คือเรื่องมีอยู่ว่า เราทำรูปตัวเองสมัยเด็กหายหมดเลย รวมถึง รูปน้องชายด้วย เราถามน้องชาย น้องบอกว่าไม่เป็นไร หายแล้วก็ทำอะไรไม่ได้ถามพ่อก็ตอบเหมือนกันแต่น้ำเสียงพ่อฟังแปลกๆเหมือนเศร้านิดๆ รูปเรามี 10กว่ารูปคะ เป็นรูปตอนกำลังหัดคลาน รูปตอนนั่งรถเข็น และรูปที่สำคัญคือ รูปตอนที่แม่อุ้มอยู่ และรูปที่พ่อป้อนข้าว เราทำหายหมดเลย ส่วนของน้อง เราทำหายไป 2 รูป แต่คิดว่าเป็นรูปที่สำคัญมาก เพราะรูปน้องชายเป็นรูปตอนหัดคลาน และรูปตอนหัดเดินโดยมีพ่ออยู่อีกฝั่งหนึ่ง เราคิดว่ามันเป็นความทรงจำของพ่อกับแม่เลยคะ สาเหตุที่หายคือรูปนั่นพ่อเก็บเข้าอัลบัมรูปอย่างดี แต่ตอนที่เรามาเรียนกทม.เราเอามาด้วยกะจะเอาไปอัดและก็สแกนเก็บไว้ แต่ดันลืมพอย้ายหอก็ทำมันหายไปคะ ตอนนี้รู้สึกเสียใจมาก และเศร้ามาก เป็นคนคิดมากด้วยคะ

อยากรู้เพื่อนๆคนไหนทำรูปสมัยเด็กหายหรือไม่มีบ้างไหม คะ หรือเราเป็นคนเดียว เราคิดว่ามันควรเป็นความทรงจำที่ดีแต่เรากลับทำมันหายไป

เพื่อนเรา น้องเราบอกให้อยู่กับปัจจุบัน เพื่อนเราบางคนก็บอกมันไม่มีเหมือนกันมันย้ายบ้านบ่อยหายไปไหนก็ไม่รู้คะคือเพื่อนก็ไม่ได้สนใจ และเพื่อนก็ปลอบว่ามีอีกหลายคนที่ไม่มี แต่ของเราเรากลับรู้สึกผิดมากที่ทำหาย แค่ของตัวเองหายไม่พอ ดันทำของน้องหายด้วย ไม่รู้พูดไม่ออก ได้แต่โทษตัวเองเลยคะ