เมื่อก่อนเคยทำงานมีเงินเดือนเกือบหมื่นค่ะ แต่สุดท้ายต้องมาอยู่บ้านดูแลแม่ค่ะ เพราะแม่เป็นโรคความดัน ไขมัน พี่สาวเขาเป็นห่วงเลยให้เรามาดูแล
พี่ตอนแรกก็ให้เดือนละ 3 พัน ต่อมาก็ให้เดือนละพัน แต่เราคิดว่าถ้าเรามีเงินเราคงไม่ต้องเอาของพี่เขา
แต่เรายอมรับบ้านก็ของพี่เขาไม่ได้เช่า ข้าวก็ไม่ต้องซื้อเราใช้เงินที่พี่เขาให้มากับข้าวของส่วนตัว และบางทีดูหนังบ้าง
เราก็ทำงานเสริมทางเน็ตบ้าง ได้นิดหน่อยแต่ไม่ใช่ได้ทุกเดือนได้แค่บางเดือน ถ้าได้ก็ พันหนึ่งและตอนนี้ก็พยายามหา
งานเสริมอื่นๆทำด้วยก็ถักหมวกขาย แต่ต้องมีเงินทุนซื้อไหมเยอะมาถักทุนก็มีไม่เยอะ เพราะมีแค่พันเดียวก็ต้องอาศัยเก็บหลายๆเดือน ตอนนี้ก็
ทำเท่าที่มีไปก่อน บางทีก็น้อยใจโชคชะตาที่น้องชายได้เงินเดือนละหมื่นกว่าช่วยพี่เขาขายของ แต่เราได้เดือนละพัน อยากซื้ออะไรที่ชอบแต่ราคาแพง
หรืออยากเที่ยวก็ต้องเก็บเป็นปี ซึ่งต่างจากน้องเดือนเดียวก็ได้แล้ว แถมได้หยุดงานไปเที่ยวอีกโดยไม่ต้องรอเก็บเงินแบบเรา
บางครั้งก็อยากหนีไป แต่คิดดูแล้วเราก็ต้องอกตัญญูที่ทิ้งแม่ไปอีก เพราะที่เรายอมทิ้งงานมาอยุ่ดูแลแม่ก็เพราะเป็นห่วงเขา สุดท้ายก็ต้องทนเพื่อแม่
ทั้งที่บางทีพี่เขาหาคนมาดูแลแม่อาจดูดูดีกว่าเราอีก เราทำอาหารได้บางอย่างที่แม่ชอบกินเท่านั้น แต่เราก็คิดตลอดเลยนะ อยากมีบ้าน มีรถเหมือนคนอื่น
เขาบ้างถ้าอยุ่แบบนี้เราคงไม่มีอะไร เพราะเราก็ไม่เก่งขายของทางเน็ต มันเลยท้อ ไม่รู้ว่าเครียดหรือเปล่าเลยทำให้เราเป็นไทรอย อยู่แต่บ้านมันก็ทำให้เราว่าง
และคิดมาก ก็พยายามหาอะไรทำจะได้ไม่คิดมากแต่ก็อดคิดไม่ได้อีก แต่พี่เขาก็บอกนะว่าให้เก็บเงินอีก 2 ปีเขาผ่อนรถหมดอาจช่วยซื้อให้
เราก็คิดมากอีก เราอยากซื้อด้วยเงินเราเอง เราอยากให้ตัวเองมีคุณค่าบ้างที่ทำอะไรด้วยตัวเอง ไม่อยากขอคนอื่นเขา
ทุกวันนี้เหมือนตัวเองไร้ค่าไม่ได้ทำอะไรเลย อารมณ์แปรปรวน ขี้หงุดหงิด เลยมาขอระบายหน่อยแล้วกันนะคะ คือตอนแรกไม่คิดจะมาระบาย
แต่อดไม่ไหวขอหน่อยเถอะค่ะ เราไม่รู้ว่าเราใช้เงินเยอะไหม มันไม่จำกัดว่าแต่ละเดือนต้องใช้อะไรบ้าง แต่บางทีอยากได้อะไรที่ต้องใช้เงินเยอะ
