สวัสดีคะเพื่อนๆชาวพันทิป
ความรู้สึกตอนนี้คือ ตามหัวข้อคำถามเลยค่ะ
เราจะมีวิธีการพยุงความรู้สึกของตัวเองได้อย่างไร เมื่อต้องพบเจอกับสังคมการทำงานที่ถูกเอารัดเอาเปรียบอยู่เสมอ
ดูเหมือนคนประเภทหัวอ่อน คนยอมคน คนไม่มีปากเสียง ไม่ทะเลาะ ไม่มีพรรคพวก จะเป็นคนโง่และขี้คลาดเสมอ ได้รับภาระงานจากการโยนจากคนดีๆคนตรงๆเสมอๆเลย
จะมีวิธีไหนที่จะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นมาทำงานต่อได้บ้างคะ เวลาที่เกิดความรู้สึกดิ่ง ท้อ เหนื่อย น้อยใจ เสียใจ
ไม่คิดจะสู้กับใครหรือลุกขึ้นมาโวยวายนั่นนี่นะคะ ใจอยากทำแบบคนอื่นเค้าเหมือนกัน เพราะเห็นเค้าทำกันแล้วคนเกรงใจ แต่เพราะมันไม่ได้เป็นตัวเรา บางทีคิดคำพูดเถียงไม่ทันเค้า อยากรู้แค่ถ้าเพื่อนๆเคยมีความรู้สึกแบบนี้ เพื่อนๆให้กำลังใจตัวเองยังไงคะ เหนื่อยแล้วจริงๆค่ะ
จะมีวิธีพยุงความรู้สึกของตัวเองอย่างไร เมื่อเราต้องพบกับบรรยากาศของการทำงานที่ถูกเอาเปรียบอยู่เสมอ
ความรู้สึกตอนนี้คือ ตามหัวข้อคำถามเลยค่ะ
เราจะมีวิธีการพยุงความรู้สึกของตัวเองได้อย่างไร เมื่อต้องพบเจอกับสังคมการทำงานที่ถูกเอารัดเอาเปรียบอยู่เสมอ
ดูเหมือนคนประเภทหัวอ่อน คนยอมคน คนไม่มีปากเสียง ไม่ทะเลาะ ไม่มีพรรคพวก จะเป็นคนโง่และขี้คลาดเสมอ ได้รับภาระงานจากการโยนจากคนดีๆคนตรงๆเสมอๆเลย
จะมีวิธีไหนที่จะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นมาทำงานต่อได้บ้างคะ เวลาที่เกิดความรู้สึกดิ่ง ท้อ เหนื่อย น้อยใจ เสียใจ
ไม่คิดจะสู้กับใครหรือลุกขึ้นมาโวยวายนั่นนี่นะคะ ใจอยากทำแบบคนอื่นเค้าเหมือนกัน เพราะเห็นเค้าทำกันแล้วคนเกรงใจ แต่เพราะมันไม่ได้เป็นตัวเรา บางทีคิดคำพูดเถียงไม่ทันเค้า อยากรู้แค่ถ้าเพื่อนๆเคยมีความรู้สึกแบบนี้ เพื่อนๆให้กำลังใจตัวเองยังไงคะ เหนื่อยแล้วจริงๆค่ะ