คือผมชอบผู้หญิงคนนึงมา3 เกือบ4ปี
เลยผมไม่เคยจีบเขาจริงๆจังๆซักที ด้วย
เหตุผลนึงเลย คือ ผมคุยไม่เป็นไม่รู้จะคุย
อะไร กับคนไม่ค่อยอยากจะคุยกับเรา
ตอนแรกก็คุยกันได้ พอปิดเทอมไปเทอมเดียว
คุยไม่ได้อีกเลย น่าจะเป็นเพราะผมนี้แหละ
คุยไม่เก่ง ผมเลยเกียดตัวเองที่เป็นแบบนี้มากๆ
คอนจะทักไปมันก็ไม่กล้า ต้องรวบรวมความกล้ามากๆ
นานมากๆด้วย มันทำให้ผมรู้สึกว่า ไม่เป็นไร แค่ชอบ แค่
เห็นเขามีความสุขกูก็ดีใจแล้ว ขอ แค่ผมเพ้อว่ามีเขา
กูก็ดีใจแล้ว แต่บางทีมันก็คิดว่า ถ้าผมจีบเขาจริงๆจังๆ
ผมคงดี กว่าเพ้อ มันไม่รู้จะคุยอะไรจริงๆมันรวบรวม
ความกล้าทักไปแล้วมันก็นะ เขาตอบก็ได้แต่เออ ออไป
บทความยาวๆที่ผมเคยให้ดู ก็เขาคนนี้นี้แหละ
ผมเพ้อจนเขียนบทความถึง เขาได้ ผมสามารถ
เอาเรื่องที่กูเพ้อถึงเขา มาทำเป็นซีรี่ได้เลย แต่มันคงดีกว่า
ถ้าผมมีเขาข้างๆจริงๆ ที่ผ่านมามันก็คงเป็นข้ออ้างของความไม่กล้าของผม ผมบอกกับเพื่อนว่าผมจะชอบคนนี้ไปเรื่อยๆเลย
ผ่านไปแล้ว 3เกือบ4ปีผมก็ยังไม่เปลี่ยน แต่ยอมรับว่า
เคยเปลี่ยนแต่พอเห็นเฟสเขารือเห็นเขาเดินผ่านแล้วยิ้ม
ให้มัน ละลายแล้วจน มันชอบแล้วรักคนคนนี้ มากๆแล้ว
ผมแค่รู้สึกว่ามันคง ดีแล้วดีมากๆจริงๆ ถ้าผมกับเขารักกันจริง
ผมยอมทุกอย่างเลย ผมอยากได้รถเพราะเขา นี้เป็นส่วนที่กูเพ้อ
ถึงนะ ผมมีรถก็สามารถอดข้าวได้เพื่อเก็บตัง เพื่อพาเขาไปกินของอร่อยๆได้ ผมจะไปรับไปส่งเขาถึงโรงเรียนถึงบ้าน ผมทำได้แค่นี้แหละ ผมได้แต่เพ้อแหละ แต่ผมอยากมีเขาจริงๆผมจะเตรียมหมวกกันน็อค2ใบเขากับผม ผมจะเอาเสื้อกันหนาวไปทุกวัน ให้เขาใส่ตอนซ้อนรถ ผมจะซื้อดอกไม้ไว้ในเบาะรถแล้วเขาไปให้เขา เขาจะไปไหนผม ก็จะมาไปขาอยากได้อะไรไม่สบายผมก็อยากจะซื้อยาไปให้ต่อ ให้อด
ก็ยอม ขอบคุณที่นั่งให้บ่นนะมีอีกเยอะมายมาย
สวัสดีมากๆอยากมาแชร์ความรักที่ยิ่งใหญ่มากๆของผทให้ฟังขออนุญาติใช้กูนะครับขอบคุณมากๆคนับ
เลยผมไม่เคยจีบเขาจริงๆจังๆซักที ด้วย
เหตุผลนึงเลย คือ ผมคุยไม่เป็นไม่รู้จะคุย
อะไร กับคนไม่ค่อยอยากจะคุยกับเรา
ตอนแรกก็คุยกันได้ พอปิดเทอมไปเทอมเดียว
คุยไม่ได้อีกเลย น่าจะเป็นเพราะผมนี้แหละ
คุยไม่เก่ง ผมเลยเกียดตัวเองที่เป็นแบบนี้มากๆ
คอนจะทักไปมันก็ไม่กล้า ต้องรวบรวมความกล้ามากๆ
นานมากๆด้วย มันทำให้ผมรู้สึกว่า ไม่เป็นไร แค่ชอบ แค่
เห็นเขามีความสุขกูก็ดีใจแล้ว ขอ แค่ผมเพ้อว่ามีเขา
กูก็ดีใจแล้ว แต่บางทีมันก็คิดว่า ถ้าผมจีบเขาจริงๆจังๆ
ผมคงดี กว่าเพ้อ มันไม่รู้จะคุยอะไรจริงๆมันรวบรวม
ความกล้าทักไปแล้วมันก็นะ เขาตอบก็ได้แต่เออ ออไป
บทความยาวๆที่ผมเคยให้ดู ก็เขาคนนี้นี้แหละ
ผมเพ้อจนเขียนบทความถึง เขาได้ ผมสามารถ
เอาเรื่องที่กูเพ้อถึงเขา มาทำเป็นซีรี่ได้เลย แต่มันคงดีกว่า
ถ้าผมมีเขาข้างๆจริงๆ ที่ผ่านมามันก็คงเป็นข้ออ้างของความไม่กล้าของผม ผมบอกกับเพื่อนว่าผมจะชอบคนนี้ไปเรื่อยๆเลย
ผ่านไปแล้ว 3เกือบ4ปีผมก็ยังไม่เปลี่ยน แต่ยอมรับว่า
เคยเปลี่ยนแต่พอเห็นเฟสเขารือเห็นเขาเดินผ่านแล้วยิ้ม
ให้มัน ละลายแล้วจน มันชอบแล้วรักคนคนนี้ มากๆแล้ว
ผมแค่รู้สึกว่ามันคง ดีแล้วดีมากๆจริงๆ ถ้าผมกับเขารักกันจริง
ผมยอมทุกอย่างเลย ผมอยากได้รถเพราะเขา นี้เป็นส่วนที่กูเพ้อ
ถึงนะ ผมมีรถก็สามารถอดข้าวได้เพื่อเก็บตัง เพื่อพาเขาไปกินของอร่อยๆได้ ผมจะไปรับไปส่งเขาถึงโรงเรียนถึงบ้าน ผมทำได้แค่นี้แหละ ผมได้แต่เพ้อแหละ แต่ผมอยากมีเขาจริงๆผมจะเตรียมหมวกกันน็อค2ใบเขากับผม ผมจะเอาเสื้อกันหนาวไปทุกวัน ให้เขาใส่ตอนซ้อนรถ ผมจะซื้อดอกไม้ไว้ในเบาะรถแล้วเขาไปให้เขา เขาจะไปไหนผม ก็จะมาไปขาอยากได้อะไรไม่สบายผมก็อยากจะซื้อยาไปให้ต่อ ให้อด
ก็ยอม ขอบคุณที่นั่งให้บ่นนะมีอีกเยอะมายมาย