สวัสดีค่ะเพื่อนๆ นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ ก่อนหน้านี้เรามีโอกาสได้อ่านกระทู้เรื่องราวการเปลี่ยนแปลงตัวเองของใครหลายๆคน แล้วก็รู้สึกตื่นเต้น ตื้นตันไปด้วย เราเองก็เป็นอีกคนหนึ่งที่มีประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงตัวเองเหมือนกัน เลยอยากแบ่งปันเรื่องราวของเรา เผื่อเป็นแรงบันดาลใจให้ใครหลายๆคนที่ฝันอยากดูดีขึ้นบ้าง
นี่รูปเราตอนม.ต้น
และรูปเราปัจจุบันค่ะ
ก่อนอื่นต้องขอแนะนำตัวก่อนเลย เราชื่อปลา เป็นคนจังหวัดราชบุรีค่ะ เป็นเด็กผู้หญิงบ้านนอกตัวอ้วนๆดำๆ มาตั้งแต่เด็กๆ
พอโตขึ้มาหน่อยก็จับฉลากเข้าเรียนโรงเรียนสตรีประจำจังหวัดได้ ซึ่งเป็นโรงเรียนหญิงล้วน ซึ่งรู้ๆกันอยู่ว่าโรงเรียนหญิงล้วนนี่จะเป็นอะไรที่คลั่งทอมมาก และด้วยความที่เรามีเพื่อนเป็นทอมเยอะ เราก็เลยเหมือนเป็นทอมไปพักใหญ่ๆ แต่ใจลึกๆก็แอบชอบทอมด้วยนะ แต่ด้วยความทีเราไม่น่ารัก จะให้ไปจีบทอมนี่ฟาล์วแน่นอนค่ะ เพราะเห็นแฟนทอมแต่ละคน อย่างกะนางเอกหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่น ตัวเล็กๆขาวๆ เอวบางร่างน้อย ตาโต หน้าเนียนใส ปากนิด จมูกหน่อย เฮ้อ ส่วนเรา อ้วนดำ ล่ำเตี้ย เพลียสิวมาก 555 เราเลยอยู่ในฐานะคนแอบชอบห่างๆดีกว่าค่ะ
พอเรียนจบชั้นมัธยมต้น เราอยากเป็นเด็กเท่ห์ ถือไม้ที ใสเสื้อชอป เป็นเด็กช่าง เราเลยไปสอบเข้าโรงเรียนอาชีวะชื่อดังประจำจังหวัด
ในขณะที่เพื่อนๆ กลุ่ม ม.ต้นเรา เรียนที่เดิมกันหมดเลย เพื่อนก็รั้งไม่ให้เราไป แต่ด้วยอุดมการณ์อันแรงกล้าในตัวเอง เราไม่ฟังเสียงใครทั้งนั้นค่ะ เราทำตามความมุ่งมั่นในใจตัวเอง ด้วยความที่ลูกพี่ลูกน้องที่บ้านเราเรียนวิทยาลัยอาชีวะแห่งนี้ แล้วเราเห็นพี่ๆเราใส่เสื้อชอป เรารู้สึกว่าเท่จัง ยังไงเราก็จะเข้าเรียนที่นี่ให้ได้ และด้วยความที่เราเป็นที่ชอบวาดรูป ชอบงานศิลปะ เราก็เลยสอบเข้าคณะศิลปกรรม ซึ่งเรามีเชื่อมั่นว่า เราจะต้องไปได้สวยในเส้นทางศิลปินแน่นอน พอเข้ามาเรียนที่นี่หนักเลยค่ะ เพื่อนผู้ชายเยอะมาก เราก็มีทั้งเพื่อนผู้หญิงเพื่อนผู้ชาย แต่ด้วยความที่เป็นผู้หญิงห้าวๆ ชอบลุยๆ เล่นเกมส์ ดูบอล เราเลยสนิทกับเพื่อนผู้ชายมาก ส่วนเรื่องความสวยความงามนี่ ไม่ได้สนใจเลยค่ะ เพราะไม่รู้จะสวยไปทำไม แล้วก็ไม่ได้สนใจเรื่องมีแฟนด้วย เพราะว่าพ่อเราดุมาก และชีวิตในรั้วโรงเรียนอาชีวะของเรามันสนุกมาก มีเพื่อนหลายรูปแบบ ตั้งแต่ลูกคุณหนู ยันเพื่อชีวิต เป็นเด็กช่างนี่ต้องมีสกิลในการวิ่งและหลบให้ไวค่ะ เพราะพวกนางๆตีกันเกือบทุกวัน บางวันนั่งกินข้าวอยู่ในโรงอาหาร จาน ชาม แก้ว ขวด ลอยกันไปมาเต็มอากาศ แต่ถึงเราจะสนุกกับการมีเพื่อนและชีวิตในโรงเรียนอาชีวะมาก แต่การเรียนของเราไม่เป็นไปตามที่หวังค่ะ แต่ก็ไม่ได้ถึงกับแย่ เราแค่ชอบวาดรูป ระบายสี แต่พอเข้ามาเรียนศิลปะจริงๆแล้ว ต้องเรียนให้ถึงแก่นแท้ของศิลปะ ไม่ว่าจะเป็นประวัติศาสตร์ศิลป์ แสงและเงา ทฤษฏีสี ภาพพิมพ์ และอื่นๆ บลาๆๆ สอบทีนี่ทั้งร้องไห้ทั้งอาเจียนเลยค่ะ เพราะว่าเครียดมาก จนเรารู้สึกว่าศิลปะไม่ใช่ทางของเราอีกแล้ว พอเรียนจบเราเลยสอบเข้ามหาวิทยาลัยค่ะ
