เราเป็นผู้หญิงธรรมดาที่เคยผิดหวังกับความรักมาไม่มากเท่าไร แค่ 4 ครั้ง แต่ละครั้งก็ไม่หนักอะไรมาก ก็แค่กินข้าวไม่ได้เป็นอาทิตย์ ร้องไห้ไม่หยุด ไม่คุยกับใครเลย 55555 เป็นหนักประมาณนึง แต่ก็ผ่านมาได้ด้วยตัวเอง จนมาวันนึงเราได้มาเจอกับผู้ชายคนนี้ คนที่เราเลือกแล้วว่าจะฝากชีวิตไว้ที่เขานี่แหล่ะ
เขาเป็นเพื่อนของเพื่อนสนิทเรา เจอกันวันเกิดเพื่อนในกลุ่ม สถานที่และสภาพที่เจอนี่ 55555 ละไว้ในฐานที่เข้าใจเนาะ อิอิ เขาดูแลเราตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันเลยล่ะ เรานอนหลับเขาก็เอาผ้าห่มมาห่มให้เรา ทั้งๆที่ไม่ได้รู้จักอะไรกันมากมาย (นอนรวมกันหลายคน) ตอนเช้าเขาก็เป็นคนปลุกเรา พาเรากลับหอ เราเรียนมหาลัยทั้งคู่ ที่เดียวกัน ปีเดียวกัน คณะเดียวกัน แต่คนละสาขาวิชา จากวันนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีก มาได้คุยอีกทีตอนเราทักเขาเรื่องชื่อ คุยไปคุยมาเขาก็ขอมาเรียนด้วย เรียนวิชาเดียวกันแต่คนละ sec เขาก็ขอมานั่งเรียนกับเรา เราก็จองที่ไว้ให้ตลอด มาเรียนด้วยกัน กลับด้วยกัน จนวันนึง เราไปเล่นห้องเขาแล้วก็พลาด...(ทุกคนน่าจะรู้) เขาแสดงความรับผิดชอบโดยการขอเราเป็นแฟน แต่เราปฏิเสธไป เขาซื้อยาคุมฉุกเฉินมาให้กิน ผลคือไม่ท้อง รอดตัวไป เรารู้สึกดีมากๆที่ถึงแม้จะพลาดแบบไม่ได้ตั้งใจ แต่เขาก็รับผิดชอบทุกอย่าง หลังจากนั้นก็เป็นวันเกิดเรา เขาก็พาเราไปทำบุญ ตอนเที่ยงก็มาเซอร์ไพรซ์ซื้อเค้กมาให้ดักรอหน้าห้องเรียนเลย เพื่อนสนิทเรามาบอกทีหลังว่าเขามาสารภาพว่าเขาชอบเรา เพื่อนเราห็เชียร์ให้จีบ สร้างสถานการณ์เต็มที่ เขาขอเราเป็นแฟนทุกวันแต่เราก็ปฏิเสธทุกวัน ที่ไม่ยอมตงลงเพราะอยากดูว่าเขาจริงจังและจริงใจรึป่าว จนใกล้ปิดเทอม เราก็ยอมตกลงเป็นแฟนจนได้ เห็นแก่ความพยายามของเขา และเขาแสดงให้เห็นว่ารักเราจริงๆ ^^
เรางอนเขาก็ซื้อของมาง้อ เราอยากได้ตุ๊กตาเราจะซื้อเองเขาก็ไม่ยอม เขาซื้อให้ ทำดีกับเราทุกอย่าง ไม่ได้อวดรวย แต่เขาทำงานเขามีเงินเก็บเลี้ยงเราได้สบายๆ ขับรถไปส่งเราที่บ้าน บอกที่บ้านว่าคบกับเรา เราก็พาไปเจอครอบครัวเราแล้วทางครอบครัวเราก็โอเคสะด้วย
ตั้งแต่คบกันมา น้อยมากๆๆที่จะทำให้เราเสียใจ ผิดหวัง ร้องไห้ เขาจะโทหาเราทุกวัน มาหาเราทุกวันหลังเลิกงาน ไปกินข้าวด้วยกัน นอนด้วยกันบ้างเป็นบางคืน เขารับผิดชอบชีวิตตัวเองได้แล้วก็รับผิดชอบชีวิตเราได้ด้วย มีครั้งนึงที่เรามีปัญหาเขาก็อยู่กับเราตลอดคอยช่วยเราแก้ปัญหา หาทางออกให้เรา
เวลาทะเลาะกันเราชอบเงียบ ชอบเดินหนี เขาก็จะรั้งเราไว้ พูดกับเราจนเราเข้าใจกันเคลียร์กันในที่สุด
เราคิดว่าเราโชคดีมากๆที่ได้เจอกับคนๆนี้ ทุกครั้งที่เขาบอกรักเรา เขาจะพูดเสมอว่า เขาไม่อยากหาคนใหม่แล้ว อยู่กับเขาตลอดไปได้ไหม ยอมใจเลยกับคนคนนี้ เขาทำให้เราซื่อสัตย์กับความรัก ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเอง เราอยู่ไม่ได้แน่ๆถ้าไม่มีเขา เพราะเขากลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเราไปแล้ว
และสิ่งที่สำคัญที่สุดที่ทำให้เราคิดว่าเขาคือผู้ชายที่ดีที่สุดสำหรับเราก็คือ เขาคิดจะสร้างอนาคตร่วมกับเรา เราคุยกันเรื่องอนาคต การงาน ครอบครัว เราดีใจมากที่อนาคตของเขามีเราอยู่ด้วย และมันกำลังจะเป็นจริง
เรื่องราวของเราอาจจะดูธรรมดาสำหรับหลายๆคน แต่เราก็อยากให้ทุกคนเจอคนที่ใช่ และดีที่สุดในชีวิตเหมือนกับเรา ในเมื่อตามหาแล้วมันเหนื่อย ลองหยุดอยู่กับที่ แล้วความรักดีๆจะเดินเขามาหาเราเอง...
