รวยจริงมีไม่เยอะ

แต่เลี้ยงลูกแบบคนรวย เห็นเกือบทุกครอบครัว

บอกก่อนว่าไม่ใช่ชีวิตเรา แต่ตอนเด็กๆโตมาพร้อมๆกัน ไปนอนด้วยบ่อยๆ

เอาด้านน่าอิจฉาก่อน
อันดับแรกคือ รวย รวยแบบพูดไม่ถูก รวยแบบไม่ต้องคิดอะไรทั้งสิ้น
รวยแบบอยู่ๆอยากจะซื้อตู้สติกเก้อ ก็ซื้อ
รวยแบบอยู่ดีๆลืมตาขึ้นมาตอนเช้าแล้วพูดว่าอยากกินอาหารของโรงบาลจุฬา ก็มีคนหามาให้ได้
เค้าเดินเกษร เดินเอ็มโพเรียม กวาดเครื่องประดับพวกกิ้ฟคริสตัลวิบวับๆ ทั้งชั้นใส่ตะกร้าแบบไม่ต้องเลือก (เน้นที่คำว่า กวาด คือกริยาวาดมือออกไปกวาดทั้งหมดเป็นกองใหญ่แล้วเทลงตะกร้าทั้งชั้นจริงๆค่ะ)
ซึ่งราคามันประมาณชิ้นละหลักร้อยบาท(สิบกว่าปีที่แล้ว) คือใช่ มันไม่ได้แพงระยับขนาดนั้น แต่ที่พีคคือ ที่ไม่เลือกเพราะว่าซื้อไปให้หมา =..=" จะเอาไปติดจุกชิสุที่บ้าน (หมานางก็ใช่ย่อย ชื่อซีเค ดังนั้นหมาเลยต้องฉีดน้ำหอมซีเค แกร๊~~หมายังมีน้ำหอมเป็นของตัวเองเลยอ้ะะ)
ในสมัยนั้นร้านเสื้อเจ้าประจำของ(พ่อ)เค้าคือ ดวงใจบีส พ่อเค้าสั่งตัดทีแบบละสาม-สี่สี(แน่นอนว่าทีละหลายแบบ)
เสื้อผ้าเฉพาะของเค้ามีเป็น ห้อง แบบที่ตอนนี้เราเห็นรายการเปิดบ้านคนดังมีวอล์กอินโครเส็ทใหญ่ๆนั้นแหละ เค้าน่าจะมีใกล้ๆสิบห้อง (เราไม่เคยนับแต่เห็นเป็นประตูห้องเรียงกัน)
คือสมบัติเค้าเยอะขนาดว่ามีคนต้องคอยถ่ายรูปของทุกชิ้นของเค้าเพื่อเอาใส่อัลบัม ติดป้ายบอกว่าเสื้อตัวนี้รหัสอะไร อยู่ห้องไหน แหวนวงนี้เก็บไว้ตู้ไหน
เวลาไปเมืองนอก มีพี่เลี้ยงตามไปด้วยเหรอ? นั่นเด็กๆ บ้านเค้ามีการส่งคนไปดูสถานที่ล่วงหน้า อากาศเป็นยังไง ถ้าลมแรงต้องโทรบอกคนที่ไทยเตรียมกระโปรงที่ผ้าหนักๆเหมือนผ้าม่านจะได้ไม่มีโมเม้นกระโปรงเปิด วันไหนเดินถนนแบบไหนควรเตรียมรองเท้าแบบไหน จากที่นี่ไปถึงที่นี่ใช้เวลากี่นาที ในร้านอาหารนี้มีห้องน้ำมั๊ยอยู่ตรงไหน เป็นเรื่องของความปลอดภัยส่วนนึง
เวลาจัดงานเลี้ยง แบบงานเลี้ยงฉลองปิดเทอม-เปิดเทอมมีการจ้างดารานักร้องมา (ยุคนั้น ยุคอาร์เอส เราจำเจอาร์วอย กับราฟฟี่แนนซี่ได้)
ดูหนังกับเพื่อนๆก็ปิดโรง คือไม่ทุกครั้ง แต่บ่อย

คนรวยกว่าเค้าในไทยคงมีอีกเยอะ เราไม่รู้หรอกว่าเค้ารวยแค่ไหน มีเท่าไหร่ อันดับเท่าไหร่ เอาว่าเค้าคุณหนูกว่าพระเอกนางเอกที่เห็นในละครอ่ะ