เราคงต้องเก็บเดือนละพันจนกว่าจะซื้อรถซื้อบ้านได้ หรือเราควรทำยังไงดี
มีเงินใช้เดือนละพันพอใช้ไหม
พี่ตอนแรกก็ให้เดือนละ 3 พัน ต่อมาก็ให้เดือนละพัน แต่เราคิดว่าถ้าเรามีเงินเราคงไม่ต้องเอาของพี่เขา
แต่เรายอมรับบ้านก็ของพี่เขาไม่ได้เช่า ข้าวก็ไม่ต้องซื้อเราใช้เงินที่พี่เขาให้มากับข้าวของส่วนตัว และบางทีดูหนังบ้าง
เราก็ทำงานเสริมทางเน็ตบ้าง ได้นิดหน่อยแต่ไม่ใช่ได้ทุกเดือนได้แค่บางเดือน ถ้าได้ก็ พันหนึ่งและตอนนี้ก็พยายามหา
งานเสริมอื่นๆทำด้วยก็ถักหมวกขาย แต่ต้องมีเงินทุนซื้อไหมเยอะมาถักทุนก็มีไม่เยอะ เพราะมีแค่พันเดียวก็ต้องอาศัยเก็บหลายๆเดือน ตอนนี้ก็
ทำเท่าที่มีไปก่อน บางทีก็น้อยใจโชคชะตาที่น้องชายได้เงินเดือนละหมื่นกว่าช่วยพี่เขาขายของ แต่เราได้เดือนละพัน อยากซื้ออะไรที่ชอบแต่ราคาแพง
หรืออยากเที่ยวก็ต้องเก็บเป็นปี ซึ่งต่างจากน้องเดือนเดียวก็ได้แล้ว แถมได้หยุดงานไปเที่ยวอีกโดยไม่ต้องรอเก็บเงินแบบเรา
บางครั้งก็อยากหนีไป แต่คิดดูแล้วเราก็ต้องอกตัญญูที่ทิ้งแม่ไปอีก เพราะที่เรายอมทิ้งงานมาอยุ่ดูแลแม่ก็เพราะเป็นห่วงเขา สุดท้ายก็ต้องทนเพื่อแม่
ทั้งที่บางทีพี่เขาหาคนมาดูแลแม่อาจดูดูดีกว่าเราอีก เราทำอาหารได้บางอย่างที่แม่ชอบกินเท่านั้น แต่เราก็คิดตลอดเลยนะ อยากมีบ้าน มีรถเหมือนคนอื่น
เขาบ้างถ้าอยุ่แบบนี้เราคงไม่มีอะไร เพราะเราก็ไม่เก่งขายของทางเน็ต มันเลยท้อ ไม่รู้ว่าเครียดหรือเปล่าเลยทำให้เราเป็นไทรอย อยู่แต่บ้านมันก็ทำให้เราว่าง
และคิดมาก ก็พยายามหาอะไรทำจะได้ไม่คิดมากแต่ก็อดคิดไม่ได้อีก แต่พี่เขาก็บอกนะว่าให้เก็บเงินอีก 2 ปีเขาผ่อนรถหมดอาจช่วยซื้อให้
เราก็คิดมากอีก เราอยากซื้อด้วยเงินเราเอง เราอยากให้ตัวเองมีคุณค่าบ้างที่ทำอะไรด้วยตัวเอง ไม่อยากขอคนอื่นเขา
ทุกวันนี้เหมือนตัวเองไร้ค่าไม่ได้ทำอะไรเลย อารมณ์แปรปรวน ขี้หงุดหงิด เลยมาขอระบายหน่อยแล้วกันนะคะ คือตอนแรกไม่คิดจะมาระบาย
แต่อดไม่ไหวขอหน่อยเถอะค่ะ เราไม่รู้ว่าเราใช้เงินเยอะไหม มันไม่จำกัดว่าแต่ละเดือนต้องใช้อะไรบ้าง แต่บางทีอยากได้อะไรที่ต้องใช้เงินเยอะ
เราคงต้องเก็บเดือนละพันจนกว่าจะซื้อรถซื้อบ้านได้ หรือเราควรทำยังไงดี