วันนี้ผมมาขอแชร์ประสบการณ์ที่โดนเรียกว่า hipster ละกันนะครับ ตอนแรกผมก็ไม่รู้หรอกว่าhipsterมันแปลว่าอะไร แต่พอมีคนใช้คำๆนี่เรียกผมเท่านั้นแหละ ผมก็รีบวิ่งปรู๊ดไปหาอากู๋ทันที แล้วความหมายที่ผมได้นั้น มันทำให้ผมไม่รู้สึกชอบเลยสักนิด
เหตุการณ์มันมีอยู่ว่า ผมเป็นเด็กนักเรียนที่ไม่ค่อยเหมือนใคร...คือเอาแบบง่ายๆเลยก็ ผมค่อนข้างทำอะไรตามใจตัวเอง ไม่ว่าใครก็บังคับผมไม่ได้
แต่ผมเป็นเด็กดีนะ เคารพครูอาจารย์ที่สุดเสมอ เวลาผมอยากทำอะไรผมต้องแน่ใจทุกครั้งว่าคนอื่นจะไม่เดือดร้อน มีกฏอะไรก็ทำตามหมด...แต่ผมแค่ทำตามในแบบของผม อาจจะมีกวนๆเล็กน้อยบ้าง แต่สุดท้ายผมก็พยายามไม่ไปขวางหูขวางตาใคร
ในตอนนั้นผมกำลังเรียนวิชานึงอยู่ครับ เป็นวิชาที่ผมไม่ชอบที่สุด ผมเลยไม่ค่อยตั้งใจเรียน...แต่ผมก็ไม่คุยรบกวนคนอื่น ไม่เล่นโทรศัพท์และก็ไม่โดดเรียนนะ แค่นั่งฟังให้มันผ่านสมองไปเฉยๆ มีจดบ้างขี้เกียจบ้าง แต่แล้วครูนึกคึกไงไม่รู้เรียกตรวจสมุดซะงั้น แต่โชคดีเรื่องที่ครูเรียกตรวจผมมีที่จดไว้อยู่แล้ว
ผมมักจะมีสมุดของตัวเองที่ไม่ใช่สมุดโรงเรียนเอาไว้จดเนื้อหาวิชาละเล่ม ถ้าเป็นแบบฝึกหัดผมจะทำใส่สมุดรร. แต่ถ้าเป็นเนื้อหาผมจะจดใส่สมุดของผม
และจดในแบบที่ผมเข้าใจ พอครูเรียกชื่อผม ผมก็เดินเอาสมุดให้เขาดู...ตอนนั้นครูทำหน้าไม่ค่อยพอใจ และก็ถามผมว่าผมเป็นพวกที่ชอบแตกต่าง เรียกร้องความสนใจจากคนอื่นรึไง ตอนนั้นอายครับเพื่อนๆหัวเราะกันหมดเลย
แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนะก็เลยจะเดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้ แต่คำๆนึงที่ครูพูดขึ้นมาทำให้ผมหยุดชะงักคือ 'เธอเป็นพวกhipsterรึไง' ผมนี่หยุดกึก
แต่หยุดไม่ใช่อะไร...คือผมไม่รู้ว่ามันแปลว่าอะไรก็เท่านั้น พอผมกลับบ้านมาก็มานั่งเปิดคอมหาหาว่า hipster มันแปลว่าอะไร
"Hipster คือ กลุ่มคนที่มีความชอบของตัวเอง นิยาม คือ กลุ่มคนที่เชื่อว่าตนเองดำเนินชีวิตโดยไม่ไหลไปตามกระแสอะไรง่ายๆ มีรสนิยมแตกต่าง มองเห็นเรื่องต่างๆ ด้วยมุมมองไม่เหมือนใคร และรู้สึกปลอดภัยเมื่อพบว่าตนเองกำลังเดินในวิถีที่แตกต่าง แม้ว่าพวกคำจะไม่ค่อยชอบคำๆนี้นัก"
