว่าเค้าอยากให้เราไปเจอคนที่ดีกว่าเค้า ไม่อยากให้เรารอคนที่ไม่มี อะไรแบบเค้า ประมาณว่าได้เงินมาก็กินไปวันๆไม่มีเงินเก็บ ไม่มีบ้าน ไม่มีรถ เค้าบอกว่ายังไงก็คงไม่ได้อยู่ด้วยกัน ให้เราลองไปเปิดใจให้คนอื่นบ้างอาจจะเจอคนที่ดีกว่าเค้า เค้าบอกว่าเค้าไม่อยากเห็นแก่ตัวอีกแล้ว แต่การกระทำที่ผ่านมามันทำให้เราได้เห็นว่าเค้ารักเราและเราก็รักกันมาก ตลอดเวลาที่คบกันมาไม่เคยมีปัญหาเรื่องผู้หญิงเลยค่ะ เราไม่เคยคิดถึงเรื่องยากดีมีจน เพราะเราก็ไม่ได้จะมีอะไร ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาก็เยอะ ไม่มีใครสมบูรณ์แบบไปซะทุกอย่างใช่ไม๊คะ เค้าขาดเราจะเติมเต็มให้ เวลาเราขาดเค้ายังเติมเต็มให้เรา เราเติมเต็มให้กัน มันทำให้นึกถึงแต่เรื่องดีๆ ยากและลำบากใจค่ะไม่สารารถที่จะลืมเค้าได้ ช่วงแรกเหมือนคนบ้าไม่ยอมรับความจริง นี่ก็ผ่านมาสิบกว่าวันแล้ว ยังถามตัวเองอยู่ตลอดเวลาว่าฝันไปหรือป่าว เค้าบอกว่าเรายังคุยกันได้นะ แต่ไม่กล้าที่จะโทรไปหาเค้าหรือแม้แต่ทักเฟสบุคไปก็ไม่กล้าค่ะ เราถามเค้าตลอดว่าเรามีโอกาศที่จะกลับมาคบกันอีกได้ไม๊ เค้าบอกว่ามี ซักวันถ้าเป็นไปได้เราคงได้อยู่ด้วยกัน ถ้าเราคู่กันจริงยังไงเราก็ต้องคู่กัน เราก็คงจะรอเค้าแบบนี้ค่ะ โง่ไม๊คะความคิดนี้ ไม่อยากคบใคร กลัวการเริ่มใหม่ คิดว่าถ้าเค้าไม่กลับมาก็คงจะอยู่คนเดียวแบบนี้ไปจนตาย ทุกวันนี้เครียดมาก ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร จมปรักอยู่กับความรักครั้งนี้จริงๆ ชาติที่แล้วคงทำเวรทำกรรมกะคนรักในอดีตชาติไว้มาก กรรมเลยมาตามสนองเอาชาตินี้ อยากขอบคุณระยะเวลา 10 กว่าปีที่มีค่าที่สุดในชีวิต ถึงวันนี้เราจะร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือดแต่ลองมาเทียบกันแล้วเค้าทำให้เรามีความสุขมากกว่าความทุกข์ที่ได้รับในวันนี้ กับหลายๆอย่างที่เค้าทำให้ ทุกความทรงจำจะมีเค้าตลอดไป ไม่เสียใจเลยค่ะที่ได้รักเค้า อยากจะได้โอกาศนั้นอีกซักครั้งและจะรักษามันให้ดีที่สุด อยากขอคำปรึกษาว่าต่อไปนี้ต้องทำยังไงต่อไปดีคะ ตอนนี้ท้อแท้มาก รู้สึกว่าชีวิตนี้โดดเดี่ยวจังเลย เหมือนขาดที่พึ่ง รักแบบไม่เผื่อใจเลยต้องมาเจ็บแบบนี้ ตอนนี้ให้เวลาเป็นตัวช่วยเยียวยารักษาใจให้ดีขึ้นค่ะ เวลาไม่ได้ทำให้เราลืมเค้าได้เพราะไม่มีวินาทีไหนที่ไม่เคยคิดถึงเค้า แต่เวลาอาจจะช่วยให้เรายอมรับความจริงได้ วันไหนที่เราปล่อยวางได้ คงจะรู้สึกดีขึ้นกว่านี้