มีอะไรกันก่อนที่จะเป็นแฟนกันความผิดพลาดในชีวิต

สิงอยู่ในนี้เป็นเวลานานแล้วคะคอยอ่านเรื่องของคนอื่นๆสนุกดีคะ เลยอยากลองเล่าประสบการณ์ของตัวเองบ้างความจริงไม่อยากเล่าเลยคะมันเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีแล้วถ้าเพื่อนมาอ่านเจอมันต้องรู้แน่ว่าเป็นเรา55555ตามหัวเรื่องเลยนะคะ “มีอะไรกันก่อนที่จะเป็นแฟนกันความผิดพลาดในชีวิต” มาเริ่มกันเลยนะคะตอนนี้เราอายุ 29ปี แฟน(ขอเรียกว่าหนวดก็แล้วกันนะคะ)อายุ 28 ปี เรื่องที่จะเล่านี้เกิดขึ้นตั้งแต่เราทั้งคู่เรียนอยู่ปี 2 จะขึ้นปี 3ในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในเขตภาคเหนือที่บอกนี้คือเวลาอ่านไปจะได้นึกบรรยากาศตามไปได้เนาะ เอกนี้ผู้ชายจะเรียนน้อยคะส่วนมากที่มาเรียนสมมติว่ามา 10 คน ตุ๊ดไปละ 5 เด็กเรียน 2 ที่เหลือชายแท้รึป่าวก็ยังระบุไม่ได้5555555 คือหนวดไม่เหมาะที่จะเรียนเอกนี้เลยยยย คือ ติสสมาก ผมยาว หยิก  ไม่เข้าเรียน สูบบุหรี่ ติดกัญชา กินเหล้า เที่ยวกลางคืน ครบสูตรคะมาเต็ม ช่วงปีแรกๆเรากะหนวดเลยไม่ค่อยได้เจอกันเรียกได้ว่าแทบจะไม่รู้จักกันเลยก็ว่าได้คะ บางคนอาจสงสัยว่าจะไม่เคยเจอกันได้ไงเพราะมันต้องมีเข้าห้องเชียร์เรื่องนี้เป็นตัวอย่างที่ไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่างเลยนะคะน้องๆ เราเข้าคะห้องเชียร์เข้าไปครั้งแรกและครั้งเดียวส่วนตัวไม่ชอบการมานั่งบังคับ ให้ทำตามคำสั่ง สักพักด่า งงสินะ นี้มันอะไรกันมันไม่ใช่ทางชั้นแน่นอน หลังจากนั้นก็ไม่เข้าอีกเลยคะ นี้เลยเป็นเหตุผลนึงที่ไม่ได้เจอกันเลย ประกอบกับหนวดเหมือนจะมีใจเอนเอียงอยากไปเรียนที่อื่นด้วย ช่วงเวลามีเรียนเขาก็ไม่ค่อยมาเข้าเรียนอีก เราก็ใช้ชีวิตกันไปตามประสาจนเวลาผ่านไปสองปี เข้าปีที่สามคะจุดปลี่ยนมันกะลังคลืบคลานเข้ามา5555 เพราะเมื่อเราจะขึ้นปี 3 จะต้องมีการเลือกวิชาเอกที่จะต้องเรียนซึ่งเรากะหนวดและเพื่อนอีกหลายๆคนเลือกที่จะเรียนวิชาเอกเดียวกันเลยได้มีโอกาสที่จะเจอกันมากขึ้น ตอนแรกที่ไปเรียนงงเลยคะมันมีคนๆนี้อยู่ในเอกเราด้วยเหรออออวะ ท่าทางไม่น่าคบเลยอะ เหม็นบุหรี่มากกกก แย่ๆๆๆๆ กางเกงยีนที่ใส่นี้ก็ขาดดดซะ นั่นๆๆๆร้องเท้าแกเหรอนั่น ซักมั้งป่าวววคือไม่ไหวอะสำหรับเรา แต่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนางมีแฟนจ้า นั่นไงๆๆๆๆ คืออออเราตั้งแต่เกิดมายังไม่มีแฟน(เงียบบบบ)5555555555 จนเวลาผ่านไปเราก็ได้คบกะแฟนเราซึ่งอยู่ห่างกันมากหนุ่มเมืองกรุงกะสาวเหนือ คบกันไปสักพักคะ 7 เดือนเริ่มระหองระแหง รู้ตัวอีกทีเค้าไปมีแฟนใหม่ไปแล้ว แป๋วววววววว เราเสียใจมากอะพูดเลยเค้าคือรักแรก เจ็บมากกกกกกกกกกกก กินไม่ได้นอนไม่หลับ รู้เลยว่าคนที่มันจะตายเพราะความรักอารมณ์มันเป็นแบบนี้นี่เอง งี่เง่าอะโทรไปร้องไห้ จะเป็นจะตายเพราะคนๆเดียวตอนนั้นมันคิดไรไม่ออกเลยคะ คิดออกอย่างเดียวว่าเราอยู่ไม่ได้โดยที่ไม่มีเค้า จากคนอวบๆหน้ำหนัก 65 ภายในอาทิตย์น้ำหนักเราเหลือ 