วิธีการของพนักงานในการจัดการกับเด็กๆที่วิ่งเล่นในร้านเนื้อย่างแห่งหนึ่งที่ญี่ปุ่น

แชร์มาจากเฟสบุ๊ค Tokyo's LifeStyle by พุงโกะ-สะใภ้ปลาดิบครับ

--------------------------------------------------------------------

ภาพที่เด็กตัวเล็กๆ วิ่งเล่นอยู่ในร้านอาหารเสมือนบ้านตัวเอง
โดยที่พ่อแม่ก็นั่งอยู่ที่โต๊ะโดยที่ไม่ห้ามปรามลูกตนเองนั้น
หลายๆ ท่านคงเคยพบเห็นกันมาแล้ว แถมยังได้ยินเรื่อง
แบบนี้ตามอินเตอร์เน็ตมากต่อมากแล้วนะคะ
.
พุงโกะไปเจอบทความที่เกิดขึ้นจริงเกี่ยวกับ
วิธีการของพนักงานในการจัดการกับเด็กๆ ที่วิ่งเล่น
ในร้านเนื้อย่างแห่งหนึ่งที่ญี่ปุ่น
มาดูกันค่ะว่าเขามีวิธีการจัดการอย่างไร
.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
.
สวัสดีค่ะ ดิฉันอาศัยอยู่ที่จังหวัด NAGANOค่ะ
ตอนนี้เรียนอยู่มัธยมปลาย และทำงานพาร์ทไทม์ที่
ร้านเนื้อย่างแถวๆ บ้านค่ะ
.
ดิฉันมีเรื่องประทับใจในตัวรุ่นพี่ที่ชื่อ YOSHINO อายุ 22 ปี
เกี่ยวกับวิธีการจัดการกับพวกเด็กๆที่วิ่งเล่นอยู่ในร้าน
โดยไม่ใช้วิธีดุด่า ว่ากล่าวแบบรุนแรง แต่เลือกที่จะใช้วิธี
ที่เด็กสามารถเข้าใจได้ง่าย สร้างความประทับใจแก่ดิฉันมากค่ะ
.
วันนั้นมีเด็กประมาณอนุบาล 2 คน วิ่งวนเล่นกันอยู่แถวๆ
บาร์เครื่องดื่มและบาร์ขนมหวาน ในใจดิฉันเองก็คิดว่า
มันอันตราย แต่มองไปรอบๆก็ไม่เห็นผู้ปกครองที่
จะเข้ามาห้ามปรามแต่อย่างใด แต่พอมองไปรอบๆ
ก็เห็นคุณแม่สองคนที่กำลังเม้ามอยกันอย่างเมามันส์
.
เมื่อรุ่นพี่คนดังกล่าวเห็นอย่างนั้นแล้ว รุ่นพี่ก็เดินเข้าไป
นั่งยองๆ และเรียกเด็กๆมาถามว่า …
“ พวกเธออยากกินพุดดิ้งไหมจ๊ะ? ”
.
เมื่อเด็กทั้งสองเห็นท่าทางที่ยิ้มแย้มใจดีของรุ่นพี่
ก็ตอบรับเป็นเสียงเดียวกันด้วยน้ำเสียงร่าเริง
.
เมื่อเด็กๆตอบอย่างนั้น รุ่นพี่ก็พูดต่อไปอีกว่า…
“ ถ้าอย่างนั้น เดี๋ยวเพิ่มวิปครีมกับผลไม้เข้าไปด้วยเนอะ? ”
.
เด็กๆทั้งสองก็เห็นดีด้วย รุ่นพี่จึงตักพุดดิ้งพร้อมกับเพิ่ม
วิปครีมและผลไม้ตกแต่งให้อย่างสวยงามยื่นให้เด็กทั้งสอง
คนละถ้วย แล้วกล่าวต่อไปว่า…
.
“ ห้ามวิ่งนะจ๊ะ ไม่อย่างนั้นพุดดิ้งนี้จะเละไม่เป็นท่าเลยนะ
อุตส่าห์ได้พุดดิ้งสวยๆอย่างนี้แล้ว ต้องเอาไปอวดคุณแม่ซะหน่อยเนอะ ”
.
“ แล้วในร้านนี้เนี่ย มีคนอื่นๆที่ถือพุดดิ้งแบบนี้หรือเครื่องดื่มด้วยเหมือนกัน
ถ้าชนกันล่ะก็เสื้อผ้าเลอะเทอะหมดเลยนะ เพราะฉะนั้นค่อยๆ เดินนะจ๊ะ ”
.
พอเด็กทั้งสองได้ยินดังนั้นก็รับปาก และค่อยๆ ผยุงถ้วยพุดดิ้ง
ที่ได้รับมาอย่างระมัดระวัง ค่อยๆ เดินกลับไปยังโต๊ะของตัวเอง
อย่างระมัดระวัง
.
หลังจากกินพุดดิ้งดังกล่าวเรียบร้อยแล้ว เด็กทั้งสองก็ยังนั่งเรียบร้อย
เล่นกันแบบเงียบๆ ไม่ลุกขึ้นมาวิ่งซนในร้านอีกเลย
.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
.
เวลาเราโกรธ ลงโทษเด็กๆ เขาอาจจะไม่เข้าใจถึงเหตุผลต่างๆ
และร้องไห้ด้วยความกลัว แต่ก็จะกลับมาทำพฤติกรรมแบบเดิมอีก
.
แต่ถ้าเราลองเปลี่ยนวิธีพูด วิธีสอน เด็กๆ ที่ไร้เดียงสาเหล่านั้น
ก็จะรับฟังและยอมทำตามแบบโดยดี
.
เด็กน้อยก็เปรียบเหมือนผ้าขาว ที่ผู้ปกครองจะแต่งแต้มสีสันต่างๆ
ให้เรื่อยๆ จนเมื่อเด็กโตขึ้น สีต่างๆที่ผู้ปกครองเป็นผู้แต่งแต้ม
ทีละเล็กทีละน้อยนั้น หลอมรวมตัวกันเป็นสีของตัวเขาเอง
.
ดังนั้น เราอยากให้เด็กๆ ในปกครองของเรา โตขึ้นเป็นสีอะไร
ก็ขึ้นอยู่กับสองมือของผู้ปกครองนะคะ
.
หลายๆ ท่านอ่านเรื่องนี้แล้วอาจจะอยากชมเชยวิธีการของ
พนักงาน และบางคนก็อาจจะอยากตำหนิคุณแม่ของเด็ก
ที่ปล่อยให้เด็กมาวิ่งเล่นอย่างนี้ ใช่ไหมเอ่ย???
.
(^_____พุงโกะ_____^)
.
【今日の日本語（kyo no nihongo : เคียว โนะ นิฮงโกะ) ภาษาญี่ปุ่นวันนี้】
幼稚園　（ようちえん : youchien : โยวจิเอ็ง） โรงเรียนอนุบาล
走り回る　（はしりまわる : hashirimawaru : ฮะชิริมะวะรุ） วิ่งวน วิ่งรอบ
危ない　（あぶない : abunai : อะบุไน） อันตราย
しゃがむ　（しゃがむ : shagamu : ชยะกะมุ）ย่อตัว นั่งงอเข่า
笑顔　（えがお : egao : เอะกะโอะ）ใบหน้ายิ้มแย้ม
.
รวมเรื่องราวมากมายทั้งสาระมากบ้างน้อยบ้าง by พุงโกะ
www.facebook.com/TokyosLifeStyleByPhungko
.
แหล่งข้อมูล http://cadot.jp/topics/10716.html/