มีความรู้สึกนี้มานานมากแล้ว ตั้งแต่ยังไม่ขึ้นมัธยม แต่ตอนนั้นมันยังเด็กๆ เช่นบางเหตุการณ์ ถ้าเราไม่ส่งการบ้าน ข้างในหนูเหมือนมันกลัว วนๆอยุ่ข้างในว่า ต้องโดนตีแน่ๆ และแล้วมันก็โดนตีจริงๆ ซึ่งมองรวมแล้ว มันก็เรื่องธรรมดาที่เด็กคนนึงไม่ส่งการบ้าน ยังไงก็ต้องมีความกลัวที่จะถูกตีอยู่แล้ว
เป็นยังงี้มาเรื่อยๆ จนตอนนี้รู้สึกมันรุนแรงขึ้น เช่น ยกเหตุการณ์มาเรื่องหนึ่งนะคะ ถ้าเราคุยกับใครซักคนอยู่ ในขณะที่คุย ใจเริ่มร้อน เอาล่ะ รู้สึกไม่ดี เหมือนมันต้องมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น ทั้งๆที่บทสนทนามันก็ปกติ แบบคนธรรมดาทั่วไปคุยกัน และมันต้องมีซักเรื่องหนึ่งที่คู๋สนทนาของเรายกขึ้นมาคุยกัน เราก็คุยกันปกติ จนเกิดความเห็นไม่ตรงกัน เป็นเรื่องเป็นราวเกิดขึ้น และพอจบจากบทสนทนา เราก็จะใจเสียไปสักพักเลยค่ะ เหมือนความกลัวที่อยู่ในใจล่วงหน้า มันดันเกิดขึ้นจริงๆ หรือไปโรงเรียนพักเที่ยงกำลังกินข้าว อยู่ๆก็รู้สึกไม่ดีขึ้นมา ปรากฏว่าตอนเย็นฝนตกหนักมาก นั่งเลยป้าย กลับบ้านดึก โดนว่า มันมจะมีความรู้สึกไม่ดี ก่อนจะเกิดเรื่องไม่ดีแบบนี้เสมอ
แบบบ้านๆก็คงเรียกว่าลางไม่ดี แต่หนูรู้สึกแย่มาก มันไม่ดีเลย มันเหมือนเราตื่นมาในเช้าสดใส แต่ในใจกลับเป็นอะไรไม่รู้ ร้อนๆ วนๆ จะอ้วก ทั้งๆที่ทุกอย่างกำลังปกติ หนูต้องเป็นแบบนี้ จนกว่าเหตุการณ์แย่ๆอะไรบางอย่างเข้ามา หนูก็จะ อ่อ ที่รู้สึกไม่ดี เป็นเพราะเรื่องนี้มันจะเกิดขึ้นนี่เอง แบบนี้
หนูอยากแก้ไข ไม่อยากให้มันเกิดขึ้น คือเป็นตอนที่เรื่องกำลังเกิดตอนนั้นได้มั้ย ทำไมต้องเป็นก่อนจะเกิด ใจมันเสียไปหมด เพราะเราไม่รู้ว่ามันจะเกิดไรขึ้นไง ทำอะไรก็กลัวจะผิดไปหมด ใจนี่เต้นตึกๆๆ ขึ้นมาเอง มันคือโรคทางอารมณ์อะไรรึเปล่าคะ แบบจิตเรามันไม่นิ่งเลย เหมือนมีก้อนความเครียดเกิดขึ้นมาในใจ แล้วก็รอตัวสร้างเหตุการณ์ มาทำปฎิกิริยาต่อกัน กลายเป็นเรื่องไม่ดีหนึ่งเรื่องภายในวันนั้น
บางทีไม่รู้จะทำยังไง ก็กินค่ะ กินช็อคโกแลตให้หายเครียด บางทีก็ดีขึ้น บางทีก็ไม่ช่วยไรเลย พอจะนอนก็ฟังพระในยูทูบ หาหนังสืออ่าน ต้องหาที่พึ่งอะไรซักอย่าง พอหลับไปได้ ตื่นมา หัวก็ดันคิดไปถึงเรื่องเมื่อวาน ทีนี้จบเลยค่ะ และไอ้ก้อนความเครียดนั้นก็ดำเนินต่ออีกครั้ง
ไม่รู้จิตข้างในมันเป็นอะไร ไม่ชอบที่เป็นแบบนี้เลยค่ะ พยายามปล่อยวาง หนูก็พยายามไม่ไปคิดถึง แม้จะหากิจกรรมทำ หูฟังเพลง ตามองตัวหนังสือ แล้วก็รับข้อมูลเข้าสมอง แต่ตรงอกก็ยังร้อนๆอยู่ดี
