เช้าแล้ว...

ราตรีนี้ กลางค่ำ ดำสนิท แสนมืดมิด ดึกสงัด วังเวงไหว ทั่วทั้งฟ้า ดำมืด ไร้แสงไฟ ไร้สิ่งใด ส่องสว่าง แม้ดาวเดือน

เมื่อราตรีคืนนี้ไร้ดารา แสงจันทราไม่อาจสู้โคมลอยหนา  ส่องสว่างแวววับระยับตา แสงทอดมาเห็นทางก้าวเดินไป  ให้ความอบอุ่นได้เหมือนครอบครัว รอบรอบตัวกลับง่ายจะแก้ไข ปัญหาที่มืดมิดทุเลาไป 

เอาชื่อคนสำคัญมาผันเป็นกลอน Project 1 ส่องแสงตะวันฉาย เงียบเหงาและมืดมิด ในดวงจิตระคนเศร้า มืดมัวไม่เห็นเงา ของตัวเขาอยู่ข้างกาย เจ็บปวดรวดร้าวนัก เหมือนทุกข์หนักมาทักทาย มืดมนทุรนทุราย แทบวางวายแ

เสียงลมล่องท้องฟ้าในครานี้ ไร้แสงยามราตรีที่เฝ้าฝัน นอกหน้าต่าง มืดมิดสนิทวัน พาใจคนหวั่นหวั่นเหมือนผ่านมา อยู่คนเดียว เปลี่ยวเหงา ใต้เงาโศก เหมือนทั้งโลก สาปวาง กลางเวหน เย็นจดเช้า เคล้าคลุก ความทุก

ในยามฤดูร้อน มองหมู่ก้อนเมฆขาวบนท้องฟ้า ยามตะวันสาดแสงส่องลงมา หมายนำพาความร้อนกระจายไป ในช่วงยามที่ร้อนยิ่งกว่าร้อน คล้ายก่อนก่อนฤดูร้อนปีไหนไหน เด็กน้อยคนหนึ่งเคยฝันใฝ่ เคยอยากให้ฤดูร้อนอยู่ยาวนาน