คุณเคยรอใครแบบไม่มีจุดหมายไหมคะ .. ?

ฉันรักษาสัญญาที่มีให้กับผู้ชายคนนึงเมื่อสองปีก่อน ..
ก่อนหน้าที่จะเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น เรามีความสุขกันมากค่ะ
เค้าเปิดร้านอาหารอยู่ย่านทองหล่อ ลืมบอกไปว่าเค้าเป็นชาวต่างชาติ
เราอายุห่างกัน 4-5 ปี บ้านฉันอยู่ฝั่งธน ส่วนเค้าอาศัยอยู่ในร้านบริเวณชั้น3
(เป็นอาคารพาณิชย์ติดถนน)
ตอนนั้นฉันไม่มีงานประจำค่ะ ส่วนเค้าเปิดร้านจนถึง4ทุ่ม
เราจะมีนัดกันเกือบทุกวัน กินข้าวด้วยกัน.. ทุกวันเป็นวันดีๆ
จนกระทั่ง ..

เค้าบอกฉันหลังวันเกิดฉันไม่กี่วัน
ว่าเค้าจะต้องปิดกิจการลงเนื่องจากเศรฐกิจไม่ดีและผู้ร่วมหุ้นขอถอนตัว
เค้าคงประครองไปต่อไม่ไหว เค้าขอกลับไปทำงานที่บ้านเกิดสักพัก ..
ก่อนเค้าจะไปเราอยู่ด้วยกันตลอดแต่ไม่ได้อาศัยอยู่ที่ร้านแล้ว
เราออกมาเปิดห้องในโรงแรมในย่านสุขุมวิท
วันสุดท้ายที่เค้าจะไป เราไปทุกที่ที่อยากไป แต่ฉันพลาดที่ไม่ได้ไปส่งที่สนามบิน
เพื่อนเค้าโทรศัพท์มาบอกฉัน ก่อนเค้าขึ้นเครื่องเค้าร้องไห้ที่ฉันไม่ได้ไปส่งเค้า
นั่นเป็นสิ่งที่ฉันเสียใจที่สุดจนถึงวันนี้ :'(

หลังจากที่เค้ากลับไปยังบ้านเกิดเรายังได้ติดต่อกันบ้าง
ไลน์บ้าง โทรมาคุยกันบ้าง มันยังพอให้ชุ่มชื้นในหัวใจ
เค้าให้สัญญาว่า..
"หลังปีใหม่เมื่อไหร่ผมจะไปหาคุณนะ หรือไม่ ผมจะส่งตั๋วเครื่องบินไปให้คุณ"
แล้วจากนั้นคำพูดเหล่านี้มันคือความหวังของทั้งชีวิต
ฉันพูดกับตัวเองเสมอ ว่า .. "เราจะกลับมาพบกันใหม่"
หลังจากนั้นไม่นาน เค้าก็ไม่ติดต่อมาอีกเลย ทุกช่องทาง
ฉันถามทุกคนที่รู้จักเค้า ทุกคนก็บอกแต่ว่า.. "ติดต่อไม่ได้เลย"
ตอนนี้ผ่านมาสองปีแล้วค่ะ ฉันก็ยังรอเค้านะคะ
ความทรงจำยังอยู่เหมือนว่ามันเพิ่งผ่านมาเมื่อวาน จำได้ทุกๆอย่าง
แม้กระทั่งน้ำเสียงที่พูดภาษาไทยที่แสนจะอ่อนแอของเค้า
ถามตัวเองเรื่อยมาว่าจะเอายังไงต่อไปดี
จะมีแฟนใหม่ก็กลัวเค้าจะกลับมา จะรอต่อไปก็ไม่รู้จุดหมาย
ฉันควรทำอย่างไรดีคะ .. ??จะรอ หรือ จะพอ

(กระทู้แรกในชีวิตผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยค่ะ)