พอผมรู้ความหมายเท่านั้นแหละ ผมนี่ฉุนกึกขึ้นมาทันที เขาพูดถูก ผมเป็นอย่างที่ว่ามาทั้งหมดจริงๆ...และผมก็ไม่ชอบให้ใครมาเรียกผมด้วยคำๆนี้นัก
ไม่ชอบแบบ...ไม่ชอบมากๆ พอใครทักว่าผมเป็นhipster ผมก็จะบอกว่า 'เราไม่ใช่ซะหน่อย' พูดปฏิเสธทุกครั้งที่มีคนเรียกอย่างนี้
เพื่อนๆก็มักงงว่าทำไมถึงไม่ชอบคำๆนี้ ทั้งๆที่มีกระแสมากมายว่าการเป็นแบบนี้มันเท่ บางคนพยายามทำตัวเองให้เป็นฮิบสเตอร์ ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่าจะทำไปทำไม
เอาเข้าจริงๆแล้ว ถ้าพวกคุณเป็นคนที่ทำอะไรที่เป็นตัวของตัวเอง แต่กลับมีคนมาบอกคุณว่า 'เฮ้! ที่นายทำมันแปลก นายมันเป็นฮิปสเตอร์' มันให้ความรู้สึกแบบว่า...เราก็แค่ใช้ชีวิตตามปกติ ทำไมพวกเขาถึงต้องมาจัดประเภทให้เราด้วย นี่มันชีวิตเรา...เราอยากอยู่กลุ่มไหนเราเลือกเอง ไม่ต้องมาจัดประเภทให้เรา มันให้ความรู้สึกเหมือนว่าผมเป็นพวกแปลกประหลาด ทั้งๆที่ผมก็แค่อยากใช้ชีวิตในแบบที่ตัวเองมีความสุขก็เท่านั้น ผมอยากมีชีวิตเหมือนคนธรรมดาทั่วไป อาจจะมีอินดี้บ้างเล็กน้อย แต่ก็ไม่อยากเป็นที่จับตามองว่าเป็นคนแตกต่างเพราะมันจะมีทั้งคนที่ชอบและก็เกลียดเพิ่มขึ้น...ซึ่งผมว่ามันทำให้ชีวิตผมค่อนข้างวุ่นวายเอามากๆ
ผมเลยอยากฝากกระทู้นี้ไว้สำหรับคนที่ชอบเรียกคนอื่นด้วย hipsterนะครับ ถ้าพวกเขาปฏิเสธ...แสดงว่าพวกเขาไม่ชอบจริงๆ อย่าไปล้ออะไรพวกเขา
เพราะสำหรับผมแล้ว ถ้าใครมาเรียกผมแบบนี้หนักๆผมก็คงไม่พอใจสุดๆ ส่วนใครที่กำลังฝืนตัวเองให้เหมือนกับคนทั่วไป ทั้งๆที่คุณรู้แล้วว่ามันไม่ใช่
ทำตามหัวใจตัวเองเถอะครับ...ขอแค่สิ่งที่คุณทำมันไม่ทำให้ใครเดือดร้อน แค่นี้ผมว่าคุณก็สามารถมีความสุขกับชีวิตตนเองได้แล้วไม่ว่าคุณจะแตกต่างแค่ไหนก็ตาม
ผมขอฝากข้อความจากใจไว้สักข้อความนึงนะครับ มันเป็นข้อความที่ผมอยากบอกให้คนรอบๆตัวผมได้รับรู้
"ผมไม่ได้อยากแตกต่าง...แต่ก็ไม่ได้อยากหายไปในสังคม ผมแค่อยากมีจุดยืนเป็นของตัวเอง เป็นจุดยืนที่ไม่ว่าผมจะมองมันกี่ครั้งผมก็จะรู้ว่ามันเป็นของผม และจะไม่มีใครสามารถมายืนตรงจุดนั้นได้นอกจากผม ผมไม่ต้องการให้ใครมาชื่นชมเพราะนี่มันก็เป็นแค่ความคิดของคนๆนึง ที่ปกติเหมือนกับคุณ"
Hipster แล้วยังไง?