55 เป็นไปได้ไงคือก่อนหน้านั่นพยายามลดมาตลอดไม่ลงเลย จนผ่านไปเรื่อยๆเหลือแค่ 49 ผอมมากคะ เราสูง 171  มันกลายเป็นโครงกระดูกเดินได้เลย เสื้อผ้าเปลี่ยนใหม่หมด จนมีวันนึงเราจำได้แล้วจะไม่มีวันลืมเลย คือเราต้องไปเลือกตั้งแล้วเราก็เข้าแถวให้เจ้าหน้าที่ตรวจสอบเอกสารอยู่ดีๆ ก็รู้สึกหวิวๆ แล้วทุกอย่างก็มืดไป แต่ก็ไม่ถึงกับล้มนะคะ ยังเอามือจับโต๊ะไว้ได้ ลุงๆป้าๆช่วยกันใหญ่เลยคะ เราเป็นลมนี้คือการเป็นลมครั้งแรกในชีวิตคะ555555555 คิดในใจมันเป็นอย่างนี้นิเองเหรอการเป็นลมก่อนหน้านี้คือไม่เคยเลยคะเพราะเราเป็นคนตัวใหญ่ ถึกละบึกบึนมาก555555 สักพักก็มีคนโทรไปที่บ้านคุณป๋า (พ่อ) ขับรถมาอย่างไวเลยยยเพื่อจะมารับเราไปโรงพยาบาล(บ้านอยู่ไม่ไกลกับสถานที่เลือกตั้ง) เราก็บอกว่าไม่เป็นไรเรายังไหวแต่ทุกคนยืนยันว่าเราไม่ไหวเพราะหน้าเราซีดมาก เหยื่อแตก มือเย็นไปหมด สรุปคือไปจบที่โรงพยาบาล หมอก็ซักว่าไปทำอะไรมาเพื่อหาเหตุผลมาประกอบว่าทำไมถึงเป็นลม เราก็บอกไปว่ามะคืนไม่ได้เลยมัวแต่อ่านหนังสือ แต่ที่จริงแล้วเราไม่ได้นอนมาหลายคืนละคะ มัวแต่คิดเรื่องแฟนที่เลือกกันไป มันวางไม่ลงจริงๆ ทุกอย่างมันมืดไปหมด เอาแต่โทรหาเค้าทั้งๆที่เค้าก็ไม่รับ ตัดสายทิ้ง จนมาตอนเย็นของวันนั้นเรานั่งกินข้าวกับครอบครัวมี คุณป๋า แม่ และเรา (แม่มีลูกคนเดียว) แม่เริ่มถามว่าเรากินยาลดความอ้วนเหรอ อย่าไปกินเยอะสิลูก ดูสิผอมไปหมดแล้ว คือตลอดเวลาแม่รู้เลยว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับชีวิตเรามั้ง เราไม่เคยเล่าให้แม่ฟัง ไม่เคยปรึกษา ว่าเราอกหัก เราจะเลี่ยงที่จะไม่อยู่บ้าน เราจะอยู่หอตลอดทั้งๆที่บ้านกับหอก็ไม่ได้ไกลเลย ทุกครั้งที่กลับมาบ้านก็จะแสดงออกว่าเราสบายดีนะ ไม่ได้เป็นอะไรเลย แต่เหมือนแม่ก็ดูออกแหละว่าเราต้องมีเรื่องไรแน่ๆ จู่ๆนางก็พูดออกมาว่า มีอะไรก็เล่าให้แม่ฟังได้นะ คือเราคุยกันทุกเรื่องไม่ใช่เหรอ แม่รู้ว่านู๋ไม่สบายใจ รู้มั้ยแค่แม่เห็นว่าลูกทุกข์แม่ทุกข์กว่าเป็นร้อยเท่าเลยนะ เท่านั้นแหละคะเหมือนฟ้าเปิดดดดดดดดด ทางที่มืดก็เหมือนมันสีแสงขึ้นมาทันที ก็งงตัวเองเหมือนกันก่อนหน้านี้คือคิดไม่ได้ เราเป็นบ้าอะไร แน่นอนว่าทุกอย่างมันต้องใช้เวลารักษาตัวมันเองเสมอคะเมื่อเวลาผ่านไปทุกๆอย่างก็ค่อยๆดีขึ้นจนถึงวันนึงที่เราสามารถกลับมาใช้ชีวิตได้แบบปกติ ระหว่างที่กำลังทำใจหนวดก็เริ่มเข้ามามีบทบาทในชีวิตเรามากขึ้น เราไม่อยากอยู่คนเดียวมันเหงา(ซึ่งก่อนหน้านี้เมิงงงก็อยู่คนเดียวมาตลอดเมิงยังอยู่ได้5555) ก็เลยมีการออกไปสังสรรค์กับเพื่อนมากขึ้น ได้รู้จักคนมากขึ้น ก็เพิ่งรู้ว่าโลกตอนกลางคืนมันก็สนุกดีนี้นา มีวันนึงก็นั่งกินเหล้ากันตามปกติ หนวดมาเลยยยยจ้าเมิงไม่ต้องเสียใจไปที่ไอ้นั่นมันทิ้งเมิงเดี๋ยวเมิงรอก่อนถ้ากูเลิกกับแฟนกูเมื่อไหร่ กูสัญญาว่ากูจะเอาเมิง ผ่างงงงงงงงงงงงงงงง คนแบบนี้ก็มีด้วย55555555555555 หลังจากนั้นเราก็สนิทกันมากขึ้น