ทำไมเค้าต้องทำกับเราขนาดนี้ด้วย

ผมขอเล่าเลยละกันนะครับ วันนี้เป็นวันพิเศษวันสำคัญวันหนึ่งของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ซึ่งเมื่อทุก ๆ คนทำกิจกรรมเสร็จสิ้น ทุกคนจะเหนื่อยครับ

แต่ผมกลับไม่เหนื่อย ผมกลับอยากเจอแฟนผม อยากเจอ อยากชวนไปกินข้าว อยากชวนไปนั่งคุย ผมเลยโทรไปหาเธอครับ พอเธอรับสายผม
ผม : ผมก็ถามว่าอยู่ไหน ทำไรอยู่
เธอ : โทรมาทำไมวะ นอนอยู่เฮ้ยยยยย
ผมนี่เสียใจมาก ๆ เลยครับ ทำไมเค้าถึงไม่พูดดี ๆ กับเราเลย เค้าก็ทำมาหลายครั้งแล้วนะครับ คือพูดดี ๆ บอกกันดี ๆ ก็ได้ ไม่เห็นจะต้องโวยวายอะไรขนาดนี้เลยผมนี่น้ำตาคลอเลยครับ เพราะผมนึกถึงตอนที่ ไม่ว่าเธอจะโทรมาตอนไหน เมื่อไหร่ยังไง ผมจะดีใจเสมอ ผมจะรู้สึกดีด้วยซ้ำ คือพร้อมที่จะรับสายเค้าเสมอ ผมจะคุยดีเสมอ เพราะแบบว่าเรารักเค้าอะเราจะไม่ว่าเค้าหรอก เอาจริงๆต่อให้ผมหลับอยู่ผมไม่เคยเลยสักครั้ง (ไม่เคยสักครั้ง) ที่จะโวยวายใส่เธอเลย ไม่มีเลยยจริง ๆ TT

ต่อจากนั้น ผมก็ไปเอารถที่จอดไว้ แต่ตอนสตาจมันไม่ติดเพราะผมลืมไปว่าน้ำมันรถผมหมด ผมก็เลยโทรหาเธอ
เธอ : จะโทรมาทำไมอีกวะ เห้ยยย
ผม : ผมก็ขอความช่วยเหลือเธอไป ว่าซื้อนมันที่ปั๊มให้หน่อย
เธอ : อะไรวะ ไม่ให้เพื่อนช่วยห้ะ (ซึ่งตอนนั้นผมอยู่คนเดียวแล้ว เพื่อนไปกันหมดแล้ว ) ไม่ไปให้อะ จะนอน เอออ แค่นี้นะ แล้วก็วางไป
ผมรู้อยากร้องไห้ออกมาเลย ผมเสียใจจริงใจจริง ๆ เสียใจที่เค้าทำไมต้องโวยวายใส่กันขนาดนี้

เกิดคำถามขึ้นในใจว่า " ทำไมเค้าต้องทำกับเราขนาดนี้ด้วย " ผมเสียใจมาก ๆ ครับ TT