ห้องเพลง**คนรากหญ้า** พักยกการเมือง มุมเสียงเพลง มุมนี้ไม่มีสี ไม่มีกลุ่ม............มีแต่เสียง 30/9/2015

     บางครั้งการที่จะตอบสนองตัวเองเวลาอยากดูหนังมันส์ๆ สักเรื่อง ก็คือเอาหนังเก่าที่เราแน่ใจว่ามันส์แน่ๆ มาดูซะ หนังเรื่องนี้จัดเป็นหนังที่มีองค์ประกอบสูตรความสำเร็จครบถ้วน ดูสนุก น่าติดตาม ดาราแน่น ดนตรีของ Harry Gregson-Williams และ Trevor Rabin ก็ติดหูเร้าอารมณ์ตื่นเต้นได้ดี และที่ขาดไม่ได้คือลีลามุมกล้องฉับไวตามมาตรฐานของลุง Tony Scott ผู้กำกับผู้ล่วงลับ  ผู้กำกับคนโปรดของผม

     ด้านบทก็มีซับซ้อนพอหอมปากหอมคอ มีเนื้อหาสไตล์ Conspiracy Theory ได้กลิ่นอายลับลมคมในของรัฐบาล มีตัวละครเก๋าๆ ที่ทำตัวลึกลับและรู้มันสารพัดอย่าง (Gene Hackman)

     แต่ที่หยิบหนังเรื่องนี้มาวิจารณ์และแนะนำให้เพื่อนๆได้ลองหามารับชมกันก็เพราะ ประเด็นของหนังมันตรงอยู่กับกระแสร้อนแรงในบ้านเมืองเรา คือ สิทธิเสรีภาพของประชาชนกับความมั่นคงของรัฐ(ตามที่เขาอ้าง) ที่มาในรูปแบบเทคโนโลยีล้าหลังที่ทั่วทั้งโลกแทบไม่ยอมใช้กัน ยกเว้นประเทศที่ต้องการปิดกั้นเสรีภาพทางอินเตอร์เน็ตของประชาชนไม่กี่ประเทศ ซึ่งเจ้าเทคโนโลยีตัวนี้มันชื่อว่า Single Gateway

     ประเด็นถกเถียงข้ออื่นๆในเชิงเทคนิคข้อดีข้อเสียของเจ้า Single Gateway ผมไม่ขอพูดถึง เพราะยอมรับว่า ความรู้ความสามารถไม่มากพอ ที่จะกล่าวถึงตรงนั้น แม้จะทำงานมีกิจการที่เกี่ยวเนื่องกับเรื่องนี้โดยตรง คือผมมีบริษัทรับงานวางระบบเน็ตเวิร์คและซ่อมบำรุงอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ให้กับ บริษัทที่มีสำนักงานเล็กๆขนาดไม่เกินคอมพิวเตอร์+เซิร์ฟเวอร์ไม่เกิน  50 เครื่อง (รวมสำนักงานสาขาด้วย) การส่งผ่านข้อมูลระหว่างสาขาก็ใช้ระบบ VPN internet เป็นตัวกลางการเชื่อมต่อการส่งข้อมูล โดยใช้ซอฟแวร์เป็นตัวควบคุม

     ส่วนประสิทธิภาพความเร็วการส่งผ่านข้อมูล ก็ขึ้นอยู่กับงบประมาณของลูกค้า ว่ากระเป๋าหนักแค่ไหน  หากงบประมาณเยอะก็วาง Leased Line กันไป แต่ถ้าเอาแค่พอใช้งานได้ ไม่ได้ห่วงความปลอดภัยหรือใส่ใจกับความปลอดภัยของข้อมูลมากนัก ก็ใช้ อินเตอร์เน็ต ADSL ที่มีให้บริการอยู่ในตลาดหลากหลายยี่ห้อ

