ก่อนอื่นต้องขออภัยด้วยนะค่ะ ถ้าพิมพ์ผิด หรืออาจจะอ่านยากสักหน่อยเพราะพิมพ์ในมือถือไม่ค่อยสะดวกเท่าที่ควรค่ะ
ขอเริ่มเลยละกันนะคะ ตามหัวข้อเลยคะ คือเราเป็นแม่ full time คนนึง ซึ่งอยากจะระบายออกมาสักหน่อย ขอฝากถึงบุคคลที่สามทั้งหลายไม่ว่าจะเป็น ญาติฝั่งตนเอง ญาติฝั่งสามี หรือบุคคลภายนอกครอบครัวคนอื่นๆ โดยเฉพาะแม่ๆ สามีทั้งหลายว่า ก่อนที่ท่านจะตัดสินความเป็นแม่ 24 ชั่วโมงของคนอื่น จากการที่ท่านเห็นเพียงไม่กี่นาที ไม่กี่ชั่วโมง ขอให้ท่านหยุดคิดและ เอาใจเขาใส่ใจเราสักหน่อย คนเป็นแม่ทุกคนต่างรักลูกด้วยสัญชาตญาณทุกคน ดังนั้นวิธีเลี้ยงของแต่ละคนต่างถูกกลั่นกรองจากความรักลูกมาแล้วทั้งสิ้น ดังนั้นการเลี้ยงลูกของทุกคนย่อมไม่เหมือนกัน จะมานั่งยึด นั่งตัดสิน โดยเอาตัวเองเป็นบรรทัดฐาน ว่าใครที่เลี้ยงลูกแตกต่างจากแนวทางของตนเองนั้น แปลว่าไม่รักลูก นี่ไม่ถูกต้องคะ ดิฉันคนนึงที่แทบกรี๊ด แต่ต้องเก็บกดไว้ ใครบ้างคะจะไม่รักลูก ดิฉันไม่เคยตำหนิวิธีเลี้ยงลูกของใคร เพราะดิฉันถือว่าแต่ละคนเลี้ยงลูกไม่เหมือนกัน ขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายๆ อย่าง ซึ่งความรักลูกทุกคนย่อมมี จะมาตัดสินว่าเขาไม่รักลูก เขาเป็นแม่ที่แย่มาก เพียงเพราะเลี้ยงไม่เหมือนวิธีตัวเองนี่มันไม่ถูกที่สุดคะ บางคนก็เลี้ยงตามความเชื่อก็ไม่ได้เสียหายอะไร บางคนเลี้ยงแบบสมัยใหม่ก็ไม่ได้ผิดไม่ใช่เหรอคะ
ส่วนอีกเรื่องคือไม่คิดจะช่วยกันเลี้ยงแต่มาคอยจับผิด ตำหนิ และคอยว่ากรอกหูว่าเป็นแม่ที่แย่ เป็นแม่ที่ไม่รักลูก เพียงเพราะเวลาที่เห็นแค่ไม่กี่นาที ไม่กี่ชั่วโมง ขอท้าเลยคะว่ามานั่งดู 24 ชั่วโมงเต็มไหมล่ะ ดิฉันเลี้ยงลูกคนเดียวสองคน ย้ำนะคะคนเดียวเลี้ยงสองคนจริงๆ คะ และต้องพ่วงด้วยการช่วยงานสามี ทั้งที่ทำงานของสามีและออกเก็บเอกสารข้างนอกด้วย ดูแลสามีด้วย ดูแลห้องนอน(เพราะอยู่บ้านสามีคะ ส่วนอื่นมีแม่บ้านทำอยู่แล้ว แต่เวลากินอาหารเสร็จดิฉันก็ล้างเองตลอด เพราะดิฉันติดนิสัยกินเองล้างเองอยู่แล้ว) ดูแลความสะอาดร้านสามี ทำบัญชีด้วยตัวเอง ทำธุรกรรมที่ธนาคารวันเว้นวัน ซื้อของใช้เอง ทำกับข้าวให้ลูกเอง ซึ่งทั้งหมดที่กล่าวมามีดิฉันและลูกสองคนไปพร้อมกันทุกครั้ง ดิฉันไม่เคยบ่นไม่เคยเดือดร้อนใครจะช่วยเลี้ยงหรือไม่ช่วย แต่อย่ามาบั่นทอนกำลังใจกันด้วยการมาจับผิด เพื่อมาตำหนิและ มาย้ำอคติของตัวเอง
