เรื่องนี้เกิดขึ้นกับตัวเราเอง มันเปลี่ยนความคิดเราไปอีกแบบเลย
ทุกวันเราจะตื่นเช้าไปซื้อกับข้าว
เราขี่มอเตอร์ไซค์ไปค่ะ เพราะรถยนต์ตอนเช้าๆไม่ค่อยมีที่จอด
ร้านข้างๆร้านที่เราซื้อกับข้าว จะมีป้าผู้หญิง อายุน่าจะประมาณ45-46ปี
วันนั้นซื้อหมั่นโถวเพราะวันนั้นเราทานเจ ช่วนนั้นเป็นเทศกาลอาหารเจ ขณะที่เจ๊กำลังหยิบ ป้าขายขนมครกเขาก็ตะโกนมาว่า
"มีซาลาเปาไส้ถั่วเหลืองไหม" เจ๊แกก็ตอบว่ามี
แล้วป้าคนนั้นก็ตะโกนบอก "เออ ดี เมื่อวานซื้อไส้หวานมาไม่อร่อยเลย ว่าจะลองไส้ถั่วเหลืองซะหน่อย"
เจ๊คนนั้นก็หยิบปกติ
แต่ในใจเราแบบ "ทำไมป้าคนนี้พูดแบบนี้ เหมือนดิสเครดิตเลย ไม่อร่อยก็เก็บไว้คนเดียวซิ"
เราก็แบบก็ไม่สนใจก็กลับบ้าน
พอวันรุ่งขึ้น เราก็ไปซื้อก๋วยเตี๋ยว แกขายอยู่ข้างๆขนมครกป้าคนเดิมนั้นแหละ
เราเดินไปสั่ง "เอาหมี่เหลือง แห้ง หมูแดง"
ป้าคนนั้นก็เดินมาคุยกับพ่อค้าก๋วยเตี๋ยว เหมือนแกขายไม่ค่อยดีเงียบๆเลยมาชวนคุย
พอดีแฟนโทรมาสั่งให้ซื้อน้ำตกหมูเส้นเล็ก แต่เส้นเล็กดันหมด ป้าแหเลยพูดแทรกขึ้นมา
"เส้นใหญ่ก็มีอร่อยเหมือนกัน"
คืองงเลย แล้วก็แบบ ทำไมต้องมายุ่งวุ่นวายกับคนอื่น ทำไมไม่ไปขายของตัวเอง เราเคยซื้อขนมครกเขาทานนะ
แต่เรารู้สึกว่า เหมือนจุ้นจ้านมากๆเลย แกพูดแล้วแกก็เดินไปนั่งขายทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น
เป็นแบบเนี่ยอีกครั้งก็ซาลาเปาเหมือนเดิม ถามแม่ค้าพ่อค้าแถวนั้นเขาก็บอกว่าป้าแกเป็นคนพูดแบบนี้แหละ
ปากเปราะ ไม่มีใครชอบแกหรอก
เราเลยรู้สึก หน่าย รู้สึกไม่ดี พาลไม่ไปซื้อของแถวนั้นเลย
มาวันนี้ เราก็ขี่มอเตอร์ไซค์ไปตลาดอีก คราวนี้ไม่ได้แวะ แต่จอดซื้อนมห่างจากป้าขนมครง500เมตร
แล้วเรารีบมาก เพราะกลัวใส่บาตรไม่ทัน
ขับรถผ่านไป มีเสียงคนแก่ตะโกนมาว่า
"หนู ขาตั้งลูก อันตราย หนู ขาตั้ง ขาตั้ง"
เราจอดแล้วหันไป
เสียงคนที่ตะโกนคือเสียงป้าที่ขายขนมครก คนที่เราคิดว่าจุ้นจ้านกับคนอื่นนั่นแหละ
อาจจะดูเป็นเรื่องเล็กๆ ใครๆก็เตือนกันได้
แต่หากวันนี้ป้าไม่ทักเรา หากเราเบรคกระทันหัน เราอาจจะเกิดอุบัติเหตุก็ได้ เพราะตอนเช้าๆรถเยอะมาก
แล้วในตลาดคนขับรถกันรีบๆ ซึ่งมีอุบัติเหตุบ่อย เราเลนยรู้สึกว่า โลกนี้มันไม่ได้มีด้านเดียว คนเราก็เช่นกัน
พอเรากลับมาบ้าน เราก็ลองคิดทบทวน ว่า จริงๆที่ผ่านมาเราอคติ มองคนภายนอก ไม่เคยสัมผัสกับเค้าจริงๆ
เรามองคนแค่ผิวเผิน มองคนด้วยใจอคติ
และสร้างความเกลียดชังโดยไม่รู้ตัว จากคำพูดไม่กี่คำหรือท่าทางที่เขาแสดงออกมา
เราเชื่อว่า หลายคนเป็นแบบเรา
เราอยากให้กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่บางคนได้อ่านแล้วจะเปลี่ยนความคิดได้บ้างไม่มากก็น้อย
ลองลดความอคติ ลองมองแง่บวกมากขึ้น แล้วใจเราจะไม่ร้อน ใจเราจะไม่เครียดแค้นหรือโกรธเกลียดคนที่เราไม่ได้รู้จักเขาดีจริงๆ
ลองเปิดใจ คนที่เราคิดว่าเป็นศัตรูกับเรา หมายถึง คนที่เราไม่ชอบ คนที่แค่มองหน้าก็รู้สึกไม่ถูกชะตา
ลองเข้าไปคุยกับเขา เราคิดว่า บางทีเขาอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิดเลย
ครั้งนึง...เราเคยอคติกับแม่ค้าขายขนมครกหน้าปากซอย
ทุกวันเราจะตื่นเช้าไปซื้อกับข้าว
เราขี่มอเตอร์ไซค์ไปค่ะ เพราะรถยนต์ตอนเช้าๆไม่ค่อยมีที่จอด
ร้านข้างๆร้านที่เราซื้อกับข้าว จะมีป้าผู้หญิง อายุน่าจะประมาณ45-46ปี
วันนั้นซื้อหมั่นโถวเพราะวันนั้นเราทานเจ ช่วนนั้นเป็นเทศกาลอาหารเจ ขณะที่เจ๊กำลังหยิบ ป้าขายขนมครกเขาก็ตะโกนมาว่า
"มีซาลาเปาไส้ถั่วเหลืองไหม" เจ๊แกก็ตอบว่ามี
แล้วป้าคนนั้นก็ตะโกนบอก "เออ ดี เมื่อวานซื้อไส้หวานมาไม่อร่อยเลย ว่าจะลองไส้ถั่วเหลืองซะหน่อย"
เจ๊คนนั้นก็หยิบปกติ
แต่ในใจเราแบบ "ทำไมป้าคนนี้พูดแบบนี้ เหมือนดิสเครดิตเลย ไม่อร่อยก็เก็บไว้คนเดียวซิ"
เราก็แบบก็ไม่สนใจก็กลับบ้าน
พอวันรุ่งขึ้น เราก็ไปซื้อก๋วยเตี๋ยว แกขายอยู่ข้างๆขนมครกป้าคนเดิมนั้นแหละ
เราเดินไปสั่ง "เอาหมี่เหลือง แห้ง หมูแดง"
ป้าคนนั้นก็เดินมาคุยกับพ่อค้าก๋วยเตี๋ยว เหมือนแกขายไม่ค่อยดีเงียบๆเลยมาชวนคุย
พอดีแฟนโทรมาสั่งให้ซื้อน้ำตกหมูเส้นเล็ก แต่เส้นเล็กดันหมด ป้าแหเลยพูดแทรกขึ้นมา
"เส้นใหญ่ก็มีอร่อยเหมือนกัน"
คืองงเลย แล้วก็แบบ ทำไมต้องมายุ่งวุ่นวายกับคนอื่น ทำไมไม่ไปขายของตัวเอง เราเคยซื้อขนมครกเขาทานนะ
แต่เรารู้สึกว่า เหมือนจุ้นจ้านมากๆเลย แกพูดแล้วแกก็เดินไปนั่งขายทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น
เป็นแบบเนี่ยอีกครั้งก็ซาลาเปาเหมือนเดิม ถามแม่ค้าพ่อค้าแถวนั้นเขาก็บอกว่าป้าแกเป็นคนพูดแบบนี้แหละ
ปากเปราะ ไม่มีใครชอบแกหรอก
เราเลยรู้สึก หน่าย รู้สึกไม่ดี พาลไม่ไปซื้อของแถวนั้นเลย
มาวันนี้ เราก็ขี่มอเตอร์ไซค์ไปตลาดอีก คราวนี้ไม่ได้แวะ แต่จอดซื้อนมห่างจากป้าขนมครง500เมตร
แล้วเรารีบมาก เพราะกลัวใส่บาตรไม่ทัน
ขับรถผ่านไป มีเสียงคนแก่ตะโกนมาว่า
"หนู ขาตั้งลูก อันตราย หนู ขาตั้ง ขาตั้ง"
เราจอดแล้วหันไป
เสียงคนที่ตะโกนคือเสียงป้าที่ขายขนมครก คนที่เราคิดว่าจุ้นจ้านกับคนอื่นนั่นแหละ
อาจจะดูเป็นเรื่องเล็กๆ ใครๆก็เตือนกันได้
แต่หากวันนี้ป้าไม่ทักเรา หากเราเบรคกระทันหัน เราอาจจะเกิดอุบัติเหตุก็ได้ เพราะตอนเช้าๆรถเยอะมาก
แล้วในตลาดคนขับรถกันรีบๆ ซึ่งมีอุบัติเหตุบ่อย เราเลนยรู้สึกว่า โลกนี้มันไม่ได้มีด้านเดียว คนเราก็เช่นกัน
พอเรากลับมาบ้าน เราก็ลองคิดทบทวน ว่า จริงๆที่ผ่านมาเราอคติ มองคนภายนอก ไม่เคยสัมผัสกับเค้าจริงๆ
เรามองคนแค่ผิวเผิน มองคนด้วยใจอคติ
และสร้างความเกลียดชังโดยไม่รู้ตัว จากคำพูดไม่กี่คำหรือท่าทางที่เขาแสดงออกมา
เราเชื่อว่า หลายคนเป็นแบบเรา
เราอยากให้กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่บางคนได้อ่านแล้วจะเปลี่ยนความคิดได้บ้างไม่มากก็น้อย
ลองลดความอคติ ลองมองแง่บวกมากขึ้น แล้วใจเราจะไม่ร้อน ใจเราจะไม่เครียดแค้นหรือโกรธเกลียดคนที่เราไม่ได้รู้จักเขาดีจริงๆ
ลองเปิดใจ คนที่เราคิดว่าเป็นศัตรูกับเรา หมายถึง คนที่เราไม่ชอบ คนที่แค่มองหน้าก็รู้สึกไม่ถูกชะตา
ลองเข้าไปคุยกับเขา เราคิดว่า บางทีเขาอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิดเลย