คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 9
ตอนเด็กๆเราก็เป็นแบบนี้ ถึงขั้นตื่นเย็นก็มี (แต่พ่อและแม่ทำงานที่บ้าน เจอกันตลอด เค้าบ่นจนหลังๆเลิกไปเอง) ก็เข้าใจว่าอยากตามใจตัวเองบ้างอะไรบ้าง เพราะงั้นถ้าจะทำเพื่อแม่หน่อยก็ตื่นเช้าไปเลย หรือตื่นเช้ากินข้าวเสร็จก็นอนต่อหลังจากแม่ไปทำงาน หรืออีกที ตื่นจนแม่ไปทำงาน แล้วนอนจนแม่กลับ ซึ่งทำให้ร่างกายพังมาก ไม่ดีๆ ;w; ดีไม่ดี แม่ด่าอีกยก เพราะงั้นวิธีแรกหรือสองนะจ๊ะ คุณไม่จำเป็นต้องทำทุกวันก็ได้
ข้ออ้างตื่นเช้าไม่เจอใครแล้วเป็นโรคซึ่มเศร้าไม่ผ่านนะ แก้ไขที่ความคิดของตัวเอง คุณยังเด็ก เด็กจะมองโลกให้ทุกอย่างอยู่ที่ศูนย์กลางน่ะไม่แปลกหรอก ค่อยๆปรับมุมมอง จิตใจจะได้แจ่มใสขึ้น คุณมีกิจกรรมคุณก็ใช้เวลากับมันจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน (อ่านนิยาย วาดเล่น ท่องหนังสือ ดูหนัง เล่นเกม เล่นดนตรี กีฬา โอ้ยเยอะแยะ มีเวลาว่างทั้งที) คิดถึงแม่ อยากเจอแม่ก็ลองไปนอนกับแม่บ้าง ตื่นเร็วๆดักไปเจอแม่บ้าง แวบไปหาแม่ที่ทำงาน เดี๋ยวนี้มีสมาร์ทโฟน สอนแม่เล่นไลน์สิ แค่ลูกพยายามมีกิจกรรมด้วย แม่ก็ดีใจแล้ว ให้มองโลกในแง่ดี ไม่ใช่มองว่าเราขาดอะไรแล้วซึ่ม เหวี่ยง ตีโพยตีพาย แต่ให้มองว่าเราอยากได้อะไร แล้วทำยังไงให้ได้มันมาอย่างมีความสุขดีกว่านะ
บอกอะไรดีๆให้ ทำตัวดีๆ ให้เป็นเด็กน่ารักสดใสช่างอ้อนช่างเอาใจ ถ้าคุณทำให้รู้ว่าคุณรักแม่มากๆ แม่จะรู้สึกดีกับคุณมากขึ้น แล้วเค้าจะยอมเรามากขึ้นล่ะ เข้าใจคำว่า"ลูกรัก"นะคะ
ตอนเขียนข้างบนเสร็จลืมเลยว่าคุณมีพี่ เราไม่รู้ว่าพี่ของคุณต้องมีใครดูแลรึเปล่า หรือช่วงนี้เป็นหน้าที่คุณ แต่คุณบอกว่ารู้สึกโดดเดี่ยวแสดงว่าไม่ได้ดูแลพี่ตลอด เราเข้าใจว่าบ้านที่มีคนป่วยจะทำให้คนรอบข้างพาลซึมเศร้าไปด้วย มันยากที่จะทำให้บ้านแจ่มใสขึ้น ถ้าคุณยังมองว่าเค้าเป็นพี่(ถ้าไม่แล้ว นั้นก็ยากเกินไป)ก็เข้าไปคุยกับเค้าบ่อยๆ เอาเรื่องของตัวเองไปคุยเล่นบ้าง เล่าเรื่องไร้สาระให้ฟังบ้างก็ได้ คงไม่ได้อยากให้เหินห่างกันไปจนโตหรอกนะ พยายามเข้านะคะ
ข้ออ้างตื่นเช้าไม่เจอใครแล้วเป็นโรคซึ่มเศร้าไม่ผ่านนะ แก้ไขที่ความคิดของตัวเอง คุณยังเด็ก เด็กจะมองโลกให้ทุกอย่างอยู่ที่ศูนย์กลางน่ะไม่แปลกหรอก ค่อยๆปรับมุมมอง จิตใจจะได้แจ่มใสขึ้น คุณมีกิจกรรมคุณก็ใช้เวลากับมันจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน (อ่านนิยาย วาดเล่น ท่องหนังสือ ดูหนัง เล่นเกม เล่นดนตรี กีฬา โอ้ยเยอะแยะ มีเวลาว่างทั้งที) คิดถึงแม่ อยากเจอแม่ก็ลองไปนอนกับแม่บ้าง ตื่นเร็วๆดักไปเจอแม่บ้าง แวบไปหาแม่ที่ทำงาน เดี๋ยวนี้มีสมาร์ทโฟน สอนแม่เล่นไลน์สิ แค่ลูกพยายามมีกิจกรรมด้วย แม่ก็ดีใจแล้ว ให้มองโลกในแง่ดี ไม่ใช่มองว่าเราขาดอะไรแล้วซึ่ม เหวี่ยง ตีโพยตีพาย แต่ให้มองว่าเราอยากได้อะไร แล้วทำยังไงให้ได้มันมาอย่างมีความสุขดีกว่านะ
บอกอะไรดีๆให้ ทำตัวดีๆ ให้เป็นเด็กน่ารักสดใสช่างอ้อนช่างเอาใจ ถ้าคุณทำให้รู้ว่าคุณรักแม่มากๆ แม่จะรู้สึกดีกับคุณมากขึ้น แล้วเค้าจะยอมเรามากขึ้นล่ะ เข้าใจคำว่า"ลูกรัก"นะคะ
ตอนเขียนข้างบนเสร็จลืมเลยว่าคุณมีพี่ เราไม่รู้ว่าพี่ของคุณต้องมีใครดูแลรึเปล่า หรือช่วงนี้เป็นหน้าที่คุณ แต่คุณบอกว่ารู้สึกโดดเดี่ยวแสดงว่าไม่ได้ดูแลพี่ตลอด เราเข้าใจว่าบ้านที่มีคนป่วยจะทำให้คนรอบข้างพาลซึมเศร้าไปด้วย มันยากที่จะทำให้บ้านแจ่มใสขึ้น ถ้าคุณยังมองว่าเค้าเป็นพี่(ถ้าไม่แล้ว นั้นก็ยากเกินไป)ก็เข้าไปคุยกับเค้าบ่อยๆ เอาเรื่องของตัวเองไปคุยเล่นบ้าง เล่าเรื่องไร้สาระให้ฟังบ้างก็ได้ คงไม่ได้อยากให้เหินห่างกันไปจนโตหรอกนะ พยายามเข้านะคะ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 72
ไร้สาระค่ะ
หมายถึงคุณแม่น่ะนะคะ ดราม่าในเรื่องที่ไร้สาระมาก
แต่ก็เข้าใจค่ะว่าห่วงลูก เพียงแต่ว่าไม่ต้องทำดราม่า โทษตัวเองว่าเลี้ยงลูกมาไม่ดีก็ได้
น้องไม่ได้ทำเรื่องที่ผิดแปลกไปจากชาวบ้านอะไรขนาดนั้น
ทำแบบนี้จะทำให้ลูกมีปมเปล่าๆ ว่าเราเป็นเด็กนิสัยไม่ดีเหรอ เราเป็นลูกที่ไม่ดีของพ่อแม่เหรอ
แล้วมันจะฝังลงไปในใจเด็ก ทำให้เด็กคิดว่าตัวเองเป็นคนไม่ดี และขาดความมั่นใจในตัวเองค่ะ
คือเราผ่านมาแล้ว การนอนดึกตื่นสายในช่วงวัยรุ่น
ถามว่าเด็กบ้านอื่นเป็นกันไหม ก็มีทั้งคนที่เป็นและไม่เป็นนะคะ
แต่ที่แน่ๆคือมันไม่ใช่เรื่องที่แย่ขนาดจะต้องดราม่ากัน
ถามว่าตอนนี้เราโตแล้ว เราคิดว่าวัยรุ่นตื่นสายเป็นเรื่องที่แย่ไหม ก็ยังไม่คิดว่าแย่อยู่ดีอ่ะค่ะ
สิ่งที่น้องควรทำคือ นั่งลงแล้วคุยกับแม่ด้วยเหตุผลเป็นข้อๆ
- หนูไม่ได้ตื่นสายทุกวัน แค่นานๆที วันที่ไปโรงเรียนก็ไม่ได้สาย
ตอนนี้เป็นวันหยุด หนูจะตื่นสายบ้างก็ไม่แปลก งานบ้านหนูก็รับผิดชอบ
แล้วแม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องเสียใจขนาดนั้นคะ
หรือแม่ไม่พอใจที่น้องนอนดึก แม่ก็ไม่ควรเอามาลงที่หนูด้วยนะคะ
คุยด้วยเหตุผลค่ะ เพราะหนูก็เป็นผู้ใหญ่ แม่ก็เป็นผู้ใหญ่ ต้องคุยด้วยเหตุผลให้ได้
- น้องชายนอนดึกตื่นสายเป็นประจำ เราช่วยแม่คุยกับน้องได้ไหม วางลิมิตให้นอนไม่เกินเที่ยงคืนหรือตีหนึ่ง เป็นต้น
เพราะต้องยอมรับว่าการนอนดึกเป็นประจำจะส่งผลเสียต่อสุขภาพมากจริง ๆ นะคะ
ทำให้โรคที่แฝงอยู่ในตัวเรามันแสดงอาการออกมาในที่สุด และทำให้ไม่ค่อยสูงด้วยค่ะ
- ถ้าน้องมั่นใจว่ารับผิดชอบทุกอย่างในบ้านและทุกอย่างที่เป็นหน้าที่ตัวเองได้ดีแล้ว
อย่าไปเสียใจกับคำตำหนิของแม่ค่ะ และควรคุยกับแม่ให้เข้าใจว่าทำไมแม่ไม่ควรจะเสียใจกับเรื่องพรรค์นี้
- แต่อย่างไรก็ตามการนอนดึกตื่นสายก็ไม่ดีจริงๆค่ะ
สู้ตื่นเช้ามาทำอะไรที่อยากทำและเข้านอนไม่ดึกเกินไปจะดีกับสุขภาพกว่ามากๆค่ะ
และถ้าหนูคิดว่าหนูรับผิดชอบเรื่องในบ้านได้ดีแล้ว
ให้คิดว่าการตื่นมาทานข้าวกับพ่อแม่ในตอนเช้า ทำให้ท่านมีความสุข ก็เป็นหน้าที่หนึ่งเหมือนกัน
ถ้าทำได้ก็ควรทำค่ะ แค่อย่าโทษตัวเองหรือรู้สึกไม่ดีกับตัวเองในเวลาที่ทำให้เขาไม่ได้ก็พอ
หมายถึงคุณแม่น่ะนะคะ ดราม่าในเรื่องที่ไร้สาระมาก
แต่ก็เข้าใจค่ะว่าห่วงลูก เพียงแต่ว่าไม่ต้องทำดราม่า โทษตัวเองว่าเลี้ยงลูกมาไม่ดีก็ได้
น้องไม่ได้ทำเรื่องที่ผิดแปลกไปจากชาวบ้านอะไรขนาดนั้น
ทำแบบนี้จะทำให้ลูกมีปมเปล่าๆ ว่าเราเป็นเด็กนิสัยไม่ดีเหรอ เราเป็นลูกที่ไม่ดีของพ่อแม่เหรอ
แล้วมันจะฝังลงไปในใจเด็ก ทำให้เด็กคิดว่าตัวเองเป็นคนไม่ดี และขาดความมั่นใจในตัวเองค่ะ
คือเราผ่านมาแล้ว การนอนดึกตื่นสายในช่วงวัยรุ่น
ถามว่าเด็กบ้านอื่นเป็นกันไหม ก็มีทั้งคนที่เป็นและไม่เป็นนะคะ
แต่ที่แน่ๆคือมันไม่ใช่เรื่องที่แย่ขนาดจะต้องดราม่ากัน
ถามว่าตอนนี้เราโตแล้ว เราคิดว่าวัยรุ่นตื่นสายเป็นเรื่องที่แย่ไหม ก็ยังไม่คิดว่าแย่อยู่ดีอ่ะค่ะ
สิ่งที่น้องควรทำคือ นั่งลงแล้วคุยกับแม่ด้วยเหตุผลเป็นข้อๆ
- หนูไม่ได้ตื่นสายทุกวัน แค่นานๆที วันที่ไปโรงเรียนก็ไม่ได้สาย
ตอนนี้เป็นวันหยุด หนูจะตื่นสายบ้างก็ไม่แปลก งานบ้านหนูก็รับผิดชอบ
แล้วแม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องเสียใจขนาดนั้นคะ
หรือแม่ไม่พอใจที่น้องนอนดึก แม่ก็ไม่ควรเอามาลงที่หนูด้วยนะคะ
คุยด้วยเหตุผลค่ะ เพราะหนูก็เป็นผู้ใหญ่ แม่ก็เป็นผู้ใหญ่ ต้องคุยด้วยเหตุผลให้ได้
