ถ้าย้อนเวลากลับไปได้จะไม่ขอรู้จักคนๆนี้เลย
เราเคยคบกับพี่คนนี้สมมติละกันว่าชื่อ เค ตั้งแต่อยู่ ม.1เทอม2 เรากับพี่เคเป็นญาติกัน ก็คบกันมาได้สักพักหนึ่งตอนที่พี่เขายังไม่ได้ออกไปทำงานข้างนอก
ก็คุยกันดีนะ หวานบ้าง ทะเลาะกันบ้าง ส่วนมากจะกวนตีนกันมากกว่า ตอนนั้นมีความสุขมาก คุยกันมาประมาณ2เดือนกว่าๆ
พี่แกบอกจะไปหางานทำ เราก็เอออยากไปก็ไปสิ พี่เคได้งานที่โรงงานรองเท้ารึไรอะไรเนี่ยละ เราก็ไว้ใจอ่ะนะแต่ไม่คิดว่า เขาจะเอาความไว้ใจนี้มาทำร้ายเรา
เขาโกหกเราตลอด เราจับได้ว่าพี่เคแอบคุยกับคนอื่นเพราะ โทรไปขึ้นรอสาย พอรับแล้วก็คุยกันแบบทั่วไปแล้วเราก็วาง วันนั้นไม่รู้นึกไงถึงได้โทรไปหาอีกรอบ
ขึ้นรอสายอีกแล้วจ้าาา ปรี๊ดสิคะ รอไร ก็ถามๆๆๆวันนั้นทะเลาะกันใหญ่โตมาก ถ้าอยู่ใกล้นี่อาจมีตบ เขาก็อ้างปเรื่อยว่าเพื่อนบ้าง พี่บ้าง
เราก็แบบ อ้อเหรอ เห็นกุมีเขารึไง ก็ถามเรยว่าจะเอาไง จะเลิกกับมันมั้ย พี่เคก็บอกเออเลิกก็เลิก แต่มันยังไม่จบแค่นี้ พี่เคกับอีคนนี้อ้อมันชื่อจุ๋มก็แอบคุยกันทุกคน นี่ขนาดมันมีผัวแล้วนะ เราก็ไม่เข้าใจ มีอยู่วันหนึ่งเราขอเบอร์อีจุ๋มไว้ พี่เคก็ให้มา แล้วบอกว่าไม่ต้องโทรไปนะเดียวผัวเขาจะด่า
คือ ทำไมต้องห่วงมันด้วยวะ พอเช้าวันรุ่งขึ้นโทรไปหาเลย ถามว่าเป็นอะไรกับพี่เค มันก็บอกว่าเเฟน เราก็บอกมันว่าเราอ่ะแฟนพี่เค ไม่เชื่อก็ไปถามเขาสิ
วันนั้นไม่เป็นอันเรียนแล้วด่ากับมันจบ สงสัยมันโทรไปฟ้องพี่เค อ้อ มันกะพี่เคทำงานที่ดียวกัน พี่เคโทรมาดราม่าร้องไห้ยกใหญ่ว่าจะโทรไปหาเขาทำไม พี่บอกว่าเดียวพี่จัดการเอง ทำไมต้องโทรด้วย เรานี่โมโหมากอ่ะตอนนั้น ตัดสายทิ้งแล้วตั้งโอนสาย สักพักพี่แกโทรมาเบอร์เพื่อนว่าขอคุยกับเราหน่อย
เสียงพี่แกยังไม่เลิกร้อง บอกกับเราว่าพี่จบแล้วนะ พี่เลิกกับจุ๋มให้แล้วพอใจรึยัง เราก็อืม ตั้งแต่นั้นมาความรู้สึกเรามันก็ไม่เหมือนเดิมอีก เหมือนกับไม่ไว้ใจแล้ว แล้วพี่เคก้ยังทำแบบเดิมอีก คือ เรารับไม่ได้แล้วเราจะเลิก เราถามพี่เคว่าจะเลือกใคร รู้มั้ยพี่เคบอกว่าไร "พี่เลือกไม่ได้ พี่รักเรา แต่พี่ทิ้งเขาไม่ได้"