เหตุการณ์มันมีอยู่ว่า ผมเป็นเด็กนักเรียนที่ไม่ค่อยเหมือนใคร...คือเอาแบบง่ายๆเลยก็ ผมค่อนข้างทำอะไรตามใจตัวเอง ไม่ว่าใครก็บังคับผมไม่ได้
แต่ผมเป็นเด็กดีนะ เคารพครูอาจารย์ที่สุดเสมอ เวลาผมอยากทำอะไรผมต้องแน่ใจทุกครั้งว่าคนอื่นจะไม่เดือดร้อน มีกฏอะไรก็ทำตามหมด...แต่ผมแค่ทำตามในแบบของผม อาจจะมีกวนๆเล็กน้อยบ้าง แต่สุดท้ายผมก็พยายามไม่ไปขวางหูขวางตาใคร
ในตอนนั้นผมกำลังเรียนวิชานึงอยู่ครับ เป็นวิชาที่ผมไม่ชอบที่สุด ผมเลยไม่ค่อยตั้งใจเรียน...แต่ผมก็ไม่คุยรบกวนคนอื่น ไม่เล่นโทรศัพท์และก็ไม่โดดเรียนนะ แค่นั่งฟังให้มันผ่านสมองไปเฉยๆ มีจดบ้างขี้เกียจบ้าง แต่แล้วครูนึกคึกไงไม่รู้เรียกตรวจสมุดซะงั้น แต่โชคดีเรื่องที่ครูเรียกตรวจผมมีที่จดไว้อยู่แล้ว
ผมมักจะมีสมุดของตัวเองที่ไม่ใช่สมุดโรงเรียนเอาไว้จดเนื้อหาวิชาละเล่ม ถ้าเป็นแบบฝึกหัดผมจะทำใส่สมุดรร. แต่ถ้าเป็นเนื้อหาผมจะจดใส่สมุดของผม
และจดในแบบที่ผมเข้าใจ พอครูเรียกชื่อผม ผมก็เดินเอาสมุดให้เขาดู...ตอนนั้นครูทำหน้าไม่ค่อยพอใจ และก็ถามผมว่าผมเป็นพวกที่ชอบแตกต่าง เรียกร้องความสนใจจากคนอื่นรึไง ตอนนั้นอายครับเพื่อนๆหัวเราะกันหมดเลย
แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนะก็เลยจะเดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้ แต่คำๆนึงที่ครูพูดขึ้นมาทำให้ผมหยุดชะงักคือ 'เธอเป็นพวกhipsterรึไง' ผมนี่หยุดกึก
แต่หยุดไม่ใช่อะไร...คือผมไม่รู้ว่ามันแปลว่าอะไรก็เท่านั้น พอผมกลับบ้านมาก็มานั่งเปิดคอมหาหาว่า hipster มันแปลว่าอะไร
"Hipster คือ กลุ่มคนที่มีความชอบของตัวเอง นิยาม คือ กลุ่มคนที่เชื่อว่าตนเองดำเนินชีวิตโดยไม่ไหลไปตามกระแสอะไรง่ายๆ มีรสนิยมแตกต่าง มองเห็นเรื่องต่างๆ ด้วยมุมมองไม่เหมือนใคร และรู้สึกปลอดภัยเมื่อพบว่าตนเองกำลังเดินในวิถีที่แตกต่าง แม้ว่าพวกคำจะไม่ค่อยชอบคำๆนี้นัก"
พอผมรู้ความหมายเท่านั้นแหละ ผมนี่ฉุนกึกขึ้นมาทันที เขาพูดถูก ผมเป็นอย่างที่ว่ามาทั้งหมดจริงๆ...และผมก็ไม่ชอบให้ใครมาเรียกผมด้วยคำๆนี้นัก