- น้องชายนอนดึกตื่นสายเป็นประจำ เราช่วยแม่คุยกับน้องได้ไหม วางลิมิตให้นอนไม่เกินเที่ยงคืนหรือตีหนึ่ง เป็นต้น
เพราะต้องยอมรับว่าการนอนดึกเป็นประจำจะส่งผลเสียต่อสุขภาพมากจริง ๆ นะคะ
ทำให้โรคที่แฝงอยู่ในตัวเรามันแสดงอาการออกมาในที่สุด และทำให้ไม่ค่อยสูงด้วยค่ะ
- ถ้าน้องมั่นใจว่ารับผิดชอบทุกอย่างในบ้านและทุกอย่างที่เป็นหน้าที่ตัวเองได้ดีแล้ว
อย่าไปเสียใจกับคำตำหนิของแม่ค่ะ และควรคุยกับแม่ให้เข้าใจว่าทำไมแม่ไม่ควรจะเสียใจกับเรื่องพรรค์นี้
- แต่อย่างไรก็ตามการนอนดึกตื่นสายก็ไม่ดีจริงๆค่ะ
สู้ตื่นเช้ามาทำอะไรที่อยากทำและเข้านอนไม่ดึกเกินไปจะดีกับสุขภาพกว่ามากๆค่ะ
และถ้าหนูคิดว่าหนูรับผิดชอบเรื่องในบ้านได้ดีแล้ว
ให้คิดว่าการตื่นมาทานข้าวกับพ่อแม่ในตอนเช้า ทำให้ท่านมีความสุข ก็เป็นหน้าที่หนึ่งเหมือนกัน
ถ้าทำได้ก็ควรทำค่ะ แค่อย่าโทษตัวเองหรือรู้สึกไม่ดีกับตัวเองในเวลาที่ทำให้เขาไม่ได้ก็พอ
สมาชิกหมายเลข 1838798 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1308760 ถูกใจ, Would you be able to ? สยอง, ใจเหลือเหลือ ถูกใจ, RUBIS ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2341416 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1073347 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 894903 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2380720 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2683465 ถูกใจรวมถึงอีก 9 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 22
เป็นข้ออ้างที่เห็นแก่ตัวมาก เราม.ปลายเหมือนเธอ แถมปีนี้เราจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยละ.. เรานอนดึกมากกก ตีหนึ่งตีสองงี้ แต่เราตื่นก่อน 7 โมงตลอด ขอให้ได้ลงมาเจอผปค.ก่อนแกไปทำงาน เขาเลี้ยงเรามานะคุณ คุณแค่เรียนทำเป็นเหนื่อยนักหนา คนส่งเรียนเหนื่อยกว่าล้านเท่าจ้า ลองทบทวนดีๆว่าที่ทำน่ะถูกหรอ โตแล้วนะม.ปลาย ต้องคิดเยอะกว่านี้ ละอีกอย่างช่วยทำงานบ้านมันไม่ทำให้เป็นโรคซึมเศร้าหรอกครับโผ้มมม
บุรุษหมายเลขหนึ่ง ถูกใจ, Would you be able to ? ถูกใจ, ไฟฉายขยายส่วน ถูกใจ, หมูดำอ้วนเตี้ย ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2341416 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1959975 ถูกใจ, ท่านหญิงเป๋อ ถูกใจ, BenJaZa ถูกใจ, เจ้าหญิงจันทร์เจ้า ถูกใจ, สุดสวยภรรยาซาสึเกะ ถูกใจรวมถึงอีก 5 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 1
ตื่นสายเกินไปค่ะ บ่ายโมง ดิฉันผ่านวัยมัธยมปลายมานานแล้ว เมื่อก่อนก็คิดแบบคุณเรียนหนักแล้วอยากพักผ่อน มาถึงตอนนี้รู้สึกขอโทษคุณแม่มากๆว่า เมื่อก่อนน้าจะตื่นเช้าแล้วช่วยงานให้มากกว่านี้ แม่จะได้เหนื่อยน้อยลง
การที่คุณบอกว่าต้องตื่นเช้าทำงานบ้าน ซักผ้า ทำให้เป็นโรคซึมเศร้า..... แบบนี้คนทั้งโลกคงเป็นบ้า เลิกเข้าข้างตัวเองได้แล้วค่ะแล้วออกไปทำอะไรที่มีประโยชน์เพื่อครอบครัวบ้าง อย่าเห็นแก่ตัว
การที่คุณบอกว่าต้องตื่นเช้าทำงานบ้าน ซักผ้า ทำให้เป็นโรคซึมเศร้า..... แบบนี้คนทั้งโลกคงเป็นบ้า เลิกเข้าข้างตัวเองได้แล้วค่ะแล้วออกไปทำอะไรที่มีประโยชน์เพื่อครอบครัวบ้าง อย่าเห็นแก่ตัว
สมาชิกหมายเลข 2076366 ถูกใจ, Would you be able to ? ถูกใจ, หมูดำอ้วนเตี้ย ถูกใจ, ท่านหญิงเป๋อ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1317460 ถูกใจ, สุดสวยภรรยาซาสึเกะ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1353009 ซึ้ง, Kumakoro ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1105080 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 736365 ถูกใจรวมถึงอีก 17 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
มีใครมีปัญหากับคนที่บ้านเพราะตื่นสายเหมือนเราบ้างคะ?
พ่อกับแม่ก็บ่นๆบ้างว่า นอนดึกมันไม่ดีต่อสุขภาพ เวลากินข้าวก็ไม่ค่อยได้เห็นหน้าลูก เพราะลูกตื่นสาย-3-
กระทั่งวันนี้เราก็ตื่นสายค่ะ(ปิดเทอมแล้ว) ตื่นประมาณบ่ายโมง ตื่นขึ้นมาก็หาข้าวกิน แล้วก็อ่านหนังสือ เล่นโทรศัพท์
แล้วแม่ก็เข้ามาคุยกับเราเราด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง คิ้วนี่ขมวดชนกันจนเป็นเส้นตรง แล้วแม่ก็เปิดว่า...แม่เครียด
เราที่ไม่รู้อะไรก็ถามไปว่าเรื่องอะไร หลังจากนั้นแม่ก็จัดชุดใหญ่เลยค่ะ
"แม่เครียดที่ลูกแม่ไม่ตื่นเป็นเวล่ำเวลา บางทีแม่ก็คิดนะว่ามันเป็นความผิดของแม่รึป่าว แม่เลี้ยงลูกไม่ดีเอง ตื่นมาแม่ก็มัวแต่ยุ่งเรื่องงาน ไม่ได้ดูลูกเลย แม่เลี้ยงลูกผิดเองแหละ หนูช่วยแม่คิดหน่อยสิว่าแม่ต้องทำยังไงให้ลูกแม่ตื่นเป็นเวลา หนูโตมากแล้วนะหัดคิดได้แล้ว ตื่นมากินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน ตื่นมาทำกิจกรรมอื่นๆบ้าง มาซักผ้าบ้าง เด็กคนอื่นเค้าเป็นแบบนี้รึป่าวแม่อยากรู้"
