สวัสดีค่ะ เราเป็นมนุษย์ตัวน๊อยน้อยเมื่อเทียบกับโลกใบนี้ ตลอดระยะเวลาเกือบ20ปี(20ปลายปีนี้ค่ะ)ที่เกิดมานั่งเหงาบนโลกใบนี้ ความรู้สึกของการมีแฟนนั้นดีเช่นไรไม่เคยได้สัมผัส มนุษย์เพื่อนยกให้เป็นที่ปรึกษาด้านความรักเสมอๆ ทั้งๆที่ไม่เคยมีแฟนนี่ล่ะคะ ฮ่าๆๆ บ้างก็เชื่อ บ้างก็ว่าเราไม่เคยมีแฟนจะไปเข้าใจอะไร เข้าใจเพื่อนนะ ก็อย่างว่าแหละ คนไม่เคยยังไงก็เข้าไม่ถึงความรู้สึกนั้นหรอก แต่จริงๆแล้วนะ คนที่เขาไม่เคยมีแฟน ใช่ว่าเขาจะไม่มีความรัก เพียงแต่ตอนนี้ความรักของเขายังไม่สมหวังเท่านั้นเอง
เลยได้แต่มองเพื่อนมีแฟนกัน ทะเลาะกัน เลิกกัน คืนดีกัน เลิกกันใหม่ คืนดีอีกซักรอบ อยู่อย่างนี้เรื่อยมา บางคนก็โชคดี มีรักดีๆและเก็บรักษาไว้อย่างดีเสมอมา อิจฉามากมายก่ายกอง หรือเนื้อคู่เราอาจเป็นคนต่างชาติ เราอยู่ชาตินี้ เขาอยู่ชาติหน้า แบบนั้นรึเปล่า ไม่นะ ฮ่าๆๆ เอาล่ะไร้สาระมายาวมาก เข้าเรื่องเลยดีกว่า คือเห็นเราบ้าๆแบบนี้ ส่องกระจกทีสะดุ้งหน่อยๆ มีคนมาจีบอยู่นะ จีบทิ้งจีบขว้าง จีบเล่นจีบจริง อะไรไม่รู้สับสนไม่แน่ใจในอะไรซักอย่าง จึงเป็นที่มาของกระทู้ คือเราไม่แน่ใจว่าเขาชอบเราจริงๆรึเปล่า ทำไมเขาเขาเล่นๆ ไม่สม่ำเสมอเลย มองตาก็ว่าชอบล่ะ แต่ทำเป็นเล่นเฉยเลย หรือเพราะเราทำเป็นไม่สนใจ จริงๆก็ทำเป็นไม่สนใจ แต่ใครใช้ให้เล่นก่อนล่ะ เล่นคืนสิ แล้วเขาก็หายไป เป็นการหายไปที่เราใจหาย เหมือนชีวิตมันขาดน้ำปลาน้ำตาลเกลือหรืออะไรซักอย่างมาปรุง ลืมบอกไป เขาจีบเราตอน ม.6 ค่ะ ตอนนี้ ก็ปี2 ล่ะ ตามกันมาเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันอีก เวรกรรมแท้ๆ ชดใช้ต่อไป
เรารู้สึกไม่คู่ควรกับเขาด้วยแหละ บ้านก็จน เก่งมั๊ยก็ไม่เก่งอีกล่ะ หน้าก็พอให้แยกได้อันไหนผีอันไหนคน ฮ่าๆๆ แต่มีดีที่รักใครรักจริง รักมั่นคง เหมือนที่รักเขามาตลอด เราพยายามมากเลยนะที่จะให้ตัวเองดีขึ้น ทั้งหน้าตา การศึกษา และฐานะที่จะสร้างเมื่อจบออกไปทำงาน แต่ตอนนี้เรายังไม่มีสิ่งเหล่านั้น เราจึงไม่มั่นใจไงว่าเขาชอบเราจริง อีกทั้งยังทำเป็นเล่นอีก ไม่มีใครอยากเป็นของเล่นหรอกนะ เราก็แค่อยากได้ความมั่นใจ ช่วยจริงจังหน่อย