แค่ชื่อกระทู้ก็เจ็บใจ ระบมหนังหน้า
ขอเล่าประวัติการเป็นสิวนิดนึงคะ คือเราเป็นสิวแบบหน้าเหียกลำเจียกเรียกอีหน้าสิวมาประมาณ 6 ปีค่ะ
เป็นตั้งแต่ ม.ปลายช่วง ม.ปลายนี้ไม่เคยมีแฟนเป็นคนในโรงเรียนเดียวกันเลยค่ะ(น่าจะเห็นสิวแล้วสยอง)
เราก็คบแต่ผู้ชายต่างโรงเรียน เพื่อนแนะนำบ้าง รู้จักกันทาง Hi Fi(ม.4-ม.5)บ้าง Facebook(ม.6) บ้าง
ที่จริงก็แอบชอบรุ่นพี่โรงเรียนเดียวกันนะคะ แต่แฟนพี่เขาสวยมากเป็นดาวโรงเรียน(ชะโงกดูหนังหน้าตัวเองแปป)
เราก็เจี๋ยมเจี้ยมตัวค่ะ แต่วันวาเลนไทน์ก็เอาดอกกุหลาบกับสติกเกอร์รูปหัวใจไปให้พี่เขานะคะ เขินนนนน^///^
กับผู้ชายต่างโรงเรียนที่คบด้วยส่วนมากเป็นเด็กช่าง เด็กอาชีวะค่ะ เราเรียนสายสามัญ หรือพวกที่เจอกันในโลกโซเซียล ก็คุยสนุก คบเล่นๆแต่จริงจัง(ยังไง?)คุยกันทุกวัน วันไหนไม่ได้คุยเหมือนชีวิตมันขาดอะไรบางอย่าง

เราใช้รูปนี้เป็นรูปประจำตัวค่ะ น่ารักกิ๊บเก๋ 5555 รูปถ่ายเองค่ะ
ชีวิตจริงช่างโหดร้าย ToT รูปนี้เพื่อนถ่ายให้ค่ะ
พอคุยกันจนสนิทกันมากขึ้นก็อยากเจอหน้ากันสิคะ นัดเจอกันคะ แวบแรกที่เห็นทุกคนทำหน้า
อึ้ง อึ้ง อึ้ง 'O'!!!! คือตะลึงในความสวยของเราไงค่ะ^_^
และจะหายไปในวันต่อมา บางคนหายตั้งแต่ 5 นาทีแรกเลยคะ 5555+
เรารู้นะว่าตอนนั้นเค้าผิดหวัง ตัวจริงกับในรูป แม่ม ไม่เหมือนกัน ในรูปขาว ตาโต น่ารัก หน้าใส
ตัวจริง ผอม ดำ สิว หาความสวยไม่เจอสักกะนิ๊ด
และก็มีอีกเหตุการณ์ที่เราจำฝังใจจนทุกวันนี้ คือเราสมัครขอรับทุนของโรงเรียน ทุนละ 2500 บาท
ถึงตอนสัมภาษณ์ คุณครูที่เป็นคณะกรรมการ ถามว่า เรียนจบ ม.ปลายจะเรียนต่ออะไร เราตอบอย่างมั่นใจ
เรียนภาษาอังกฤษคะ อยากได้สามีฝรั่ง (เฮ้ย!ไม่ใช่)
เราอยากทำงานในโรงแรมคะ คือได้แต่งตัวสวยๆ ยิ้มสวยๆ นั่งหน้าเคาน์เตอร์ และประชาสัมพันธ์ไงคะ
คุณครูตอบกลับทันที "อาชีพแบบนี้ต้องทำตัวสะอาดนะ ไม่ใช่หน้ามีแต่สิว" ตอนนั้นไม่โกรธนะคะ
แค่น้อยใจทำไมเราเกิดมาไม่สวยเหมือนคนอื่นบ้าง แต่สุดท้ายก็ได้ทุนนะคะ 5555
ไตเติ้ลแมร่งยาว....เข้าเรื่อง.....