เราก็พยักหน้า (คือตอนนั้นเราแทบจะเดินหนีเลย ไม่ได้ฟังแม่พูดเลยด้วยซ้ำ ก็รู้ว่าไม่ดี แต่เราก็อยากให้แม่เข้าใจความคิดเราบ้าง วันหยุด/ปิดเทอม คือช่วงเวลาที่เป็นสวรรค์ของเรา เรารอพักผ่อน รอนอนดึกตื่นสาย รอได้นอนทั้งวี่ทั้งวัน รอทำทุกอย่างที่เรียกว่าพักผ่อนมาหลายเดือน แต่พอมาเจอแม่พูดแบบนี้ เราเข่าทรุดเลยค่ะ T๐T )
"ไม่ใช่หรอก แม่ว่าส่วนน้อยที่จะเป็นแบบพวกหนู(เรากับน้องโดนทั้งคู่ค่ะ) แม่เลี้ยงพวกหนูมาไม่ดีหรอ จะให้แม่เลี้ยงยังไง ให้เลี้ยงแบบนี้แล้วได้ผลลัพธ์มาเป็นแบบนี้น่ะเหรอ นี่หรอ! (ชี้ไปที่พี่ชายเราที่นอนอยู่บนเตียง พี่เราป่วยค่ะเป็นอัมพาตเพราะประสบอุบัติเหตุเมื่อ3-4ปีก่อน)"
ตอนนั้น(จนถึงตอนนี้)ในหัวเราก็เต็มไปด้วยคำถามมากมาย
-เราผิดรึป่าวที่ทำให้แม่ไม่สบายใจ?
-เด็กคนอื่นในช่วงวัยไล่เลี่ยกันกับเราเป็นแบบนี้รึป่าว?
-เราควรทำยังไงบ้าง? ในเมื่อเราอยากจะพักผ่อนอ่ะT-T
เราเสียใจนะที่เราเป็นเด็กขยันเป็นเด็กดีในแบบที่พ่อแม่คาดหวังไว้ไม่ได้ แล้วเราไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้ท่านสบายใจ เพราะถ้าจะให้เราตื่นเช้าๆเหมือนที่ท่านบอก เราทำไม่ได้แน่ๆ เราเข้าใจความรู้สึกท่านนะ ที่เวลากลับมาบ้านนั่งกินข้าวแล้วไม่มีใครตื่น เหมือนอยู่บ้านคนเดียว
เพราะเราก็เคยเป็นแบบนั้น ตื่นมาตอนเช้าก็ไม่เจอใครเพราะพ่อกับแม่ไปทำงานกันหมด แม่บอกให้ไปช่วยทำกับข้าวแต่สุดท้ายคือเราทำคนเดียว ท่านไปไหนก็ไม่รู้ มันโดดเดี่ยวมาก
*******ขอลบข้อความบางส่วนออกนะคะ กลับมาอ่านทีไร ก็งงกับตัวเอง ตอนนั้นไม่รู้จะใช้คำว่าอะไรอธิบายความรู้สึก สุดท้ายก็ถูกว่าไปตามท้องเรื่อง แหะๆ
[มีหลายความคิดเห็น ที่พูดถึงการช่วยแบ่งเบาภาระพ่อแม่ เช่นให้ทำงานบ้าน ให้ดูแลพี่ นู่นนี่นั่นบ้าง จะบอกว่าหนูก็ทำหมดนะคะ บางอย่างที่ไม่ได้บอกก็ไม่ได้แปลว่าหนูไม่ได้ทำเลย ที่ตั้งกระทูนี้เพราะตอนที่คุยกับแม่ แม่ถามหนูว่าแม่ต้องทำยังไง ซึ่งหนูตอบแม่ไม่ได้ เพราะหนูเองก็ไม่เคยถูกแม่บ่นเรื่องนี้ แม่ไม่ได้บ่นเรื่องงานบ้าน แต่แม่หนูพูดถึงการตื่นให้เป็นเวลา ตื่นมาสร้างกิจวัตรประจำวัน สร้างตารางเวลาให้ตัวเองค่ะ]
ป.ล.เราไม่รู้จะติดแท็กอะไรดีถึงจะเหมาะสม แต่เราอยากได้รับคำแนะนำที่หลากหลายดูบ้าง
*******ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่าน เราแค่อยากระบายอยากได้คำแนะนำ อยากปรึกษาปัญหาครอบครัวดูบ้าง********