     ของแพงอย่าง Leased Line ไม่ต้องพูดถึง ถ้าคุณจ่ายหลักหมื่นต่อเดือนไหว ความไวมันก็มาให้คุณได้ใช้เต็มเม็ดเต็มหน่วย แต่ถ้าไม่มีปัญญาจ่าย ใช้ ADSL ธรรมดา ความไวก็อาจจะประมาณเร็วกว่าเต่าพิการคลานสักหน่อย ซึ่งนั้นคือคุณภาพการให้บริการแบบยังไม่ได้เป็น  Single Gateway นะครับ
     แต่อย่างที่บอก ว่าผมจะไม่พูดในส่วนนี้ เพราะยอมรับว่า ความรู้ในระดับยึดเอามาประกอบสัมมาอาชีพทำมาหากินของผม ข้อมูลเชิงลึกจริงๆ ผมยังไม่รู้ลึกซึ้งพอ จึงขอเลือกที่จะไม่พูดถึง

     สิ่งที่จะพูดถึงคือประเด็นเดียวกับหนังเรื่องที่หยิบมารีวิว คือ สิทธิเสรีภาพของประชาชน Enemy of the State คือเรื่องราวของรัฐ(หรือเจ้าหน้าที่บางคน) ที่ใช้การควบคุมเกินขอบเขตและล้ำเส้นคำว่า สิทธิเสรีภาพ โดยอ้างความมั่นคงของรัฐ แต่สุดท้ายกลับใช้ตรงนี้ เพื่อเป็นเครื่องมือบดขยี้ฝ่ายที่ไม่เห็นด้วย หรือผู้บริสุทธิ์ที่บังเอิญมาพบเห็นเรื่องราวนี้เข้า

     แม้หนังจะไม่ได้บอกออกมาตรงๆ แต่ผมกับรู้สึกว่า Single Gateway ในบ้านเรากำลังจะเป็นภัยคุกคามของประชาชนธรรมดาอย่างผม และกำลังเป็นก้าวสำคัญให้อีกหน่อย ให้ความั่นคงของรัฐ ถูกหยิบเอามาเหตุผลในการริดรอนสิทธิเสรีภาพด้านอื่นๆของผมด้วย

---

เมื่อวานเปื่อย ประกอบกับยังเปลี่ยนชื่อล็อคอินไม่เสร็จเลยไม่ได้เข้ามาครับ วันนี้พอดีขึ้นแล้วก็กลับมาประจำการต่อ

ขอบคุณครับ

สวัสดียามเย็น ค่ะ เพื่อน ๆ ห้องเพลง
วันนี้คุยกันเรื่อง  ครูเพลงอีกท่านหนึ่ง  
2 เพลง  ที่เอามาให้ฟังกัน  เพลงแรก  มี "คติ"  สอนใจ
อีกเพลง  มีประวัติ  ที่มาของเพลง  ......

สุรัฐ พุกกะเวส
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

สุรัฐ พุกกะเวส หรือ สุรัสน์ พุกกะเวส (11 กันยายน พ.ศ. 2467 [1]- (18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2536)
เป็นนักประพันธ์คำร้องเพลงไทยที่มีชื่อเสียง มีผลงานเพลงมากมาย เช่น เพลงบุพเพสันนิวาส,
อุษาสวาท, ปทุมไฉไล, และที่สำคัญคือ เพลงสดุดีมหาราชา

สุรัฐ คิดอยากจะเป็นนักเรียนนายเรือก่อน แต่การทดสอบเพื่อเข้าศึกษาในนั้น มีการทดสอบว่ายน้ำ
โดยลอยคอ 6 นาที ซึ่งสุรัฐทำไม่ได้ จึงได้เปลี่ยนไปสมัครเป็นครูโรงเรียนประชาบาลบางบ่อ พักหนึ่ง
เมื่อทางโรงเรียนเตรียมปริญญา มหาวิทยาลัยวิชาธรรมศาสตร์ และ การเมือง ( ต.ม.ธ.ก. )ประกาศ
รับสมัครนักเรียนเข้าศึกษา สุรัฐ จึงไปสมัคร และเรียนจนจบ นับเป็นรุ่นที่ 4 ของสถาบันนี้ จากนั้นได้
ไปเข้าทำงาน เป็นเลขานุการ ของ พลตำรวจเอกเผ่า ศรียานนท์ และทำงานในโรงแรมรัตนโกสินทร์
ตำแหน่งเลขานุการโรงแรม ( รัตนโกสินทร์ ) และ ภาพยนตร์ ของ สำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้สุรัฐ เป็นผู้ร่วมอยู่ในวงสุนทราภรณ์ร่วมกับเอื้อ สุนทรสนาน มาตั้งแต่ครั้งทำงานเป็นเลขานุการโรงแรม
รัตนโกสินทร์ เมื่อ พ.ศ. 2486 และมีผลงานประพันธ์คำร้องเพลงให้กับสุนทราภรณ์หลายเพลง โดย
เพลงแรกในชีวิตการประพันธ์ของสุรัฐ คือ เพลง "หาดแสนสุข" โดยสุรัฐ แต่งคำร้อง ครูเวส สุนทรจามร
แต่งทำนอง มี สุปาณี พุกสมบุญ นักร้องของกรมโฆษณาการ ในขณะนั้น เป็นผู้ขับร้อง

