ศัตรูที่น่ากลัวคือเพื่อนชั่วๆที่เคยไว้ใจ !

เรื่องมีอยู่ว่า มีเพื่อนสนิทของหนูคนนึง เป็นคนโลกสวนตัวสูงมากก และไม่มีใครสามารถเข้ากับเขาได้ นอกจากหนู เราสองคนย้ายมาอยู่กับเพื่อนอีกสองคน ซึ่งกลุ่มของเราก็มีกันสี่คน ซึ่งเพื่อนสองคนนั้นหนูเคยคบกับเค้าเป็นเพื่อนเมื่อก่อน แต่ก็กลับมาอยู่ด้วยกันอีก วันนึงเพื่อนสนิทของหนูเริ่มเปลี่ยนไป ชอบโกหก หนูบอกตลอดว่า มีอะไรให้พูดกับหนูตรงๆ พูดตามความรู้สึก วันนั้น พวกเราสี่คน ตั้งใจจะไปเข้าค่าย ต่างคนก็ไปขออนุญาติพ่อแม่ แต่เพื่อนสนิทของหนูบอกว่าพ่อกับแม่ไม่ให้ไป ซึ่งหนูรู้สึกได้ว่าเค้ากำลังโกหก เพื่อนสนิทของหนูก็ลังเล ไม่มั่นคงตั้งแต่ตอนนั้น นั่นนคือจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ หนู กับเพื่อนหนูที่เคยคบ อีก สองคน นามสมมุติ ตัน กับมา พวกเราสนิทกัน ตันกับมาชอบอยู่กับหนู แต่ก็อยู่กับเพื่อนสนิทกับหนูด้วย ตันกับมา ดีมากกๆ ช่วยเหลือเราสองคนตลอด จิงๆ และวันนึงเพื่อนสนิทของหนูงี่เง่ามาก หนูรู้ว่ามันรักหนู และหนูก็รักมันเหมือนเพื่อนด้วย มันชอบโกด งี่เง่า เงียบอย่างเดียว ตอนนั้นมันไปนั่งอยู่คนเดียว หนูก็ตามไปนั่งข้างมัน ถามมันหลายครั้ง ว่าเป็นไร ถามจนเหนื่อย หนูเลยเดินออกไปด้วยความเหนื่อยใจ และตัน กับมา ก็พูดกับเพื่อนสนิทของหนูว่า แค่ลองใจนะ นามสมมุติเพื่อนสนิทของหนูคือ มี ตันกับมาก็ถามว่า มีถ้าสักวันนึงไม่มีหนู มีจะอยู่ได้มั้ย สามารถอยู่คนเดียวได้มั้ย มีจึงบอก ตัน กับมาว่า ได้ เราสามรถปรับตัวกับคนอื่นได้แต่เราเลือกที่จะปรับ ตอนนั้นหนูก็เข้าใจมีน่ะค่ะ ว่าน้อยยใจ แต่หนูกับเค้าก็ปรับความใจเรียบร้อย แต่พอมาวันนึง มันแยกตัวห่างจากหนู หนูก็ไปนั่งที่ๆหนึ่งด้วยความเหนื่อยกับมันมาก ตอนแรกหนูคิดว่า เพื่อนสนิทของหนู คือ มี จะมานั่งกับหนู แต่สุดท้ายกลับเป็น  ตัน กับมา ที่มานั่งข้างหนู ถามหนูว่าเป็นอะไร หนูรู้สึกผิดหวังมาก หนูกับ มาและตัน ก็ยืนรอให้มีเดินมาเพื่อที่จะเดินไปพร้อมขึ้นห้องพร้อมกัน แต่มีก็เดินผ่านหน้าหนู ทำหน้าไม่สนใจ คือเรื่มห่าง หนูก็คุยกับมันเหมือนเดินน่ะ เพราะหนูแคร์มัน แต่มันก็พูดจาไม่อยากคุย และหนูกับมันก็เงียบไป และหนูก็ย้ายโต๊ะไปนั่งโต๊ะอื่น แต่หนูเคยนั่งกับมันนะ แต่หนูก็เหนื่อยกับมันเหมือนกั นั่งข้างกันแต่ทำเหมือนไม่รู้จักกัน และวันต่อมามันก็มา หาหนู บอกว่า มันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีหนู อยากให้หนูไปนั่งกับมัน แต่หนูไม่ไปเพราะหนูเหนื่อยมาก ตอนที่หนูให้โอกาสมัน แต่มันไม่ยอมใช้โอกาสนั้น หนูเคยให้โอกาสมันหลายครั้ง แล้วมันไม่ได้พาตังค์ไป รร. หนูก็เลี้ยงข้าวมัน คือเลี้ยงมันบ่อยมาก และทำการบ้านให้มันเวลามันทำไม่เสร็จ หลายเรื่องต่างๆนาๆ มากมาย  แต่จากนั้น หนูก็อยู่กันสามคนมีหนู ตัน มา ค่ะ ส่วน มีก็ไปอยู่กับกลุ่มอื่น แต่ที่หนูเจ็บใจที่สุด และแค้นที่สุดคือ ถ้าออกไปจากกลุ่มแล้ว เราก็ไม่ควรนำเรื่องที่เราเคยพูดกับในกลุ่มเกี่ยวกับคนอื่น ไปบอกกใครๆ มี มัน นำเรื่องที่เรา 4 คน พูด ว่าคนอื่นอย่างนู้นอย่างนี้ ไปบอกกับเจ้าตัว มันก็ธรรมดานะ ที่จะพูดคนอื่น แต่มันเป็นเรื่องของในกลุ่มไม่ควรจะไปบอกคนอื่น แถมบอกว่าเราสามคนเป็นคนพูดนินทา ทั้งที่มี นินทามากว่าเราอีกล้านเท่า หนูแค้นใจเรื่องนี้มาก ผิดหวังมาก ที่มันเป็นหมาลอบกัดแบบนี้ ต่อไปเราสามคน หนู มา ตัน จะต่างคนต่างอยู่กับ มี แต่มันก็เอาเรื่องไปบอกคนอื่นไปทั่ว และชอบโพสแทกด้วย ทั้งที่ตัวเองทำตัวของตัวเองเอง นี่คือบทเรียนที่หนูจำจนตายค่ะ จำไว้น่ะค่ะ เวลาคบเพื่อน รักเพื่อนให้พอดี เพราะ #เพื่อนบางคนเป็นของขวัญ #บางคนเป็นบทเรียนค่ะ