ผู้ชายดีๆแบบนี้ก็มีอยู่จริงนะ
เขาเป็นเพื่อนของเพื่อนสนิทเรา เจอกันวันเกิดเพื่อนในกลุ่ม สถานที่และสภาพที่เจอนี่ 55555 ละไว้ในฐานที่เข้าใจเนาะ อิอิ เขาดูแลเราตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันเลยล่ะ เรานอนหลับเขาก็เอาผ้าห่มมาห่มให้เรา ทั้งๆที่ไม่ได้รู้จักอะไรกันมากมาย (นอนรวมกันหลายคน) ตอนเช้าเขาก็เป็นคนปลุกเรา พาเรากลับหอ เราเรียนมหาลัยทั้งคู่ ที่เดียวกัน ปีเดียวกัน คณะเดียวกัน แต่คนละสาขาวิชา จากวันนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีก มาได้คุยอีกทีตอนเราทักเขาเรื่องชื่อ คุยไปคุยมาเขาก็ขอมาเรียนด้วย เรียนวิชาเดียวกันแต่คนละ sec เขาก็ขอมานั่งเรียนกับเรา เราก็จองที่ไว้ให้ตลอด มาเรียนด้วยกัน กลับด้วยกัน จนวันนึง เราไปเล่นห้องเขาแล้วก็พลาด...(ทุกคนน่าจะรู้) เขาแสดงความรับผิดชอบโดยการขอเราเป็นแฟน แต่เราปฏิเสธไป เขาซื้อยาคุมฉุกเฉินมาให้กิน ผลคือไม่ท้อง รอดตัวไป เรารู้สึกดีมากๆที่ถึงแม้จะพลาดแบบไม่ได้ตั้งใจ แต่เขาก็รับผิดชอบทุกอย่าง หลังจากนั้นก็เป็นวันเกิดเรา เขาก็พาเราไปทำบุญ ตอนเที่ยงก็มาเซอร์ไพรซ์ซื้อเค้กมาให้ดักรอหน้าห้องเรียนเลย เพื่อนสนิทเรามาบอกทีหลังว่าเขามาสารภาพว่าเขาชอบเรา เพื่อนเราห็เชียร์ให้จีบ สร้างสถานการณ์เต็มที่ เขาขอเราเป็นแฟนทุกวันแต่เราก็ปฏิเสธทุกวัน ที่ไม่ยอมตงลงเพราะอยากดูว่าเขาจริงจังและจริงใจรึป่าว จนใกล้ปิดเทอม เราก็ยอมตกลงเป็นแฟนจนได้ เห็นแก่ความพยายามของเขา และเขาแสดงให้เห็นว่ารักเราจริงๆ ^^
เรางอนเขาก็ซื้อของมาง้อ เราอยากได้ตุ๊กตาเราจะซื้อเองเขาก็ไม่ยอม เขาซื้อให้ ทำดีกับเราทุกอย่าง ไม่ได้อวดรวย แต่เขาทำงานเขามีเงินเก็บเลี้ยงเราได้สบายๆ ขับรถไปส่งเราที่บ้าน บอกที่บ้านว่าคบกับเรา เราก็พาไปเจอครอบครัวเราแล้วทางครอบครัวเราก็โอเคสะด้วย
ตั้งแต่คบกันมา น้อยมากๆๆที่จะทำให้เราเสียใจ ผิดหวัง ร้องไห้ เขาจะโทหาเราทุกวัน มาหาเราทุกวันหลังเลิกงาน ไปกินข้าวด้วยกัน นอนด้วยกันบ้างเป็นบางคืน เขารับผิดชอบชีวิตตัวเองได้แล้วก็รับผิดชอบชีวิตเราได้ด้วย มีครั้งนึงที่เรามีปัญหาเขาก็อยู่กับเราตลอดคอยช่วยเราแก้ปัญหา หาทางออกให้เรา
เวลาทะเลาะกันเราชอบเงียบ ชอบเดินหนี เขาก็จะรั้งเราไว้ พูดกับเราจนเราเข้าใจกันเคลียร์กันในที่สุด
เราคิดว่าเราโชคดีมากๆที่ได้เจอกับคนๆนี้ ทุกครั้งที่เขาบอกรักเรา เขาจะพูดเสมอว่า เขาไม่อยากหาคนใหม่แล้ว อยู่กับเขาตลอดไปได้ไหม ยอมใจเลยกับคนคนนี้ เขาทำให้เราซื่อสัตย์กับความรัก ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเอง เราอยู่ไม่ได้แน่ๆถ้าไม่มีเขา เพราะเขากลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเราไปแล้ว
และสิ่งที่สำคัญที่สุดที่ทำให้เราคิดว่าเขาคือผู้ชายที่ดีที่สุดสำหรับเราก็คือ เขาคิดจะสร้างอนาคตร่วมกับเรา เราคุยกันเรื่องอนาคต การงาน ครอบครัว เราดีใจมากที่อนาคตของเขามีเราอยู่ด้วย และมันกำลังจะเป็นจริง
เรื่องราวของเราอาจจะดูธรรมดาสำหรับหลายๆคน แต่เราก็อยากให้ทุกคนเจอคนที่ใช่ และดีที่สุดในชีวิตเหมือนกับเรา ในเมื่อตามหาแล้วมันเหนื่อย ลองหยุดอยู่กับที่ แล้วความรักดีๆจะเดินเขามาหาเราเอง...