ควรไปพบจิตแพทย์ไหมคะ

สายตาคนอื่นเราดูเป็นคนเรียบร้อยค่ะ ใจเย็น นิ่งๆ ไม่สู้คน แต่มีบางมุมที่คนเหล่านั้นไม่ได้เห็นเราค่ะ คือตอนที่เราอยู่กับแม่ ถ้าเรารู้สึกไม่พอใจ เราก็แสดงออกมาตรงๆเลย บางครั้งมันเรื่องเล็กน้อยมาก อย่างเช่น แม่ถามว่ากินข้าวแล้วยัง ซึ่งตอนนั้นเรากำลังอารมณ์เสีย และเหนื่อยอยู่ เราก็ตอบว่า กินแล้ว กินขนม ขนมก็คือข้าวเย็น โอเคนะ จากนั้นก็วางของที่ถือลงแบบแรงๆ ซึ่งแน่นอนค่ะว่าเราโดนแม่ว่า ตอนแม่ว่าเนี่ยไม่ใช่น้อยๆนะคะ นานมาก แล้วแม่ก็จะชอบพูดประชด พูดเปรียบเทียบเรากับพี่ แล้วเราก็ชอบต่อปากต่อคำด้วย แบบมันหยุดไม่ได้อะคะ และช่วงสุดท้ายเราต้องมีเสียน้ำตา อันที่จริงเรารู้สึกแย่กับตัวเองมากเลยนะคะ แบบตอนที่ดึงสติกลับมาได้ ก็คิดว่าไม่น่าเกิดเรื่องแบบนี้เลย ทำอะไรลงไปเนี่ย แต่มันก็ต้องมีครั้งต่อไปอยู่ดี แต่กับคนอื่นก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าทำไมเวลาเราไม่พอใจ เราถึงทนได้ แบบเงียบ ไม่ว่าอะไรใครเลย เรามีนิสัยแบบนี้เฉพาะกับแม่คนเดียว
อยากปรึกษาค่ะว่าจะแก้นิสัยแบบนี้ยังไงดีคะ เรามีความผิดปกติอะไรไหมคะ