คนที่แนะนำคือดิฉันรับฟังเสมอ แต่คนที่คอยจับผิดมีแต่อคติมันแตกต่างจากการแนะนำชัดเจนอยู่แล้วคะ ขอเถอะคะบุคคลที่สามทั้งหลายโดยเฉพาะแม่สามี กำลังใจนั้นให้กันได้ไม่ยากแต่มันช่วยเติมแรงให้แก่กัน อย่ามัวมาแต่ตำหนิ คอยจับผิด และตัดสินผิดๆ จากความคิดของตนเองฝ่ายเดียวเลยคะ เพราะไม่มีอะไรดีเลยมีแต่จะบั่นทอนกำลังใจ และแรงใจของคนอื่นคะ เลี้ยงลูกเหนื่อยอยู่แล้วแต่ไม่เคยต้องการให้ใครชื่นชมเชื่อว่าแม่ๆ ทุกคนเป็นเหมือนกัน แค่เห็นลูกได้เป็นคนดีในสังคม ไม่ทำร้ายใคร ทำให้เราหัวเราะ ทำให้เรายิ้มได้ในวันที่เศร้าและไม่เหลือใคร แค่นี้ก็มีความสุขและหายเหนื่อยมากแล้วคะ ไม่มีใครเลี้ยงลูกดีไปกว่าใคร ไม่มีแนวทางเลี้ยงลูกของใครดีไปกว่ากัน จงหยุดเอาความคิดและบรรทัดฐานของตนเองไปตัดสินคนอื่นให้เขาต้องบั่นทอนกำลังใจ เปลี่ยนเป็นการแนะนำน่าจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดค่ะ ซึ่งการแนะนำคือการชี้แนะแต่เขาจะทำตามหรือไม่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ผิด มนุษย์แม่ต้องการกำลังใจมากๆ นะคะ เห็นบางคนแข็งแกร่ง ดูเก่งเลี้ยงลูกได้เอง แต่แท้ที่จริงข้างในของทุกคนต้องการกำลังใจมากๆ คะ โดยเฉพาะจากคนใกล้ชิดและสามีอันเป็นที่รัก ขอแค่คำว่าเหนื่อยไหมวันนี้ หรือการกอดกัน การกลับบ้านที่ตรงเวลา การเปลี่ยนวิธีผ่อนคลาย วิธีหาความสุขในแบบตัวคนเดียวของสามี มาเป็นสุขไปด้วยกันพร้อมลูกและภรรยาที่บ้าน หรือพูดจาดีดีต่อกันไม่ใช่อารมณ์เสียจากข้างนอกแล้วมาลงที่ภรรยา แค่นี้ก็เป็นกำลังใจที่ดีมากแล้วคะ
ระบายมาซะเยอะเลยอัดอั้นมานาน ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านการระบายของคุณแม่ลูกสอง 24 ชั่วโมงอย่างดิฉันนะคะ ผิดพลาดอย่างไรขอโทษด้วยนะคะ นี่เป็นกระทู้แรกจริงๆ อาจจะอ่านยากและ วกวนสักหน่อยนะคะ ต้องขอโทษทุกๆ คนด้วยคะ
เป็นแม่ที่แย่เหรอคะ ที่เลี้ยงลูกในแบบของเรา
ขอเริ่มเลยละกันนะคะ ตามหัวข้อเลยคะ คือเราเป็นแม่ full time คนนึง ซึ่งอยากจะระบายออกมาสักหน่อย ขอฝากถึงบุคคลที่สามทั้งหลายไม่ว่าจะเป็น ญาติฝั่งตนเอง ญาติฝั่งสามี หรือบุคคลภายนอกครอบครัวคนอื่นๆ โดยเฉพาะแม่ๆ สามีทั้งหลายว่า ก่อนที่ท่านจะตัดสินความเป็นแม่ 24 ชั่วโมงของคนอื่น จากการที่ท่านเห็นเพียงไม่กี่นาที ไม่กี่ชั่วโมง ขอให้ท่านหยุดคิดและ เอาใจเขาใส่ใจเราสักหน่อย คนเป็นแม่ทุกคนต่างรักลูกด้วยสัญชาตญาณทุกคน ดังนั้นวิธีเลี้ยงของแต่ละคนต่างถูกกลั่นกรองจากความรักลูกมาแล้วทั้งสิ้น ดังนั้นการเลี้ยงลูกของทุกคนย่อมไม่เหมือนกัน จะมานั่งยึด นั่งตัดสิน โดยเอาตัวเองเป็นบรรทัดฐาน ว่าใครที่เลี้ยงลูกแตกต่างจากแนวทางของตนเองนั้น แปลว่าไม่รักลูก นี่ไม่ถูกต้องคะ ดิฉันคนนึงที่แทบกรี๊ด แต่ต้องเก็บกดไว้ ใครบ้างคะจะไม่รักลูก ดิฉันไม่เคยตำหนิวิธีเลี้ยงลูกของใคร เพราะดิฉันถือว่าแต่ละคนเลี้ยงลูกไม่เหมือนกัน ขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายๆ อย่าง ซึ่งความรักลูกทุกคนย่อมมี จะมาตัดสินว่าเขาไม่รักลูก เขาเป็นแม่ที่แย่มาก เพียงเพราะเลี้ยงไม่เหมือนวิธีตัวเองนี่มันไม่ถูกที่สุดคะ บางคนก็เลี้ยงตามความเชื่อก็ไม่ได้เสียหายอะไร บางคนเลี้ยงแบบสมัยใหม่ก็ไม่ได้ผิดไม่ใช่เหรอคะ
