ถึงผู้ชายไร้ความรู้สึก

ขอบอกก่อนนะคะว่าเราอาจใช้ภาษาและการเว้นวรรคไม่ค่อยดีทำให้อ่านยากนิดนึง แต่อยากให้อ่านและช่วยแสดงความคิดเห็นกันนะคะ
     ด้วยที่เราอายุเริ่มมากขึ้น มุมมองความรักได้เปลี่ยนไป มันเหมือนกับว่าแค่ใครสักคนที่อยู่เคียงข้างกัน เป็นเหมือนเพื่อนที่คุยกันได้รู้เรื่อง การใช้ชีวิตคล้ายๆกัน ชอบอะไรเหมือนๆกัน มีช่องว่างให้กันและกันให้ต่างคนได้ทำตามฝัน ไม่จำเป็นต้องคุยกันทุกวัน ไม่ต้องอยู่ด้วยกัน ไม่ต้องโทรตามนู่นนี่นั่น ให้ได้ใช้ชีวิตเหมือนปกติ เข้าใจกันและกันเช่นว่า วันนี้เราต้องการความเป็นส่วนตัวแบบมีอารมณ์แบบอยากอยู่คนเดียวให้ร่างกายและใจได้พักก็อยากจะมีใครสักคนที่เข้าใจเราที่เราเป็นแบบนี้ ไม่ใช่ว่าจะต้องมาหวานกันทุกวัน ไม่ต้องบอกรัก ไม่ต้องบอกฝันดี ไม่ต้องเป็นห่วงคือเราดูแลตัวเองได้ ชอบแบบลุยๆ แบกเป้ เดินเขา ดำน้ำ ถ่ายรูป บางครั้งเที่ยวด้วยกันแต่อาจให้ความเป็นส่วนตัวของกันและกัน นั่งคนละมุม คุณก็ทำอะไรของคุณเช่นงาน อ่านหนังสือ ถ่ายรูป อะไรก็แล้วแต่ ส่วนเราขอนั่งเขียนไดอารี่ที่รัก อ่านหนังสือที่ชอบเงียบๆ แต่ก็เข้าใจกันและกัน ไม่ต้องใช้คำว่าแฟนก็ได้ ให้มันคงไว้ซึ่ง "สัมพันธภาพที่ไร้สถานะ" เพราะคุณจะได้เป็นตัวคุณ เราก็จะได้เป็นตัวเรา อย่าต้องมาเปลี่ยนแปลงอะไรเพื่อใครเลย เพราะถ้าเราจะชอบหรือรัก เราก็คงจะชอบที่คุณเป็นตัวคุณเอง นิ่งๆ เงียบๆ เฉยๆ ชาๆ วันนึงมันกลมกลืนกันสถานะมันคงชัดเจนขึ้น ไม่ต้องเร่งรีบให้ต่างคนได้ตามความฝันเหนื่อยก็คุย เป็นกำลังใจให้กัน อยู่เคียงข้างอย่างห่าง           คงจะหลงรักผู้ชายไร้ความรู้สึกสินะเรา
>>มีมั้ยนะผู้ชายที่ชอบความสัมพันธ์แบบนี้<<
แท็กผิดห้องขออภัยด้วยนะคะ