คือผมชอบผู้หญิงคนนึงมา3 เกือบ4ปี
เลยผมไม่เคยจีบเขาจริงๆจังๆซักที ด้วย
เหตุผลนึงเลย คือ กูคุยไม่เป็นไม่รู้จะคุย
อะไร กับคนไม่ค่อยอยากจะคุยกับเรา
ตอนแรกก็คุยกันได้ พอปิดเทอมไปเทอมเดียว
คุยไม่ได้อีกเลย น่าจะเป็นเพราะกูนี้แหละ
คุยไม่เก่ง กูเลยเกียดตัวเองที่เป็นแบบนี้มากๆ
คอนจะทักไปมันก็ไม่กล้า ต้องรวบรวมความกล้ามากๆ
นานมากๆด้วย มันทำให้กูรู้สึกว่า ไม่เป็นไร แค่ชอบ แค่
เห็นเขามีความสุขกูก็ดีใจแล้ว ขอ แค่กูเพ้อว่ามีเขา
กูก็ดีใจแล้ว แต่บางทีมันก็คิดว่า ถ้ากูจีบเขาจริงๆจังๆ
กูคงดี กว่าเพ้อ มันไม่รู้จะคุยอะไรจริงๆมันรวบรวม
ความกล้าทักไปแล้วมันก็นะ เขาตอบก็ได้แต่เออ ออไป
บทความยาวๆที่กูเคยให้ดู ก็เขาคนนี้นี้แหละ
กูเพ้อจนเขียนบทความถึง เขาได้ กูสามารถ
เอาเรื่องที่กูเพ้อถึงเขา มาทำเป็นซีรี่ได้เลย แต่มันคงดีกว่า
ถ้ากูมีเขาข้างๆจริงๆ ที่ผ่านมามันก็คงเป็นข้ออ้างของความไม่กล้าของกู กูบอกกับเพื่อนว่ากูจะชอบคนนี้ไปเรื่อยๆเลย
ผ่านไปแล้ว 3เกือบ4ปีกูก็ยังไม่เปลี่ยน แต่กูยอมรับว่า
เคยเปลี่ยนแต่พอเห็นเฟสเขารือเห็นเขาเดินผ่านแล้วยิ้ม
ให้มัน ละลายแล้วจน มันชอบแล้วรักคนคนนี้ มากๆแล้ว
กูแค่รู้สุกว่ามันคง ดีแล้วดีมากๆจริงๆ ถ้ากูกับเขารักกันจริง
กูยอมทุกอย่างเลย กูอยากได้รถเพราะเขา นี้เป็นส่วนที่กูเพ้อ
ถึงนะ กูมีรถก็สามารถอดข้าวได้เพื่อเก็บตัง เพื่อพาเขาไปกินของอร่อยๆได้ กูจะไปรับไปส่งเขาถึงโรงเรียนถึงบ้าน กูทำได้แค่นี้แหละ กูได้แต่เพ้อแหละ แต่กูอยากมีเขาจริงๆกูจะเตรียมหมวกกันน็อค2ใบเขากับกู กูจะเอาเสื้อกันหนาวไปทุกวัน ให้เขาใส่ตอนซ้อนรถ กูจะซื้อดอกไม้ไว้ในเบาะรถแล้วเขาไปให้เขา เขาจะไปไหนกู ก็จะมาไปขาอยากได้อะไรไม่สบายกูก็อยากจะซื้อยาไปให้ต่อ ให้อด
ก็ยอม ขอบคุณที่นั่งให้บ่นนะมีอีกเยอะมายมาย
สวัสดีมากๆอยากมาแชร์ความรักที่ยิ่งใหญ่มากๆของผทให้ฟังขออนุญาติใช้กูนะครับขอบคุณมากๆคนับ
เลยผมไม่เคยจีบเขาจริงๆจังๆซักที ด้วย
เหตุผลนึงเลย คือ กูคุยไม่เป็นไม่รู้จะคุย
อะไร กับคนไม่ค่อยอยากจะคุยกับเรา
ตอนแรกก็คุยกันได้ พอปิดเทอมไปเทอมเดียว
คุยไม่ได้อีกเลย น่าจะเป็นเพราะกูนี้แหละ
คุยไม่เก่ง กูเลยเกียดตัวเองที่เป็นแบบนี้มากๆ
คอนจะทักไปมันก็ไม่กล้า ต้องรวบรวมความกล้ามากๆ
นานมากๆด้วย มันทำให้กูรู้สึกว่า ไม่เป็นไร แค่ชอบ แค่
เห็นเขามีความสุขกูก็ดีใจแล้ว ขอ แค่กูเพ้อว่ามีเขา
กูก็ดีใจแล้ว แต่บางทีมันก็คิดว่า ถ้ากูจีบเขาจริงๆจังๆ
กูคงดี กว่าเพ้อ มันไม่รู้จะคุยอะไรจริงๆมันรวบรวม
ความกล้าทักไปแล้วมันก็นะ เขาตอบก็ได้แต่เออ ออไป
บทความยาวๆที่กูเคยให้ดู ก็เขาคนนี้นี้แหละ
กูเพ้อจนเขียนบทความถึง เขาได้ กูสามารถ
เอาเรื่องที่กูเพ้อถึงเขา มาทำเป็นซีรี่ได้เลย แต่มันคงดีกว่า
ถ้ากูมีเขาข้างๆจริงๆ ที่ผ่านมามันก็คงเป็นข้ออ้างของความไม่กล้าของกู กูบอกกับเพื่อนว่ากูจะชอบคนนี้ไปเรื่อยๆเลย
ผ่านไปแล้ว 3เกือบ4ปีกูก็ยังไม่เปลี่ยน แต่กูยอมรับว่า
เคยเปลี่ยนแต่พอเห็นเฟสเขารือเห็นเขาเดินผ่านแล้วยิ้ม
ให้มัน ละลายแล้วจน มันชอบแล้วรักคนคนนี้ มากๆแล้ว
กูแค่รู้สุกว่ามันคง ดีแล้วดีมากๆจริงๆ ถ้ากูกับเขารักกันจริง
กูยอมทุกอย่างเลย กูอยากได้รถเพราะเขา นี้เป็นส่วนที่กูเพ้อ
ถึงนะ กูมีรถก็สามารถอดข้าวได้เพื่อเก็บตัง เพื่อพาเขาไปกินของอร่อยๆได้ กูจะไปรับไปส่งเขาถึงโรงเรียนถึงบ้าน กูทำได้แค่นี้แหละ กูได้แต่เพ้อแหละ แต่กูอยากมีเขาจริงๆกูจะเตรียมหมวกกันน็อค2ใบเขากับกู กูจะเอาเสื้อกันหนาวไปทุกวัน ให้เขาใส่ตอนซ้อนรถ กูจะซื้อดอกไม้ไว้ในเบาะรถแล้วเขาไปให้เขา เขาจะไปไหนกู ก็จะมาไปขาอยากได้อะไรไม่สบายกูก็อยากจะซื้อยาไปให้ต่อ ให้อด
ก็ยอม ขอบคุณที่นั่งให้บ่นนะมีอีกเยอะมายมาย