จะโชว์ ดูปากอั้มนะคะ โชวววววววว สารรูปตอนเป็นสิวและหลังค้นพบวิธีรักษาสิว
จน(เกือบ)สำเร็จค่า(เข้าเรื่องสักทีนะมุง)
จะขอเรียบเรียงรูปภาพตั้งแต่ ม.ปลาย จน มหาลัยนะคะ

ขออภัยท่านที่กำลังรับประทานอาหาร เห็นรูปนางถึงกับร้อง เอิ่มมมมมม สิวหนักมาก
ช่วง ม.ปลายเราหาหมออย่างเดียวที่คลินิกในเมืองใน ค่ารักษาถูก ไปครั้งนึงไม่เกิน 300 รักษาไปมา
ผลปรากฎว่า....

สิวหายจ้าาาาาา มีขึ้นบ้างประปรายตามประสาวัยกระเตาะ
ช่วงหน้าใส เป็นช่วง ม.6 เทอม 1 ค่ะ
แต่......ความโลภคนเราไม่มีที่สิ้นสุด หน้าหายสิวแล้วอยากให้หน้าขาวสิค่ะ
เราจัดค่ะ ไปซื้อครีมตามตลาดนัดมาทา ตลับละ 35 บาท ช่วงแรกๆได้ผลดีมาก หน้าใสไร้สิว
มีหนุ่มๆในโรงเรียนมาขอเบอร์ ไม่ให้ค่ะ สวยแล้วหยิ่งค่ะ จบป่ะ! 5555
เราใช้ครีมตลาดนัดมาตลอด จนช่วงใกล้สอบเข้ามาหาลัย คือช่วงนั้นเครียด สิวเริ่มมา ตอนนั้นคิดว่าเครียดสิวเลยขึ้น(มันยังไม่รู้ตัว)
จนเวลาผ่านไป......
เดี๋ยวมาต่อ......
[CR] เมื่อฉันถูกปฎิเสธเพราะ "หน้าเป็นสิว"
ขอเล่าประวัติการเป็นสิวนิดนึงคะ คือเราเป็นสิวแบบหน้าเหียกลำเจียกเรียกอีหน้าสิวมาประมาณ 6 ปีค่ะ
เป็นตั้งแต่ ม.ปลายช่วง ม.ปลายนี้ไม่เคยมีแฟนเป็นคนในโรงเรียนเดียวกันเลยค่ะ(น่าจะเห็นสิวแล้วสยอง)
เราก็คบแต่ผู้ชายต่างโรงเรียน เพื่อนแนะนำบ้าง รู้จักกันทาง Hi Fi(ม.4-ม.5)บ้าง Facebook(ม.6) บ้าง
ที่จริงก็แอบชอบรุ่นพี่โรงเรียนเดียวกันนะคะ แต่แฟนพี่เขาสวยมากเป็นดาวโรงเรียน(ชะโงกดูหนังหน้าตัวเองแปป)
เราก็เจี๋ยมเจี้ยมตัวค่ะ แต่วันวาเลนไทน์ก็เอาดอกกุหลาบกับสติกเกอร์รูปหัวใจไปให้พี่เขานะคะ เขินนนนน^///^
กับผู้ชายต่างโรงเรียนที่คบด้วยส่วนมากเป็นเด็กช่าง เด็กอาชีวะค่ะ เราเรียนสายสามัญ หรือพวกที่เจอกันในโลกโซเซียล ก็คุยสนุก คบเล่นๆแต่จริงจัง(ยังไง?)คุยกันทุกวัน วันไหนไม่ได้คุยเหมือนชีวิตมันขาดอะไรบางอย่าง
เราใช้รูปนี้เป็นรูปประจำตัวค่ะ น่ารักกิ๊บเก๋ 5555 รูปถ่ายเองค่ะ
ชีวิตจริงช่างโหดร้าย ToT รูปนี้เพื่อนถ่ายให้ค่ะ
