**รีวิวอันนี้ เป็นความคิดเห็น ความรู้สึกที่ได้รับจากการอ่านหนังสือล้วนๆ หากไม่ถูกใจผู้ใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้

ก่อนอื่นเลย ผมต้องบอกก่อนว่า ผมได้ยืมหนังสือเล่มนี้มาจากเพื่อนผมอีกที ผมได้คุยกับเพื่อนว่าอยากจะซื้อเล่มนี้เหมือนกันแต่เพื่อนผมมีพอดี เพื่อนเลยให้ยืมมาอ่าน
ขอยอมรับมาตรงนี้เลยว่า "ไม่ได้ซื้อของเขาแล้วยังมากล้าวิจารณ์หนังสือเขาอีกเหรอ" "ครับ เป็นความอัดอั้นตันใจจากการอ่านหนังสือเล่มนี้เลยครับ"

ข้อมูลคร่าวๆ
หนังสือ GREENLAND SKYLIGHT เป็นหนังสือเล่าเรื่องราวของหมอเก๋อ (ผู้เขียน หิมาลัยต้องใช้หูฟัง) ของสำนักพิมพ์ a book


รีวิวล่ะนะ
- จขกท เคยไปกรีนแลนด์ไหม ??
A : ไม่เคยครับ แต่ก็อยากไปซักครั้งนึงในชีวิตเหมือนกัน

- แล้วอัดอั้นตันใจอะไร ?
A : จากการอ่านไปไม่นานครับ รู้สึกรำคาญกับการที่พยายามสอดแทรกมุกที่ถี่เกินไปในตัวเนื้อความครับ บางท่านอาจจะชอบ แต่สำหรับผมผมรู้สึกว่าถี่ไปหน่อยครับ อ่านไปนิดนึงๆ เจอมุกอีกแล้ว อ่านต่ออีกเจออีกแล้ว มันไม่ตลกอ่ะครับ

- แค่นี้เหรอ ?
A : คือผมอ่านๆไป พยายามจะไม่สนใจมุกสอดแทรกที่มากเกินไปแล้ว ผมก็รู้สึกว่ามัน "ไม่สนุก" อ่ะครับ

- ทำไมล่ะ เนื้อเรื่องก็ดูมีช่วงที่มันน่าตื่นเต้นช่วงต้นเล่มด้วยนี่นา ?
A : ครับผม ช่วงต้นเรื่องก็ดูตื่นเต้นดีครับ แต่มันเป็นเรื่องที่คาดเดาได้ ว่าถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้แล้วจะต้องไปทำแบบนี้ต่อ ติดต่อแบบนี้ ได้แบบนี้ออกมา
เหมือนมันเดาได้ว่าจะต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ แต่เรื่องนี้เป็นประเด็นเล็กน้อยครับ เพราะเข้าใจว่าเป็นช่วงเวลาที่ตื่นเต้นไม่น้อยเหมือนกัน ถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้

- อ่าว แล้วประเด็นหลักคืออะไร ??
A : ประเด็นหลักของผมเลยคือ  หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือเล่าการท่องเที่ยวด้วยคนที่ไม่ได้มีความเป็นนักท่องเที่ยว ครับ

- นี่แปลว่า !!!
A : ต้องขออภัยจริง แต่ผมรู้สึกว่า หนังสือเล่มนี้เป็นการเที่ยวแบบแห่ตามเทรนด์ wanna be ฉันเคยไป Greenland แล้ว ฉันเห็นแสงเหนือมาแล้วครับ

- อะไรที่ทำให้คุณรู้สึกอย่างนั้น
A : ในตอนแรกหมอเก๋อก็บอกอยู่แล้วว่าการที่เขาจะไปเนี่ย มันเป็นเพราะอาการอยากไป อยากไป อยากไป ของเขา เพียงเพราะได้ไปเห็นภาพถ่ายแสงเหนือ ก็เลยเป็นความรู้สึกนั้นถ่ายทอดออกมายังผู้อ่าน

- มันก็ไม่ได้เสียหายอะไรนี่นา
A : ครับ ไม่ได้เสียหายอะไรแน่นอนครับ ผมยังอยากไปเพราะได้เห็นภาพแสงเหนือจากหลายๆรีวิวเลย แต่ว่าพออ่านๆไปก็พบว่าถึงหมอเก๋อจะเตรียมที่อยู่ไว้ แต่แพลนนอกเหนือจากนั้นเท่าไร จะไปไหน ตอนไหน ทำอะไร ตื่นกี่โมง ก็ไม่ได้แพลนไว้มากเท่าไร

- ก็เที่ยวแบบสโลวไลฟ์ไงล่ะ
A : ถึงจะดูเหมือนเที่ยวแบบสโลว์ไลฟ์ ด้วยภาษาที่เขียนทำให้เราไม่รู้สึกว่านี่คือการเที่ยวแบบสโลว์ไลฟ์ครับ มันให้ความรู้สึกแบบ เออ มีอะไรก็ทำตามนั้น