เข้าใจว่าการจีบใครถ้าเขาไม่เล่นด้วยก็ควรถอย แต่ใช่ว่าเราจะเมินเสียทีเดียว ไม่ได้มาด้วยใจตั้งแต่แรกแล้วรึเปล่า เราเองก็คิดนะว่าหากเรากล้าๆหน่อย แสดงออกไปเลยว่าชอบ บางทีอะไรๆมันอาจจะพอมีหนทางบ้าง โชคชะตาเล่นตลกตั้งแต่ให้เธอจีบคนอย่าเรา แล้วก็หายไป จากนั้นมาเรียนที่เดียวกัน เจอกันอีก ทั้งๆที่โลกออกจะกว้าง งั้นก็เล่นต่อสิ จะให้เราไปบอกว่า เฮ้ยๆเราชอบเธอเหมือนกัน จีบต่ออีกหน่อยดิ จะตกลงแล้วหนิ มันก็ไม่ใช่สิ่งดีงามนัก บางครั้งมีคิดว่าอาจจะไม่ใช่คนนี้ แต่สมองก็สนองเร็วเหลือเกิน ว่าถ้าใช่ล่ะ ไม่ลองดูหน่อยเหรอ ชอบเขามากด้วยสิ แค่ต่างคนต่างเฉยมันเลยอึดอัดใจ สรุปรอโชคชะตานำพาหรือกล้าแสดงออกว่าชอบ ถามว่าพร้อมแล้วเหรอที่จะคบกับเขาไหนว่าไม่คู่ควร จริงๆแล้วจะรอให้เรียนจบมันก็คงยากแล้วล่ะที่จะหาแฟน มันต้องลองเสี่ยงดูช่วงเรียน เราอาจยังไม่ดีพอตอนนี้ แต่ในอนาคตใครจะไปรู้ อยากมีเธอคอยให้กำลังใจ ร่วมกันสร้างอนาคต นอกจากครอบครัว อีกหนึ่งแรกผลักดันก็คือเธอนะ สรุปเราต้องทำยังไง จะเฉยต่อก็กลัวเสียเธอให้คนอื่น กล้ามั๊ยก็ไม่กล้าอีกล่ะ โชคชะตาก็นะ บุพเพอาละวาดชัดๆ
***กระทู้แรก ผิดพลาดประการใดให้อภัยคนตัวน๊อยน้อยด้วยนะคะ*** ทิ้งท้ายฝากถึงสุภาพบุรุษทั้งหลาย อย่าเที่ยวจีบใครเขาทิ้งๆขว้างๆนะคะ มันจะเปลืองพื้นที่ในพันทิป อิอิ ***
สิ่งที่ทำให้เราได้คบกับใครสักคนมันคือโชคชะตาหรือความกล้าของเรากันแน่?
เลยได้แต่มองเพื่อนมีแฟนกัน ทะเลาะกัน เลิกกัน คืนดีกัน เลิกกันใหม่ คืนดีอีกซักรอบ อยู่อย่างนี้เรื่อยมา บางคนก็โชคดี มีรักดีๆและเก็บรักษาไว้อย่างดีเสมอมา อิจฉามากมายก่ายกอง หรือเนื้อคู่เราอาจเป็นคนต่างชาติ เราอยู่ชาตินี้ เขาอยู่ชาติหน้า แบบนั้นรึเปล่า ไม่นะ ฮ่าๆๆ เอาล่ะไร้สาระมายาวมาก เข้าเรื่องเลยดีกว่า คือเห็นเราบ้าๆแบบนี้ ส่องกระจกทีสะดุ้งหน่อยๆ มีคนมาจีบอยู่นะ จีบทิ้งจีบขว้าง จีบเล่นจีบจริง อะไรไม่รู้สับสนไม่แน่ใจในอะไรซักอย่าง จึงเป็นที่มาของกระทู้ คือเราไม่แน่ใจว่าเขาชอบเราจริงๆรึเปล่า ทำไมเขาเขาเล่นๆ ไม่สม่ำเสมอเลย มองตาก็ว่าชอบล่ะ แต่ทำเป็นเล่นเฉยเลย หรือเพราะเราทำเป็นไม่สนใจ จริงๆก็ทำเป็นไม่สนใจ แต่ใครใช้ให้เล่นก่อนล่ะ เล่นคืนสิ แล้วเขาก็หายไป เป็นการหายไปที่เราใจหาย เหมือนชีวิตมันขาดน้ำปลาน้ำตาลเกลือหรืออะไรซักอย่างมาปรุง ลืมบอกไป เขาจีบเราตอน ม.6 ค่ะ ตอนนี้ ก็ปี2 ล่ะ ตามกันมาเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันอีก เวรกรรมแท้ๆ ชดใช้ต่อไป