หลังจากเพลงหาดแสนสุข ครูเอื้อ จึงเห็นความสามารถ และไว้ใจ ได้มอบทำนองเพลงมาให้สุรัฐ
แต่งคำร้องอีก จนเกิดเป็นเพลงอีกมากมาย เช่น " ดอกไม้เมืองเหนือ" , "หญิงสาวกับความรัก" ,
กลิ่นดอกโศก" , "ห่วงอาลัย" ฯลฯ และคงประพันธ์คำร้องให้วงสุนทราภรณ์เรื่อยมา จนถึงเพลงสุดท้าย
ที่ครูเอื้อ ให้ทำนองก่อนถึงแก่กรรมไม่นาน คือ เพลง "พระเจ้าทั้งห้า "

เพลงที่ดังมากๆ ประพนธ์ สุนทรจามร ร้อง แล้วต่อมาโทรทัศน์สมัยใหม่ ได้นำเอาไปประกอบละคร
คือ เพลงชื่อ บุพเพสันนิวาส รวมทั้งช่วย ชาลี อินทรวิจิตร สมาน กาญจนะผลิน สองศิลปินแห่งชาติ
แต่งเพลงสำคัญคือ เพลงสดุดีมหาราชา ซึ่งดังไปทั่วโลกทุกแห่งที่มีคนไทยอยู่ จะต้องร้องเพลงนี้ได้เสมอ
           
สิ่งที่ควรบันทึกไว้ก็คือ คุณสุรัฐ เป็นผู้คิดชื่อ สุนทราภรณ์ ให้เป็นชื่อคณะดนตรีของ ครูเอื้อ สุนทรสนาน
รู้จักกันทั่วเมืองไทยมาจนทุกวันนี้ แถมเป็นผู้นำ วงดนตรีสุนทราภรณ์ ไปแสดงที่ โรงภาพยนตร์โอเดียน
เป็นครั้งแรก พ.ศ. 2486 : คีตา พญาไท รวมทั้ง เพลงชื่อ ตุ๊กตาทอง อันเป็นสัญลักษณ์ของ งานประกวด
ภาพยนตร์ ชิงรางวัลตุ๊กตาทอง ของ สมาคมผู้สื่อข่าวบันเทิง นั้น
      
คุณสุรัฐ พุกกะเวส แต่งบทร้องเพลงให้กับ นักแต่งทำนองเพลงแทบทุกค่าย ไม่มีเลือกเขาเลือกใคร
เพลงส่วนมากที่ คุณสุรัฐ แต่ง ผู้ใส่ทำนอง มักจะเป็น ครูเอื้อ สุนทรสนาน ครูเวส สุนทรจามร ครูธนิต
ผลประเสริฐ

ทางชีวิต-รวงทอง

https://www.youtube.com/watch?v=yLJcdJbSSOo

ครูสุรัส พุกกะเวส ประพันธ์คำร้อง
อัลบั้ม โสตมงคล
เอื้อเฟื้อโดย คุณลินจง บุญนากรินทร์ ศิลปินแห่งชาติ

ครูสุรัฐ พุกกะเวส ขึ้นธรรมาสน์เทศนากัณฑ์ใหญ่ ใน หลักของพุทธศาสนา เรื่อง ไตรลักษณ์
ที่เป็น สัจธรรม ที่ว่า อนิจจัง ทุกขัง อนตตา ที่เราคุ้นกันดี