จะจับปลาสองมือรึไง ในเมื่อเลือกไม่ได้ กุก็ไม่อยู่ เพราะทนมามากแล้ว ความรู้สึกคนเรามันมีขีดจำกัด พอตัดสินใจว่าจะเลิก
คืนนั้นก็ส่งข้อความไป เท่าที่จำได้ก็...เราจบกันแค่นี้จะดีกว่า เจอหน้ากันก็ไม่ต้องมาพูดคุยกัน ทำเหมือนคนไม่รู้จักกัน... เท่าที่จำได้นะ
ตั้งแต่นั้นมาเราก็ไม่เคยติต่อกันเลย จนเมื่อ2ปีที่แล้ว แถวบ้านมีงานแต่งพี่เคเขาก็มาด้วยเพราะเขาเป็นญาติกับบ้านงาน
เรารู้ว่าเขาต้องมา เราเลยหลบ ไม่อยากเจอไม่อยากเห็นหน้า แต่มันก็มีบ้างที่บังเอิญเจอ แต่เราก็ไม่สนคิดซะว่าเป็นอากาศไป พอตกเย็นงานลิกกลับถึงบ้าน
ยายบอกว่า...ไอ้เคมันถามหา ว่าเราไปไหน"คิดถึง" อยากจะร้องเหอะออกมาดังๆ คิดถึงหรอ ทำไมไม่ไปบอกอีจุ๋มมันล้ะ มาบอกกุทำไม
เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย
แล้วล่าสุดปีที่แล้วนี่เอง เราอยากได้หนังสือของเราที่เขายืมไปคืน เราเลยขอเบอร์เขาจากป้าข้างบ้านของพี่เค
พออีกวันประมาณบ่ายๆเราทักไลน์ไปถามว่าหนังสือเรายังอยู่รึเปล่าพี่เคอ่านแต่ไม่ตอบ เราเลยโทรไปนั่นเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่เราได้คุยกับพี่เค
เขาก็ถามเราว่าสบายดีมั้ยเป็นยังไงบ้าง เราก็ตอบไปตามมารยาท แต่ไม่รู้ทำไมน้ำตามันถึงไหล ตั้งแต่นั้นมาก็มีโทหาบ้าง คุยทางเฟสบ้าง ทางไลน์บ้าง
ความรู้สึกมันเปลืยนไปแล้วจริงๆ เราตัดสินใจถามเขาว่าตั้งแต่เลิกกันไปคบใครไปบ้าง พี่เคเขาบอกว่าตั้งแต่เลิกกับเราไปก็คบกับจุ๋ม2ปี (เจ็บและอึ้ง)แต่ตอนนี้เลิกกันไปแล้ว เขาไมมีแฟนใหม่ลูก1 แล้วก็คบกับแต๋ม คนนี้รักมากที่สุด แล้วก็โบว์เด็กแถวบ้านพี่เค แล้วก็คนในเฟสอีก2-3คน เราเลยถามกลับไปว่า
ชีวิตนี้เคบคิดจะรักใครจริงๆจังบ้างไหม พี่เคเงียบ ตอนนี้พี่เคย้ายเข้ามาทำงานอยู่ในจังหวัด แล้วไปอยู่กับแฟนที่ทำงานที่เดียวกัน เวลาเจอกันเราก็ต้องฝืนยิ้ม ฝืนหัวเราะให้ ทั้งๆที่ในใจยังไม่โอ ถามว่าตอนนี้ยังรักอยู่มั้ย ตอบเลยว่าไม่รู้ แต่ มันมีความรู้สึกอยู่อย่างหนึ่งที่มันบอกว่าไม่โอ
อย่ายิ้ม...อย่าจับ...อย่าทัก...อย่ามาให้เห็นหน้าอีกได้มั้ย...