เรารู้สึกไม่คู่ควรกับเขาด้วยแหละ บ้านก็จน เก่งมั๊ยก็ไม่เก่งอีกล่ะ หน้าก็พอให้แยกได้อันไหนผีอันไหนคน ฮ่าๆๆ แต่มีดีที่รักใครรักจริง รักมั่นคง เหมือนที่รักเขามาตลอด เราพยายามมากเลยนะที่จะให้ตัวเองดีขึ้น ทั้งหน้าตา การศึกษา และฐานะที่จะสร้างเมื่อจบออกไปทำงาน แต่ตอนนี้เรายังไม่มีสิ่งเหล่านั้น เราจึงไม่มั่นใจไงว่าเขาชอบเราจริง อีกทั้งยังทำเป็นเล่นอีก ไม่มีใครอยากเป็นของเล่นหรอกนะ เราก็แค่อยากได้ความมั่นใจ ช่วยจริงจังหน่อย เข้าใจว่าการจีบใครถ้าเขาไม่เล่นด้วยก็ควรถอย แต่ใช่ว่าเราจะเมินเสียทีเดียว ไม่ได้มาด้วยใจตั้งแต่แรกแล้วรึเปล่า เราเองก็คิดนะว่าหากเรากล้าๆหน่อย แสดงออกไปเลยว่าชอบ บางทีอะไรๆมันอาจจะพอมีหนทางบ้าง โชคชะตาเล่นตลกตั้งแต่ให้เธอจีบคนอย่าเรา แล้วก็หายไป จากนั้นมาเรียนที่เดียวกัน เจอกันอีก ทั้งๆที่โลกออกจะกว้าง งั้นก็เล่นต่อสิ จะให้เราไปบอกว่า เฮ้ยๆเราชอบเธอเหมือนกัน จีบต่ออีกหน่อยดิ จะตกลงแล้วหนิ มันก็ไม่ใช่สิ่งดีงามนัก บางครั้งมีคิดว่าอาจจะไม่ใช่คนนี้ แต่สมองก็สนองเร็วเหลือเกิน ว่าถ้าใช่ล่ะ ไม่ลองดูหน่อยเหรอ ชอบเขามากด้วยสิ แค่ต่างคนต่างเฉยมันเลยอึดอัดใจ สรุปรอโชคชะตานำพาหรือกล้าแสดงออกว่าชอบ ถามว่าพร้อมแล้วเหรอที่จะคบกับเขาไหนว่าไม่คู่ควร จริงๆแล้วจะรอให้เรียนจบมันก็คงยากแล้วล่ะที่จะหาแฟน มันต้องลองเสี่ยงดูช่วงเรียน เราอาจยังไม่ดีพอตอนนี้ แต่ในอนาคตใครจะไปรู้ อยากมีเธอคอยให้กำลังใจ ร่วมกันสร้างอนาคต นอกจากครอบครัว อีกหนึ่งแรกผลักดันก็คือเธอนะ สรุปเราต้องทำยังไง จะเฉยต่อก็กลัวเสียเธอให้คนอื่น กล้ามั๊ยก็ไม่กล้าอีกล่ะ โชคชะตาก็นะ บุพเพอาละวาดชัดๆ
***กระทู้แรก ผิดพลาดประการใดให้อภัยคนตัวน๊อยน้อยด้วยนะคะ*** ทิ้งท้ายฝากถึงสุภาพบุรุษทั้งหลาย อย่าเที่ยวจีบใครเขาทิ้งๆขว้างๆนะคะ มันจะเปลืองพื้นที่ในพันทิป อิอิ ***