พอคุยกันจนสนิทกันมากขึ้นก็อยากเจอหน้ากันสิคะ นัดเจอกันคะ แวบแรกที่เห็นทุกคนทำหน้า
อึ้ง อึ้ง อึ้ง 'O'!!!! คือตะลึงในความสวยของเราไงค่ะ^_^
และจะหายไปในวันต่อมา บางคนหายตั้งแต่ 5 นาทีแรกเลยคะ 5555+
เรารู้นะว่าตอนนั้นเค้าผิดหวัง ตัวจริงกับในรูป แม่ม ไม่เหมือนกัน ในรูปขาว ตาโต น่ารัก หน้าใส
ตัวจริง ผอม ดำ สิว หาความสวยไม่เจอสักกะนิ๊ด
และก็มีอีกเหตุการณ์ที่เราจำฝังใจจนทุกวันนี้ คือเราสมัครขอรับทุนของโรงเรียน ทุนละ 2500 บาท
ถึงตอนสัมภาษณ์ คุณครูที่เป็นคณะกรรมการ ถามว่า เรียนจบ ม.ปลายจะเรียนต่ออะไร เราตอบอย่างมั่นใจ
เรียนภาษาอังกฤษคะ อยากได้สามีฝรั่ง (เฮ้ย!ไม่ใช่)
เราอยากทำงานในโรงแรมคะ คือได้แต่งตัวสวยๆ ยิ้มสวยๆ นั่งหน้าเคาน์เตอร์ และประชาสัมพันธ์ไงคะ
คุณครูตอบกลับทันที "อาชีพแบบนี้ต้องทำตัวสะอาดนะ ไม่ใช่หน้ามีแต่สิว" ตอนนั้นไม่โกรธนะคะ
แค่น้อยใจทำไมเราเกิดมาไม่สวยเหมือนคนอื่นบ้าง แต่สุดท้ายก็ได้ทุนนะคะ 5555
ไตเติ้ลแมร่งยาว....เข้าเรื่อง.....
จะโชว์ ดูปากอั้มนะคะ โชวววววววว สารรูปตอนเป็นสิวและหลังค้นพบวิธีรักษาสิว
จน(เกือบ)สำเร็จค่า(เข้าเรื่องสักทีนะมุง)
จะขอเรียบเรียงรูปภาพตั้งแต่ ม.ปลาย จน มหาลัยนะคะ
ขออภัยท่านที่กำลังรับประทานอาหาร เห็นรูปนางถึงกับร้อง เอิ่มมมมมม สิวหนักมาก
ช่วง ม.ปลายเราหาหมออย่างเดียวที่คลินิกในเมืองใน ค่ารักษาถูก ไปครั้งนึงไม่เกิน 300 รักษาไปมา
ผลปรากฎว่า....
สิวหายจ้าาาาาา มีขึ้นบ้างประปรายตามประสาวัยกระเตาะ
ช่วงหน้าใส เป็นช่วง ม.6 เทอม 1 ค่ะ
แต่......ความโลภคนเราไม่มีที่สิ้นสุด หน้าหายสิวแล้วอยากให้หน้าขาวสิค่ะ
เราจัดค่ะ ไปซื้อครีมตามตลาดนัดมาทา ตลับละ 35 บาท ช่วงแรกๆได้ผลดีมาก หน้าใสไร้สิว
มีหนุ่มๆในโรงเรียนมาขอเบอร์ ไม่ให้ค่ะ สวยแล้วหยิ่งค่ะ จบป่ะ! 5555
เราใช้ครีมตลาดนัดมาตลอด จนช่วงใกล้สอบเข้ามาหาลัย คือช่วงนั้นเครียด สิวเริ่มมา ตอนนั้นคิดว่าเครียดสิวเลยขึ้น(มันยังไม่รู้ตัว)
จนเวลาผ่านไป......
เดี๋ยวมาต่อ......