โอ๊ยยย เรื่องโรงหนังก็ยังไม่ได้เล่า มีเรื่องมาแทรกอีกละ คืองี้ข่ะ

เมื่อวานซืนไปกินเป็ดปักกิ่งร้านชื่อดังในซอยสุขุมวิท26 นึกอารมณ์ร้านออกมะ กว้างๆหน่อย และพนักงานถือถาดอาหารใหญ่ๆกันให้ว่อน เป็นหม้อไฟก็มีงี้

เราไปกินช่วงก่อนเวลาพีคนิดนึง สงบเชีย แต่แล้วซักพักก็มีแก๊งใหญ่เข้ามาในร้าน ไอ้ที่ว่าใหญ่นี่คือ เด็ก7ผู้ใหญ่3 ก็เต็มโต๊ะจีนน่ะ

คือเสียงดังตั้งแต่ก้าวเข้าร้านเลย นึกออกมั้ยแบบ ทุกคนที่กินอยู่ต้องเงยหน้าและหันไปทางประตูน่ะ

แต่เราก็คิดว่า มันคงเล่นติดพันมาตั้งแต่ตรงลานข้างหน้า เข้ามาในร้านพ่อแม่มันคงดูแลน่าาาา ชั้นมองโลกในแง่ดีเกินไปสินะ





มันเป็นร้านจีนก็จริง แต่ในร้านค่อนข้างเงียบนะ ไม่โช้งเช้ง มีแต่อิโต๊ะห่าเนี่ย เสียงดังตลอดเวลา แล้วนั่งโต๊ะใกล้กูด๊วยยยยย

ซักพักเด็กเริ่มพับจรวดแล้วปาค่าาาาาา..

เฮ่ยยยยยยย!!! เกินไปป่าว ปาจรวดในร้านอาหารเนี่ยนะะะะะะ





ผู้ใหญ่ก็เตือนแบบพอเป็นพิธี สวยๆ ไม่เอาลูกกกกกกก มากินข้าวมะ พร้อมยิ้มอ่อนแบบแม่ใจดี //อิห่าาา คิดแต่ไม่ได้พูด

เราก็หันไปมองส่งสายตาเย็นยะเยือกแบบ... รำคาญว่ะ ให้ลูกนั่งกินข้าวเงียบๆได้ป่าววะ

แต่พวกนางคงไม่สะเทือน เม้ามอยกันต่อ

ซึ่งตอนนี้ไอ้เด็ก7คนนั่นมันวิ่งกันทั่วร้านแล้วคุณขาาาาาา พนักงานกับลูกค้าคนอื่นต้องคอยหลบ.... (￣Д￣)ﾉ บ้าไปแล้วแน่ๆ





ผู้ใหญ่1ใน3นั้นมีคนนึงที่รู้สึกเป็นเดือดเป็นร้อน น่าจะเพราะได้รับรังสีอำมหิตจากทุกคนในร้าน

เลยลุกขึ้นไปดูเด็กๆและพาออกไปเล่นข้างนอก แต่มันก็ได้แค่ซักพักเท่านั้นแหละ แป๊บนึงก็กลับเข้ามาที่โต๊ะแล้วพับจรวดกันอีกรอบ...

ไม่รู้ว่าเป็นดวงซวยของกูหรือของที่จรวดมันมาตกใส่น้ำจิ้มที่เอาไว้ราดเป็ดปักกิ่ง...





เรา : .............. (จ้องจรวดแล้วหันกลับไปมองโต๊ะนั้นช้าๆ)
อิแม่โต๊ะนั้น : อุ๊ยตาย! ขอโทษค่าา

เรา : แล้วไงต่อคะ?
อิแม่โต๊ะนั้น : แล้วไงอะไรคะ?

เรา : คุณจะไม่ดูแลเด็กๆให้เงียบๆหน่อยหรอคะ แล้วนี่ปาจรวดในร้านอาหารนี่มันดีหรอคะ??
อิแม่โต๊ะนั้น : เด็กๆกำลังสนุกน่ะค่ะ

เรา : คุณ! นี่มันร้านอาหาร ไม่เห็นหรอว่าคนอื่นเค้ารำคาญอ่ะ?
อิแม่โต๊ะนั้น : ((ตัดบท)) งั้นขอจรวดคืนด้วยค่ะ!!

เรา : แล้วลูกคุณก็จะปาจรวดต่อใช่มั้ย
คงรู้สึกเหมือนโดนดักคอ เค้าเลยตอบว่า : นั่นมันเรื่องของลูกชั้น ขอจรวดคืนค่ะ!!
//คือนึกในใจว่า จรวดกระดาษที่เลอะน้ำเหนียวๆ จะเอาไปทำไรวะคะ ขอจั๊งงง





เพื่อนดิชั้นที่นั่งสังเกตการณ์อยู่เงียบๆ เอื้อมมือไปหยิบจรวดมาขยำ

อิแม่โต๊ะนั้น : ...... คุณทำไรอ่ะ!!
เพื่อนแอด : ไม่ตอบ จ้องหน้าและปาลงพื้น "คุณไม่เกรงใจคนอื่น ชั้นก็ไม่เกรงใจคุณเหมือนกัน ทำไมอ่ะ นี่คุณผิดแท้ๆเลยนะ" และจ้องหน้าวัดพลัง..

ฝ่ายยานแม่ยอมสิโรราบ เพราะพวกเราดูน่ากลัวมาก ซักพักเค้าก็เรียกเก็บตังไป
//เชี่ยยยยย เป็นห้าวิที่ยาวนานมากๆ ลุ้นสัสๆ คือเกิดมาเป็นเพื่อนกูจริงๆ หรืออยู่กับกูมากมั้ยวะ มีสองอย่างเนี่ย





#‎โลกบังคับให้กูร้าย‬
‪#‎โลกบังคับให้เพื่อนกูร้ายด้วย‬
ลูก1