"ฝืนยิ้ม ฝืนหัวเราะ" ทั้งๆที่แผลเก่าในใจยังไม่หายดี
เราเคยคบกับพี่คนนี้สมมติละกันว่าชื่อ เค ตั้งแต่อยู่ ม.1เทอม2 เรากับพี่เคเป็นญาติกัน ก็คบกันมาได้สักพักหนึ่งตอนที่พี่เขายังไม่ได้ออกไปทำงานข้างนอก
ก็คุยกันดีนะ หวานบ้าง ทะเลาะกันบ้าง ส่วนมากจะกวนตีนกันมากกว่า ตอนนั้นมีความสุขมาก คุยกันมาประมาณ2เดือนกว่าๆ
พี่แกบอกจะไปหางานทำ เราก็เอออยากไปก็ไปสิ พี่เคได้งานที่โรงงานรองเท้ารึไรอะไรเนี่ยละ เราก็ไว้ใจอ่ะนะแต่ไม่คิดว่า เขาจะเอาความไว้ใจนี้มาทำร้ายเรา
เขาโกหกเราตลอด เราจับได้ว่าพี่เคแอบคุยกับคนอื่นเพราะ โทรไปขึ้นรอสาย พอรับแล้วก็คุยกันแบบทั่วไปแล้วเราก็วาง วันนั้นไม่รู้นึกไงถึงได้โทรไปหาอีกรอบ
ขึ้นรอสายอีกแล้วจ้าาา ปรี๊ดสิคะ รอไร ก็ถามๆๆๆวันนั้นทะเลาะกันใหญ่โตมาก ถ้าอยู่ใกล้นี่อาจมีตบ เขาก็อ้างปเรื่อยว่าเพื่อนบ้าง พี่บ้าง
เราก็แบบ อ้อเหรอ เห็นกุมีเขารึไง ก็ถามเรยว่าจะเอาไง จะเลิกกับมันมั้ย พี่เคก็บอกเออเลิกก็เลิก แต่มันยังไม่จบแค่นี้ พี่เคกับอีคนนี้อ้อมันชื่อจุ๋มก็แอบคุยกันทุกคน นี่ขนาดมันมีผัวแล้วนะ เราก็ไม่เข้าใจ มีอยู่วันหนึ่งเราขอเบอร์อีจุ๋มไว้ พี่เคก็ให้มา แล้วบอกว่าไม่ต้องโทรไปนะเดียวผัวเขาจะด่า
คือ ทำไมต้องห่วงมันด้วยวะ พอเช้าวันรุ่งขึ้นโทรไปหาเลย ถามว่าเป็นอะไรกับพี่เค มันก็บอกว่าเเฟน เราก็บอกมันว่าเราอ่ะแฟนพี่เค ไม่เชื่อก็ไปถามเขาสิ
วันนั้นไม่เป็นอันเรียนแล้วด่ากับมันจบ สงสัยมันโทรไปฟ้องพี่เค อ้อ มันกะพี่เคทำงานที่ดียวกัน พี่เคโทรมาดราม่าร้องไห้ยกใหญ่ว่าจะโทรไปหาเขาทำไม พี่บอกว่าเดียวพี่จัดการเอง ทำไมต้องโทรด้วย เรานี่โมโหมากอ่ะตอนนั้น ตัดสายทิ้งแล้วตั้งโอนสาย สักพักพี่แกโทรมาเบอร์เพื่อนว่าขอคุยกับเราหน่อย
เสียงพี่แกยังไม่เลิกร้อง บอกกับเราว่าพี่จบแล้วนะ พี่เลิกกับจุ๋มให้แล้วพอใจรึยัง เราก็อืม ตั้งแต่นั้นมาความรู้สึกเรามันก็ไม่เหมือนเดิมอีก เหมือนกับไม่ไว้ใจแล้ว แล้วพี่เคก้ยังทำแบบเดิมอีก คือ เรารับไม่ได้แล้วเราจะเลิก เราถามพี่เคว่าจะเลือกใคร รู้มั้ยพี่เคบอกว่าไร "พี่เลือกไม่ได้ พี่รักเรา แต่พี่ทิ้งเขาไม่ได้"