เปลี่ยนแปลงตัวเองเพราะอกหัก จากเด็กบ้านนอกตัวล่ำดำ สู่สาวผิวเป๊ะหน้าปัง
นี่รูปเราตอนม.ต้น
และรูปเราปัจจุบันค่ะ
ก่อนอื่นต้องขอแนะนำตัวก่อนเลย เราชื่อปลา เป็นคนจังหวัดราชบุรีค่ะ เป็นเด็กผู้หญิงบ้านนอกตัวอ้วนๆดำๆ มาตั้งแต่เด็กๆ
พอโตขึ้มาหน่อยก็จับฉลากเข้าเรียนโรงเรียนสตรีประจำจังหวัดได้ ซึ่งเป็นโรงเรียนหญิงล้วน ซึ่งรู้ๆกันอยู่ว่าโรงเรียนหญิงล้วนนี่จะเป็นอะไรที่คลั่งทอมมาก และด้วยความที่เรามีเพื่อนเป็นทอมเยอะ เราก็เลยเหมือนเป็นทอมไปพักใหญ่ๆ แต่ใจลึกๆก็แอบชอบทอมด้วยนะ แต่ด้วยความทีเราไม่น่ารัก จะให้ไปจีบทอมนี่ฟาล์วแน่นอนค่ะ เพราะเห็นแฟนทอมแต่ละคน อย่างกะนางเอกหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่น ตัวเล็กๆขาวๆ เอวบางร่างน้อย ตาโต หน้าเนียนใส ปากนิด จมูกหน่อย เฮ้อ ส่วนเรา อ้วนดำ ล่ำเตี้ย เพลียสิวมาก 555 เราเลยอยู่ในฐานะคนแอบชอบห่างๆดีกว่าค่ะ
พอเรียนจบชั้นมัธยมต้น เราอยากเป็นเด็กเท่ห์ ถือไม้ที ใสเสื้อชอป เป็นเด็กช่าง เราเลยไปสอบเข้าโรงเรียนอาชีวะชื่อดังประจำจังหวัด
ในขณะที่เพื่อนๆ กลุ่ม ม.ต้นเรา เรียนที่เดิมกันหมดเลย เพื่อนก็รั้งไม่ให้เราไป แต่ด้วยอุดมการณ์อันแรงกล้าในตัวเอง เราไม่ฟังเสียงใครทั้งนั้นค่ะ เราทำตามความมุ่งมั่นในใจตัวเอง ด้วยความที่ลูกพี่ลูกน้องที่บ้านเราเรียนวิทยาลัยอาชีวะแห่งนี้ แล้วเราเห็นพี่ๆเราใส่เสื้อชอป เรารู้สึกว่าเท่จัง ยังไงเราก็จะเข้าเรียนที่นี่ให้ได้ และด้วยความที่เราเป็นที่ชอบวาดรูป ชอบงานศิลปะ เราก็เลยสอบเข้าคณะศิลปกรรม ซึ่งเรามีเชื่อมั่นว่า เราจะต้องไปได้สวยในเส้นทางศิลปินแน่นอน พอเข้ามาเรียนที่นี่หนักเลยค่ะ เพื่อนผู้ชายเยอะมาก เราก็มีทั้งเพื่อนผู้หญิงเพื่อนผู้ชาย แต่ด้วยความที่เป็นผู้หญิงห้าวๆ ชอบลุยๆ เล่นเกมส์ ดูบอล เราเลยสนิทกับเพื่อนผู้ชายมาก ส่วนเรื่องความสวยความงามนี่ ไม่ได้สนใจเลยค่ะ เพราะไม่รู้จะสวยไปทำไม แล้วก็ไม่ได้สนใจเรื่องมีแฟนด้วย เพราะว่าพ่อเราดุมาก และชีวิตในรั้วโรงเรียนอาชีวะของเรามันสนุกมาก มีเพื่อนหลายรูปแบบ ตั้งแต่ลูกคุณหนู ยันเพื่อชีวิต เป็นเด็กช่างนี่ต้องมีสกิลในการวิ่งและหลบให้ไวค่ะ เพราะพวกนางๆตีกันเกือบทุกวัน บางวันนั่งกินข้าวอยู่ในโรงอาหาร จาน ชาม แก้ว ขวด ลอยกันไปมาเต็มอากาศ แต่ถึงเราจะสนุกกับการมีเพื่อนและชีวิตในโรงเรียนอาชีวะมาก แต่การเรียนของเราไม่เป็นไปตามที่หวังค่ะ แต่ก็ไม่ได้ถึงกับแย่ เราแค่ชอบวาดรูป ระบายสี แต่พอเข้ามาเรียนศิลปะจริงๆแล้ว ต้องเรียนให้ถึงแก่นแท้ของศิลปะ ไม่ว่าจะเป็นประวัติศาสตร์ศิลป์ แสงและเงา ทฤษฏีสี ภาพพิมพ์ และอื่นๆ บลาๆๆ สอบทีนี่ทั้งร้องไห้ทั้งอาเจียนเลยค่ะ เพราะว่าเครียดมาก จนเรารู้สึกว่าศิลปะไม่ใช่ทางของเราอีกแล้ว พอเรียนจบเราเลยสอบเข้ามหาวิทยาลัยค่ะ