เราเสียใจมาก ๆ เลยค่ะ

คือว่า เราจะตื่นหกโมงและไปรรสายเป็นประจำ แต่ว่าจะไม่โดนหักคะแนนพฤติกรรมค่ะ แต่เรื่องของเรื่องคือบางวันเราจะไปสายแบบแปดโมงกว่า ๆ เราพยายามที่จะไม่ไปรรสายแล้ว พยายามทำอะไรให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่ว่าจะอาบน้ำ แต่งหน้า ทำผม แต่เราเป็นคนที่ทำอะไรค่อนข้างช้า เวลารีบ ๆ ก็มักจะช้าอยู่เสมอ เราไม่อยากตื่นเช้าเลยแก้ปัญหาปลายเหตุคือทำอะไรให้เร็วขึ้น แต่วัไหนที่ปวดท้องก็จะช้าเป็นพิเศษ ทำให้ไปรรสายกว่าทุกวัน แล้วก็จะโดนย่าด่าหรือบ่น ซึ่งอันนี้เขาด่าเป็นประจำจนเราชิน แต่มาวันนี้ เขาด่าเราหนักมากกว่าทุกวัน ไม่รู้ว่าหนักสำหรับทุกคนไหม แต่ว่าสำหรับเราแรงมาก ๆ เพราะออกมาจากปากคนที่เรารักแล้วก็เป็นคนที่ทำให้เราอยากเปลี่ยนแปลงตัวเองไปทางที่ดีในการเรียน หลังจากด่าเสร็จเขาก็พูดต่อว่า ไม่อยากเรียนก็ไม่ต้องเรียน ไปลาออกเลยไป คำนี้เขาพูดวน ๆ หลายรอบ จนเราไปรร คำนี้มันสะเทือนใจเรามาก ๆ เพราะเทอมนี้เราตั้งใจเรียนมาก ๆ มากกว่าทุกเทอมที่ผ่านมา พยายามที่จะเรียนให้เก่ง ทำงานที่ครูสั่งให้ครบทุกงาน ให้คะแนนครบทุกช่อง พยายามทำโจทย์ให้ได้ด้วยตัวเองโดยไม่ลอกคำตอบเพื่อน แต่ว่าเขาดันพูดคำนี้ขึ้นมา โดยอารมณ์ชั่วคราว ที่กำลังปะทุหนักเหมือนภูเขาไฟ ซึ่งทำให้เรารู้สึกเสียใจมาก ๆ เอาจริง ๆ เราตั้งใจและพยายามเพื่อเขามาก ๆ เลยเทอมนี้ อยากให้เขาภูมิใจในตัวเราสักครั้ง แต่พอเขาพูดมาแบบนี้ เขาดัน พูดแบบนี้ คือเรายังพยายามไม่มากพอใช่ไหมคะทุกคน เทอมนี้เราไม่มีงานค้างเลยแม้แต่งานเดียว งานครบทุกช่องคะแนนครบทุกช่อง ต่างจากเทอมที่แล้วที่ไม่เอาไหน ทำไมทุกอย่างเป็นแบบนี้หรอคะ เรายังดีไม่พอหรอ ทุกครั้งที่เขาอารมณ์เสีย ไม่ว่าจะรเื่องเราหรือเรื่องอื่น ๆ เขามักจะพ้นคำพูดแรง ๆ ใส่เราเสมอ โดยไม่ได้คิดก่อนที่จะพูด เราก็ทำได้แค่ร้องไห้แบบแอบ ๆ ไม่ให้เขารู้ เพราะเขาคงจะพูดว่า เรื่องแค่นี้ทำเป็นร้องไห้ ปัญญาอ่อน เราผิดก็จริง แต่บางเรื่องอย่างเรื่องนี้ เรื่องเรียนที่เราทำได้ดีแล้ว เราก็อยาได้คำชมบ้าง อยากได้ยินคำว่า เก่งจังเลย เก่งขึ้นมากนะ เดี๋ยวซื้อขนมให้กิน เอาไหม วันนี้เหนื่อยมากรึเปล่า พักผ่อนเยอะ ๆ นะ เขาใจเย็นกับทุกคน ยกเว้นเรา ที่เป็นหลานแท้ ๆ ของเขา