จากที่ติดตามอ่านเรื่องเล่าสยองขวัญในพันทิปมานานแล้ว วันนี้เราเลยจะมาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเราเองบ้าง
เริ่มเรื่องตั้งแต่วัยเด็กจนมาถึงปัจจุบันกันเลยทีเดียว ขอเล่าเป็นเรื่องๆไปให้อ่านง่ายละกันเนาะ
นี่เป็นกระทู้แรกของเรายังไงก็ฝากติชมได้นะคะ ขอบคุณค่ะ
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ
มี six sense ตั้งแต่เด็ก??
สมัยเราเด็กๆ ตอนอนุบาล ซึ่งเราจำอายุไม่ได้แล้ว และเรื่องนี้เราจำไม่ค่อยได้ แม่กับน้าเอามาเล่าให้เราฟังตอนโตแล้ว วันนั้นเป็นวันสำคัญทางศาสนา ครอบครัวเรา ประกอบด้วย พ่อ แม่ เรา และน้าสาว ผู้ใหญ่ก็พากันตื่นมาทำกับข้าว เตรียมของใส่บาตร วันนี้เป็นวันหยุดเรียน ปกติเราก็จะนอนตื่นสายหน่อย แต่วันนี้ถูกปลุกขึ้นมาแต่เช้า เราก็หงุดหงิด งอแง แม่ให้ใส่กระโปรงก็นั่งร้องไห้ ไม่ยอมขยับตัว จนต้องไปหาเสื้อ-กางเกงมาให้เราเปลี่ยน แต่เราก็ยังร้องไห้ และบอกหนูไม่อยากไป ไม่ไปๆๆๆๆ ซึ่งปกติของเด็กๆที่จะมีงอแงบ้าง แต่แม่บอกว่าวันนี้เราร้องมากกว่าทุกๆครั้ง ร้องจนเค้าจัดของขึ้นรถกระบะมาสด้า สีขาว รุ่นอาราเล่ (รุ่นเก่ามาก) เมื่อจัดของเรียบร้อย ก็ไม่ต้องสงสัยว่า เราถูกทั้งดึง ทั้งลากขึ้นรถ นั่งไปร้องไห้ไป พอขึ้นรถกันทุกคนปรากฎว่ารถสตาร์ทไม่ติด พ่อเลยให้แม่กับน้าและขอให้คนแถวบ้านช่วยกันเข็น แล้วพ่อก็นั่งประคองพวงมาลัยสตาร์ทจนเครื่องติด ระหว่างนั้นเราก็นั่งร้องไห้รอบนรถ ไม่สนใจสิ่งแวดล้อม พอมาถึงวัด เราเห็นคนเยอะก็หยุดร้อง และยอมตักบาตรกับแม่ หลังใส่บาตร และฟังพระสวดให้พรเสร็จ ก็มีงานยกช่อฟ้าอุโบสถที่วัด ครอบครัวเราก็ไปช่วยดึงสายสลิงในงานร่วมกันกับหลายๆครอบครัวที่มาในวันนั้น จังหวะที่ช่อฟ้าขึ้นไปเกือบสุดสาย มีคนตะโกนว่าระวัง!!!! แล้วสายสลิงก็ขาด ช่อฟ้าตกลงมาใกล้ๆจุดที่เราและครอบครัวอยู่ ด้วยความเป็นเด็กเรานี่ยืนเอ๋ออยู่ตรงนั้น ไม่รู้เค้าวิ่งทำไมกัน อันนี้ที่จำได้คือมีพี่ข้างบ้านวิ่งมาชนเรากระเด็นออกมา และล้มลงไปกับพื้นด้วยกันทันก่อนที่ช่อฟ้าจะถึงพื้นพอดี ครอบครัวเราปลอดภัย มีแต่ผู้ใหญ่ที่ใจเสีย ส่วนเราเข่าถลอกนิดหน่อย
ขอเล่าเรื่องสยองบ้าง ... ต้อนรับวันฮัลโลวีน
เริ่มเรื่องตั้งแต่วัยเด็กจนมาถึงปัจจุบันกันเลยทีเดียว ขอเล่าเป็นเรื่องๆไปให้อ่านง่ายละกันเนาะ
นี่เป็นกระทู้แรกของเรายังไงก็ฝากติชมได้นะคะ ขอบคุณค่ะ
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ
มี six sense ตั้งแต่เด็ก??
สมัยเราเด็กๆ ตอนอนุบาล ซึ่งเราจำอายุไม่ได้แล้ว และเรื่องนี้เราจำไม่ค่อยได้ แม่กับน้าเอามาเล่าให้เราฟังตอนโตแล้ว วันนั้นเป็นวันสำคัญทางศาสนา ครอบครัวเรา ประกอบด้วย พ่อ แม่ เรา และน้าสาว ผู้ใหญ่ก็พากันตื่นมาทำกับข้าว เตรียมของใส่บาตร วันนี้เป็นวันหยุดเรียน ปกติเราก็จะนอนตื่นสายหน่อย แต่วันนี้ถูกปลุกขึ้นมาแต่เช้า เราก็หงุดหงิด งอแง แม่ให้ใส่กระโปรงก็นั่งร้องไห้ ไม่ยอมขยับตัว จนต้องไปหาเสื้อ-กางเกงมาให้เราเปลี่ยน แต่เราก็ยังร้องไห้ และบอกหนูไม่อยากไป ไม่ไปๆๆๆๆ ซึ่งปกติของเด็กๆที่จะมีงอแงบ้าง แต่แม่บอกว่าวันนี้เราร้องมากกว่าทุกๆครั้ง ร้องจนเค้าจัดของขึ้นรถกระบะมาสด้า สีขาว รุ่นอาราเล่ (รุ่นเก่ามาก) เมื่อจัดของเรียบร้อย ก็ไม่ต้องสงสัยว่า เราถูกทั้งดึง ทั้งลากขึ้นรถ นั่งไปร้องไห้ไป พอขึ้นรถกันทุกคนปรากฎว่ารถสตาร์ทไม่ติด พ่อเลยให้แม่กับน้าและขอให้คนแถวบ้านช่วยกันเข็น แล้วพ่อก็นั่งประคองพวงมาลัยสตาร์ทจนเครื่องติด ระหว่างนั้นเราก็นั่งร้องไห้รอบนรถ ไม่สนใจสิ่งแวดล้อม พอมาถึงวัด เราเห็นคนเยอะก็หยุดร้อง และยอมตักบาตรกับแม่ หลังใส่บาตร และฟังพระสวดให้พรเสร็จ ก็มีงานยกช่อฟ้าอุโบสถที่วัด ครอบครัวเราก็ไปช่วยดึงสายสลิงในงานร่วมกันกับหลายๆครอบครัวที่มาในวันนั้น จังหวะที่ช่อฟ้าขึ้นไปเกือบสุดสาย มีคนตะโกนว่าระวัง!!!! แล้วสายสลิงก็ขาด ช่อฟ้าตกลงมาใกล้ๆจุดที่เราและครอบครัวอยู่ ด้วยความเป็นเด็กเรานี่ยืนเอ๋ออยู่ตรงนั้น ไม่รู้เค้าวิ่งทำไมกัน อันนี้ที่จำได้คือมีพี่ข้างบ้านวิ่งมาชนเรากระเด็นออกมา และล้มลงไปกับพื้นด้วยกันทันก่อนที่ช่อฟ้าจะถึงพื้นพอดี ครอบครัวเราปลอดภัย มีแต่ผู้ใหญ่ที่ใจเสีย ส่วนเราเข่าถลอกนิดหน่อย