ไม่ชอบแบบ...ไม่ชอบมากๆ พอใครทักว่าผมเป็นhipster ผมก็จะบอกว่า 'เราไม่ใช่ซะหน่อย' พูดปฏิเสธทุกครั้งที่มีคนเรียกอย่างนี้
เพื่อนๆก็มักงงว่าทำไมถึงไม่ชอบคำๆนี้ ทั้งๆที่มีกระแสมากมายว่าการเป็นแบบนี้มันเท่ บางคนพยายามทำตัวเองให้เป็นฮิบสเตอร์ ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่าจะทำไปทำไม
เอาเข้าจริงๆแล้ว ถ้าพวกคุณเป็นคนที่ทำอะไรที่เป็นตัวของตัวเอง แต่กลับมีคนมาบอกคุณว่า 'เฮ้! ที่นายทำมันแปลก นายมันเป็นฮิปสเตอร์' มันให้ความรู้สึกแบบว่า...เราก็แค่ใช้ชีวิตตามปกติ ทำไมพวกเขาถึงต้องมาจัดประเภทให้เราด้วย นี่มันชีวิตเรา...เราอยากอยู่กลุ่มไหนเราเลือกเอง ไม่ต้องมาจัดประเภทให้เรา มันให้ความรู้สึกเหมือนว่าผมเป็นพวกแปลกประหลาด ทั้งๆที่ผมก็แค่อยากใช้ชีวิตในแบบที่ตัวเองมีความสุขก็เท่านั้น ผมอยากมีชีวิตเหมือนคนธรรมดาทั่วไป อาจจะมีอินดี้บ้างเล็กน้อย แต่ก็ไม่อยากเป็นที่จับตามองว่าเป็นคนแตกต่างเพราะมันจะมีทั้งคนที่ชอบและก็เกลียดเพิ่มขึ้น...ซึ่งผมว่ามันทำให้ชีวิตผมค่อนข้างวุ่นวายเอามากๆ
ผมเลยอยากฝากกระทู้นี้ไว้สำหรับคนที่ชอบเรียกคนอื่นด้วย hipsterนะครับ ถ้าพวกเขาปฏิเสธ...แสดงว่าพวกเขาไม่ชอบจริงๆ อย่าไปล้ออะไรพวกเขา
เพราะสำหรับผมแล้ว ถ้าใครมาเรียกผมแบบนี้หนักๆผมก็คงไม่พอใจสุดๆ ส่วนใครที่กำลังฝืนตัวเองให้เหมือนกับคนทั่วไป ทั้งๆที่คุณรู้แล้วว่ามันไม่ใช่
ทำตามหัวใจตัวเองเถอะครับ...ขอแค่สิ่งที่คุณทำมันไม่ทำให้ใครเดือดร้อน แค่นี้ผมว่าคุณก็สามารถมีความสุขกับชีวิตตนเองได้แล้วไม่ว่าคุณจะแตกต่างแค่ไหนก็ตาม
ผมขอฝากข้อความจากใจไว้สักข้อความนึงนะครับ มันเป็นข้อความที่ผมอยากบอกให้คนรอบๆตัวผมได้รับรู้
"ผมไม่ได้อยากแตกต่าง...แต่ก็ไม่ได้อยากหายไปในสังคม ผมแค่อยากมีจุดยืนเป็นของตัวเอง เป็นจุดยืนที่ไม่ว่าผมจะมองมันกี่ครั้งผมก็จะรู้ว่ามันเป็นของผม และจะไม่มีใครสามารถมายืนตรงจุดนั้นได้นอกจากผม ผมไม่ต้องการให้ใครมาชื่นชมเพราะนี่มันก็เป็นแค่ความคิดของคนๆนึง ที่ปกติเหมือนกับคุณ"