ครูสุรัฐ พุกกะเวส เริ่มต้นด้วยว่า ชีวิตมนุษย์ เป็น ของไม่เที่ยง ในท่อนแรก และ ชีวิต มนุษย์ มีสูงมีต่ำ
ในท่อนที่ ๓ แล้วอธิบายว่า เกิดเป็นกาย ต้องตายทุกคน / ย่อมหลีกหนี ความตาย ไม่ได้ / หนุ่มสาวหรือแก่
เกิดแล้วก็ตาย / เรานั้นเกิดแล้ว ไม่แคล้วลาล่วง / เกิดมาแล้ว ต้องสิ้น ชีพดับหาย ตายไปทุกคน ที่ไม่มี
ใครหลีกเลี่ยง หรือ ปฏิเสธ ได้
       
ส่วนที่ว่า ชีวิต มนุษย์ มี สูงมีต่ำ มีทั้งชุ่มฉ่ำและทุกข์ทอดถอน นั้น ครูสุรัฐ พุกกะวส อธิบายเพิ่มเติมว่า
เปรียบเรานั้นเหมือน ตัวละคร บทเหล่านั้นทุกตอน ต้องยอกย้อน แสดงทุกที่ โดยอ้างถึง เรื่องพรหมลิขิต
ว่า เป็นผู้กำหนด โชคชะตาของมนุษย์
       
พรหมลิขิต นั้น เสกสรรทางโลก ชีวิตคือโชค ทนไว้ไม่หนี
บ้างก็ร้าย แล้วกลายเป็นดี บ้างจนแล้วก็มี โลกเรานี้ ไม่มีแท้ได้
       
และ เตือนสติเราว่า อย่าไปดูถูก ดูหมิ่น หรือเหยียดหยามผู้อื่น
เลว ดี มีอยู่ ทุกผู้และทุกนาม ขออย่าเหยียดหยาม ให้ช้ำน้ำใจ
เขาชั่วหรือดี ก็ดูไว้ ใจอย่าไป นึกดูหมิ่น
จนครบถ้วนกระบวนความ

ศึกในอก โดย เอื้อ สุนทรสนาน

https://www.youtube.com/watch?v=dRULUgQ4PtI

คำร้อง สุรัฐ พุกกะเวส
ทำนอง เอื้อ สุนทรสนาน

เมื่อยามรักเลือนไกลสุดใคร่หาใดแทน
ศึกอื่นหมื่นแสนหรือจักแม้นศึกหัวใจ
ความกลัดกลุ้มรุ่มร้อน จักกินหรือนอนร้องไห้
ร้อนแทบจักขาดใจ สุดเปรียบอันใด กลั้นไว้เต็มทน

ไม่มีสัมพันธ์ใด เปรียบได้น้ำใจคน
ทะเลนั้นลึกล้น ก็ไม่พ้นหยั่งได้
แต่ใจของนวลนาง ไม่รู้จะหยั่งอย่างไร
เปรียบเทียบน้ำใจใคร สุดเปรียบฉันใด วานบอกให้ชื่นชวน

คร่ำครวญเพราะนวลนาง จืดจางเพราะนางครวญ
ยิ่งครวญยิ่งใจหวน ยิ่งล้วนชวนให้ตรม
ยามเมื่อจันทร์แจ่มฟ้า ยิ่งพาน้ำตาพร่างพรม
ฟ้ามีจันทร์ให้ชม แต่เราต้องตรมคู่สมเลือนมา

เฝ้าห่วงรักลวงเลือน เด่นเดือนนั้นเตือนตา
จะคอยอยู่ชั่วฟ้า เฝ้าใฝ่หาคู่ชื่น
ได้แต่หวนอาลัย รักก็ไม่เยือนคืน
โศกจนเหลือทนกลืน ทุกค่ำทุกคืนคอยคู่ชื่นคืนมา