ส่วนด้านดาร์ก
หนึ่ง เราว่าชีวิตเค้าน่าจะเหงามาก ชอบชวนคนนู้นคนนี้ไปนอนด้วย
คือบ้านเค้าใหญ่นะ แต่เค้ากับพ่ออยู่คนละตึกกัน วันๆพ่อเค้ารู้ว่าลูกอยู่ส่วนไหนจากวิทยุที่พวกพี่เลี้ยงต้องรายงาน
คือคนทำงานในบ้านเค้าจะพกวิทยุ เวลาเค้าออกจากห้องนู้น เดินเข้าห้องนี้ คนที่เดินตามเค้าจะต้องรายงานทางวิทยุ พ่อเค้าก็เหมือนกัน
คือกินข้าวยังกินคนเดียวสามมื้อเลยอ่ะ จะเจอพ่อแค่ตอนก่อนนอน คือก่อนนอนมีหน้าที่ต้องลงไปกราบพ่อ
ปฏิสัมพันธ์ในครอบครัวน้อยกว่าระดับมนุษย์ปกติมาก
แต่มันก็ไม่ใช่ละครแบบที่พ่อลูกทะเลาะกัน ลูกทำตัวเป็นคุณคาวีสวรรค์เบี่ยงขนาดนั้น เค้าก็รักกันแหละ เพียงแต่มันจะไม่มีโมเม้นแบบชนชั้นกลางกินข้าวพร้อมกัน ดูละครด้วยกันเหมือนเราๆ

สอง ชีวิตเค้ามีตารางเวลาตั้งแต่ตื่นนอน อย่างวันเสาร์-อาทิตย์อาจจะตื่นสายได้นิดหน่อย แต่ตารางเรียนพิเศษคือแน่นเอี้ยด
อาจจะเพราะว่าตอนเด็กๆเค้าอยู่อเมริกา เพิ่งกลับมาไทยตอนปอสี่ ทำให้พ่อเค้าต้องเร่งให้ครูมาติวเพิ่มที่บ้าน
นอกจากวิชาพื้นฐาน ไทย อังกฤษ เลข พวกวิชาไฮโซสไตล์ก็ต้องเรียน แนวๆขี่ม้า บัลเลต์ เต้นแจ้ส เรียนดนตรี ขิม จระเข้ เปียโน รำไทย เรียนทำขนม ทำอาหาร ว่ายน้ำ กอล์ฟ เราสาบานว่านี่คือเรียนจริงๆไม่ได้เขียนเว่อๆ คือบางอย่างเค้าก็ชอบเอง ขอเรียนเอง แต่บางอย่างพ่อก็บังคับ แล้วเค้าก็คงเซ็งๆนะถึงได้ชอบให้เพื่อนมาบ้านมาเรียนเป็นเพื่อน
ซึ่งด้วยตารางทั้งหมดนั้น ทำให้ชีวิตของเค้าจะมีกรอบมีระเบียบแบบแผนเยอะมาก
จะมาแบบ อืมม วันนี้วันเสาร์ขอตื่นใกล้ๆเที่ยง จิบนำ้ชากินขนมริมสระ แล้วอยู่ดีๆก็สั่งคนขับรถ เอารถออกไปหาร้านอะไรก็ได้อร่อยๆกิน แบบนี้คือ ไม่มี
ของเค้าคือ ถ้าจะไปไหน ช้อปปิ้ง กินข้าวต้องมีการขออนุญาตพ่อล่วงหน้าเป็นเดือน ต้องจัดตารางใหม่แคนเซิลครูคนนั้นคนนี้ จะไปไหน ช้อปปิ้งที่ไหนถึงกี่โมง แล้วต่อด้วยทำอะไร ที่ไหน นานกี่นาทีๆ ทุกนาทีชีวิตเป็นตารางค่อนข้างชัดเจนมาก
เราไม่รู้คนอื่นคิดยังไง แต่เราว่าเค้าก็มีมุมน่าสงสารในแบบของเค้านะ

สาม มีแย่งชิงมรดกมั๊ย?
เราว่าไม่มีเรื่องแย่งมรดกนะ ญาติๆเค้ารวยกันทุกคน (ถึงพ่อเค้าจะรวยสุดในหมู่พี่น้องก็เถอะ) แต่มีเรื่องดราม่าเกี่ยวกับเงินๆทองๆ
เรื่องเงินๆทองๆปัญหาของผู้ใหญ่ทำให้เค้าเกลียดแม่ตัวเอง
สรุปคือไม่มีเรื่องแย่งสมบัติ แต่มีเรื่องโดนแอบอ้าง โดนหาผลประโยชน์

ที่เล่ามาคือสิบกว่าปีก่อน พอโตมาเรากับเค้าก็เรียนคนละที่มีเพื่อนคนละกลุ่มแยกย้ายกันไป

ป.ล. ไม่อยากให้ใครดราม่าเรื่องการใช้เงินของบ้านเค้า
ส่วนตัวเราเจอคนรวยมาเยอะ หลายๆคนก็ประหยัด หลายๆคนก็ซื้อความสุข หลายคนสปอยลูกมาก ขณะที่บางคนก็เข้มงวดสุดๆ
เค้ามีวิธีการบริหารเงินของเค้าต่างกันไป
คนฟุ่มเฟื่อยไม่ได้แปลว่าเป็นคนเลว หรือคนประหยัดก็ไม่ได้แสดงว่าเป็นคนดีทุกคนเช่นกัน
ส่วนความเป็นคุณหนู หรือเอาแต่ใจ ไม่ต้องรวยมากๆก็เป็นเด็กสปอยได้ค่ะ คนจนตามใจลูกจนทำอะไรเองไม่เป็นเยอะแยะไป  เราก็จน เราก็เอาแต่ใจเหมือนกัน