- มันก็ถูกไม่ใช่เหรอ มีอะไรก็เที่ยวตามนั้น
A : ก็ถูกครับ ผมไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะอธิบายยังไง เอาเป็นว่า ความกระตือรือร้นในการที่จะเที่ยว มันไม่ใช่อย่างมากแล้วครับ  ไปถึงนี่ไปดูว่ามีกิจกรรมอะไรให้ทำบ้าง ไม่ได้มีแพลนอะไรมากมาย (แต่ผมชอบฟรีวอล์คกิ้งทัวร์นะ) พอจะไปทำกิจกรรมแต่ละอย่าง ก็ไม่ได้ทำให้สุด เหมือนคนทำแบบทำไปงั้นๆ มีก็ทำ ไม่มีก็ไม่เป็นไร ไม่ได้คิดอะไรต่ออยู่แล้ว

- ขนาดนั้นเลย
A : ขนาดนั้นเลยครับ ตอนที่ถึงเมืองต่างๆ ผมสงสัยตลอดว่า ไม่อยากเดินดูเมืองบ้างเหรอ ไม่อยากออกจากที่พักบ้างเหรอ ไปเผชิญข้างนอกอีกหน่อย สัมผัสผู้คน สัมผัสบรรยากาศรอบๆ โมเมนต์เหล่านี้มันขาดหายไปครับ เท่าที่อ่านมาผมสังเกตแต่ ถึงที่พัก ทำกิจกรรม นอน . . .

A :  ที่ผมขัดใจมากสุดในเล่มนี้ครับ คือตอนที่เห็นแสงเหนือครั้งที่สอง แล้วมีคำพูดออกมาว่า "แสงเหนือในวันนี้ไม่ได้ทำให้ผมตื่นเต้นอีกต่อไป" "ที่นี่ยังเหลืออะไรให้ตั้งตารอคอยอีก" ผมอ่านแล้วร้อง เฮ้ย ทำไม เกิดอะไรขึ้นแล้วความอยากไปๆๆในตอนต้นมันไปไหน ผมตื่นเต้นกับทุกภาพถ่ายของแสงเหนือ ผมชื่นชอบที่จะได้อยู่ท่ามกลางทะเลดาวทุกคืน แต่คุณกลับมาพูดแบบนี้ มันทำให้ผมผิดหวังและหมดศรัทธาในทันที ถึงแม้คุณจะโยงเข้าสู่เรื่องอื่นก็ตาม

- สรุปคือคุณไม่ชอบที่เขาไม่ตื่นเต้นกับแสงเหนือ
A : จะพูดงั้นก็ไม่เชิง แต่ผมว่า ผมแค่รูสึกว่า คุณเป็นพวก wannabe จะทำอะไรก็ทำไมสุด คุณไม่ได้มีใจอยากจะเที่ยว รักจะเที่ยว มันเหมือนคุณไปเที่ยวเพื่อแค่อยากหาเรื่องราวมาเขียนหนังสือและขาย เพื่อเงินทอง ชื่อเสียงหรืออะไรก็ตาม มันเหมือนคุณไม่ซื่อสัตย์ต่อคนอ่านเป็นอย่างมาก

- คุณพูดแรงไปนะ
A : ใช่ ผมขอโทษ จริงๆคุณก็อาจจะตั้งใจอย่างเต็มที่กับงานเล่มนี้ของคุณและอาจจะไม่ได้คิดอย่างที่ผมคิดเลยก็ได้ แต่ผมก็เสียใจจริงๆ ที่ผมไม่สามารถลบอคตินี้ออกไปจากหัวของผมได้ ไม่แน่ในสถานการณ์นั้นหมอเก๋ออาจจะอยากเที่ยวจริงๆแต่สำนวนที่เขียนมันไม่สื่ออารมณ์อย่างมากเข้าไปในหัวใจได้เลย

- เพื่อนที่ให้หนังสือคุณมา เขาคิดแบบคุณไหม
A : ครับผม เพื่อนผมก็มีความคิดเห็นคล้ายๆกันเหมือนกัน และเพื่อนเสริมมาอีกว่า หมอเก๋อเขียนเรื่องราวแต่ละบทขัดแย้งกันเอง ตรงนี้ผมไม่ได้จดจำเท่าไร เลยไม่ขอพูดเรื่องนี้ครับ

- แล้วคุณจะทำอะไรต่อไป
A : ไม่ทำอะไรล่ะครับ ที่ผมเขียนนี่ก็แค่ระบายความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน ก็ขออภัยทุกคนมาที่นี้เหมือนกัน

- คุณจะแนะนำหนังสือเล่มนี้ให้คนอื่นไหม
A : ผมบอกเลยว่า ไม่ครับ ถ้าคุณอยากดูแสงเหนือ มีเล่มอื่นสนุกกว่านี้ ให้ความรู้สึกดีกว่านี้รอให้คุณได้อ่านอีกเยอะเลยครับ

- แล้วคุณจะอ่านหนังสือที่หมอเก๋อเขียนอีกไหม
A : ตอบตามตรง ก็อ่านเหล่ะ เพราะผมก็ไม่รู้ว่าเรื่องหน้าหมอเก๋อจะเขียนออกมาแบบไหน ความรู้สึกแบบไหน สื่อออกมาได้แบบไหน ก็ต้องรอดูเล่มหน้าอีกที

A : ขอบคุณมากและขอโทษด้วยจริงๆครับ