ใน หนังสือ ๑๐๐ เพลงดี ๑๐๐ ปี เอื้อ สุนทรสนาน เขียนถึง เพลงศึกในอก เอาไว้ว่า
“...ความสำเร็จในชีวิตรักของ ครูเอื้อ สุนทรสนาน นั้นไม่ราบรื่นหรือโรยด้วยกลีบกุหลาบ
เสมอไป เพราะผู้ใหญ่ทางฝ่ายหญิงพยายามหาทางกีดกัน จนถึงขนาดพาตัว อาภรณ์
กรรณสูต ไปอยู่ที่ต่างจังหวัดทางภาคอีสาน แต่ ครูเอื้อ สุนทรสนาน กลับไม่ละความ
พยายาม โดยหาทางเอาชนะ คุณนายสะอิ้ง มารดาของ อาภรณ์ กรรณสูต สาวที่ตนรัก
ด้วยการนำเอา ตั๋วละครร้อง คณะแม่เลื่อน ไวนุนานิน ที่ตนเป็นหัวหน้าวงดนตรี มากำนัล
ให้เป็นประจำ แล้วอาศัยการผูกปิ่นโตกิน เป็นการเชื่อมสัมพันธ์ไมตรี ใกล้ชิดสนิทสนม
มากขึ้น จนสามารถเอาชนะใจผู้ใหญ่ฝ่ายหญิงได้สำเร็จ
       
ในขณะเดียวกัน เมื่อ อาภรณ์ กรรณสูต เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ก็มีเพื่อนชาย
หลายคนมาติดพัน ทั้งนักเรียนนอก นายทหารหนุ่ม ทำให้ ครูเอื้อ สุนทรสนาน เกิดความ
ไม่สบายใจ ด้วยไม่แน่ใจว่า อาภรณ์ กรรณสูต ยังจะมีใจต่อตนเองอยู่อีกหรือไม่ ทั้งห่วงว่า
จะมีมือดีแย่งชิงเอาไปจากตน...”
       
ครูสุรัฐ พุกกะเวส แต่ง เพลงศึกในอก เพื่อระบายความในใจ ของ ครูเอื้อ สุนทรสนาน ออกมา
ได้อย่างไพเราะลงตัว
       
เมื่อยาม รักเลือนไกล สุดใคร่หาใดแทน ศึก อื่นหมื่นแสนหรือ จักแม้น ศึกหัวใจ
       
แล้วจึงตัดพ้อต่อว่าสาวที่ตนรัก ต่อไปอีกว่า
      
ไม่มีสัมพันธ์ใด เปรียบได้ น้ำใจคน ทะเลนั้นลึกล้น แต่ไม่พ้น หยั่งได้
แต่ ใจของนวลนาง ไม่รู้จะหยั่งอย่างไร” สุดเปรียบฉันใด วานบอกให้ชื่นชวน
       
เป็นการคร่ำครวญ ในเชิงอุปมาว่า ศึกในอก นั้น มันยิ่งใหญ่กว่าศึกใดๆทั้งหมด
และที่สำคัญ น้ำใจ สาวเจ้านั้นลึกกว่า มหาสมุทร ไม่สามารถจะหยั่งวัดความลึกได้
เหมือน โคลงสุภาษิต ที่ว่า พระสมุทรสุดลึกล้น คณนา สายดิ่งทิ้งทอดมา หยั่งได้
เขาสูงอาจวัดวา กำหนด จิตมนุษย์นี้ไซร้ ยากแท้หยั่งถึง เหมือนกันกับ เพลงรำพัน
สวาท ข้างต้น

ที่มาของข้อมูล : วิกิพีเดีย  "ผู้จัดการออนไลน์"

นึกไม่ถึงเหมือนกันว่า  หลายๆ เพลงของสุนทราภรณ์ ที่  ครูสุรัฐแต่งเนื้อร้อง
ไม่เพียงแต่จะมีภาษาที่สวยงาม  ยังให้คติสอนใจ และ มีที่มาของเพลง  อีกด้วย

Every time you go away ของ พอล  ยัง

When you are เฮีย
A year is a day
When you go away
A day is a year

ยามเนาอยู่แนบเนื้อ.............................นงคราญ
ปีหนึ่งดั่งวันผ่าน...................................เร็วแท้
คราโฉมห่างแค่หนึ่งวัน..........................จิตป่วน  กระสันหา
เหมือนห่างกันอยู่ปลายฟ้า......................สุดหล้าแรมปี