จะจับปลาสองมือรึไง ในเมื่อเลือกไม่ได้ กุก็ไม่อยู่ เพราะทนมามากแล้ว ความรู้สึกคนเรามันมีขีดจำกัด พอตัดสินใจว่าจะเลิก
คืนนั้นก็ส่งข้อความไป เท่าที่จำได้ก็...เราจบกันแค่นี้จะดีกว่า เจอหน้ากันก็ไม่ต้องมาพูดคุยกัน ทำเหมือนคนไม่รู้จักกัน... เท่าที่จำได้นะ
ตั้งแต่นั้นมาเราก็ไม่เคยติต่อกันเลย จนเมื่อ2ปีที่แล้ว แถวบ้านมีงานแต่งพี่เคเขาก็มาด้วยเพราะเขาเป็นญาติกับบ้านงาน
เรารู้ว่าเขาต้องมา เราเลยหลบ ไม่อยากเจอไม่อยากเห็นหน้า แต่มันก็มีบ้างที่บังเอิญเจอ แต่เราก็ไม่สนคิดซะว่าเป็นอากาศไป พอตกเย็นงานลิกกลับถึงบ้าน
ยายบอกว่า...ไอ้เคมันถามหา ว่าเราไปไหน"คิดถึง" อยากจะร้องเหอะออกมาดังๆ คิดถึงหรอ ทำไมไม่ไปบอกอีจุ๋มมันล้ะ มาบอกกุทำไม
เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย
แล้วล่าสุดปีที่แล้วนี่เอง เราอยากได้หนังสือของเราที่เขายืมไปคืน เราเลยขอเบอร์เขาจากป้าข้างบ้านของพี่เค
พออีกวันประมาณบ่ายๆเราทักไลน์ไปถามว่าหนังสือเรายังอยู่รึเปล่าพี่เคอ่านแต่ไม่ตอบ เราเลยโทรไปนั่นเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่เราได้คุยกับพี่เค
เขาก็ถามเราว่าสบายดีมั้ยเป็นยังไงบ้าง เราก็ตอบไปตามมารยาท แต่ไม่รู้ทำไมน้ำตามันถึงไหล ตั้งแต่นั้นมาก็มีโทหาบ้าง คุยทางเฟสบ้าง ทางไลน์บ้าง
ความรู้สึกมันเปลืยนไปแล้วจริงๆ เราตัดสินใจถามเขาว่าตั้งแต่เลิกกันไปคบใครไปบ้าง พี่เคเขาบอกว่าตั้งแต่เลิกกับเราไปก็คบกับจุ๋ม2ปี (เจ็บและอึ้ง)แต่ตอนนี้เลิกกันไปแล้ว เขาไมมีแฟนใหม่ลูก1 แล้วก็คบกับแต๋ม คนนี้รักมากที่สุด แล้วก็โบว์เด็กแถวบ้านพี่เค แล้วก็คนในเฟสอีก2-3คน เราเลยถามกลับไปว่า
ชีวิตนี้เคบคิดจะรักใครจริงๆจังบ้างไหม พี่เคเงียบ ตอนนี้พี่เคย้ายเข้ามาทำงานอยู่ในจังหวัด แล้วไปอยู่กับแฟนที่ทำงานที่เดียวกัน เวลาเจอกันเราก็ต้องฝืนยิ้ม ฝืนหัวเราะให้ ทั้งๆที่ในใจยังไม่โอ ถามว่าตอนนี้ยังรักอยู่มั้ย ตอบเลยว่าไม่รู้ แต่ มันมีความรู้สึกอยู่อย่างหนึ่งที่มันบอกว่าไม่โอ
อย่ายิ้ม...อย่าจับ...อย่าทัก...อย่ามาให้เห็นหน้าอีกได้มั้ย...