มีคำแนะนำอะไรที่หนูจะทำได้มั้ยคะ ไม่อยากรับรู้ถึงเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดเลย มันแย่มาก ห้ามก็ไม่ได้
ขอบคุณค่ะ
มีความรู้สึกทุกข์ร้อน กระวนกระวายอยู่ข้างใน ทุกครั้งก่อนที่จะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น (ควรทำยังไงดี)
เป็นยังงี้มาเรื่อยๆ จนตอนนี้รู้สึกมันรุนแรงขึ้น เช่น ยกเหตุการณ์มาเรื่องหนึ่งนะคะ ถ้าเราคุยกับใครซักคนอยู่ ในขณะที่คุย ใจเริ่มร้อน เอาล่ะ รู้สึกไม่ดี เหมือนมันต้องมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น ทั้งๆที่บทสนทนามันก็ปกติ แบบคนธรรมดาทั่วไปคุยกัน และมันต้องมีซักเรื่องหนึ่งที่คู๋สนทนาของเรายกขึ้นมาคุยกัน เราก็คุยกันปกติ จนเกิดความเห็นไม่ตรงกัน เป็นเรื่องเป็นราวเกิดขึ้น และพอจบจากบทสนทนา เราก็จะใจเสียไปสักพักเลยค่ะ เหมือนความกลัวที่อยู่ในใจล่วงหน้า มันดันเกิดขึ้นจริงๆ หรือไปโรงเรียนพักเที่ยงกำลังกินข้าว อยู่ๆก็รู้สึกไม่ดีขึ้นมา ปรากฏว่าตอนเย็นฝนตกหนักมาก นั่งเลยป้าย กลับบ้านดึก โดนว่า มันมจะมีความรู้สึกไม่ดี ก่อนจะเกิดเรื่องไม่ดีแบบนี้เสมอ
แบบบ้านๆก็คงเรียกว่าลางไม่ดี แต่หนูรู้สึกแย่มาก มันไม่ดีเลย มันเหมือนเราตื่นมาในเช้าสดใส แต่ในใจกลับเป็นอะไรไม่รู้ ร้อนๆ วนๆ จะอ้วก ทั้งๆที่ทุกอย่างกำลังปกติ หนูต้องเป็นแบบนี้ จนกว่าเหตุการณ์แย่ๆอะไรบางอย่างเข้ามา หนูก็จะ อ่อ ที่รู้สึกไม่ดี เป็นเพราะเรื่องนี้มันจะเกิดขึ้นนี่เอง แบบนี้
หนูอยากแก้ไข ไม่อยากให้มันเกิดขึ้น คือเป็นตอนที่เรื่องกำลังเกิดตอนนั้นได้มั้ย ทำไมต้องเป็นก่อนจะเกิด ใจมันเสียไปหมด เพราะเราไม่รู้ว่ามันจะเกิดไรขึ้นไง ทำอะไรก็กลัวจะผิดไปหมด ใจนี่เต้นตึกๆๆ ขึ้นมาเอง มันคือโรคทางอารมณ์อะไรรึเปล่าคะ แบบจิตเรามันไม่นิ่งเลย เหมือนมีก้อนความเครียดเกิดขึ้นมาในใจ แล้วก็รอตัวสร้างเหตุการณ์ มาทำปฎิกิริยาต่อกัน กลายเป็นเรื่องไม่ดีหนึ่งเรื่องภายในวันนั้น
บางทีไม่รู้จะทำยังไง ก็กินค่ะ กินช็อคโกแลตให้หายเครียด บางทีก็ดีขึ้น บางทีก็ไม่ช่วยไรเลย พอจะนอนก็ฟังพระในยูทูบ หาหนังสืออ่าน ต้องหาที่พึ่งอะไรซักอย่าง พอหลับไปได้ ตื่นมา หัวก็ดันคิดไปถึงเรื่องเมื่อวาน ทีนี้จบเลยค่ะ และไอ้ก้อนความเครียดนั้นก็ดำเนินต่ออีกครั้ง
ไม่รู้จิตข้างในมันเป็นอะไร ไม่ชอบที่เป็นแบบนี้เลยค่ะ พยายามปล่อยวาง หนูก็พยายามไม่ไปคิดถึง แม้จะหากิจกรรมทำ หูฟังเพลง ตามองตัวหนังสือ แล้วก็รับข้อมูลเข้าสมอง แต่ตรงอกก็ยังร้อนๆอยู่ดี
มีคำแนะนำอะไรที่หนูจะทำได้มั้ยคะ ไม่อยากรับรู้ถึงเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดเลย มันแย่มาก ห้ามก็ไม่ได้
ขอบคุณค่ะ