ส่วนอีกเรื่องคือไม่คิดจะช่วยกันเลี้ยงแต่มาคอยจับผิด ตำหนิ และคอยว่ากรอกหูว่าเป็นแม่ที่แย่ เป็นแม่ที่ไม่รักลูก เพียงเพราะเวลาที่เห็นแค่ไม่กี่นาที ไม่กี่ชั่วโมง ขอท้าเลยคะว่ามานั่งดู 24 ชั่วโมงเต็มไหมล่ะ ดิฉันเลี้ยงลูกคนเดียวสองคน ย้ำนะคะคนเดียวเลี้ยงสองคนจริงๆ คะ และต้องพ่วงด้วยการช่วยงานสามี ทั้งที่ทำงานของสามีและออกเก็บเอกสารข้างนอกด้วย ดูแลสามีด้วย ดูแลห้องนอน(เพราะอยู่บ้านสามีคะ ส่วนอื่นมีแม่บ้านทำอยู่แล้ว แต่เวลากินอาหารเสร็จดิฉันก็ล้างเองตลอด เพราะดิฉันติดนิสัยกินเองล้างเองอยู่แล้ว) ดูแลความสะอาดร้านสามี ทำบัญชีด้วยตัวเอง ทำธุรกรรมที่ธนาคารวันเว้นวัน ซื้อของใช้เอง ทำกับข้าวให้ลูกเอง ซึ่งทั้งหมดที่กล่าวมามีดิฉันและลูกสองคนไปพร้อมกันทุกครั้ง ดิฉันไม่เคยบ่นไม่เคยเดือดร้อนใครจะช่วยเลี้ยงหรือไม่ช่วย แต่อย่ามาบั่นทอนกำลังใจกันด้วยการมาจับผิด เพื่อมาตำหนิและ มาย้ำอคติของตัวเอง
คนที่แนะนำคือดิฉันรับฟังเสมอ แต่คนที่คอยจับผิดมีแต่อคติมันแตกต่างจากการแนะนำชัดเจนอยู่แล้วคะ ขอเถอะคะบุคคลที่สามทั้งหลายโดยเฉพาะแม่สามี กำลังใจนั้นให้กันได้ไม่ยากแต่มันช่วยเติมแรงให้แก่กัน อย่ามัวมาแต่ตำหนิ คอยจับผิด และตัดสินผิดๆ จากความคิดของตนเองฝ่ายเดียวเลยคะ เพราะไม่มีอะไรดีเลยมีแต่จะบั่นทอนกำลังใจ และแรงใจของคนอื่นคะ เลี้ยงลูกเหนื่อยอยู่แล้วแต่ไม่เคยต้องการให้ใครชื่นชมเชื่อว่าแม่ๆ ทุกคนเป็นเหมือนกัน แค่เห็นลูกได้เป็นคนดีในสังคม ไม่ทำร้ายใคร ทำให้เราหัวเราะ ทำให้เรายิ้มได้ในวันที่เศร้าและไม่เหลือใคร แค่นี้ก็มีความสุขและหายเหนื่อยมากแล้วคะ ไม่มีใครเลี้ยงลูกดีไปกว่าใคร ไม่มีแนวทางเลี้ยงลูกของใครดีไปกว่ากัน จงหยุดเอาความคิดและบรรทัดฐานของตนเองไปตัดสินคนอื่นให้เขาต้องบั่นทอนกำลังใจ เปลี่ยนเป็นการแนะนำน่าจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดค่ะ ซึ่งการแนะนำคือการชี้แนะแต่เขาจะทำตามหรือไม่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ผิด มนุษย์แม่ต้องการกำลังใจมากๆ นะคะ เห็นบางคนแข็งแกร่ง ดูเก่งเลี้ยงลูกได้เอง แต่แท้ที่จริงข้างในของทุกคนต้องการกำลังใจมากๆ คะ โดยเฉพาะจากคนใกล้ชิดและสามีอันเป็นที่รัก ขอแค่คำว่าเหนื่อยไหมวันนี้ หรือการกอดกัน การกลับบ้านที่ตรงเวลา การเปลี่ยนวิธีผ่อนคลาย วิธีหาความสุขในแบบตัวคนเดียวของสามี มาเป็นสุขไปด้วยกันพร้อมลูกและภรรยาที่บ้าน หรือพูดจาดีดีต่อกันไม่ใช่อารมณ์เสียจากข้างนอกแล้วมาลงที่ภรรยา แค่นี้ก็เป็นกำลังใจที่ดีมากแล้วคะ
ระบายมาซะเยอะเลยอัดอั้นมานาน ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านการระบายของคุณแม่ลูกสอง 24 ชั่วโมงอย่างดิฉันนะคะ ผิดพลาดอย่างไรขอโทษด้วยนะคะ นี่เป็นกระทู้แรกจริงๆ อาจจะอ่านยากและ วกวนสักหน่อยนะคะ ต้องขอโทษทุกๆ คนด้วยคะ